12.11.2008. Πολιτική τρομοκρατία και μια συνέντευξη του «γιατρού»

Η καταγγελία Λυσσαρίδη

http://www.sigmalive.com/simerini/columns/diadromes/82285

Αποστολή| Εκτύπωση | 07/11/2008 | ΜΕ ΤΟ ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ

«Βαριά» ήταν η κουβέντα του Β. Λυσσαρίδη περί πνευματικής τρομοκρατίας απέναντι σε όσους διαφωνούν με την ακολουθούμενη πολιτική της κυβέρνησης στο Κυπριακό, οι οποίοι καταμηνύονται ως «σοβινιστές» ή «εχθροί της λύσης». Βαριά, τόσο από το βάρος της πολιτικής πείρας και προσφοράς τού τελευταίου, ίσως, ιστορικού ηγέτη της Κύπρου, όσο και από το βάρος της πολιτικής της σημαντικότητας.
Αλλά, η καταγγελία του Β. Λυσσαρίδη, είναι πολιτικά σημαντική και από μιαν άλλη άποψη: Υποδεικνύει ότι, οι μορφές πνευματικής τρομοκρατίας, δεν εξαντλούνται στις συνήθεις μεθόδους απαγόρευσης έκφρασης του λόγου, εφαρμογής μέτρων λογοκρισίας, αποκλεισμού της διαφορετικής άποψης, δίωξης των φορέων και των μέσων διάδοσής της, κ.ο.κ.
Μπορεί να διαλαμβάνει μορφές ηπιότερες και πιο ανεπαίσθητες, γι’ αυτόν το λόγο πιο επικίνδυνες, που έχουν να κάνουν με τη στιγματοποίηση και τον ηθικό διασυρμό του φορέα της αντίθετης άποψης, αλλά και την αξιολογική αυτοϋπεξαίρεση του εντολοδόχου της εξουσίας, μέσω της στρατηγικής της «απρόσωπης αφοσίωσης», όπου ο τελευταίος αυτοπροσδιορίζεται ως ο φορέας ενός ιερού καθήκοντος, το υποκείμενο ενός αδιαμφισβήτητου ηθικού κύρους, όπως η επίκληση του ακραιφνούς και ανιδιοτελούς πατριωτισμού, που τον τοποθετούν έξω από όλες τις αξιολογήσεις και τον καθιστούν τον ‘λογικό’ φορέα αυτής της ιερής αποστολής.
Έτσι, όπως έλεγε ο Νίτσε, ο εντολοδόχος, «καθαγιάζεται από την ίδια αυτή αποστολή, καθίσταται ένας άνθρωπος ανώτερης βαθμίδας», αφήνοντας για τους άλλους το πεπρωμένο της ηθικής μικρότητας και της σαθρότητας των σκοπών. Κι όπως συνεχίζει ο Νίτσε, μέσα από τις στρατηγικές, το «πολιτικό ιερατείο» ακυρώνει την ύπαρξή του προς όφελος του λαού, του έθνους, γίνεται -ο ίδιος- ο λαός, το έθνος, «το μέτρο όλων των πραγμάτων», όπως πάλι σημειώνει ο Νίτσε.
Με αυτές τις στρατηγικές, σχετίζεται και η έτερη «στρατηγική της ειλικρίνειας», την οποία επικαλούνται συχνά οι πολιτικοί, για να επαληθεύσουν την αντιστοιχία των όσων λένε και των όσων κάνουν. Μόνο που, η ειλικρίνεια, δεν αποτελεί ακριβή απεικόνιση ενός κοινού κόσμου, αλλά, το πολύ, μια «προσπάθεια έντιμης απεικόνισης του εαυτού». Ως τέτοια, ούτε αυτή μπορεί να τίθεται ως μέτρο των πραγμάτων, πόσω μάλλον των πραγμάτων της πολιτικής.

Η πιο κάτω συνέντευξη Β. Λυσσαρίδη στο Ρ. Πρώτο στον δημοσιογράφο Λάζαρο Μαύρο – 10.11.2008 0800 – 0900 πρωινή.

