Σχόλιο σε αναφορά με επισήμανση του γεγονότος ότι κάποια ΜΚΟ ινστιτούτα στην Ελλάδα με προπέτεια θέτουν σε κίνδυνο θεμιτά και νομιμοποιημένα συμφέροντα.

Το σχόλιο που ακολουθεί είναι αντίδραση σε ηλεκτρονικά μηνύματα των ελλήνων της διασποράς οι οποίοι χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο έχουν αναπτύξει μια άλλη Ελλάδα απ’ αυτή που συχνά έχουμε συνηθίσει την τελευταία δεκαετία. Την ορθολογιστική Ελλάδα που αντιστέκεται κατά του διεθνοφασισμού, που θεωρεί έσχατη λογική την κυριαρχία της, την Ελλάδα που συνομιλεί ισότιμα με τα υπόλοιπα κράτη και την Ελλάδα που στηρίζει την ελευθερία και τα πολιτικά δικαιώματα των ομοεθνών της όπου και να βρίσκονται. Το μήνυμα του Michael Geokas, το οποίο απ’ ότι αντιλαμβάνομαι έχει διακινηθεί ευρύτερα, έχει αποσταλεί αναφερόταν στην προπέτεια και την αποθράσυνση επώνυμου Ινστιτούτου πολλά μέλη του οποίου αρχίζοντας από το θέμα της υποβολής αίτησης ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ μέχρι το σχέδιο Αναν και την στρατηγική στα Βαλκάνια έχει προκαλέσει ποταμούς ανορθολογισμού στην ελληνική εξωτερική πολιτική. Δεν έχω αμφιβολία ότι υγιή πνευματικά και στοχαστικά αντισώματα θα ελέγξουν τελικά τους ανορθολογισμούς που εκρέουν από αυτό κυρίως το Ινστιτούτο. Το ερώτημα είναι άλλο: Μέχρι τότε, πόσα πλήγματα θα υποστεί ακόμη η ελληνική εξωτερική πολιτική και πόσο χαμηλά θα κατέβει ο πήχης των αξιώσεων πολιτικής κυριαρχίας στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

Το δικό μου μήνυμα έχει ως εξής

Επισημαίνω και εγώ ότι «κάποιοι»,
1) Στράφηκαν μετά μανίας κατά της υποβολής αίτησης ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ την περίοδο 1988-92
2) Στράφηκαν κατά του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου την περίοδο 1993- …
3) Στράφηκαν με υπέρμετρο φανατισμό, εξτρεμισμό και ακρότητα υπέρ του φασιστοειδούς σχεδίου Αναν που θα υποδούλωνε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.
4) Έγραφαν γράμματα για να χρηματοδοτηθούν από τα παράνομα λεφτά της UNOPS που οι αμερικανοί μέσω της Πρεσβείας τους διάνεμαν υπονομευτικά σ’ όσα άτομα έδειχναν ετοιμότητα να διασύρουν την κοινωνία τους και να προπαγανδίσουν την χειρότερη εκδοχή διεθνοφασισμού που έχει να επιδείξει η διεθνής πολιτική της ύστερης εποχής. Ούτε ένα συγνώμη δεν ζήτησαν γι’ αυτές τις εξτρεμιστικές τους επιλογές που ο Πρόεδρος της Κύπρου ορθώς χαρακτήρισε απαράδεκτες και παράνομες.
5) Φορούν ακαδημαϊκά ενδύματα για να έχουν ως κύρια ενασχόλησή τους τις προτάσεις πολιτικής, κείμενα δηλαδή που δεν είναι ακαδημαϊκά αν και με προπέτεια τα μεταμφιέζουν με ακαδημαϊκή δήθεν εγκυρότητα και αξιοπιστία. Προτάσεις πολιτικής που είτε θα πρέπει να μπουν στην πολιτική διαμάχη ως «προπαγανδιστικά κείμενα» για να ελεγχθούν από το κοινωνικοπολιτικό σύστημα είτε θα πρέπει να θεωρηθούν αδιαφανή και ύποπτα εάν εισρέουν στους κρατικούς μηχανισμούς ενός κράτους. Ενός βεβαίως κράτος με πολιτικό ανοσοποιητικό σύστημα και όχι ένα κράτος ιστορικά μολυσμένο με τον ιό της εξάρτησης.
