16.7.2009. Επιστολή στο προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ

16.7.2009. Επιστολή στο προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ
Προς Προεδρείο ΠΟΣΔΕΠ

Από Παναγιώτη Ήφαιστο

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Είναι εκπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται μέσα από ένα «Δελτίο Τύπου» (το οποίο παραθέτω αυτούσιο πιο κάτω) να υποβάλετε τη δική σας ιδεολογικοπολιτική ορθότητα επί πολλών και αμφιλεγόμενων ζητημάτων, ευρέως μάλιστα πολιτικοστοχαστικού φάσματος και με προεκτάσεις στα ενδότερα της ακαδημαϊκής ζωής, της ευρύτερης κοινωνικής ζωής και της διεθνούς ζωής. Τι νομίζετε ότι είναι ακριβώς ο ρόλος της ΠΟΣΔΕΠ, ούτως ώστε ως προεδρείο να αξιώνετε ότι έχετε το μονοπώλιο της αλήθειας και των επιγραμματικών απαντήσεων και ερμηνειών για ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών, επιστημολογικών και πολιτικοφιλοσοφικών ζητημάτων, χρησιμοποιώντας μάλιστα τον τίτλο ενός συλλογικού οργάνου. Ποιός νομίζετε ότι είναι ο ρόλος της ΠΟΣΔΕΠ ούτως ώστε να προδικάζετε τις απόψεις χιλιάδων ακαδημαϊκών επί επιστημονικών, επιστημολογικών και πολιτικοφιλοσοφικών ζητημάτων ως προς τα οποία ένας έκαστος εξ αυτών ενδέχεται να έχει διαφορετική θέση και μάλιστα τεκμηριωμένη και διατυπωμένη σε επιστημονικές δημοσιεύσεις τις οποίες εσείς αμφιβάλλω αν μπήκατε στον κόπο να συμβουλευτείτε. Εμπίπτει, εν τέλει, στις αρμοδιότητες ενός συνδικαλιστικού οργάνου έμμεσης αντιπροσώπευσης να αποφαίνεται συνοπτικά και αόριστα επί επιστημονικών, επιστημολογικών και πολιτικοστοχαστικών υποθέσεων βαθύτατων προεκτάσεων; Αντικρούω το πνεύμα και το γράμμα του «φιρμανιού» που πήραμε υποστηρίζοντας εδώ ότι τα επιστημονικά ζητήματα δεν είναι υπόθεση «Δελτίων Τύπου» αλλά σοβαρών και ψύχραιμων επιστημονικών συζητήσεων σε βιβλία, συνέδρια, δοκίμια, άρθρα, βιβλιοκριτικές και σε συζητήσεις στα εκλεκτορικά σώματα.

Οι αοριστολογίες επιπλέον είναι εκ της φύσεώς τους ανεπίτρεπτες και πνευματικά τρομοκρατικές. Σε κάθε περίπτωση, επιτρέψτε στον καθένα μας να έχει τη δική του άποψη για το τι είναι δημοκρατία, ελευθερία, κοινωνικές κατακτήσεις και πολιτικές κατακτήσεις. Κανείς δεν έχει το μονοπώλιο των ερμηνειών παρά μόνο στα δεσποτικά καθεστώτα. Κανένα δικαίωμα δεν έχετε για να κάνετε μαθήματα συμπεριφοράς σε άλλους ακαδημαϊκούς.

Τι είναι για παράδειγμα οι συνθηματικές αοριστολογίες περί «εθνικής ορθότητας» για να ισοπεδώσετε στη συνέχεια τα πάντα με δολοφονικές συνοπτικές αναφορές επί πολύκροτων ζητημάτων τα οποία είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενα: Συνοπτικά αποφανθήκατε έτσι ποιος είναι επιστημονικά ορθός στην πολύκροτη υπόθεση ατυχών προσπαθειών αποδόμησης της μαθητών δημοτικού, αποφανθήκατε ποιος είναι επιστημονικά ορθός επί ιστορικών ζητημάτων όπως ο σφαγιασμός των εθνών της Μικρής Ασίας και συνδέσατε αυτά τα μεγάλα ζητήματα με τις διαδικασίες και τις λειτουργίες των εκλεκτορικών σωμάτων. Αποφασίσατε, λοιπόν, καταγγείλατε όσους αντιπαθείτε εσείς ως μέλη ενός συνδικαλιστικού προεδρείου και τους δικάσατε συνοπτικά, συλλογικά και αδιακρίτως υπογράφοντας ως ΠΟΣΔΕΠ. Δηλαδή, ένας ακαδημαϊκός πλέον θα πρέπει περιδεής να αποφεύγει να πει την αλήθεια για την Μικρασιατική γενοκτονία μήπως και κάποιο συνδικαλιστικό όργανο θα τον καταδικάσει και θα του δολοφονήσει τον επιστημονικό χαρακτήρα δημόσια! Συγχαρητήρια! Νομίζετε λοιπόν ότι το προεδρείο ενός συνδικαλιστικού οργάνου με συγκεκριμένη αποστολή έχει τέτοια μεταφυσικά δικαιώματα ευρέως φάσματος και ετυμηγορίας επί παντός επιστητού. Όπως είμαι σίγουρος συμβαίνει με τη σιωπηρή πλειοψηφία των ακαδημαϊκών διαφωνώ κάθετα με τέτοιες αντιλήψεις, στάσεις κα συμπεριφορές και θα ήθελα να διατυπώσω μερικές απόψεις.

Θα ήθελα κυρίως να τονίσω ότι μέσα από τις θέσεις σας και την ισοπεδωτική απόφανση επί αμφιλεγόμενων ζητημάτων κινδυνεύετε να προκαλέσετε αυτό που δηλώνετε ότι θέλετε να αποφύγετε, δηλαδή την πνευματική τρομοκρατία. Δεν σας αποδίδω οποιαδήποτε κακή πρόθεση αλλά θα μπορούσε, για παράδειγμα, η ιδεολογικοπολιτική ορθότητα που απορρέει από το κείμενό σας –επειδή ακριβώς επικαλείστε την ΠΟΣΔΕΠ και όχι την ατομική σας γνώμη όπως πραγματικά συμβαίνει–, να επηρεάσει τις στάσεις στα εκλεκτορικά σώματα αλλά και το δικαίωμα δημόσιας και επιστημονικής έκφρασης επί επιστημονικών ζητημάτων και επί κάθε ζητήματος της ακαδημαϊκής και δημόσιας σφαίρας.

Ερωτώ: Μήπως γνωρίζετε με επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο: α) ποιος είναι θύμα και ποιος θύτης το 1922, β) ποιος παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα στο κυπριακό, γ) ποιος υιοθετεί αναθεωρητική στάση στο Αιγαίο, δ) ποιος υιοθετεί αναθεωρητική στάση στο «μακεδονικό», ε) τι είναι αποδομητική ιστοριογραφία και ποια ιδεολογικοπολιτική ορθότητα (ευθέως και απερίφραστα) τάσσεται υπέρ της ανθρωπολογικής εκμηδένισης ως τρόπου … παγκόσμιας οργάνωσης, στ) τι είναι η ιστορική ορθότητα και πως διακρίνεται από την ιστορική αλήθεια, ζ) τι ρόλο έπαιξε η ιστοριογραφία τα Νέα Χρόνια και πως μετεξελίχθηκε την ύστερη εποχή, η) τι είναι μεταμοντέρνα εθνομηδενιστική αποδόμηση, και τα λοιπά. Όχι μόνο στο Δελτίο Τύπου φαίνεται να νομίζετε ότι γνωρίζετε τα πάντα αλλά και ότι κατέχετε την αλήθεια. Η αυτοπεποίθησή σας είναι τόσο μεγάλη ούτως ώστε να αποφαίνεστε επιγραμματικά, να δικάζετε συνοπτικά και να καταδικάζετε αυταρχικά. Έτσι, οδηγείστε στο μέγα δεοντολογικό ατόπημα να μεροληπτείτε, να δολοφονείτε τη θέση αυτών με τις απόψεις των οποίων εμφανώς διαφωνείτε και να τους κατατάσσεται συνοπτικά στην κατηγορία αυτών που περιορίζουν την ελευθερία έκφρασης. Συνοψίζω: Όταν συμφωνείτε με κάποιον έχει δίκαιο και όταν διαφωνείτε δολοφονείτε τον επιστημονικό του χαρακτήρα με συνθήματα περί «εθνικής ορθότητας». Μας υποβάλλετε έτσι τι μπορούμε να λέμε και τι δεν μπορούμε να λέμε στα εκλεκτορικά σώματα, στα βιβλία μας και στον δημόσιο λόγο. Έλεος κύριοι συνάδελφοι. Νομίζω ότι άθελά σας εκτραπήκατε μιλώντας εκ μέρους της ΠΟΣΔΕΠ, ενώ λέτε μια κατά την εκτίμησή μου ατεκμηρίωτη και άκρως υποκειμενική γνώμη.