Β. Λ. Αν νομίζουν μερικοί ότι με τον βιολογικό μου θάνατο θα απαλλαγούν και από την παρουσία μου αυτοαπατώνται γιατί θέλω να πιστεύω ότι θα ζώ στις καρδιές των συναγωνιστών μου, ιδιαίτερα αυτών που περάσαμε όλες αυτές τες καταιγίδες μαζί και επομένως η φωνή μου ακόμα και μετα θανατίως θα βρίσκεται στις ψυχές αυτών των ανθρώπων.

Λ.Μ. Αισθάνεσθε ότι βρισκόμαστε σε μια ακόμα καταιγίδα κ. Λυσσαρίδη;

Β. Λ. Ασφαλώς ναι. Το θέμα είναι πως μπορούμε να την ανατρέψουμε. Το ότι υπήρξαν οι κατολισθήσεις τις αναφέρατε ήδη, και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι γίνονται πλέον αντιληπτές και από το λαό όπως και το θέμα του συνεταιρισμού…

Λ.Μ. Το θέμα είναι, γίνονται αντιληπτές από το λαό, ή τουλάχιστον από μια μεγάλη μερίδα του λαού, γίνονται αντιληπτές από τους έχοντες και την ευθύνη, εκλελεγμένους από τον ίδιο το λαό κ. Λυσσαρίδη;

Β.Λ. Αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω θα φανεί από την συμπεριφορά τους. Εγώ πιστεύω ότι αν δεν γίνει μια ανασκευή όλων αυτών των καταστάσεων το Κυπριακό έχει λυθεί. Αν θα έχουμε δύο κράτη, αν θα έχουμε νέο συνεταιρισμό τον οποίο από το 1964 έχει ενταφιάσει η δική μας πλευρά. Διότι τότε η παγκόσμια Κοινή Γνώμη και όλες οι χώρες αναγνώρισαν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο ως το μόνο Πρόεδρο ΟΛΩΝ των Κυπρίων και ΟΛΗΣ της Κυπριακής Επικράτειας αρνούμενοι να δεχθούν ότι τάχατες το καθεστώς Ζυρίχης και Λονδίνου ήταν συνεταιρικό και επομένως με την διάλυσή του λόγω της αποχώρησης των Τουρκοκυπρίων διαλύετο και η Κυπριακή Δημοκρατία.

Λ.Μ. Μας θυμίζετε τώρα ότι ήταν η τούρκικη άποψη η θεωρία περι συνεταιρισμού, αυτή τη θεωρία την οποία είχαν εκκολάψει κατά την διάρκεια του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ σε συμμαχία μεταξύ τους οι Τούρκοι και οι Εγγλέζοι.

Β.Λ. Ασφαλέστατα. Η όλη ιστορία ξεκινά από τους ΄Αγγλους. Στην προσπάθεια τους να συντηρήσουν μια πολιτικοστρατιωτική παρουσία εδώ, ενέπλεξαν την Τουρκία κατά παράβαση των συνθηκών της Λωζάνης, για να χρησιμοποιήσουν τους Τούρκους ως ασπίδα ενάντια στο αίτημα του λαού μας για Αυτοδιάθεση.

Λ.Μ. Εδώ καταβάλλεται όμως, το γνωρίζετε πολύ, και μια προσπάθεια συντονισμένη προσπάθεια, την είδαμε σε έξαρση προ της 24ης Απριλίου 2004 του δημοψηφίσματος, προσπάθεια να πεισθούν οι ΄Ελληνες Κύπριοι ότι ήταν οι ίδιοι που έφταιξεν, οι ίδιοι που κακομεταχειρίστηκαν τους Τουρκοκύπριους και προκάλεσαν το Κυπριακό πρόβλημα, και άρα ως φταίχτες πρέπει να πληρώσουν κιόλας.

Β.Λ. Μου θυμίζει όλες τις ιστορίες που ο εγκληματίας λέει πάντα ότι το θύμα φταίει. Και εδώ δυστυχώς όταν το λέει ο εγκληματίας είναι φυσιολογικό. Το να έρχεται το θύμα ή ένα τμήμα του θύματος να προσπαθεί να αποδώσει ευθύνη για το τεράστιο έγκλημα της κατοχής, της εθνοκάθαρσης, της καταπάτησης όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να μου επιτραπεί να πω ότι αυτό αποτελεί πολιτικό μαζοχισμό.

