Νόαμ Τσόμσκι: (25.2.2006) Χρηματοδοτήσεις των αμερικανών στην Παλαιστίνη… βίοι παράλληλοι

Σημείωμα Π.Ήφ. Το άρθρο του Νόαμ Τσόμσκι που ακολουθεί αναρτάται επειδή αυτά που αναφέρει για την υπόγεια παρέμβαση των αμερικανικών υπηρεσιών είναι απολύτως ανάλογα με τις χρηματοδοτήσεις στην Κύπρο το 2003-4. Γράφει πιο κάτω: «Η Ουάσιγκτον κατέφυγε στους καθιερωμένους τρόπους ανατροπής και στην περίπτωση της Παλαιστίνης. Τον περασμένο μήνα η «Ουάσιγκτον Ποστ» ανέφερε ότι η Αμερικανική Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης έγινε ένας «αόρατος αγωγός» σε μια προσπάθεια να «αυξήσει τη δημοτικότητα της Παλαιστινιακής Αρχής, κατά τις παραμονές των κρίσιμων εκλογών, στις οποίες το κυβερνών κόμμα αντιμετωπίζει σοβαρή πρόκληση από τη σκληροπυρηνική ισλαμική ομάδα Χαμάς». Οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» ανέφεραν με τη σειρά τους τα εξής: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες ξόδεψαν περίπου 1,9 εκατ. δολ. από την ετήσια βοήθεια των 400 εκ. δολαρίων προς τους Παλαιστινίους σε δεκάδες γρήγορα σχέδια κατά την εβδομάδα πριν από τις εκλογές, προκειμένου να ενισχύσουν την εικόνα της κυβερνώσας Φατάχ με ψήφους και να της δώσουν δύναμη στον ανταγωνισμό με τους μαχητές τής Χαμάς».
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ξόδεψαν περίπου 1,9 εκατ. δολ. από την ετήσια βοήθεια των 400 εκ. δολαρίων προς τους Παλαιστινίους σε δεκάδες γρήγορα σχέδια κατά την εβδομάδα πριν από τις εκλογές, προκειμένου να ενισχύσουν την εικόνα της κυβερνώσας Φατάχ με ψήφους και να της δώσουν δύναμη στον ανταγωνισμό με τους μαχητές τής Χαμάς». Οπως είναι φυσικό, το αμερικανικό προξενείο στην ανατολική Ιερουσαλήμ διαβεβαίωσε τους δημοσιογράφους ότι οι συγκαλυμμένες προσπάθειες προώθησης της Φατάχ στόχευαν απλώς «στην ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών και στη στήριξη των δημοκρατικών παραγόντων, όχι μόνο της Φατάχ». Στις ΗΠΑ ή σε οποιαδήποτε άλλη δυτική χώρα, ακόμη και μια μικρή υπόνοια τέτοιας ξένης ανάμιξης θα κατέστρεφε έναν υποψήφιο, όμως η βαθιά ριζωμένη ιμπεριαλιστική νοοτροπία νομιμοποιεί τέτοια συνήθη μέτρα ανατροπής εκλογών σε άλλα μέρη. Ωστόσο, η απόπειρα απέτυχε ξανά παταγωδώς».

Δεν έχετε παρά να αλλάξετε το «ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών στην Παλαιστίνη» με «ενίσχυση της επαναπροσέγγισης στην Κύπρο». Η ίδια υπηρεσία, οι ίδιες μεθοδεύσεις και άτομα που πρόθυμα προσχωρούν σε ενέργειες που αποδυναμώνουν την πολιτική κυριαρχία της χώρας τους. Πώς ονομάζεται αυτό από αρχαιοτάτων χρόνων;;

Π.Ήφ.

Ο Νόαμ Τσόμσκι γράφει στην «Ε»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 25/02/2006

Η νίκη της Χαμάς και η «προώθηση της δημοκρατίας»

Η εκλογική νίκη της Χαμάς είναι δυσοίωνη αλλά δυστυχώς κατανοητή, υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων. Είναι απολύτως δίκαιο να περιγραφεί η Χαμάς ως ριζοσπαστική, εξτρεμιστική, βίαιη, και ως μια σοβαρή απειλή για την ειρήνη και για μια δίκαιη πολιτική συμφωνία.