Φαίνετε επίσης να μην κατανοείτε ότι με αυτή την αντίληψη και παρεμβαίνοντας ως προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ επηρεάζετε τα μελλοντικά εκλεκτορικά σώματα και ότι ως συνδικαλιστικό όργανο καμιά αρμοδιότητα δεν έχετε να αποφαίνεστε για τις εσωτερικές συζητήσεις και αποφάσεις αυτών των εκλεκτορικών σωμάτων. Αυτή η αντίληψη, βεβαίως, δεν με εκπλήσσει γιατί αν και παλαίμαχος συνδικαλιστής γνωρίζω πως τις τελευταίες δεκαετίες η συνδικαλιστικοποίηση των επιστημονικών υποθέσεων και της ακαδημαϊκής ζωής είναι πλέον πανδημία. Επειδή υπογράφετε εκ μέρους ενός συνδικαλιστικού οργάνου είμαι υποχρεωμένος να γράψω μερικά ακόμη πράγματα που αντικρούουν το πνεύμα και το γράμμα της επιστολής σας.

Καταρχήν, αυτοί που ευθέως και απερίφραστα δηλώνετε ότι βρίσκονται στο στόχαστρό σας και που εκτιμώ ότι φωτογραφίζετε δολοφονικά αλλά δεν κατονομάζετε, είναι, σε τελευταία ανάλυση, άδικο να τσουβαλιάζονται αδιακρίτως και πολύ περισσότερο να μιλάτε για αυτούς ως να μην έχουν θέσεις, ως να έχουν 100% λάθος ή ως εάν να έχουν όλοι ακριβώς τις ίδιες θέσεις. Η εποχή της συλλογικής ευθύνης είναι παρωχημένη και δεοντολογικά είστε υποχρεωμένοι, όταν μιλάτε εκ μέρους ενός συλλογικού οργάνου να είστε πιο προσεκτικοί. Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι εκφράζω την συντριπτική πλειονότητα των ακαδημαϊκών –οι οποίοι αν δεν κάνω λάθος δεν προσέρχονται πλέον στις εκλογές των αντιπροσώπων της (ή μήπως προσέρχεται και δεν το γνωρίζω;)– λέγοντάς σας ότι δεν δεχόμαστε μαθήματα για τα ζητήματα «κοινωνικών και ακαδημαϊκών κατακτήσεων». Δεν δεχόμαστε επίσης μαθήματα δημοκρατίας, ελευθερίας, ακαδημαϊκής ανεξαρτησίας και νουθεσιών που είναι ανεπίτρεπτες ακόμη και όταν απευθύνονται σε νήπια.

Επειδή αοριστολογώντας και ισοπεδώνοντας αναφερθήκατε στο ζήτημα της ιστοριογραφίας ερωτώ: Από τι κινδυνεύουν οι «κατακτήσεις μας»; Από όσους εκφράζουν αντίθετη θέση όσον αφορά την ιδεολογικοποιημένη ιστοριογραφία ή από όσους επιστρατεύονται ιεραποστολικά στην ανθρωπολογική αποδόμηση των κοινωνιών προσποιούμενοι ότι εκφράζουν επιστημονικές απόψεις; Γνωρίζετε αυτό το ζήτημα, δηλαδή της αποδομητικής ιστοριογραφίας και τα εκατέρωθεν αμφιλεγόμενα ζητήματα;

Μήπως όντας νοιώθοντας ότι είστε κυνηγημένοι από την «εθνική ορθότητα» στήσατε με ομοϊδεάτες σας κάποιο κρυφό δικαστήριο στο οποίο καταδικάσατε και αθωώσατε ερήμην αποφαινόμενοι για το α) ποιος είναι επιστημονικά ορθός και ποιος λανθασμένος, β) ποιος προπηλάκισε ποιον και πως, γ) ποιος έγραψε εμπαθείς επιφυλλίδες και ποιος έγραψε μετριοπαθή τεκμηριωμένα κείμενα, δ) ποιος εμφανιζόταν στις πρωινές εκπομπές και τι εκφράσεις χρησιμοποιούσε ε) ποιος συντάχθηκε με εξωπολιτικούς-εξωακαδημαϊκούς χώρους και ποιος περιορίστηκε σε αυστηρές ακαδημαϊκές αναλύσεις, στ) ποιος χρηματοδοτούσε τους πρώτους και ποιος τους δεύτερους και ζ) ποιος στις διεθνικά χρηματοδοτούμενες μελέτες προγραμματικά δήλωνε ιδεολογικοπολιτικές σκοπιμότητες ή αντίστροφα ποιος δεσμευόταν από μια αυστηρά αξιολογικά ελεύθερη επιστημολογία και από πάγιους επιστημονικούς και δεοντολογικούς κώδικες, και τα λοιπά. Αν έγινε ένα τέτοιο δικαστήριο γιατί δεν καλέσατε τους κατηγορημένους να απολογηθούν για την «εθνική τους ορθότητα»;

Είστε λοιπόν ως προεδρείο παντογνώστες για να εκφράζετε γνώμες με δελτία τύπου. Χωρίς να το θέλετε, όμως, τέτοιου είδους φιρμάνια θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καθεστώς πραγματικής πνευματικής τρομοκρατίας και σε επηρεασμό των εκλεκτορικών σωμάτων για την μια ή άλλη στάση και συμπεριφορά στα ενδότερα των επιστημονικών δρώμενων;

Ακόμη όμως και αν μας απαντήσετε πως η απερίφραστη και προγραμματικά δηλωμένη επιθυμία ιδεολογικοποίησης της επιστήμης είναι επιθυμητή, για λόγους δημοκρατίας και ελευθερίας έκφρασης που μάλιστα θέλετε να μονοπωλήσετε, δεν πρέπει να υπάρχει και αντίθετη άποψη που να αντικρούει την ιδεολογική διαφθορά της επιστήμης; Ή μήπως κάνετε ένα μεγάλο λάθος, συγχέετε δηλαδή τις επιστημονικές θέσεις με τις επιφυλλιδιακές διαμάχες, τον χαβαλέ των πρωινών εκπομπών και τους διαπληκτισμούς στις Γενικές Συνελεύσεις των συνδικαλιστικών οργάνων; Γιατί εν τέλει αοριστολογείτε, γενικεύετε ανεπίτρεπτα και τσουβαλιάζετε τους πάντες με τα πάντα;

Ακόμη, τι ακριβώς εννοείται με τον ελαφρύ και επιστημονικά ανεπίτρεπτο όρο «εθνική ορθότητα»; Προνόμιο τέτοιας ορθότητας είχαν οι μοντερνιστές παππούδες των μεταμοντέρνων εθνομηδενιστών και όχι όσοι συντάσσονται με το έθνος, δηλαδή τον πολιτικό πολιτισμό, τη δημοκρατία, την κοινωνική ελευθερία και την πολιτική ελευθερία. Εν τέλει, δεν νοιώθετε ότι είχατε υποχρέωση να ορίσετε αυτό τον δολοφονικό όρο για να μην αισθάνονται δολοφονημένοι όσοι δεν θέλουν να είναι μεταμοντέρνοι εθνομηδενιστές, όσοι δεν θέλουν να συμμαχούν με τυχάρπαστους κερδοσκόπους ή ηγεμονικούς βιαστές της διεθνούς νομιμότητας, όσοι έχουν τεκμηριωμένη θέση για τα ιστορικά και διεθνολογικά δρώμενα και όσοι απλά δεν θέλουν να διαφθείρεται ιδεολογικά η επιστήμη.

