ΕΤΟΣ 51ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ: 16738

Κυριακή, 21 Μαίου 2006

Το αμερικανικό πρόγραμμα στην Κύπρο

Του Μάριου Ευρυβιάδη
TΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ όσο και εντυπωσιακό στην αποκάλυψη της αθηναϊκής εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» της 14ης Μαΐου (Μάκης Πολάτος «Ο Θείος Σαμ πλήρωσε για το ΝΑΙ στην Κύπρο») δεν είναι το καθεαυτό γεγονός της άμεσης πλέον (και όχι μέσω τρίτων – ΟΗΕ, UNOPS) εμπλοκής της αμερικανικής πρεσβείας στην Λευκωσία στην εκστρατεία υπέρ του ΝΑΙ για το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, αλλά η συνεχιζόμενη προπαγανδιστική γραμμή των Αμερικανών (α) ότι λειτουργούν στην Κύπρο για λόγους αγαθοεργίας, χωρίς καμία ιδιοτέλεια και με μόνο στόχο την «επανένωση της νήσου και της συμφιλίωσης της ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας» (β) ότι στήριξαν «αριθμό προγραμμάτων που είχαν σκοπό να εξηγήσουν τους όρους του κατ’ ανάγκην πολύπλοκου Σχεδίου (Ανάν) με σαφή και κατανοητή γλώσσα» και ότι δεν ?απέκρυψαν? ποτέ τις χρηματοδοτήσεις τέτοιων προγραμμάτων για τα οποία είναι ?υπερήφανοι? και (γ) ότι, τέλος, οι ενέργειές τους αυτές εντάσσονται σ’ ένα μακροχρόνιο πρόγραμμα αναπτυξιακής και εκπαιδευτικής βοήθειας στην Κύπρο.
Εδώ δεν είναι η ώρα για να ενδιατρίψει κανείς στους λόγους και τα κίνητρα βάσει των οποίων λειτουργούν και πράττουν τα κράτη. Όποιος όμως πιστεύει ή θέλει να πιστεύει ότι η αγαθοεργία και η ανιδιοτέλεια αποτελούν έστω και μικρό μέρος της κινώσας δύναμης κρατικών ενεργειών, είναι ή ελαφρόμυαλος, ή λειτουργεί σ’ ένα περιβάλλον παραισθήσεων, είτε είναι εξ επαγγέλματος πρόθυμος για λόγους που έχουν να κάνουν, συνήθως, με υλικές αμοιβές, εξουσιαστικά σύνδρομα και παραγοντισμό.
Η αμερικανική πολιτική στην Κύπρο είναι λίγο πολύ γνωστή και στην τελευταία έκφανσή της (Σχέδιο Ανάν) δεν αποσκοπούσε πουθενά αλλού παρά στη δημιουργία ενός μορφώματος, κύρια χαρακτηριστικά του οποίου θα ήταν ένα ιδιόμορφο εσωτερικό καθεστώς απαρτχάιντ (apartheid), ενώ προς τον έξω κόσμο ο ρόλος του θα ήταν αυτός μιας μικροσατραπείας που θα λογοδοτούσε σε πολλούς αφέντες, ένας εκ των οποίων θα ήταν βέβαια και η Ουάσινγκτον. Η απάντηση της αμερικανικής πρεσβείας στη Λευκωσία στο δημοσίευμα της αθηναϊκής εφημερίδας, που φιλοξενείται πλήρως στην προαναφερθείσα έκδοση του «Πρώτου Θέματος», περιέχει, πέραν του προπαγανδιστικού της λόγου, και άλλες παραδοχές. Παραδέχονται οι Αμερικανοί ότι προσέφεραν χρηματοδότηση για την έρευνα, τη διατύπωση και την εκτύπωση του «Οδηγού των Πολιτών για το Σχέδιο Ανάν» της γνωστής, κατά την πρεσβεία, «Πράσινης Βίβλου» (Βίβλος είναι και το Ευαγγέλιο – Bible) στα ελληνικά, τούρκικα και αγγλικά. «Δεν απεκρύψαμε την υποστήριξή μας στην προσπάθεια αυτή», συνεχίζει η πρεσβεία. Σοβαρά; Δηλαδή η φερόμενη ως μη κυβερνητκή οργάνωση (ΜΚΟ) του Όλσο PRIO (Peace Research Institute) που λειτούργησε ως φορέας, εκδότης και διανομέας της «Πράσινης Βίβλου» υπήρξε εντολοδόχος της Ουάσινγκτον; Προφανώς ναι. Στην ιστοσελίδα όμως της οργάνωσης PRIO δεν καταγράφεται πουθενά κάτι τέτοιο, ούτε ποιος χρηματοδοτούσε τις κυπριακές της δραστηριότητες. Αντίθετα, μάλιστα, η οργάνωση αυτή αυτοπαρουσιάζεται ως «αντικειμενική, αυτόνομη και ανεξάρτητη». Είναι ακριβώς οργανώσεις τύπου PRIO, αλλά και άλλων όπως π.χ της International Crisis Group (ICG) που μας έγινε επίσης γνωστή στην Κύπρο ως μισθοφόρος της Άγκυρας, που βγάζουν τα μάτια και το όνομα άλλων μη κυβερνητικών οργανισμών που λειτουργούν αφιλοκερδώς και προωθούν διάφορα ανθρωπιστικά προγράμματα.
Και είναι εδώ που θέλω να καταλήξω. Το πρόβλημα με τις αμερικανικές θέσεις και τοποθετήσεις είναι η έλλειψη διαφάνειας και η υπόγεια ατζέντα που τις συνοδεύει. Το ίδιο ισχύει και με τις ΜΚΟ-μαϊμού και τα λογής λογής ινστιτούτα και φορείς που αυτοπαραμυθιάζονται ότι μπορούν να κοροϊδεύουν τους πάντες, πάντοτε και με το αζημίωτο βέβαια.
Καταλήγω όμως υπογραμμίζοντας το εξής θετικό στοιχείο: το αμερικανικό σύστημα διακυβέρνησης και διαχείρισης παραμένει το πιο διαφανές στον κόσμο. Κατά συνέπεια στο τέλος της μέρας υπάρχει και λογοδοσία και ευθυνοδοσία. Υπάρχει επίσης και η δικλίδα ασφαλείας των διαρροών (leaking) που δεν επιτρέπει στους κατεργάρηδες να πλουτίζουν και να κρύβονται επ’ αόριστον. Κάθε δολάριο που εκταμιεύεται από το αμερικανικό δημόσιο ταμείο είναι κάπου καταγεγραμμένο – ποιος το πήρε, σε ποιον το ‘δωσε, πότε το ‘δωσε, γιατί το ‘δωσε και τι αποτέλεσμα έφερε. Κάτι, βλέπετε, γνώριζαν καλύτερα απο τους σημερινούς οι σοφοί εθνοπατέρες της αμερικανικής επανάστασης και γι’ αυτό συνεχίζουν να τυγχάνουν υπόληψης στη χώρα τους και στον υπόλοιπο κόσμο.