Οι τροβαδούροι της εθνικής μειοδοσίας
Του Ν. ΚΟΝΟΜΗ
τ. προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών

Στην Ελλάδα πρόσωπα που επαγγέλλονται τους πολιτικούς, αλλά είναι αποξενωμένα από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, περιφέρονται σε τηλεοπτικούς σταθμούς και απαντούν σε ερωτήσεις τηλεπαρουσιαστών ή, συχνά απρόσκλητοι, εκφράζουν στα μέσα ενημέρωσης γνώμες επί παντός πολιτικού προβλήματος. Τελευταία, μάλιστα, έγινε της μόδας -ακολουθώντας την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί σε μερίδα του Τύπου- τα πρόσωπα αυτά να εκφράζονται υποτιμητικά για τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, χαρακτηρίζοντάς τον «ακραίο», υποστηρίζοντας ότι «απομόνωσε» την Κύπρο, ότι φέρνει σε δύσκολη θέση την Ελλάδα και άλλα παρόμοια. Και αυτά γιατί δεν έστερξε ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος να αποδεχθεί το Σχέδιο Ανάν, που -όπως είναι γνωστό- εκπονήθηκε και με τη συγκατάθεση των δύο ενδοτικών κυβερνήσεων, της Κύπρου και της Ελλάδος. Όμως το διαβόητο αυτό σχέδιο έχει απορριφθεί -οριστικά ελπίζω- από τον ελληνοκυπριακό λαό με ένα συντριπτικό ΟΧΙ, σχετικά με το οποίο ο γάλλος ακαδημαϊκός Maurice Druon («Le Figaro» 31-05-04) έχει τη γνώμη ότι, παρ’ όλο που «οι Ελληνοκύπριοι απέσπασαν το κρυφό όνειδος του Συμβουλίου των Βρυξελλών, εντούτοις μάλλον έσωσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση». Το βέβαιο είναι ότι οι Ελληνοκύπριοι με το ΟΧΙ τους έσωσαν την αξιοπρέπεια των όπου γης Ελλήνων.
Οι άνθρωποι εδώ στην Ελλάδα, που με τόση ευκολία μιλούν απαξιωτικά για την κυπριακή ηγεσία, είναι φανερό ότι δεν γνωρίζουν τίποτε άλλο για την Κύπρο και τον λαό της πέρα από την ύπαρξη του πολιτικού της προβλήματος. Ξέρουν ό,τι και ο ανιστόρητος Ανάν και οι ανυποψίαστοι συνεργάτες του. Όμως, η Κύπρος, από την αρχαιότητα ως την Αναγέννηση, είχε ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους πολιτισμένους λαούς. Ο Στράβων το διετύπωσε επιγραμματικά: Η νήσος κατ’ αρετήν oυδεμίαν των νήσων λείπεται. Τι απέδωσαν, αλήθεια, στην Κύπρο τα τριακόσια χρόνια της οθωμανικής κατοχής; Τίποτα απολύτως εκτός από εξισλαμισμούς και τη διασπορά των καλύτερων παιδιών της στο εξωτερικό. Κατάπτωση, καταπίεση, δάκρυα και απελπισία. Με την αγγλική κατοχή η Κύπρος δεν έχει να επιδείξει τίποτε άλλο εκτός από τη στρατηγική της σημασία λόγω της θέσης της μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Όμως οι Κύπριοι έδωσαν και στους δύο παγκοσμίους πολέμους εθελοντικά ένα δυνατό παρών, ελπίζοντας στην ανεξαρτησία της πατρίδας τους. Στη συνέχεια, λόγω της αδιαλλαξίας των Άγγλων, αναγκάσθηκαν να αγωνιστούν σκληρά για τέσσερα χρόνια προκειμένου να κερδίσουν την ελευθερία τους. Ατυχώς, επρόκειτο για κουτσουρεμένη ελευθερία, που κράτησε μόνο δεκατρία χρόνια. Στα χρόνια αυτά, αν εξαιρέσει κανείς τις εντάσεις που δημιουργούνταν από το υστερόβουλο σύνταγμα των Άγγλων, η Κύπρος ήταν μια χώρα ευτυχισμένη. Η τουρκική μειονότητα διαβίωνε χωρίς σοβαρά προβλήματα με την ελληνική πλειοψηφία. Οι θρησκευτικές αντιθέσεις ήταν ανύπαρκτες. Όμως οι Άγγλοι είχαν άλλα σχέδια για να εκδικηθούν τους Ελληνοκυπρίους. Υποδαύλισαν την Τουρκία να εντείνει το ενδιαφέρον της για την Κύπρο, όπως και πριν, κατά τη δεκαετία του πενήντα, ξυπνώντας την οθωμανική κατακτητική της βουλιμία. Έτσι, με την πρώτη ευκαιρία η Τουρκία εξώθησε τους Τουρκοκυπρίους στη διάλυση του συνεταιρισμού που είχαν με τους Ελληνοκυπρίους, στο πλαίσιο των συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου.