Η εμβόλιμη φράση σας «απ’ όπου και αν προέρχεται» δεν σας διασώζει καθότι μιλήσατε μόνο για «εθνική ορθότητα», γνωστό προπαγανδιστικό σύνθημα που εκτοξεύεται αδιακρίτως κατά όποιου δεν είναι εθνομηδενιστής, κατά όποιου δεν δέχεται τα μεταμοντέρνα ιδεολογήματα και κατά όποιου αντιστέκεται στην ιδεολογικοποίηση της επιστήμης.

Μιας και όταν εκτοξεύετε τέτοιους δολοφονικούς χαρακτηρισμούς ιδεολογικοπολιτικά μιλάτε και όχι επιστημονικά, θα μπορούσα να σας αντικρούσω με απλή λογική. Κανείς δεν χρειάζεται σπουδαιοφανείς αναλύσεις για να δει διυποκειμενικά και με γυμνό οφθαλμό ότι η εθνική υπόσταση των φιλειρηνικών κρατών της περιφέρειάς μας βάλλεται από αναρίθμητα επιστημονικά μεταμφιεσμένα ιδεολογήματα και ιστορικές ανεκδοτολογίες που διαστρέφουν την διυποκειμενική ιστορική αλήθεια για την καταστροφή του πολιτικού πολιτισμού των εθνών στον Μικρασιατικό χώρο και που γίνονται υπόστρωμα συγκαιρινών αναθεωρητικών και ηγεμονικών αξιώσεων; Ή μήπως συντάσσεστε με τα εξωπολιτικά ιδρύματα Σόρος και τους προπετείς αξιωματούχους των πρώην αποικιοκρατικών δυνάμεων και νυν ηγεμονικών κρατών οι οποίοι με θράσος χιλίων πιθήκων λένε πως ξέρουν καλύτερα από εμάς τη διυποκειμενική ιστορική αλήθεια και οι οποίοι με πολιτικά ύποπτες χρηματοδοτήσεις ανενδοίαστα την προωθούν; Ή μήπως, επίσης, υιοθετείτε τις περί γενοκτονίας αθλιότητες που πρόσφατα αντέκρουσαν εύστοχα και καυστικά αρμόδιοι συνάδελφοί μας;

Σε αντίθεση με τις αοριστολογίες περί στρατιές της εθνικής ορθότητας που καταδιώκουν τους άμοιρους εθνομηδενιστές, η αλήθεια είναι άλλη. Πνευματική τρομοκρατία και λογοκριτικές αντιλήψεις δεν θα βρείτε στη σιωπηρή πλειονότητα των ακαδημαϊκών οι οποίοι ασκητικά και αφοσιωμένα υπηρετούν τον σκοπό αναζήτησης της επιστημονικής αλήθειας. Αυτή η σιωπηρή πλειοψηφία ξύπνησε ένα πρωί και έκπληκτη παρατήρησε ότι πλήθος επιστημονικά μεταμφιεσμένων και ευθυγραμμισμένων με εξωπολιτικούς διεθνικούς δρώντες δήλωνε προγραμματικά ότι σκοπός είναι η ανθρωπολογική μετάλλαξη των Βαλκανικών κοινωνιών. Τους είδαμε όλους να μιλούν εμπαθώς στις τηλεοπτικές διαμάχες, να επιτίθενται με βαναυσότητα κατά όσων ακόμη και ως υποψία είχαν αντίθετη άποψη, να εκτοξεύουν χαρακτηρισμούς και να μιλούν με προπέτεια χιλίων πιθήκων αξιώνοντας το μονοπώλιο της αλήθειας για την ιστορική γνώση, τα πολιτικά δρώμενα, τα διεθνοπολιτικά δρώμενα, τη μεταεθνική εποχή των φαντασιώσεών τους και την επιθυμία τους να δουν τις εθνικές-ανθρωπολογικές προϋποθέσεις να εξανεμίζονται και να εξαφανίζονται. Αυτούς κύριοι υπερασπίζεστε όταν υιοθετείται συνθήματα περί «εθνικής ορθότητας». Οι υπόλοιποι ακαδημαϊκοί τίποτα δεν κάναμε παρά μόνο να εκφράσουμε την αηδία μας για τα ανεπίτρεπτα επιστημονικά και επιστημολογικά ολισθήματα που έκπληκτοι παρατηρούσαμε.

Η συντριπτική πλειονότητα των ασκητικών ακαδημαϊκών είναι αφοσιωμένοι στα καθήκοντά τους και είναι αηδιασμένοι με την περιρρέουσα τρομοκρατική ατμόσφαιρα που δημιουργούν κάποιοι ελέω επιφυλλίδων και τηλεοπτικών συζητήσεων. Η συντριπτική πλειονότητα είναι, ακόμη, αηδιασμένη με τις παραβιάσεις του ακαδημαϊκού ασύλου από εξωακαδημαϊκές ορδές, την παρεμπόδιση του ακαδημαϊκού μας έργου από παραταξιακές παρεμβολές, τη συνδικαλιστικοποίηση της επιστημονικής ζωής και την εισβολή στον επιστημονικό χώρο εξωπολιτικών διεθνικών δρώντων. Η συντριπτική πλειονότητα των ακαδημαϊκών δεν έχει προνομιακές σχέσεις με συγκροτήματα τύπου, δεν γίνεται «μαϊντανός των επιφυλλίδων» δεν χρηματοδοτείται από διεθνικούς κερδοσκόπους, δεν έχει σχέσεις με «ιδρύματα» χρηματοδοτούμενα από αγαθοεργές υπηρεσίες των ηγεμονικών κρατών και δεν είναι ιδεολογικά προκατειλημμένη. Λάθη κάνουν όλοι, πλην όμως αυτοί δεν κατηφορίζουν προς το τέλμα της σκόπιμης και δεδηλωμένης ιδεολογικοποίησης της επιστήμης και της εγκατάλειψης κάθε κώδικα επιστημονικής δεοντολογίας, για να εξυπηρετήσουν εφήμερες ιδεολογικοπολιτικές, παραταξιακές ή διεθνοπολιτικές ορθότητες.

Η συντριπτική πλειονότητα των ακαδημαϊκών είναι εκείνοι που η περιρρέουσα τρομοκρατική ατμόσφαιρα τους υποχρεώνει να απέχουν από αυτό που ονομάζεται συνδικαλισμός και που ασκητικά και αξιολογικά ελεύθερα υπηρετούν την επιστήμη καθημερινά στον στίβο της έρευνας, της διδασκαλίας και της συγγραφής επιστημονικών κειμένων. Δεν γονατίζουν μπροστά στους πολιτικούς για να πολιτικοποιήσουν την ακαδημαϊκή ζωή, δεν γονατίζουν μπροστά σε φοιτητές που ενδεχομένως θα ήθελαν να καταχραστούν τον συνδικαλιστικό τους ρόλο, δεν συναναστρέφονται διεθνικούς κερδοσκόπους ή υπηρεσίες κρατών, είναι παγίως προσκολλημένοι σε αξιοπρεπείς ακαδημαϊκές στάσεις και ταπεινά, αξιολογικά ελεύθερα και ανεπηρέαστα αναζητούν την επιστημονική αλήθεια.