Λ.Μ. Αναχωρείτε για την ελλαδική πρωτεύουσα για την εκδήλωση της Τετάρτης 12 Νοεμβρίου 2008 όπου θα είστε ένας από τους ομιλητές, τι προσδοκείτε στην Αθήνα κ. Λυσσαρίδη; Ρωτάμε γιατί γνωρίζουμε από τους εν Αθήναις πόσο ακούγετε η φωνή Λυσσαρίδη σ΄όλη την Ελλάδα.

Β.Λ. Γι΄αυτό είναι καθήκον μου σ΄αυτή την κρίσιμη ώρα, με τις μικρές μου δυνάμεις να προσπαθήσω να ενημερώσω και Ελληνικό λαό, τον Μητροπολιτικό Ελληνισμό, πέραν της ενημέρωσης που πρέπει καθημερινά να γίνεται στην Κύπρο. Διότι πρέπει να παραδεχτούμε ότι και εκεί δεν υπάρχει η δέουσα μαχητικότητα για το Κυπριακό πρόβλημα. Ακόμα και το γεγονός ότι η Τουρκία έγινε μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας χωρίς αντίδραση ούτε εκ μέρους της Κύπρου ούτε εκ μέρους της Ελλάδος παρά μόνο εκ των υστέρων, να μου επιτραπεί να πώ ότι αυτό δεν είναι ορθή τακτική.

Λ.Μ. Ποία ήταν η απόκριση που βρήκατε χθές μιλώντας στους συναγωνιστές σας της ΕΔΕΚ (συνέδριο ΕΔΕΚ) κύριε Λυσσαρίδη;

Β.Λ. Τόσο συγκινητική που δεν με άφηναν να φύγω από την πλατφόρμα. Και αργότερα όταν βγήκα έξω μου θύμισε τις παλιές καλές εποχές των ανθρώπων που είναι έτοιμοι πράγματι για οποιαδήποτε θυσία για την πατρίδα, την ελευθερία και στην πατρίδα και την ελευθερία εμείς συμπεριλαμβάνομε όλους τους Κυπρίους.

Λ.Μ. Από την μια συμβαίνει αυτό που λέτε, από την άλλη μεριά υπάρχουν κριτικές για την στάση του κόμματος ενώ μετέχει στην κυβέρνηση του κ. Χριστόφια από την άλλη μεριά ασκεί κριτική αν θα μπορούσε να το πει κανείς.

Β.Λ. Κοιτάχτε. Η ελπίδα είναι ότι θα πρέπει να αναιρέσει τις κατολισθήσεις. Προσέξετε, σε πολλές περιπτώσεις λέει ότι εγώ θα στηριχτώ στο πρόγραμμά μου. Το πρόγραμμά του μιλάει για ενότητα χώρου, κράτους, θεσμών, οικονομίας, για αποχώρηση των στρατευμάτων, για απαλλαγή από εγγυητές…

Λ.Μ. Θεωρείτε δηλαδή κ. Λυσσαρίδη, για παράδειγμα αυτό το οποίο αναφέρετε και εναντίον του οποίου τοποθετηθήκατε σαφέστατα, δηλαδή, το joint statement της 23ης Μαίου 2008 ανάμεσα στον κ. Χριστόφια και τον κ. Ταλάτ για τον συνεταιρισμό των δύο συνιστώντων κρατών, το θεωρείτε ότι είναι εκτός του προγράμματος και της προεκλογικής δέσμευσης του κ. Χριστόφια;

Ασφαλέστατα είναι εκτός προγράμματος. Σε καμία περίπτωση από τη μια μπορούμε να μιλούμε για ενότητα χώρου κράτους κτλ και να μιλούμε για δυο φυλετικά κράτη τα οποία απέρριψε ο Νέλσον Μαντέλα εν φυλακί; Ασφαλέστατα είναι έξω από τις προγραμματικές του διακηρύξεις. Η πίεση του κόμματος είναι, εμείς σε ψηφίσαμε πάνω σε ορισμένες διακηρύξεις. Να τις τηρήσεις.

