Επίμετρο (Π. Ήφαιστος)

Πριν και μετά την εκδήλωση του σχεδίου Αναν το 2002 η ελληνική επιστημονική κοινότητα διένυσε την χειρότερη ίσως φάση πνευματικής και στοχαστικής παρακμής με την οποία μόνο η φάση της επταετίας 1967-1974 θα μπορούσε να συγκριθεί. Πολλοί, σίγουρα θα ήθελαν να ξεχαστεί τι έγραψαν, τι δήλωσαν και τι υπονόησαν. Όμως, δυστυχώς γι’ αυτούς, scripta manent. Κάποιοι θα ενσκήψουν στα κείμενά τους και θα ελεγχθούν για τις αντιφάσεις και για τα επιστημονικά και λογικά σφάλματα θέσεων που εξέφρασαν δημόσια. Αν και οι αναδιανεμητικές συνέπειες των θέσεών τους όσον αφορά την ανθρώπινη ελευθερία, την δημοκρατία και τα ανθρώπινα ελευθερία στην Κύπρο είναι ίσως ανεπίστροφες, πρέπει να γνωρίζουν ότι «ο επιστημονικός έλεγχος σερβίρεται κρύος». Ένα σύνηθες φαινόμενο στον ελληνικό δημόσιο χώρο είναι φορείς ακαδημαϊκών τίτλων να αξιοποιούν την ακαδημαϊκή τους ιδιότητα ενισχύοντάς την με μεγάλες δόσεις επικοινωνιακών τεχνασμάτων για να καταλάβουν δημόσια αξιώματα. Ενώ λοιπόν ως δημόσια πρόσωπα επικαλούνται την παρελθούσα ακαδημαϊκή ιδιότητά τους ως τεκμήριο αξιοπιστίας για οτιδήποτε γράψουν ή δηλώσουν δημόσια, όλως περιέργως λησμονούν τι έγραφαν και τι έλεγαν για ζητήματα όπως το κυπριακό ή το μακεδονικό όταν ακόμη παροικούσαν μονίμως στον πανεπιστημιακό χώρο. Αναμφίβολα, τέτοια φαινόμενα συμβολίζουν στοχαστική παρακμή και την πνευματική σήψη. Ουκ ολίγοι, θεώρησαν τις πολιτικές εκλογικεύσεις που στήριζαν το σχέδιο Ανάν ως ισχυρή ένδειξη του γεγονότος ότι ο ελληνικός δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα και στην Κύπρο διολίσθησε στο χαμηλότερο σκαλοπάτι στοχαστικής και πολιτικής παρακμής. Αυτό επειδή το θέμα που τίθεται στην Κύπρο πλέον δεν αφορά ζητήματα που επιλύονται με επίκληση κάποιας λαϊκής εντολής και την κατοχή αξιωμάτων όπως Βουλευτής, Υπουργός, Πρωθυπουργός η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η λαϊκή ψήφος νομιμοποιεί την λήψη δημοκρατικών αποφάσεων επί ζητημάτων του καθημερινού βίου των ανθρώπων, των νόμων που διέπουν τις σχέσεις τους, τα συντάγματά τους ή ακόμη και την εγκατάλειψη εδαφικής κυριαρχίας στο όνομα ανωτέρας βίας. Καμία ψήφος και καμία πλειοψηφία, όμως, δεν νομιμοποιεί την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την καθολική και παντοτινή καταστολή της ανεξαρτησίας ενός λαού με την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος παντοτινής υποτέλειας. Το σχέδιο Αναν αυτό ακριβώς πρότεινε να γίνει και ο κυπριακός ή ελληνικός ποτέ δεν νομιμοποίησε, ούτε σε κάθε περίπτωση θα μπορούσε να το κάνει, οποιονδήποτε να πάρει αποφάσεις κατά της ανθρώπινης ελευθερίας επικαλούμενος την λαϊκή ψήφο ή ακόμη και δημοψήφισμα. Ακόμη και πρωτοετείς φοιτητές των πανεπιστημίων γνωρίζουν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν δικαιακό κεκτημένο ενσωματωμένο στο δικαιακό σύστημα όλων των κρατών, της Τουρκίας, της Ελλάδας και της Κύπρου συμπεριλαμβανομένων. Οι κοινωνίες τους και οι κυβερνήσεις τους είναι δεσμευμένες από τις σχετικές συμβάσεις που τα κατοχυρώνουν οι διατάξεις των οποίων υπερισχύουν των Συνταγμάτων και των πολιτικών αποφάσεων.