Αυτοί που καταπατούν κάθε έννοια ακαδημαϊκής δεοντολογίας είναι αυτοί που μάλλον ανεπίγνωστα υπερασπίζεστε. Είναι όποιοι με φανατισμένο ιεραποστολικό τρόπο –μάλιστα, προγραμματικά δεδηλωμένο στα κείμενά τους– επιχειρούν να επιβάλουν τις ιδεολογικοπολιτικές τους απόψεις επί αναγνωστών και επί δύσμοιρων φοιτητών.

Ελπίζω πως η απειλητική τελευταία παράγραφος του Δελτίου Τύπου που αποστείλατε να είναι στιγμιαίο ολίσθημα και να μην απορρέει από κάποια ατυχή ιδέα ή πιστεύω πως μπορείτε ως συνδικαλιστικό όργανο να ευνοήσετε προπηλακισμούς κατά των ασκητικών ακαδημαϊκών και τη δολοφονία χαρακτήρων όσων πάνε ενάντια στην ιδεολογικοπολιτική ορθότητα που εδώ και καιρό υπονομεύει τα πανεπιστήμιά μας. Ό,τι και να συμβαίνει όλοι πρέπει να γνωρίζουν πως οι αξιοπρεπείς ακαδημαϊκοί που αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα δεν φοβούνται, δεν πτοούνται και δεν δέχονται στενόχωρες ιδεολογικοπολιτικές ορθότητες. Τέτοια παρωχημένα και παρακμιακά φαινόμενα, όταν εκδηλώνονται τους αφήνουν παγερά αδιάφορους!!

Ξενίζει πάντως, αν όχι εξοργίζει, η επιλεκτική μνήμη όσων θέλουν να γίνουν κήνσορες της αλήθειας και της ακαδημαϊκής τάξης. Γιατί είναι γνωστό σε όλους τι στάση τήρησε ο καθείς μας σε μεγάλα ζητήματα που αφορούν την παραβίαση του ακαδημαϊκού ασύλου από εξωακαδημαϊκούς δρώντες, την αναταραχή της ακαδημαϊκής ζωής από καταχρηστικές συνδικαλιστικές στάσεις και την επέκταση αυτών των φαινομένων στο κέντρο των πόλεών μας που πυρπολήθηκαν. Όλοι ξέρουμε τι είπε και τι δεν είπε ο καθείς μας, όταν, για παράδειγμα ακαδημαϊκοί όπως ο υπογράφων και άλλοι κατά τη διάρκεια των τελευταίων πρυτανικών εκλογών κινδύνεψαν να σκοτωθούν επειδή ορδές φοιτητικά μεταμφιεσμένων βαρβάρων παραβίασαν το πανεπιστημιακό άσυλο, άσκησαν βία και προκάλεσαν ζημιές εις βάρος του φορολογούμενου πολίτη. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για γνωστές δολοφονίες χαρακτήρων όταν στον παρελθόν η προσκόλληση στην επιστήμη, στην αξιολογική ελευθερία, στη διεθνή νομιμότητα και στην αντίκρουση της ιδεολογικοποίησης της επιστήμης αποτελούσε λόγο εκτόξευσης αναρίθμητων δολοφονικών βελών.

Όσον αφορά τα υπονοούμενα στο Δελτίο Τύπου που αποστείλατε για τις κρίσεις μελών ΔΕΠ και την επάρκεια των υποψηφίων καλά θα κάνετε να αφήσετε τις ανεξάρτητες και ακαδημαϊκά ελεύθερες Γενικές Συνελεύσεις να αποφασίζουν ανεπηρέαστες από υπονοούμενα υπέρ της ιδεολογικοπολιτικής ορθότητας. Λίγοι από εμάς θα αμφισβητήσουν ότι η κατάσταση είναι πλέον ανυπόφορη και αβάστακτη. Για λόγους όμως αντίθετους από αυτούς που με ευκολία και μέσα από Δελτία Τύπου θελήσατε να υποβάλετε ως πραγματικούς. Η επιστήμη και η ακαδημαϊκή ζωή δεν κινδυνεύει από όσους αντικρούουν την ιδεολογικοπολιτική διαφθορά του επιστημονικού στοχασμού αλλά από αυτούς που την υιοθετούν ως επιστημολογική τους επιλογή. Κινδυνεύει επίσης όταν πολιτικά πρόσωπα παρεμβαίνουν στις ακαδημαϊκές κρίσεις, όταν αναπτύσσονται ιδεολογικές συγγένειες που επηρεάζουν τις ακαδημαϊκές αποφάσεις και όταν αναπτύσσονται πελατειακές σχέσεις στις εξωπολιτικές, εξωακαδημαϊκές και διεθνικές συνάξεις που βρίσκονται εκτός κάθε κοινωνικού, πολιτικού, ακαδημαϊκού και επιστημονικού ελέγχου.

Συνοψίζω: Κάθαρση και αλλαγή ακαδημαϊκού παραδείγματος σίγουρα χρειάζεται, και όχι μόνο στην Ελλάδα. Όμως, αφορά πρωτίστως την ιδεολογικοπολιτική ρύπανση σε όλες τις βαθμίδες της ακαδημαϊκής ζωής που ακυρώνει κάθε αξίωση επιστημοσύνης. Ο κίνδυνος προέρχεται από την ιδεολογικοποίηση της επιστήμης και όχι από αυτούς που υπερασπίζονται την αξιολογική ουδετερότητα. Σπιλώσεις και προπηλακισμοί σίγουρα λαμβάνουν χώρα αλλά, εκτιμώ, όχι εκεί που εσείς τα αναζητείτε ή τουλάχιστον όχι μόνον.

Σας προτείνω ανοικτά και δημοσίως να δημιουργήσετε, για παράδειγμα, ανεξάρτητο όργανο στο οποίο όλοι οι ακαδημαϊκοί θα δηλώνουν επωνύμως και δημοσιοποιημένα πότε επιχειρήθηκε να επηρεαστούν ιδεολογικοπολιτικά, πότε επιχειρήθηκε να παραβιαστεί η ακαδημαϊκή τους άποψη από πολιτικά πρόσωπα και πότε εκτιμούν ότι εκλεκτορικά σώματα δεν είναι αρμόδια αλλά κανείς δεν νοιάζεται γι’ αυτό. Σας προτείνω επίσης να πάρετε πρωτοβουλία ούτως ώστε ανεξάρτητα όργανα θα παρατηρούν και πληροφορούν την ακαδημαϊκή κοινότητα για τα διαδικαστικά και νομικά ζητήματα χωρίς να παρεμβαίνουν στην έκφραση των ακαδημαϊκών κρίσεων (όπως γνωρίζετε είναι ένα πράγμα οι επιστημονικές αιτιολογήσεις που δεν ελέγχονται νομικά και άλλο οι «διαδικασίες», η τήρηση των οποίων ελέγχεται). Τέτοιες και άλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες αναμένουμε από τα συνδικαλιστικά όργανα και όχι τετριμμένα συνθήματα περί κατακτήσεων που αν και μερικοί πάλεψαν στο παρελθόν σήμερα κατάντησαν καραμέλα και μέσον μονοσήμαντων αποφάνσεων επί επιστημολογικών και επιστημονικών ζητημάτων για τα οποία αν δεν υπάρξει αυτοέλεγχος σύντομα θα ντρεπόμαστε για την ιδιότητα του ακαδημαϊκού. Το λέω αυτό γιατί θα φθάσουμε όλοι στο τέλμα, αν κυριαρχήσουν χαμηλής ποιότητας επιστημονικά κριτήρια και αν εκληφθεί ως «δημοκρατικό δικαίωμα» η εύπλαστη, ευέλικτη και ρευστή ιδεολογικοπολιτική ορθότητα κατά της οποίας όποιος αντισταθεί θα δολοφονείται από ετοιμοπόλεμους στρατιώτες της ρευστής ιδεολογικοπολιτικής διαμάχης.