6) Χωρίς πολιτική εντολή, χωρίς κοινωνικοπολιτικούς ελέγχους και χωρίς ακαδημαϊκή νομιμοποίηση αυτές οι προτάσεις πολιτικής εκπορεύονται από συνέδρια στα οποία, μόνο και μόνο αν κρίνουμε από τους διοργανωτές και τις ύπουλες θεματικές, ένα καλός επιστήμονας που σέβεται την ακαδημαϊκή αξιοπρέπειά του δεν έπρεπε να περνάει ούτε έξω από την αίθουσα των (δήθεν επιστημονικών) συνεδρίων.
7) Οι ΜΚΟ που εμπλέκονται με αυτό τον τρόπο στα ζητήματα διπλωματίας είναι σε κάθε περίπτωση άκρως επικίνδυνοι για την ειρήνη, την σταθερότητα και οπωσδήποτε για τα συμφέροντα ενός μικρού κράτους η επιβίωση και τα ζωτικά συμφέροντα του οποίου διακυβεύονται. Οι ΜΚΟ των μεγάλων δυνάμεων είναι άλλη υπόθεση: Πολλοί από αυτούς αν όχι εν δυνάμει όλοι είναι επιστρατευμένοι από τις μυστικές ή άλλες υπηρεσίες των κρατών τους και υπηρετούν τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Οι ΜΚΟ ενός μικρού κράτους που συνδέονται και χρηματοδοτούνται από τους ΜΚΟ των μεγάλων δυνάμεων τι είναι και τι υπηρετούν; Γιατί σε τελευταία ανάλυση αν θέλουν να υπηρετήσουν την κοινωνία τους (ή την κοινωνία στην οποία ζουν αφού μετατάχθηκαν-μετανάστευσαν) δεν θέτουν το πρόγραμμά τους υπό την αίρεση της λαϊκής κυριαρχίας???? Γιατί, έστω, δεν ιδρύουν ένα κόμμα με όνομα «Ελληνικό ίδρυμα (ανα)Μετάδοσης Εξωελληνικών Παραδοχών». [Εγώ προσωπικά ενδεχομένως θα … υπερψήφιζα ένα τέτοιο κόμμα αν αντί κάποιοι να υπονομεύουν την ελευθερία των ελλήνων στο όνομα άνομων διεθνοφασιστικών συμφερόντων όπως στην περίπτωση του σχεδίου Αναν, μιλούσαν ως αμερικανική παράταξη που θα ήθελε να πείσει τους έλληνες να ψηφίσουν υπέρ της ένταξής τους ως μια νέα πολιτεία στην αμερικανική ομοσπονδία. Έτσι οι έλληνες, επιτέλους, θα … αποκτούσαν ένα σοβαρό, δημοκρατικό, αξιοπρεπές και πλουραλιστικό κράτος όπως σε όλα μου τα βιβλία γράφω ότι –παρά την κατά καιρούς προβληματική εξωτερική πολιτική – είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η δήλωση, βεβαίως, είναι ρητορική-αναλυτική επειδή κάθε άνθρωπος κάθε κοινωνίας ορθολογιστικά θέλει το δικό του κράτος να είναι κοσμοθεωρητικά ισχυρό, αξιοπρεπές, ακέραιο και δημοκρατικό και όχι να παραπαίει παρακαλώντας να προσχωρήσεις σε άλλα κράτη].