Όταν το 1974 η ελληνική κυβέρνηση των συνταγματαρχών ανέτρεψε τον Πρόεδρο Μακάριο, η εγγυήτρια Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και κατέλαβε το 36,7% του κυπριακού εδάφους, το οποίο κατέχει τριάντα ολόκληρα χρόνια τώρα. Η Αγγλία, ως δεύτερη εγγυήτρια δύναμη, όχι μόνο δεν έκανε απολύτως τίποτε για να εμποδίσει την εισβολή, αλλά απεναντίας την υποβοήθησε με ποικίλους τρόπους, φανερούς και αφανείς. Νομικά και προπαντός ηθικά, αφού 220 χιλιάδες Ελληνοκύπριοι ξαφνικά βρέθηκαν πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα -η συμπεριφορά της ήταν τεράστιο σκάνδαλο στη διεθνή πολιτική σκηνή. Στο διάστημα της κατοχής, οι Τούρκοι με συστηματική καταστροφή όλων των πολιτιστικών μνημείων και αλλαγή της ελληνικής ονομασίας του κατεχόμενου τμήματος προχώρησαν στην εκτουρκοποίησή του. Μεταξύ άλλων, 540 ναοί καταστράφηκαν, συλήθηκαν, βεβηλώθηκαν και μεταβλήθηκαν σε τζαμιά και περίπου εκατόν είκοσι χιλιάδες έποικοι από την Ανατολία εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο για να αλλοιωθεί ο δημογραφικός χάρτης του νησιού.
Μέσα σε όλη αυτή τη συμφορά, οι Ελληνοκύπριοι βρήκαν το κουράγιο να εργαστούν σκληρά και να σημειώσουν σημαντική οικονομική πρόοδο. Οι Τουρκοκύπριοι, καταπιεσμένοι από τους υποτιθέμενους σωτήρες τους, αρκέστηκαν να φάνε μαζί με τους εισβολείς την πλούσια λεία που βρήκαν από τους Ελληνοκυπρίους και να χαίρονται τα εισοδήματα από τα πλούσια κτήματά τους. Σήμερα, το αγγλοσαξονικό λόμπι, που εργάζεται παγκόσμια, αλλά από τριακονταετίας και στο Στρασβούργο, για λογαριασμό της Τουρκίας, προσπαθεί να παρουσιάσει τους Τουρκοκυπρίους ως αδικημένους. Υποφέρουν, λέει, από το εμπάργκο των Ελληνοκυπρίων και αγωνίζεται για να τους αναγνωρίσουν διεθνώς ως νόμιμο ανεξάρτητο κράτος. Το 17,6% του πληθυσμού της νήσου με την ωμή βία απέσπασε περισσότερο του ενός τρίτου του κυπριακού εδάφους, που το 1974 αντιπροσώπευε το 70% των πόρων του κράτους. Οι δε ξένοι καλοθελητές αναφέρονται τώρα σε «φτωχούς Τούρκους» και σε «πλούσιους Έλληνες», προκειμένου να συγκαλύψουν τα άνομα σχέδιά τους.
Και γιατί άραγε ο Παπαδόπουλος είναι «ακραίος»; Μήπως γιατί διακηρύσσει ότι επιδιώκει τη λύση του Κυπριακού μέσω διζωνικής ομοσπονδίας, έχοντας μάλιστα κοινοποιήσει στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση τις αλλαγές που επιθυμεί η ελληνοκυπριακή πλευρά ώστε να υπάρχει μια λειτουργική τουλάχιστον λύση; Μήπως γιατί, δείχνοντας εμπιστοσύνη στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, τον προέτρεψε με επιστολή του να συνεχίσει την εκπόνηση σχεδίου λύσης του Κυπριακού; Μήπως επειδή, παρ’ όλο που έβλεπε ότι οι εκ του σύνεγγυς συνομιλίες όπως διεξήγοντο ήταν καθαρή κοροϊδία, εντούτοις απεδέχθη την επαίσχυντη, όπως αποδείχθηκε, επιδιαιτησία Ανάν; Μήπως γιατί δεν υπέγραψε τη δήθεν Συμφωνία της Λουκέρνης για να καταργήσει σε μια νύκτα την Κυπριακή Δημοκρατία, μετατρέποντας ουσιαστικά το νησί σε τουρκική σατραπεία; Μήπως γιατί προτείνει στους Τουρκοκυπρίους να χρησιμοποιήσουν το λιμάνι της Λάρνακας, χωρίς την ανάμειξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, για την εξαγωγή των προϊόντων που στο μεγαλύτερο μέρος τους προέρχονται από τα κτήματά μας και η πρόταση απορρίφθηκε; Μήπως γιατί πρότεινε στην Τουρκία να συμφωνήσουν προκειμένου να βρεθεί τρόπος να αποτραπεί η χρήση βέτο στις 17 Δεκεμβρίου;
Αλλά τι είναι το Σχέδιο Ανάν που αποδέχονται οι επικριτές του Προέδρου Παπαδόπουλου; Κατ’ αρχάς το σχέδιο αυτό κάθε άλλο παρά Σχέδιο Ανάν ήταν στην πραγματικότητα. Αρχιτέκτονάς του είναι γνωστός επιφανής άγγλος αποικιοκράτης, που το εκπόνησε σε συνεργασία με τις ΗΠΑ και την Τουρκία και παρουσιάστηκε από τον Ανάν για λύση δήθεν του Κυπριακού. Το σχέδιο αυτό δεν αποκαθιστούσε τη νομιμότητα βάσει των αποφάσεων του ΟΗΕ, αλλά απεναντίας παγίωνε τα τετελεσμένα της ωμής βίας, διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία και αποενοχοποιούσε την Τουρκία, αγνοώντας παντελώς την εισβολή, την κατοχή, την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. (Ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει τη ζωντανή αναίσχυντη ομολογία του ιδίου του Ντενκτάς ότι οι 1.600 και πλέον αγνοούμενοι της εισβολής εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από τους Τουρκοκυπρίους).