Για να θίξω ένα καίριο ζήτημα του δικού μου χώρου που ανέλυσα εκτενώς στις τρις τελευταίες μου μονογραφίες, το υπέρτατο πρόβλημα των πανεπιστημίων μας σήμερα, ιδιαίτερα στις κοινωνικές επιστήμες, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν είναι ο περιορισμός της ελευθερίας της έκφρασης καθότι δεν νομίζω ότι κινδυνεύει (ή τουλάχιστον δεν κινδυνεύει από αυτούς που εσείς στοχοποιείται όταν ολισθήσατε εκτοξεύοντας το γνωστό σύνθημα περί «εθνικής ορθότητας»).

Το πρόβλημα, και ταυτόχρονα η πρόκληση, είναι το κατά πόσο θα διαθέτουμε με χρηστό τρόπο τους σπάνιους πόρους που προσφέρει σε εμάς η κοινωνία. Συγκεκριμένα, το κατά πόσο θα κτιστούν χειραφετημένες επιστημονικές κοινότητες που θα αφήνουν πίσω το αμαρτωλό παρελθόν των ιδεολογικοπολιτικών εκπαιδευτηρίων της Δύσης (στα οποία σχεδόν όλοι μας φοιτήσαμε, αν και μερικοί είχαν και την αντίστοιχη εμπειρία των αντίστοιχων εκπαιδευτηρίων της Ανατολής). Είναι τα ίδια εκπαιδευτήρια στα οποία –όπως εκτεταμένα εξηγώ στην τελευταία μου μονογραφία– στήριξαν την αποικιοκρατία, την καταλήστευση του πλανήτη, τους ηγεμονικούς πολέμους, τον εθνοσοβινισμό, τις εθνοκαθάρσεις, τις γενοκτονίες και την ιδεολογική ηγεμονομαχία του 20ού αιώνα. Στις μέρες μας, ευέλικτα επιδίδονται σε ακόμη μια παράκρουση, την εθνομηδενιστική αποδόμηση των κοινωνιών ως μέσον δήθεν παγκόσμιας ενοποίησης του πλανήτη (τα εφήμερα ηγεμονικά συμφέροντα εξυπηρετούν, βεβαίως, και τίποτα άλλο). Αυτό βεβαίως είναι ένα μεγάλο ζήτημα που δεν εξαντλείται με Δελτία Τύπου και σημειώματα όπως το παρόν.

Αυτό που θέλω να τονίσω, όμως, είναι ότι καλά είναι να διατηρηθεί το (ακαδημαϊκά αναφαίρετο) δικαίωμα να λένε κάποιοι χειραφετημένες επιστημονικές απόψεις που διαφεύγουν της ιδεολογικοπολιτικής ορθότητας των ηγεμονικών δυνάμεων χωρίς να απειλούνται με υπονοούμενα, χωρίς να αντιστρέφονται θύτες και θύματα και χωρίς να γίνονται υπαινιγμοί ότι η επιστήμη κινδυνεύει από την χειραφετημένη ανάλυση και όχι από αυτούς που θέλουν να την ιδεολογικοποιήσουν.

Συναφές είναι επίσης και το γεγονός ότι η επέκταση των Τμημάτων κοινωνικών επιστημών δεν είναι απλή και ευθύγραμμη υπόθεση. Εσχάτως τα ίδια τμήματα της Δύσης και της Ανατολής που εξυπηρετούσαν τα κρατικά συμφέροντα τα μιμήθηκαν και πολλές μικρότερες χώρες, με αντεστραμμένα όμως πρόσημα, ως δηλαδή μηχανισμοί ανεπίγνωστης καταπολέμησης των ανθρωπολογικών προϋποθέσεων κρατών-στόχων και εξυπηρέτησης του μεταψυχροπολεμικού πλιάτσικου που βρίσκεται εν εξελίξει (βλ. πιο κάτω αναφορές μου στο αμαρτωλό σχέδιο Αναν και τον εξευτελισμό των ευρωπαίων επιστημόνων). Υπέρτατος σκοπός είναι η αντιμετώπιση της ιδεολογικοποίησης της επιστήμης και η καλλιέργεια πραγματικής αξιολογικά ελεύθερης και ιδεολογικοπολιτικά αποστειρωμένης επιστήμης. Μόνο η τελευταία είναι κοινωνικοπρακτικά χρήσιμη. Μόνο αυτή, επιπλέον, εξυπηρετεί την διεθνή ειρήνη και σταθερότητα.

Εν τούτοις, στο επιγραμματικό αλλά πλήρες υπαινιγμών Δελτίο Τύπου που αποστείλατε ως προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ, περίπου προδικάζετε το αντίθετο.

Δεν χρειάζεται να τονίσω ότι σε χώρες όπως οι δικές μας με μακραίωνες κατακτήσεις στον στίβο του πολιτικού στοχασμού δεν χρειαζόμαστε επιστημονικά μαθήματα από τους επιστημονικά μεταμφιεσμένους υπηρέτες των κρατικών εξουσιών που οργανωμένα και στη βάση σχεδίου επηρεάζουν –θα έχετε ακουστά τα περί «μαλακής» ή «έξυπνης» ισχύος που επιχειρείται να διοχετευτεί μέσω διοχέτευσης ιδεολογημάτων και θεωρημάτων– τα πολιτικά δρώμενα κρατών-στόχων.

Σε μικρές και μεγάλες χώρες μια είναι η επιστήμη: Η χειραφετημένη και ιδεολογικοπολιτικά ανεπηρέαστη. Ιδιαίτερα σε χώρες που διαθέτουν πολύτιμους πόρους για την καλλιέργεια του πολιτικού στοχασμού αμφιβάλλω κατά πόσο αυτό θα επιτευχθεί αν συμπεριφερόμαστε ως φτωχοί συγγενείς των προπαγανδιστών των ηγεμονικών δυνάμεων που μαζοχιστικά ανάγουμε –το αν αυτό γίνεται συνειδητά ή ανεπίγνωστα είναι επιστημονικά αδιάφορο– σε δική μας ιδεολογικοεπιστημονική ορθότητα. Ορθότητα, μάλιστα που διαδίδεται πολλαπλασιαστικά με αναμασήματα τετριμμένων θεωρημάτων και ιδεολογημάτων. Επιστήμη όμως δεν είναι ο πιθηκισμός και οι ιδεολογικοπολιτικά στρατευμένες θέσεις. Μήπως κύριοι θέλετε να μας εμποδίσετε να λέμε αυτή την αυταπόδεικτη αλήθεια με το να μας δολοφονείτε τον επιστημονικό χαρακτήρα εκτοξεύοντας το σύνθημα περί «εθνικής ορθότητας» ή και άλλα χειρότερα συνθήματα των τηλεοπτικών παραθύρων!

Επιστήμη, επαναλαμβάνω, σημαίνει αξιολογικά ελεύθερη, χειραφετημένη και πραγματολογικά επαληθευμένη αναζήτηση της αλήθειας. Για την ιστοριογραφία πριν μερικά χρόνια αυτό είπαν, για παράδειγμα, όσοι αντέκρουσαν τις ιδεολογικά προκατειλημμένες προσεγγίσεις. Εσείς, όμως, φαίνεται να μη γνωρίζετε αυτή τη συζήτηση και να εστιάζετε την προσοχή σας στον δημοσιογραφικά τεκταινόμενα που δεν αφορούν την ακαδημαϊκή κοινότητα [Εμένα, για παράδειγμα, όταν συχνά μου ζητούν να τα σχολιάσω δημόσια στέκομαι μόνο στα επιστημονικά και επιστημολογικά ζητήματα και ποτέ δεν προσωποποιώ τις αναφορές μου για να αποφευχθεί η οξύτητα μεταξύ των ακαδημαϊκών. Είστε σίγουροι ότι αυτοί που εμμέσως πλην σαφώς υπερασπίζεστε κάνουν το ίδιο. Ψάξτε το σας παρακαλώ].