Είναι χρήσιμο ωστόσο να θυμόμαστε ότι σε σημαντικά θέματα η Χαμάς δεν είναι τόσο ακραία όσο άλλοι. Για παράδειγμα, υποστηρίζει ότι θα συμφωνήσει σε εκεχειρία βάσει των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων που υπήρχαν πριν από τον Ιούνιο του 1967.

Η ιδέα είναι τελείως ξένη για τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, που επιμένει ότι οποιοδήποτε πολιτικό αποτέλεσμα θα πρέπει να περιλαμβάνει την κατάκτηση σημαντικών περιοχών της Δυτικής Οχθης από το Ισραήλ (και τα ξεχασμένα υψίπεδα του Γκολάν).

Η Χαμάς κέρδισε τις εκλογές συνδυάζοντας σκληρή αντίσταση στη στρατιωτική κατοχή με βασική κοινωνική οργάνωση και προσφορά υπηρεσιών στα φτωχότερα στρώματα – μια πολιτική πλατφόρμα που αναπόφευκτα παντού εξασφαλίζει ψήφους στο κόμμα που την προωθεί.

Για την κυβέρνηση Μπους, όμως, η νίκη της Χαμάς αποτελεί άλλο ένα εμπόδιο στην πολιτική παρεμπόδισης της δημοκρατίας, που επισήμως αποκαλείται «προώθηση της δημοκρατίας».

Η στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στις παλαιστινιακές εκλογές παραμένει σταθερή. Οι εκλογές αναβάλλονταν μέχρι τον θάνατο του Γιάσερ Αραφάτ, που χαιρετήθηκε ως μια ευκαιρία για την πραγματοποίηση του «οράματος» του Μπους για ένα δημοκρατικό παλαιστινιακό κράτος – ένα χλωμό και ασαφές όραμα μιας διεθνούς συναίνεσης για συμφωνία δημιουργίας δύο κρατών, που οι ΗΠΑ μπλόκαραν για 30 συνεχόμενα χρόνια.

Σε μια ανάλυση με τίτλο «Ελπίζοντας ότι η Δημοκρατία θα μπορέσει να αντικαταστήσει την παλαιστινιακή εικόνα», η οποία δημοσιεύθηκε στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», ο Στίβεν Ερλάντζερ έγραψε: «Η μετα-Αραφάτ εποχή θα αποτελέσει το τελευταίο τεστ ενός ουσιαστικού αμερικανικού άρθρου πίστης: ότι οι εκλογές προσδίδουν νομιμότητα ακόμη και στους πιο αδύναμους θεσμούς».

Στην τελευταία παράγραφο διαβάζουμε: «Το παράδοξο των Παλαιστινίων είναι πλούσιο. Στο παρελθόν η κυβέρνηση Μπους αντιστεκόταν στις νέες εθνικές εκλογές μεταξύ των Παλαιστινίων. Τότε επικρατούσε η ιδέα ότι οι εκλογές θα έκαναν τον Αραφάτ να μοιάζει καλύτερος και θα του έδιναν νέα κοινωνική εντολή – και ίσως βοηθούσαν στο να προσδινόταν εγκυρότητα και αρχή στη Χαμάς».

Εν συντομία, «το θεμελιώδες άρθρο πίστης» ορίζει ότι οι εκλογές είναι καλές, εάν έχουν το σωστό αποτέλεσμα.

Το πρόβλημα έχει πρόσφατο αντίστοιχο παράδειγμα: στο Ιράκ, η μαζική μη βίαιη αντίσταση εξανάγκασε την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο να επιτρέψουν εκλογές τις οποίες για μεγάλη περίοδο εμπόδιζαν με σειρά τακτικών. Απέτυχε επίσης και η συνεπακόλουθη προσπάθεια ανατροπής των μη επιθυμητών εκλογών, παρέχοντας σημαντικά οφέλη στον υποψήφιο που προτιμούσε η κυβέρνηση, και αποβάλλοντας τα ανεξάρτητα Μέσα.

