σημ. Π.Ήφ. Εδώ όπως και σε πιο κάτω παραθέτω αναλύσεις του Λάζαρου Μαύρου, διακεκριμένου δημοσιογράφου και ερευνητή. Επίσης του Σάββα Παύλου και άλλων ερευνητών και συγγραφέων. Τα ζητήματα που θίγουν είναι καίρια και πρέπει να προκαλούν ντροπή στους ακαδημαϊκά μεταμφιεσμένους τσαρλατάνους που ανεξέλεγκτα δημοσιεύουν κείμενα εξ αντικειμένου ανιστόρητα και στρεβλά. Τα σημεία που θίγει ο Λάζαρος Μαύρος δεν γνωρίζουν, φαίνεται, μέλη εκλεκτορικών σωμάτων, διευθυντές εφημερίδων που φιλοξενούν επιφυλλίδες και ομοϊδεάτες που ασχημονούν γράφοντας ολοσέλιδες βιβλιοκριτικές -που το «σύστημα» ασμένως φιλοξενεί- με τα οποία εκθειάζουν πνευματικά σκουπίδια. Πριν 5-6 χρόνια συνειδητά ή ανεπίγνωστα ένας ολόκληρος στρατός προετοίμαζε την αποδοχή του φασιστικού σχεδίου Αναν. Τώρα το κακό γενικεύτηκε επί πολλών άλλων καίριων ζητημάτων ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που φιλοξενώ αυτά τα τα κείμενα.

Σημερινή 24/12/2008 | ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ 1963-64 & «Χαραυγή»

Ε Ν Ο Π Λ Η ήταν, με νεκρούς και τραυματίες, μάχιμους και αμάχους, η Τουρκανταρσία που εκτόξευσε, με βάση καλά προετοιμασμένους επιτελικούς της σχεδιασμούς, διά της πάνοπλης ΤΜΤ, η Τουρκία στην Κύπρο το 1963-64. Ως κλιμάκωση, προμελετημένα αιματηρής υλοποίησης, του επιτελικού «Σχεδίου Επανάκτησης Κύπρου», που εκπόνησε από το 1957 το Γραφείο Ειδικού Πολέμου του τουρκικού Γενικού Επιτελείου. Θύματα εκατέρωθεν. Καθώς, απέναντι στην ένοπλη Τουρκανταρσία, ορθώθηκε ένοπλη, ακόμα και με κυνηγετικά όπλα, ΗΡΩΙΚΗ, η ελληνική Αντίσταση των Νομίμων Δυνάμεων του κράτους. Συγκροτημένη από σπεύσαντες ανεκπαίδευτους εθελοντές της «Οργάνωσης του Ακρίτα», των «πρασινοσκούφηδων του Σαμψών», των «κοκκινοσκούφηδων του Λυσσαρίδη», μαζί με τους Ε/κ αστυνομικούς και τους Ε/κ του Κυπριακού Στρατού. Τα καθημερινά ρεπορτάζ των εφημερίδων της εποχής εκείνης, μαζί και της «Χαραυγής» του ΑΚΕΛ, αναφέρονται στα εκατέρωθεν θύματα, ακόμα και με ονομαστικές αναφορές. Και των περιστάσεων όπου σκοτώθηκαν.
Η «ΧΑΡΑΥΓΗ», λ.χ., την Παρασκευή 3η Ιανουαρίου 1964, στην 1η σελίδα, σε ρεπορτάζ του Γιώργου Σπανού, προέβαλλε τη σφαγή από Τούρκους τρομοκράτες, τριών μοναχών κι ενός 12χρονου στο μοναστήρι Γαλακτοτροφούσας, κοντά στον Κόρνο. Στις 11.1.64 η «Χ» δημοσίευσε την επίσημη εκδοχή για την «προπαγανδιστικής εκμετάλλευσης» εκταφή 21 πτωμάτων Τούρκων από το τουρκικό κοιμητήριο Αγ. Βασιλείου. Και στις 16.1.64 χαρακτήριζε ως ΑΙΣΧΡΗ εκστρατεία κατασυκοφάντησης των Ελλήνων, την προσπάθεια της Άγκυρας να κατηγορήσει τους Ε/κ για δήθεν «σφαγές και βαρβαρότητες», στη διάρκεια των συγκρούσεων της Τουρκανταρσίας.
Σ Τ Α ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ του δρος Ιχσάν Αλή περιέχονται οι επιστολές που έστελνε στους αρμοδίους του ΟΗΕ, στον πρωθυπουργό της Τουρκίας, στον πρόεδρο Μακάριο, οι συνεντεύξεις του στο ΡΙΚ, τα μηνύματά του προς τον λαό και προς την τ/κ κοινότητα από 1964 έως 1966. ΟΥΔΕΜΙΑ κατηγορία υπάρχει, για δήθεν δράση εναντίον Τ/κ από δήθεν «Ε/κ σοβινιστές». Μόνιμη επωδός και σε βάθος ανάλυση των καταγγελιών του Ιχσάν Αλή ήταν ότι «η Τουρκική κοινότητα στην Κύπρο δεν απειλείται από τους Έλληνες, αλλά από τους Τούρκους τρομοκράτες» (σ.129).
Ο Υ Δ Ε Μ Ι Α κατηγορία εναντίον δήθεν «Ε/κ σοβινιστών» υπήρξε στις ομιλίες, τις συνεντεύξεις, τα άρθρα, τα φυλλάδια, τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συνεντεύξεις τού, δολοφονηθέντος το 1965 από την ΤΜΤ, Ακελιστή Τ/κ αγωνιστή Ντερβίς Αλή Καβάζογλου. Τα αγνοούν, άραγε, και τα περιφρονούν οι τωρινοί της «Χαραυγής»;

ΕΡΩΤΗΣΗ
Η δημοσίως και γραπτώς εκπεφρασμένη «συγκινητική» σύμπτωση «αισθημάτων» των νυν διευθυντών της «Χαραυγής», με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΔηΣυ, περί της «συγγνώμης για το 1963-64», ποια σχέση έχει, άραγε, με την υπέρ του Σχεδίου Ανάν «με τα είκοσί του νύχια» υποστήριξη του εκ Λεμεσού «εκπροσώπου» στο Λονδίνο την 15η Ιουλίου 1974, του χουντικού Πραξικοπήματος;