Επειδή δεν έχετε το μονοπώλιο της αλήθειας επί παντός επιστητού ελέω προεδρίας σε ένα συνδικαλιστικό όργανο, σας παρακαλώ να διαβάσετε επιχειρηματολογικά βάσιμες θέσεις για το ζήτημα που κυρίως θίξατε, της ιστοριογραφίας. Αν έχετε διάθεση για διάλογο και όχι από καθέδρας (ΠΟΣΔΕΠ) μονόλογο, μελετήστε τις θέσεις πλήθους επιστημόνων και πληροφορημένων πολιτών συμπεριλαμβανομένης και της Ακαδημίας Αθηνών στις διευθύνσεις Η Διαμάχη για τα Βιβλία της Ιστορίας και Βιβλία ιστορίας, διαμάχη . Αν επιπλέον θέλετε να δείτε εκτεταμένη ανάλυση σε ιστορικοπολιτικό πλαίσιο μπορείτε να ανατρέξετε και στη μονογραφία μου Κοσμοθεωρία των Εθνών. Μόλις κυκλοφόρησε και αν ενδιαφέρεστε, μπορείτε να βρείτε εκτεταμένη ανάλυση για το γεγονός ότι οι λεγόμενες κοινωνικές επιστήμες, όταν είναι στερημένες αξιολογικής ελευθερίας είναι ιδεολογικοπολιτική προπαγάνδα στερούμενες ακόμη και την παραμικρή επιστημονική υπόσταση. Αυτό βασικά συνέβαινε από τον 16ο αιώνα μέχρι σήμερα στα ιδεολογικοπολιτικά εκπαιδευτήρια της Δύσης και της πρώην ΕΣΣΔ. Όσον αφορά αυτή τη διαφθορά της επιστήμης δεν μου φαίνεται να είστε πολύ υποψιασμένοι ή πληροφορημένοι. Γι’ αυτό εμμέσως πλην σαφώς συνοπτικά και επιγραμματικά καταδικάζετε κάθε θέση που αντικρούει την ιστοριογραφική ανεκδοτολογία, τσουβαλιάζοντας μάλιστα όλες τις θέσεις και αναμιγνύοντάς τες με τους γελοίους διαξιφισμούς στα τηλεοπτικά παράθυρα ή με διαμάχες στον χώρο των επιφυλλίδων. Θα αντιληφθείτε ίσως τι σημαίνουν οι (ευέλικτες) επιστημονικές μεταμφιέσεις και στρατεύσεις και θα κατανοήσετε ίσως ότι τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά απ’ ότι η συμβατική σοφία τα παρουσιάζει στις πεζές και ανιαρές ιδεολογικοπολιτικές διαμάχες. Ότι για παράδειγμα οι κατακτήσεις του πολιτικού πολιτισμού και των επιστημονικών κατακτήσεων κινδυνεύουν για άλλους λόγους και όχι για αυτούς που υπαινίσσεστε. Μην πυροβολείτε τους πιανίστες, ή τουλάχιστον μην αποφαίνεστε επί τόσο σοβαρών επιστημονικών, επιστημολογικών και πολιτικοστοχαστικών ζητημάτων πριν μελετήστε το ζήτημα σοβαρά. Έτσι μόνο μπορείτε να τοποθετηθείστε τεκμηριωμένα, συγκεκριμένα και χωρίς αοριστολογίες και υπαινιγμούς που λειτουργούν δολοφονικά κατά όποιου αντικρούει την ιδεολογικοπολιτική ορθότητα και την εξ αυτής διάβρωση της επιστήμης.

Συμβατικά, βεβαίως, μπορεί να συμβεί και αυτό: Διολίσθηση στο τέλμα. Πλήθος ιδεολογικοπολιτικά μεταμφιεσμένων ομοϊδεατών να κυριαρχήσει στα πανεπιστήμια μετατρέποντάς τα σε χώρο ιδεολογικοπολιτικής προπαγάνδας εξωπολιτικά και διεθνικά χρηματοδοτούμενης και με τρόπο που διαφεύγει όλους τους επιστημονικούς, ακαδημαϊκούς, κοινωνικούς και πολιτικούς ελέγχους. Ένας όχλος ομοϊδεατών, για παράδειγμα, θα ισοπεδώνει στην ιστορική αλήθεια αναφορικά με το γενοκτονικό έγκλημα καταστροφής των εθνών και του μακραίωνου πολιτισμού τους από τις ηγεμονικές και αυτοκρατορικές δυνάμεις τον 19ο αιώνα και με σοφιστείες θα σχετικοποιεί γνωστά γεγονότα για να αντιστραφεί αυτό που όλοι γνωρίζουν όσον αφορά τα θύματα, τους θύτες, τους κανόνες και τις εξαιρέσεις. Να είστε σίγουροι ότι ετοιμοπόλεμα πλήθος «περιοδικών αξιολογητών» στα ηγεμονικά κράτη που ελέγχονται από ιδεολογικούς ομοϊδεάτες θα τα φιλοξενήσουν, πλήθος «υπηρεσιών» θα τα επιδοτήσουν, πλήθος αδιαφανών εξωπολιτικών διεθνικών κερδοσκόπων θα τους χρηματοδοτήσουν και όλοι μαζί θα φωνασκούν ότι έχουν όχι μόνο δικαίωμα μετατροπής της επιστήμης σε διαδικασία έκφρασης σπουδαιοφανών γνωμών αλλά και μέσον προπηλακισμού όσων αντιστέκονται.

Αφού ακούσαμε ότι το 1955-59 οι αποικιοκράτες καταστέλλοντας τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των κυπρίων έκαναν πολιτική … προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρέπει υπό χειρότερες περιστάσεις να είμαστε προετοιμασμένοι να ακούσουμε οτιδήποτε εξυπηρετεί το εφήμερο ηγεμονικό πλιάτσικο της εκάστοτε διεθνοπολιτικής συγκυρίας. Είναι λογικό, υπό τέτοιες περιστάσεις, οι δράστες της ιδεολογικοπολιτικής στράτευσης να στοχοποιούν και να δολοφονούν τον επιστημονικό χαρακτήρα όποιου προσκολλάται στην επιστήμη και όποιου απορρίπτει την προπαγάνδα από οπουδήποτε και αν προέρχεται. Εσείς με ποια πλευρά είστε και πόσο μελετήσατε και σκεφτήκατε τα σύνθετα αυτά επιστημονικά, επιστημολογικά και πολιτικοστοχαστικά ζητήματα;

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, εξάλλου, ότι δεν έχει σημασία το κατά πόσο στη μια ή άλλη συγκυρία ο ένας υποστηρίζει την εθνική ορθότητα, ο άλλος την ιδεολογική ορθότητα και κάποιος άλλος ποιο κάτω εκφράζει γνώμες μέσα στο «επιστημονικό άσυλο» για να εκτονώνει τα ψυχολογικά του σύνδρομα. Όπως η εμπειρία δείχνει ο κατήφορος προς την ιδεολογικοπολιτική προπαγάνδα συνεπάγεται ευέλικτες ιδεολογικοπολιτικές προσαρμογές τις οποίες όποιος έχει μάτια τις βλέπει.