8) Οι ΜΚΟ ενός μικρού κράτους που αδιαφανώς και κοινωνικοπολιτικά ελεγχόμενα στρατεύεται επί ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής για να εξυπηρετήσει διεθνοφασιστικά συμφέροντα είναι εξ αντικειμένου μόλυνση στην καρδιά της κοινωνίας που όταν επεκταθεί στους κυβερνητικούς θεσμούς η ανεξαρτησία κινδυνεύει: Κανένας, σε τελευταία ανάλυση δεν έχει νομιμοποιημένο δικαίωμα να επηρεάζει αποφάσεις μεγάλων αναδιανεμητικών συνεπειών που αφορούν σύνορα, καθεστώτα και δημοκρατικούς θεσμούς χωρίς να υπόκειται σε διαρκείς και διαφανείς κοινωνικοπολιτικούς ελέγχους και εξισορροπήσεις.
9) Σε «χώρες μπανανία», βεβαίως, οι υπηρεσίες ασφαλείας των μεγάλων δυνάμεων μεριμνούν για όλα: «commissioners» των υπηρεσιών ασφαλείας προσέρχονται-μετατάσσονται εγκαίρως ως ακαδημαϊκοί ή ως διανοούμενοι και α) επιδίδονται σε μια βιομηχανία δολοφονιών χαρακτήρα κατά όσων αυτοχθόνων παράγουν αξιολογικά ελεύθερη ορθολογιστική γνώση που έστω και εμμέσως εξυπηρετεί την χώρα τους (αλλά που δεν εξυπηρετεί κατ’ ανάγκη τα ηγεμονικά συμφέροντα) (ΣΤΙΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΙΚΕΣ-ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΕΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΡΟΥΝ ΩΣ ΜΑΛΑΚΗ ΙΣΧΥΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥ MASTER PLAN), β) στήνουν ινστιτούτα προτάσεων πολιτικής, παράγουν ποταμούς προτάσεων πολιτικής (εξ ορισμού προπαγανδιστικής υφής), τις ενδύουν με ακαδημαϊκούς μανδύες αξιοπιστίας, γ) τις προωθούν στα πανεπιστήμια και στα μέσα ενημέρωσης την ημετέρα ομάδα ευνοουμένων αναρριχητών (οι τελευταίοι συνήθως νεαροί και φιλόδοξοι δεν κατανοούν πάντοτε τι πραγματικά εξυπηρετούν και όταν το κατανοήσουν είναι ήδη βαθιά στο τέλμα για να οπισθοχωρήσουν), δ) ευνουχίζουν-απονευρώνουν την ιθαγενή κοινωνία με μεταμοντέρνα πνευματικά σκουπίδια που, αν και οι ίδιοι δεν τα πιστεύουν, εξ ορισμού υπονομεύουν τον θεσμό συλλογικής ελευθερίας των φιλειρηνικών κρατών που είναι το κράτος που μετατάχθηκαν-μετανάστευσαν, ε) διεισδύουν σε κυβερνητικούς θεσμούς, συμβούλια εξωτερικής πολιτικής, πολιτικά κόμματα και ευρύτερα κυριαρχούν ως ένα περίπου κοινωνικά ανεξέλεγκτο μολυσματικό στοχαστικό τέρας στα σωθικά ενός παραπαίοντος πλέον εξαρτημένου κράτους. Το κράτος αυτό, πλέον, πέραν από εξαρτημένο, παθαίνει και κάτι άλλο: Το σύστημα εξυπηρέτησης των ξένων συμφερόντων για να ποδογετήσει την εξωτερική πολιτική σε κανάλια που εξυπηρετούν το στρατηγικό master plan ροκανίζει τις αντιλήψεις για τα εθνικά συμφέροντα του «κράτους μπανανία», χαμηλώνοντας διαρκώς και συστηματικά