Το σχέδιο Αναν αντιβαίνει σ’ όλα τα κεκτημένα του νομικού, δικαιακού και πολιτικού πολιτισμού των ανθρώπων στις ενδοκρατικές και διακρατικές σχέσεις: Εν τούτοις, όλως περιέργως, ουκ ολίγοι διανοούμενοι και δημόσια πρόσωπα πήραν μέρος σε διαφανείς και αδιαφανείς εκστρατείες επιβολής του. Οργανώθηκαν ακόμη συνέδρια-παρασυναγωγές σε ελληνικά «παραθεριστικά κέντρα» για την σύνταξή του και την εκκόλαψη μεθόδων επιβολής του επί της κυπριακής κοινωνίας. Όλως περιέργως τα ίδια άτομα πρωταγωνίστησαν στην δημόσια στήριξή του στα τηλεοπτικά πάνελ, σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε επιφυλλίδες εφημερίδων. Τα ίδια πρόσωπα, επίσης, φιγουράρουν σε συνέδρια που οργανώνουν θεσμοί «προτάσεων πολιτικής» των υπηρεσιών της Μεγάλης Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Ακόμη, στον περίγυρο των ίδιων ομάδων κυρίαρχη φιγούρα ήταν επί έτη ο τούρκος εθνικιστής Αλι Μπιράντ ο οποίος εξελίχθηκε σε σημαντικό διαμορφωτή της κοινής γνώμης (Για τις εθνικιστικές του θέσεις. και 22 January 2004, Copyright © Turkish Daily News και στη Καθημερινή ημ. 24.4.2004 όπου επιχαίρει επειδή οι μεθοδεύσεις των βρετανών νομιμοποίησαν την παράνομη, βάρβαρη και επεκτατική εισβολή του 1974). Ακόμη χειρότερο, μερικοί πήραν λεφτά για την προώθησή του φασιστοειδούς σχεδίου του Κόφι Αναν (βλ. και τον πολιτικό σάλο στην Κύπρο μετά από σχετικές δηλώσεις του Κύπριου Προέδρου και τις φωτοτυπίες επιταγών που δημοσιεύτηκαν τον Οκτώβριο και Νοέμβριο 2004 στις κυπριακές εφημερίδες). Περιώνυμα ιδρύματα της Ελλάδας δραστηριοποιήθηκαν σε τομείς «εκπαίδευσης-συμμόρφωσης» των κυπρίων στα αποκρουστικά ιδεολογήματα που εξέφραζε το σχέδιο Αναν. Κινδυνολογούσαν, απειλούσαν και ασελγούσαν στην διυποκειμενική ιστορική μνήμη προσπαθώντας να μας πείσουν ότι φταίμε και γι’ αυτό πρέπει να δεχθούμε παντοτινή καταστολή της ελευθερίας μας. Για να στηρίξουν τέτοια ασύστολα ιστορικά ψεύδη, κάποιοι έφτασαν στο σημείο να υποστηρίξουν ότι η αποικιακή πολιτική στην Κύπρο την περίοδο 1955-59 ήταν πολιτική «προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» ενώ άλλοι κατηγορούσαν τους αγωνιστές της ελευθερίας αυτής της εποχής ως «συντηρητικούς» και «εθνικιστές». Στο πλαίσιο τέτοιων ή παρόμοιων πολιτικά διαβολικών μεθοδεύσεων, σε συνεργασία με αντίστοιχα τουρκικά ιδρύματα και επιστρατεύοντας ακόμη και αξιωματούχους της ΕΕ που θα μιλούσαν για την «ευρωπαϊκή ταυτότητα», διοργάνωσαν σεμινάρια επεξεργασίας της έννοιας του πολίτη σε μια «δημοκρατική χώρα». Η κατάχρηση όρων όπως η «δημοκρατία», η «ελευθερία» και η «ειρήνη» δεν είναι ασφαλώς κάτι το νέο στην ανθρώπινη