Με νόημα, για παράδειγμα, σας λέω ότι θα μπορούσε ένας σεσημασμένος και κακόφημος κερδοσκόπος όπως ο George Soros να χρηματοδοτεί ευρωπαίους επιστήμονες και τα ιδρύματά τους και αυτοί να εμφανίζονται ως … ακαδημαϊκά ανεξάρτητοι. Στην συνέχεια, έχοντας υπεροχή πόρων έναντι των ασκητικών και ταπεινών αξιολογικά ελεύθερων ακαδημαϊκών θα μπορούσαν μέσα από επιφυλλίδες να προπηλακίζουν τους τελευταίους. Εσείς τι νομίζετε; Θα είναι ακαδημαϊκά ανεξάρτητοι αν κάποιοι υποθετικά χρηματοδοτηθούν από τον Σόρος ή κάποιους άλλους ακόμη πιο αδιαφανείς διεθνικούς και διεθνείς δρώντες; Και τι θα κάνατε ως συνδικαλιστικό όργανο σε αυτή την περίπτωση; Διαβάστε, σας παρακαλώ, το εξαιρετικό και σύντομο ηλεκτρονικό δοκίμιο: Στρατηγική “Μαλακής ισχύος”- διεθνικοί δρώντες . Θα σας πληροφορήσει για πολλά που ενδεχομένως δεν γνωρίζετε και που αφορούν την παρέμβασή σας μέσω το αφοριστικού Δελτίου Τύπου! Εγώ όπως ήδη είπα σας πιστώνω με καλή πρόθεση και σας καλώ να μελετάτε τόσο σύνθετα ζητήματα πριν πάρετε θέση και πριν καταδικάσετε αθώους και ένοχους. Στην συνέχεια καλά θα κάνετε να ψάξετε στο διαδίκτυο για να δείτε ποιοι και ποια ιδρύματα σχετίζονται με τον Σόρος ή περίεργα ιδρύματα που είναι παντελώς διεθνικά-εξωπολιτικά και που στερούνται του παραμικρού ελέγχου (κοινωνικού, πολιτικού, νομικού, ακαδημαϊκού, επιστημονικού). Σας παρακαλώ να τα ψάξετε γιατί αυτά και πολλά άλλα θα μπορούσαν να συμβαίνουν σε ένα οποιουδήποτε κράτους. Τι θα λέγατε εσείς, ως συνδικαλιστικό όργανο, αν στην χώρα μας συμβούν τέτοια φρικτά πράγματα ή και ακόμη χειρότερα;

Το ζήτημα της ακαδημαϊκής ελευθερίας στον δικό μου χώρο, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι πολύ πιο σύνθετη υπόθεση απ’ ότι εσείς συνοπτικά και με Δελτία Τύπου υπαινίσσεστε.

Θα μπορούσα επίσης να σας καλέσω να μιλήσετε τεκμηριωμένα επί ενός ζητήματος πελώριας ηθικής, επιστημονικής, ακαδημαϊκής και πολιτικοστοχαστικής σημασίας. Είναι η περίπτωση του περιβόητου σχεδίου Αναν. Επειδή μπορείτε εύκολα να πληροφορηθείτε τα πραγματικά γεγονότα και την επιστημονική αλήθεια ίσως βοηθηθείτε να εκτονώσετε τον καλόπιστο ενθουσιασμό σας με το να κατανοήσετε τι σημαίνει διάβρωση της επιστημονικής ανάλυσης από την ιδεολογικοπολιτική ορθότητα και τις διεθνοπολιτικές σκοπιμότητες. Τέτοιοι κίνδυνοι υπάρχουν όταν επιστημονικά βέβηλες θέσεις ενοχοποιούν την επιστημονικά σωστή θέση ελέω αριθμητικής υπεροχής, συνδρομής διεθνικών δρώντων, στήριξης από τα μέσα ενημέρωσης και σκοταδισμού που προκαλεί η εισροή μαζικής συμβατικής σοφίας και ιδεολογικοπολιτικής ορθότητας. Για να στηριχθεί λοιπόν η «μεταεθνική ορθότητα» (ή καλύτερα η μεταφυσικά προσδιορισμένη μεταεθνική παράκρουση), στηρίχθηκε μια από τις σημαντικότερες απόπειρες καταστολής της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παντοτινής υποδούλωσης μιας κοινωνίας στα νέο-αποικιακά ηγεμονικά συμφέροντα.

Εκατοντάδες συνάδελφοί μας ανερυθρίαστα έβαλαν την υπογραφή τους κάτω από λίστες υποστήριξης του φασιστοειδούς σχεδίου Αναν; Τι έκανε τότε η ΠΟΣΔΕΠ όσον αφορά αυτή την άκρως αντιδεοντολογική στάση που εξ αντικειμένου!!! παραβίαζε όλα ανεξαιρέτως τα κριτήρια ελευθερίας, δημοκρατίας και επιστημονικής ιδεολογίας; Παραβίαζε επίσης επιστημονικά κριτήρια σε τέτοιο βαθμό και έκταση που κανονικά αν είχαμε ευθιξία ως ακαδημαϊκός χώρος και αν είχαμε μηχανισμούς επιστημονικού αυτοέλεγχου θα έπρεπε να υπάρξει εσωτερική επανάσταση και αλλαγή ακαδημαϊκού παραδείγματος.

Αποδείχθηκε εν τέλει ότι η ιδεολογικοπολιτική ορθότητα που μας κατατρύχει επιβάλλει μια επιστημονική ορθότητα που καταργεί τους επιστημονικούς ελέγχους στο εσωτερικό του απυρόβλητου οχυρού της ακαδημαϊκής ανεξαρτησίας. Κατ’ ελάχιστον έπρεπε οι δράστες να ζητήσουν δημόσια συγνώμη. Να ζητήσουν συγνώμη για το γεγονός ότι εκτέθηκαν επιστημονικά και δεοντολογικά με το να υποστηρίξουν την ηγεμονική πλεκτάνη. Παραβιάστηκαν α) όλα τα επιστημονικά κριτήρια, β) όλες τις πανεπιστημιακές δεοντολογίες, γ) όλες τις κατακτήσεις πολιτικού πολιτισμού, ε) όλα τα κριτήρια δημοκρατίας και δ) όλα τα κριτήρια ελευθερίας και διεθνούς δικαίου και όλες οι κοινωνικές και διεθνοπολιτικές κατακτήσεις των ανθρώπων.

Τι έκανε η επιστημονική μας κοινότητα και ο κατά τα άλλα λαλίστατος σύλλογός μας όταν στην συνέχεια λίγους μήνες μετά – χωρίς χρηματοδότηση από κάποιο Σόρος ή κάποια αμερικανική υπηρεσία – μια ντουζίνα ασκητικών ακαδημαϊκών από όλο τον κόσμο (στην οποία είχα την τιμή να συμμετάσχω) κατέδειξε ότι το σχέδιο Αναν παραβίαζε όλες ανεξαιρέτως τις κατακτήσεις πολιτικού πολιτισμού των ανθρώπων. Πριν βιαστείτε για συμπεράσματα και για να διαφυλαχθεί η σοβαρότητα της συζήτησής μας, παρακαλώ μελετήστε την επιστημονικά πανίσχυρη έκθεση εμπειρογνωμόνων στην διεύθυνση εδώ που συντάχθηκε από το διεθνές πάνελ επιστημόνων. Εκεί θα δείτε ότι υπάρχει θεμελίωση του πως και γιατί παραβιάζονται «θεμελιώσεις κατακτήσεις».

Όταν σπαταλούμε τους εαυτούς μας με Δελτία Τύπου για ενόχους και αθώους, αξιολογική ελευθερία και κατάχρησή της, ιδεολογικοπολιτική ορθότητα και άλλες ποικίλες «ορθότητες», καλό είναι μην αοριστολογούμε με συνθήματα περί «δημοκρατικών κατακτήσεων». Καλό είναι να μιλήσουμε με συγκεκριμένο τρόπο, στην βάση τεκμηριωμένων επιχειρημάτων και όχι στην βάση φιρμανιών που επισκιάζουν αντί να φωτίζουν τα πραγματικά προβλήματα. Οι αοριστολογίες βλάπτουν και δεοντολογικά είναι, επαναλαμβάνω, ανεπίτρεπτες.