τον πήχη αυτού που ορθολογιστικά στις βιώσιμες κυρίαρχες κοινωνίες θεωρείται ως συμφέρον επιβίωσης και ως ζωτικό συμφέρον). Χαρακτηριστικά, για να φύγουμε λίγο από την … Λατινική Αμερική, στην περίπτωση της Ελλάδας, το χαμήλωμα του πήχη θα σήμαινε ότι το σύστημα «μαλακής ισχύος» που στήνουν “commissioners” του «στρατηγικού master plan” και οι παρέες τους, θα καλλιεργηθεί πολύ πριν την λήψη αναδιανεμητικών αποφάσεων εξωτερικής πολιτικής ότι εμείς περίπου φταίμε για όλα (ακόμη και για το διαίρει και βασίλευε των άγγλων στην Κύπρο), ότι ακόμη και ήρωες της ελευθερίας όπως ο Αυξεντίου ή ο Κολοκοτρώνης είναι «συντηρητικοί» ή και τρομοκράτες, ότι η Μπουμπουλίνα δεν είναι ηρωίδα ούτε οι έλληνες άξιζαν ανεξαρτησία επειδή ήταν … «ερωτιάρα», ότι το να αρνείσαι να δεχθείς τον αλυτρωτισμό-αναθεωρητισμό στα Βαλκάνια είναι … εξτρεμισμός, ότι το να αρνείσαι να δεχθείς την παραβίαση στων συνθηκών στο Αιγαίο σε καθιστά ακραίο, ότι το να υποστηρίζεις μιας αποτρεπτική στρατηγική κατά του αναθεωρητισμού είσαι πολεμοκάπηλος και τέλος αλλά όχι το τελευταίο που θα μπορούσε να αναφερθεί, ότι το να υπερασπίζεσαι την ελευθερία του ανθρώπου, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την δημοκρατία στην Κύπρο είσαι … εθνικιστής και στρέφεσαι … εναντίον του ΟΗΕ, κτλ κτλ. Έτσι, φορώντας ποικίλους μανδύες και εκπέμποντας τέτοιους στοχαστικούς-πνευματικούς ρύπους κατορθώνουν να κάμψουν την πολιτική βούληση μιας κοινωνίας η οποία στο τέλος αποδυναμώνεται τόσο πολύ ούτως ώστε να χαμηλώνει τον πήχη των κυριαρχικών δικαιωμάτων, τον πήχη της συλλογικής αξιοπρέπειας, τον πήχη της αλληλεγγύης στις ακριτικές περιοχές, τον πήχη της ελευθερίας των ομοεθνών τους εκτός συνόρων, τον πήχη της διασφάλισης κατά του αναθεωρητισμού στα Βαλκάνια, τον πήχη της διαπραγματευτικής στάσης στην Ευρώπη, τον πήχη της διπλωματικών σχέσεων με τις μεγάλες δυνάμεις και τελικά τον πήχη ως προς τις κοσμοθεωρίες και ιδεολογίες που θεμελιώνουν κάθε ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Άμα ο πήχης είναι τόσο χαμηλά σε όλα, ερμηνεύονται με ευκολία, για παράδειγμα, οι ανελεύθερες μέχρι φασιστοειδείς και εξτρεμιστικές θέσεις κατά της ελευθερίας και της δημοκρατίας στην Κύπρο. Βεβαίως, ως είθισται, ο «κλέφτης φωνάζει για να τον ακούσει νοικοκύρης» με αποτέλεσμα τα εξτρεμιστικά και ακραία στοιχεία που συνειδητά ή ασυνείδητα υπηρετούν τα διεθνοφασιστικά συμφέροντα να δολοφονούν τον χαρακτήρα των φιλειρηνικών στοιχείων μιας κοινωνίας βαφτίζοντας την υπεράσπιση της ελευθερίας και της δημοκρατίας ως στάση αντίστροφη αυτού που πραγματικά είναι.