Λ.Μ. Τώρα που είπατε για τον Νέλσον Μαντέλα, μου θυμίσατε και τον Νέλσον Μαντέλα, θυμόμαστε και εμείς πως απέρριψαν μετα βδελυγμίας οι Νοτιοαφρικάνοι, το Αφρικανικο Εθνικό Κογκρέσσο, την πρόταση των τότε απομειναρίων του καθεστώτος των λευκών ρατσιστών για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία στην Νότια Αφρική.

Β.Λ. Μάλιστα, το ονόμαζαν παντουστάνς και το απέρριψαν μετά βδελυγμίας και είναι αυτό που λέω και στην ομιλία μου στην Αθήνα. Πώς θα τολμήσω να αντικρύσω τον Μαντέλα όταν ήμουνα ο υπεύθυνος παγκοσμίως του αγώνα εναντίον του απαρχάιτ εναντίον του παντουστάνς εναντίον των φυλετικών διακρίσεων αν και μόνο προσυπογράψω φυλετικές διακρίσεις; Θα είναι αντίφαση ζωής.

Λ.Μ. Τι αισθανθήκατε κύριε Λυσσαρίδη που παρακολουθήσατε οι ΗΠΑ να εκλέγουν τον πρώτο πρόεδρο των ΗΠΑ;

Β.Λ. Ανεξαρτήτως του τι πολιτική θα ακολουθήσει στο Κυπριακό και άλλα που μας αφορούν άμεσα, θα πρέπει να πω ότι η χαρά μου ήτο μεγίστη γιατί αυτό σήμαινε πλέον μια ιστορική καμπή. Πεθαίνει ο ρατσισμός ακόμα και στην χώρα που, μετά την Νότια Αφρική, τον γέννησε.

Λ.Μ. Η χώρα των φυλετικών διακρίσεων

Β.Λ. Ανεξαρτήτως του πόσο θα μας ικανοποιήσει στα δικά μας ζητήματα, και θέλω να ελπίζω πως θα είναι καλύτερος, αλλά ανεξαρτήτως αυτού, εγώ το θεωρώ μια παγκόσμια μεγάλη νίκη του ότι ένας αφροαμερικανός γίνεται πρόεδρος της Αμερικής.

Λ.Μ. Για να βοηθήσει ο Μπάρακ Οπάμα κύριε Λυσσαρίδη δεν θα έπρεπε να ήταν αιχμή του δόρατος των Ελλήνων Αθηνών και Λευκωσίας η Ελληνοαμερικανική Κοινότητα;

Β.Λ. Ασφαλέστατα. ΄Αη Γιώρκη βοήθα μου και εσύ τον πόδα κούναγιε. Εμείς έχουμε την απαίτηση οι άλλοι να προωθούν τα δικά μας αιτήματα αλλά εμείς σοφρόνως να σιωπούμε για να μην διαταράξουμε την γαλήνη του κατακτητή ή του επεμβασία ή εκείνου που μας καταπατεί τα δικαιώματά μας . Αυτή δεν είναι ορθή πολιτική.

Λ.Μ. Η Κύπρος και η Ελλάδα δεν μπορούσαν να έχουν πυρηνική βόμβα στο οπλοστάσιό τους, είχαν κάτι όμως που μπορούσε να εξελιχθεί σε πολύ πιο δυνατό. Την Ελληνοαμερικανική κοινότητα την οποία λυσμόνησαν εντελώς δεν είναι;

Β.Λ. Συμφωνώ. Κάποτε διαδραμμάτιζε ένα σημαντικό ρόλο. Τώρα όμως ο ρόλος της δυστυχώς δεν είναι αυτός που αναμέναμε να είναι.

Λ.Μ. Φταίει η ίδια η Ελληνοαμερικανική κοινότητα ή μήπως φταίει η Αθήνα και η Λευκωσία;

Πρώτα η Αθήνα και η Λευκωσία και μετά και εκείνη.

Ευχαριστούμε πολύ κύριε Λυσσαρίδη, καλό ταξίδι.

Απομαγνητοφώνηση Φανούλας Αργυρού.