Η Ουάσιγκτον κατέφυγε στους καθιερωμένους τρόπους ανατροπής και στην περίπτωση της Παλαιστίνης. Τον περασμένο μήνα η «Ουάσιγκτον Ποστ» ανέφερε ότι η Αμερικανική Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης έγινε ένας «αόρατος αγωγός» σε μια προσπάθεια να «αυξήσει τη δημοτικότητα της Παλαιστινιακής Αρχής, κατά τις παραμονές των κρίσιμων εκλογών, στις οποίες το κυβερνών κόμμα αντιμετωπίζει σοβαρή πρόκληση από τη σκληροπυρηνική ισλαμική ομάδα Χαμάς». Οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» ανέφεραν με τη σειρά τους τα εξής: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες ξόδεψαν περίπου 1,9 εκατ. δολ. από την ετήσια βοήθεια των 400 εκ. δολαρίων προς τους Παλαιστινίους σε δεκάδες γρήγορα σχέδια κατά την εβδομάδα πριν από τις εκλογές, προκειμένου να ενισχύσουν την εικόνα της κυβερνώσας Φατάχ με ψήφους και να της δώσουν δύναμη στον ανταγωνισμό με τους μαχητές τής Χαμάς».

Οπως είναι φυσικό, το αμερικανικό προξενείο στην ανατολική Ιερουσαλήμ διαβεβαίωσε τους δημοσιογράφους ότι οι συγκαλυμμένες προσπάθειες προώθησης της Φατάχ στόχευαν απλώς «στην ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών και στη στήριξη των δημοκρατικών παραγόντων, όχι μόνο της Φατάχ». Στις ΗΠΑ ή σε οποιαδήποτε άλλη δυτική χώρα, ακόμη και μια μικρή υπόνοια τέτοιας ξένης ανάμιξης θα κατέστρεφε έναν υποψήφιο, όμως η βαθιά ριζωμένη ιμπεριαλιστική νοοτροπία νομιμοποιεί τέτοια συνήθη μέτρα ανατροπής εκλογών σε άλλα μέρη. Ωστόσο, η απόπειρα απέτυχε ξανά παταγωδώς.

Ηαμερικανική και η ισραηλινή κυβέρνηση πρέπει τώρα να προσαρμοστούν με κάποιον τρόπο στη διαπραγμάτευση με ένα σκληροπυρηνικό ισλαμικό κόμμα που πλησιάζει στη δική τους παραδοσιακή απόρριψη της διεθνούς συναίνεσης, αν και όχι εντελώς, εφ’ όσον τουλάχιστον η Χαμάς πραγματικά σκοπεύει να συμφωνήσει σε μια εκεχειρία βάσει των συνόρων που υπήρχαν πριν από το 1967. Η επίσημη δέσμευση της Χαμάς, να «καταστρέψει το Ισραήλ», την τοποθετεί στην ίδια θέση με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, που δήλωσαν επισήμως ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει «ξεχωριστό παλαιστινιακό κράτος» (πέραν της Ιορδανίας)· μέχρι που χαλάρωσαν εν μέρει την ακραία απορριπτική τους στάση τα τελευταία χρόνια, συμφωνώντας στην ιδέα ενός «κρατιδίου» αποτελούμενου από τα κομμάτια που απομένουν, αφού το Ισραήλ πάρει αυτό που θέλει στην Παλαιστίνη.

Ας φανταστούμε, χάριν επιχειρήματος, τις συνθήκες αντεστραμμένες: η Χαμάς συμφωνεί να επιτρέψει στους Ισραηλινούς να παραμείνουν σε διασκορπισμένα, μη βιώσιμα, καντόνια, ουσιαστικά διαχωρισμένα το ένα από το άλλο, και σε ένα μέρος της Ιερουσαλήμ, ενώ η Παλαιστίνη κατασκευάζει μεγάλους οικισμούς και υποδομές για να καταλάβει την πολύτιμη γη και τους φυσικούς πόρους. Η Χαμάς συμφωνεί μάλιστα να αποκαλούνται αυτά τα κομμάτια «κράτος». Ενδεχόμενες προτάσεις για μια τέτοια ξεπεσμένη μορφή κράτους θα μας προκαλούσαν, και ορθώς, φρίκη. Ομως, με τέτοιου είδους προτάσεις, η θέση της Χαμάς θα ήταν ουσιαστικά ίδια με αυτήν των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

c.2006, Noam Chomsky (Distributed by the «New York Times» Syndicate)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 25/02/2006