ιστορία. Φασιστές, δικτάτορες, ηγεμόνες και οι νεροκουβαλητές συχνά επιστρατεύουν αυτούς τους ιερούς όρους για να ντύσουν ανίερες δραστηριότητες καθυπόταξης και συμμόρφωσης αδύναμων κοινωνιών στα εκάστοτε ηγεμονικά συμφέροντα. Η επιστράτευσή τους στην περίπτωση της Κύπρου είναι ασφαλώς ακόμη πιο παράδοξη και εξωφρενική αν λάβει κανείς υπόψη το υψηλό δημοκρατικό ήθος της κυπριακής κοινωνίας, την προσήλωση των κυπρίων στην ελευθερία και την παραδειγματική τήρηση των σχετικών συμβάσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι επίσης διαβολικό να καλούνται αξιωματούχοι της ΕΕ για να μιλήσουν για «εκπαίδευση» των κυπρίων στην ιδιότητα του πολίτη ενός δημοκρατικού κράτους υπό το πρίσμα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης όταν πυλώνες της ΕΕ είναι η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα που το σχέδια Αναν κατάφωρα και απερίφραστα παραβιάζει. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι με παραπλανητικές διακηρύξεις, με εργαλείο το σχέδιο Αναν, με μέσο τους νεροκουβαλητές του ηγεμονισμού και με απερίφραστες απειλές που εξέπεμψαν ακόμη και αξιωματούχοι της ΕΕ που καταχράστηκαν τους όρους εντολής (που περιέχονται στην Πράξη Προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ), επιχειρήθηκε να καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και να αντικατασταθεί από μια ανελεύθερη πολιτειακή φυλακή όπου θα υποδουλώνονταν παντοτινά όλοι οι κύπριοι. Είναι φανερό ότι τα ντόπια και ξένα τρωκτικά που ανέμεναν να επωφεληθούν από την εγκαθίδρυση της προαναφερθείσης πολιτείας-φυλακής δεν έχουν πατρίδα… Πολιτικά και επιστημονικά, τα πιο πάνω δημιουργούν σύνορα: Από την μια πλευρά είναι αυτοί που συμπαρατάχθηκαν με φασιστοειδείς ηγεμονικές επιλογές που αντιβαίνουν στο διεθνές δίκαιο, στην δημοκρατία, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στις πολιτικές ελευθερίες και στον πολιτικό και νομικό πολιτισμό της ΕΕ. Από την άλλη πλευρά είναι όσοι αντιστάθηκαν σ’ αυτά τα φαινόμενα. Αμφότεροι ευτυχώς είναι καταγραμμένοι επαρκώς. Οι πρώτοι έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα και να είναι σίγουροι ότι πολλοί θεμιτά και νομιμοποιημένα θα ελέγξουν μελλοντικά τα λογικά, επιστημονικά και στοχαστικά τους λάθη. Η αναλυτική και πολιτική μνήμη είναι στοιχείο πολιτισμού, επιστημονικής προόδου και κοινωνικοπολιτικού ορθολογισμού. Τα κείμενα που παραθέτω στην παρούσα σελίδα, είναι κυρίως κείμενα ειδικών νομικών και συνταγματολόγων οι οποίοι κατά την εκτίμησή μου, με τις παρεμβάσεις τους διέσωσαν την τιμή των ελλήνων και ξένων νομικών διεθνολόγων και των ειδικών του συνταγματικού δικαίου.