10) Ασφαλώς, μια κοινωνία τελικά αντιδρά. Στο τέλος, όπως οι ανθρώπινοι οργανισμοί είτε πεθαίνει είτε απορρίπτει από το σώμα τα μολυσματικά μικρόβια, τα μικρά εκείνα αόρατα με γυμνό οφθαλμό σκωληκοειδή και δύσοσμα σώματα που προκαλούν ζημιές. Στην περίπτωση των κρατών, όμως, και επειδή τα κράτη συνήθως δεν πεθαίνουν αλλά μόνο συρρικνώνονται ή ακρωτηριάζονται (στην περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, βεβαίως, θα πέθαινε αν ψήφιζε το φασιστοειδές σχέδιο Αναν), η μόλυνση οδηγεί σε ακρωτηριασμούς και εκατόμβες. Γιατί όμως μια κοινωνία να μην ενεργοποιεί έγκαιρα το ανοσοποιητικό σύστημα και να μην απορρίπτει έγκαιρα τα ύπουλα μικρόβια που υπηρετούν τον διεθνοφασισμό; Γιατί να αφήνει να ροκανίζουν τα θεμέλια της ύπαρξής της; Γιατί να τα αφήνει να δημιουργούν στοχαστικές γάγγραινες που οδηγούν στην αποκοπή μελών του κυριαρχικού της κορμού και εκμηδένιση των θεμιτών της συμφερόντων; Κτλ κτλ. Απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα ειλικρινά δεν μπορώ να δώσω, παρά μόνο αν δεχθώ ότι η κοινωνία αντικείμενο-υποκείμενο μακάβριων στοχαστικών-πνευματικών μολύσεων (όχι πάντοτε μυστικών αν κάποιος γνωρίζει στοιχειωδώς την στρατηγική των συγχρόνων ηγεμονικών δυνάμεων) δεν έχει πλέον –ή ποτέ δεν είχε– επαρκή κοσμοθεωρητικά, ψυχικά και πνευματικά στηρίγματα ούτως ώστε να της αξίζει ελευθερία και ανεξαρτησία.

Όσον με αφορά δηλώνω στοχαστικά «ετοιμοπόλεμος»: Αφού έχω μαζέψει κάσες ολόκληρες πνευματικών ρύπων που κάποιοι έριχναν στον δημόσιο διάλογο από το 1988 μέχρι σήμερα βρίσκομαι στο στάδιο της συστηματικής ανάλυσής τους, συγγραφής του θεωρητικού πλαισίου που τα ερμηνεύει και θεμελίωσης των συνεπειών κατά της δημοκρατίας, κατά της ελευθερίας, κατά της ειρήνης και σταθερότητας, κατά του διεθνούς δικαίου, κατά των συστημάτων συλλογικής ασφάλειας, κατά των συμβάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατά των συμβάσεων για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και βεβαίως κατά των κοινωνίες των φιλειρηνικών κρατών που θέλουν να είναι αξιοπρεπείς, ευημερούσες και συνεργαζόμενες. Αν και βαρύ το τίμημα μιας τέτοιας σκληρής δουλείας σε χρόνο, χρήμα και φαιά ουσία, αισθάνομαι ότι ως ακαδημαϊκός το οφείλω στην κοινωνία που παρά το τεράστιο βάρος που της επέβαλαν οι διεθνοφασίστες και οι νεροκουβαλητές τους είπε ΟΧΙ στις διεθνοφασιστικές αξιώσεις. Καταγράφω τον πραγματικό, ύπουλο και μεταμφιεσμένο χαρακτήρα των εξτρεμιστικών ιδεών και των φασιστοειδών ιδεών, καθώς και τους διεθνοφασιστικούς σκοπούς που οι φορείς τους συνειδητά ή ασυνείδητα εξυπηρετούν. Ήρεμα, ψύχραιμα και νηφάλια θα εκθέσω την πνευματική και στοχαστική τους ένδεια αλλά και τις συνέπειες που αυτή η συνειδητή ή ασυνείδητη ένδεια προκαλεί.

Φιλικά

Παναγιώτης Ήφαιστος

ΝΒ.