Το σχέδιο, αυθαίρετα και παράνομα, περιόριζε τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων στη διακίνηση, στην εγκατάσταση, στην περιουσία κ.λπ.
Διατηρούσε σε ισχύ τη Συμφωνία Εγγύησης της Ζυρίχης, που αναγνώριζε παρανόμως -γιατί σύμφωνα με γνωμοδότηση της νομικής υπηρεσίας του ΟΗΕ που εκδόθηκε το 1961 έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 103 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ- το μονομερές δικαίωμα της Τουρκίας να επεμβαίνει στα εσωτερικά ζητήματα της Κύπρου.
Αναδείκνυε την τουρκική μειονότητα του 17,6% σε αυτόνομο κράτος, κατά παράβαση παντός νομικού, ηθικού, και δημοκρατικού κανόνα, και παρανόμως τροποποιούσε την πράξη εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας με την προσθήκη στο παράρτημά της νέου άρθρου, που αποσκοπούσε στο να διασφαλίσει κυριαρχικά δικαιώματα υπέρ της Αγγλίας στα χωρικά ύδατα της Κύπρου και στην ανοιχτή θάλασσα, προκειμένου να σφετεριστεί μέρος των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που λέγεται ότι εντοπίσθηκαν.
Τέλος, επιβάρυνε την υπό ίδρυση ομοσπονδία με 69 συμφωνίες που συνήψε η Τουρκία με τη λεγόμενη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, που η ίδια δημιούργησε, και αφορούν μεταξύ άλλων τον γεωπολιτικό έλεγχο της Κύπρου. Η δικαιοσύνη του κυρίου Ανάν, ο οποίος νόμιζε ότι έχει να κάνει με αφρικανικό λαό που μόλις αναδύθηκε από τη ζούγκλα, είναι ανατριχιαστική στις λεπτομέρειές της. Το σχέδιο, π.χ., προνοούσε για τρεις ξένους δικαστές που θα αποφάσιζαν για σοβαρές διαφωνίες των δύο εθνοτήτων.
Δόθηκε και στις δύο πλευρές κατάλογος δικαστών για να υποδειχθούν τρεις από κάθε πλευρά. Η πλευρά μας υπέδειξε τρία ονόματα, αλλά ο κύριος Ανάν λέγεται ότι υιοθέτησε και τα τρία ονόματα που υπέδειξε η τουρκική πλευρά.
Ένα άλλο δείγμα της δικαιοσύνης του κυρίου Ανάν είναι η αποδοχή και των έντεκα πολύ ουσιαστικών τροποποιήσεων που πρότεινε στο προηγούμενο σχέδιό του η τουρκική πλευρά, ενώ δεν έδωσε καμία προσοχή και ουσιαστικά δεν συζήτησε τις ενστάσεις και στις προτάσεις της ελληνικής πλευράς. Και αφού από το σχέδιο αυτό απουσίαζε κάθε στοιχειώδης δικαιοσύνη, είναι να απορεί κανείς γιατί ο ελληνοκυπριακός λαός το απέρριψε χωρίς δεύτερη σκέψη;
Αν οι διεθνείς συνωμότες δεν γνώριζαν τίποτα από την ιστορία της Κύπρου, ο ίδιος ο λαός της πολύπαθης νήσου δεν έχει λησμονήσει την ιστορία του. Απέρριψε το κατάπτυστο αυτό σχέδιο με το βροντερό ΟΧΙ του 76%, αψηφώντας τις απειλές των ισχυρών της γης και τις φωνασκίες των ενδοτικών, μερικοί από τους οποίους αποκαλύφθηκε ότι εξαγοράστηκαν για να μηδίσουν.
Ας σταματήσουν επομένως το έργο της υπόσκαψης του κύρους της κυπριακής ηγεσίας και οι εδώ τροβαδούροι της εθνικής μειοδοσίας υποστηρίζοντας ένα απαράδεχτο για τον Ελληνισμό σχέδιο…