Στάθης, Ελευθεροτυπία 8.3.2007

Σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου που προσεκτικά οργάνωσαν με «πάνελ» χωρίς αντίλογο (αν και ο τελευταίος έκανε την εμφάνισή του στο ακροατήριο) οι απολογητές του περιώνυμου βιβλίου για την Ιστορία της ΣΤ’ Δημοτικού επανέλαβαν τα ίδια αμαρτήματα.

Απάντησαν σε φαντάσματα (για να μπορέσουν να απαντήσουν). Απάντησαν σε μια κριτική που δεν τους γίνεται, μάλιστα με γενικεύσεις, τσουβαλιάσματα, ρετσινιές και συκοφαντίες, διότι στην κριτική που τους γίνεται ο επιστημονικός και πολιτικός τους αντίλογος φαίνεται να είναι ασθενής.

Είναι όμως πια ντροπή. Μεγάλη ντροπή.

Επιστήμονες να βάζουν στο στόμα των αντιπάλων τους λόγια που δεν λένε. Οπως ο κ. Λιάκος που μας κατηγόρησε ότι θέλουμε «μια Ιστορία που λατρεύει το αίμα!». Για το όνομα του Θεού πια! Για το όνομα του Θεού!

Και πώς ο κ. Λιάκος μπορεί να ζητά «ιδεολογικό αποχρωματισμό της συζήτησης», όταν ο ίδιος, η κυρία Ρεπούση, η κυρία Κουλούρη και άλλοι διακηρύσσουν διαρκώς την ιδεολογική τους προσέγγιση κατά τη συγγραφή των έργων τους. Από πότε ένας Ιστορικός, όποιας ιδεολογίας, επιτρέπει την υποταγή της επιστημονικής μεθοδολογίας στις όποιες προαιρέσεις του;

Ενα ξηρό στην αφήγησή του βιβλίο, με σκαστά ιστορικά λάθη, με ιδεολογική τυραννία πάνω στο σώμα των γεγονότων αφελώς εμφανή, δεν σώζεται με εκτόξευση κατηγοριών για εθνικισμό εναντίον όσων επισημαίνουν αυτές τις ανεπάρκειες ου μην και μεταμοντερνικές ευκολίες.

Ούτε η επίδειξη ισχύος ενός ακαδημαϊκού κατεστημένου στις Ιστορικές σπουδές, ούτε η αλαζονεία του μπορεί να μας αποκαρδιώσει, πόσο μάλλον όταν τινές εκ των τιμητών έχουν πιαστεί κλέπτοντας οπόρες, άλλος παραχαράσσοντας προγενέστερους Ιστορικούς (όπως τον Σβορώνο) κι άλλοι κάνοντας άλλα χειρότερα. Και πάντως είναι απολύτως υποκριτικό να δηλώνεις (Ρεπούση) ότι, το βιβλίο αυτό μπορούν να το κρίνουν μόνον οι γνώστες (ουχί οι αναγνώστες, πρωτοφανές), και ταυτοχρόνως να μαζεύεις υπογραφές υποστήριξής του από τους πάντες ανεξαρτήτως επιτηδεύματος.

Ομως την πιο δυσάρεστη έκπληξη σε αυτήν τη συνέντευξη Τύπου μας την επιφύλαξε ο (πάντα κατά τα άλλα αγαπητός σε πολλούς ανά το Πανελλήνιον και φίλος) κ. Ηλίας Νικολακόπουλος. Χαρακτήρισε τις αντιδράσεις μας «δήθεν αριστερόστροφες» και ότι εμείς οι… αριστερόστροφοι πιστεύουμε ότι «η Ιστορία είναι κατηχητικό που πρέπει να διδάσκει ό,τι στηρίζει το φοβικό εθνικό μας οικοδόμημα. Οι αριστερόστροφες φοβίες είναι ίδιες και χειρότερες. Οτι δήθεν για να είμαστε αριστεροί πρέπει ταυτόχρονα να είμαστε εθνικιστές» (!!!).

Ποιος αριστερός (ή έστω αριστερόστροφος) σου ζήτησε, αγαπητέ μου Ηλία, να είσαι εθνικιστής; Γιατί συκοφαντείς έτσι τους αριστερούς; Τι σε αναγκάζει σε τέτοιο φθηνό αντίλογο;

Αυτή η υπόθεση παραβρώμισε…