Πλεκτάνη Αναν: Οι Απαράδεκτες Χρηματοδοτήσεις

Η κορυφή του παγόβουνου που αρχίζει να λειώνει …

Η σελίδα αυτή άνοιξε στις 24 Απριλίου 2005, πρώτη επέτειο του ΟΧΙ στην Κύπρο. Θα εμπλουτίζεται συνεχώς.

Περιεχόμενα

Κρίσιμες παραπομπές και σύντομα σχόλια

Ο Hedley Bull (Η Άναρχη Κοινωνία, Εκδόσεις Ποιότητα, Αθήνα 2001 σελ. 384), έγραψε ότι «η τάση πολλών διεθνολόγων σε ακαδημαϊκά κείμενα να προτείνουν «λύσεις» ή «πρακτικές συμβουλές» είναι προσέγγιση που διαφθείρει την μελέτη των διεθνών σχέσεων. Η ανάλυση των διεθνών σχέσεων, τόνισε ένας από τους σημαντικότερους ταγούς της επιστημονικής μελέτης των διεθνών σχέσεων, «είναι μια στοχαστική και όχι πρακτική άσκηση. Τέτοιες “λύσεις” προτείνονται λιγότερο επειδή είναι θεμελιωμένες και περισσότερο επειδή υπάρχει ζήτηση γι’ αυτές και επειδή είναι επικερδές εάν ικανοποιηθούν» (έμφαση δική μου). Όλοι νομίζω οι αναλυτές πρέπει να αναλογιστούν τους λόγους-αίτια του φανατισμού των απειλών κατά των κυπρίων για να αποδεχθούν το φασιστοειδές-ανελεύθερο σχέδιο Αναν
Παραθέτω εισαγωγικά, επίσης, την πιο λαμπρή ίσως περίληψη της αμερικανικής στρατηγικής η προσεκτική ανάγνωση της οποίας ερμηνεύει πολλές πτυχές των διακρατικών σχέσεων στο τρίγωνο Ελλάδα-Κύπρος-Τουρκία των τελευταίων ετών. Ερμηνεύει επίσης πλήρως το σχέδιο Αναν: “More powerful states may be in position to alter the conceptions that the weaker actors have of their own self interests, especially when economic and military power has delegitimated ideological convictions in weaker or defeated societies. The United States, for instance, pressed for a particular vision of the international society should be ordered after World War II and renewed and reinvigorated this project after the en of the Cold War. The goal was not simply to promote a particular set of objectives, but to alter how other societies conceived of their own goals. The emphasis on what Nye has called soft power engages both realist concerns about relative capabilities and constructivism’s focus on beliefs and identity”. [Katzenstein/Keohane/Krasner , International Organization, vol. 52. 4 1998 p. 673] Προσθέτω ότι κάποιοι που συμβατικά παριστάνουν τους διεθνολόγους στην Ελλάδα -και δεν διστάζουν να προσυπογράψουν ως «κριτικοί κονστρουκτιβιστές» και «νεοφιλελεύθεροι»- πριν δέκα περίπου χρόνια εξαθλίωσαν πνευματικά πολλούς ανυποψίαστους αναγνώστες όταν σε περισπούδαστες αναλύσεις που μαρτυρούν την παρακμή της διεθνολογικής σκέψης τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη παρουσίασαν την «μαλακή ισχύ» ως σύμβολο της «νέας εποχής» στο πλαίσιο της οποίας η γεωοικονομία … αντικαθιστά την γεωπολιτική. Το γεγονός βεβαίως ότι σε κάθε αξιόπιστη ανάλυση των διεθνών σχέσεων η γεωοικονομία είναι μέρος της γεωπολιτικής ανάλυσης, ασφαλώς, είναι «λεπτομέρεια» που θυσιάζεται στον βωμό της πολιτικής σκοπιμότητας που εξυπηρετεί την εγκατάλειψη ερεισμάτων από «ασθενείς» κοινωνίες στο πλαίσιο τους συνεχιζόμενου ηγεμονικού ανταγωνισμού. Συμπληρώνω ότι άναρχα, παράλογα και αντιφατικά ή αγνωστικά οι ίδιοι δεν διστάζουν παραπλανητικά να κάνουν επικλήσεις στο διεθνές δίκαιο και στα ανθρώπινα δικαιώματα (ως κάλυψη, κατά την εκτίμησή μου, του γεγονότος ότι αυτό που πραγματικά εννοούν είναι η χρήση των διεθνών θεσμών σύμφωνα με την μεταψυχροπολεμική αμερικανική ηγεμονική στρατηγική που φωτίστηκε άπλετα όταν το 2003 οι ΗΠΑ παραγκωνίζοντας τους θεσμούς συλλογικής ασφάλειας παράνομα και άνομα εκτέλεσαν την επέμβαση στο Ιράκ). Η φτώχεια της διεθνολογικής ανάλυσης καταφαίνεται πλήρως όταν λάβει υπόψη ότι νέα βιβλία και μάλιστα νεοεισερχομένων που συμμετέχουν πλέον στον χορό του ελληνικού στοχαστικού παραλογισμού, παραπέμπουν τα πιο πάνω πλήρη λαθών κείμενα ως πηγές δευτορογενούς θεμελίωσης. Τι πνευματική φτώχια! Έλεος …