Θα μπορούσα να επεκταθώ και σε άλλα παραδείγματα αλλά δεν θα το κάνω, τουλάχιστον εδώ και τώρα. Μελλοντικά ίσως, και μόνο αν διαπιστώσω ότι ενδιαφέρεστε για διάλογο και όχι για μονόλογο και μάλιστα σε ιδεολογικοπολιτική βάση. Ούτως ή άλλως, μερικές ακόμη μονογραφίες που στην βάση εμπειρικών μελετών θα θίξουν βαθιά την ιδεολογική και εξωπολιτική διαφθορά του επιστημονικού λόγου στην Ευρώπη.

Η ΠΟΣΔΕΠ αγαπητοί συνάδελφοι, δεν είναι εισαγγελικό όργανο ή δικαστήριο. Υποστηρίζω ότι δεν είναι ο ρόλος του προεδρείου να αποφαίνεται με συνοπτικές και αόριστες τοποθετήσεις επί επιστημονικών, επιστημολογικών και πολιτικοστοχαστικών υποθέσεων. Είμαι σίγουρος ότι δεν θέλετε να προκαλέσετε διαφθορά των επιστημονικών στάσεων αλλά έστω και αθέλητα αυτό ίσως προκαλέσετε αν συνεχίσετε να κατακρίνετε γενικόλογα, απειλητικά, αόριστα και με τρόπο που οδηγεί στον περιορισμό της επιστημονικής έκφρασης και ενθάρρυνσης της ιδεολογικοπολιτικών μεταμφιέσεων. Έτσι είναι που οδηγούμαστε στον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης, την λογοκρισία, την αυτολογοκρισία και την εξωακαδημαϊκά ενθαρρυμένη πνευματική τρομοκρατία.

Επί των ζητημάτων που αποφαίνεστε με τόση σιγουριά και με τόση αυτοπεποίθηση όταν εκτοξεύετε το σύνθημα περί «εθνικής ορθότητας», λοιπόν, η αλήθεια δεν είναι μονοπώλιο κανενός (ούτε και δικό μου, βεβαίως, γιατί θεωρώ ότι αυτό που εγώ και πολλοί άλλοι κάνουν είναι η αναζήτηση της αλήθειας που ποτέ δεν είναι απόλυτη). Το ορθό και λανθασμένο, το δίκαιο και το άδικο και το επιστημονικά βάσιμο ή αβάσιμο, πάντως, δεν κρίνονται από Δελτία Τύπου που προδικάζουν την αλήθεια επί συνθέτων πνευματικών, επιστημονικών, επιστημολογικών και κοινωνικών ζητημάτων.

Κυριολεκτικά κύριοι συνάδελφοι: Έλεος … Είναι τόσα πολλά τα προβλήματα του χώρου μας που εμπίπτουν στην συνδικαλιστική αρμοδιότητά σας που κανονικά δεν πρέπει να έχετε αρκετό χρόνο για την διαχείρισή τους. Γιατί με τόση ευκολία εισέρχεστε σε επιστημονικά ναρκοπέδια;

Συνοψίζω λοιπόν λέγοντας ότι όσον με αφορά θα αγωνίζομαι ούτως ώστε όλοι να έχουμε δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης αλλά και ότι όλοι θα πρέπει να υπερασπιζόμαστε τα θέσφατα της δεοντολογίας της επιστήμης. Ο καθείς στον ρόλο του και ο συνδικαλισμός στον δικό του. Ως προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ λοιπόν θα σας καλούσα να είστε πιο προσεκτικοί όταν με ευκολία υιοθετείτε μονομερώς θέσεις επί ζητημάτων που αφορούν υποθέσεις που σχετίζονται με άκρως αμφιλεγόμενα επιστημολογικά ζητήματα όπως την αποστολή της επιστήμης και τον ιδεολογικοπολιτικά μεταμφιεσμένο χαρακτήρα κάποιων παρεμβάσεων στον ακαδημαϊκό και δημόσιο χώρο. Μπορούμε αυτά να τα συζητήσουμε σε σοβαρά και προσεκτικά οργανωμένα συνέδρια αλλά όχι μέσα από Δελτία Τύπου. Εάν επιθυμείτε, μάλιστα, θα μπορούσα να συναντήσω το προεδρείο σας, για να επεκταθώ επί ζητημάτων βαθύτατων επιστημολογικών προεκτάσεων που αναλύω στην τελευταία μου μονογραφία, όπου και εξετάζονται εκτεταμένα η αποστολή των κοινωνικών επιστημών και η ασυμβατότητά των ιδεολογικοπολιτικών στρατεύσεων που υπονομεύουν την επιστήμη και την ακαδημαϊκή δεοντολογία. Θα μπορούσα έτσι να σας πείσω για τις προδιαγραφές ενός επιστημονικού συνεδρίου κατά την διάρκεια του οποίου θα συζητούσαμε διεξοδικά τα ζητήματα που θίγετε.

Ο προσδιορισμός των κοινωνικών και ακαδημαϊκών κατακτήσεων δεν μπορεί να γίνει με εισαγγελικό, αυταρχικό και αυθαίρετο τρόπο επειδή σήμερα εσείς και αύριο κάποιοι άλλοι βρίσκονται στο προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ.

Πολύ θα ήθελα να αντιληφθείτε το αυτονόητο, ότι δηλαδή οι περισσότεροι ακαδημαϊκοί είμαστε κατά κάθε λογοκρισίας ή περιορισμού της ελευθερίας της έκφρασης αλλά το πρόβλημα είναι ευρύτερο και βαθύτερο απ’ ότι αοριστολογώντας υπαινίσσεστε.

Οι περισσότεροι ακαδημαϊκοί επιπλέον, πιστωνόμαστε με δημοκρατικούς και κοινωνικούς αγώνες οι οποίοι δεν τελείωσαν με την εξέγερση του Πολυτεχνείου και για τους οποίους δεν νοιώθουμε ότι πρέπει να παινευόμαστε για να καταδικάζουμε όσους σήμερα έχουν διαφορετική άποψη. Κυρίως, οι περισσότεροι έχουμε έκτοτε αφοσιωθεί στην επιστήμη και αποφεύγουμε τους κακόφημους κερδοσκόπους και τις ξένες «υπηρεσίες» που θεωρούν τους στοχαστές των λιγότερο ισχυρών κρατών ιθαγενείς με αποκλειστικό ρόλο να αναμασούν εφήμερης αξίας ιδεολογήματα που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Θα θέλαμε οπωσδήποτε να μην τσουβαλιαζόμαστε μέσα σε αοριστολογίες και υπονοούμενα από το προεδρείο του συνδικαλιστικού μας οργάνου.

Τέλος, όσον αφορά την ιδεολογικοπολιτική αρένα και την δημοσιογραφική αρένα μπορείτε να απευθύνεστε ευθέως σε αυτούς χωρίς να εμπλέκετε τους ακαδημαϊκούς που διατηρούν το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και ελεύθερης κριτικής όποτε και όπως αυτοί κρίνουν σκόπιμο. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι έστω και αν κάνατε ένα ολίσθημα με το να εκτοξεύσετε το εθνομηδενιστικό σύνθημα περί «εθνικής ορθότητας» δεν θα αμφισβητήσετε αυτό το κεκτημένο δικαίωμα.

Είμαι έτοιμος να συνεχίσω την ανταλλαγή θέσεων σε πολιτισμένη βάση. Στην διάθεσή σας.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

Παναγιώτης Ήφαιστος

Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, Πανεπιστημίου Πειραιώς

http://www.ifestosedu.gr

17/7/2009

From: Spyros Sfenthourakis [mailto:sfendo@upatras.gr]
Sent: Thursday, July 16, 2009 12:02 PM
To: Παν. Πελοποννήσου; Αριστοτέλειο Παν. Θεσσαλονίκης; Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων; Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος; Παν. Πατρών; ΕΜΠ; Παν. Δυτικής Μακεδονίας ΜΔΕΠ; Παν. Δυτικής Μακεδονίας ΔΕΒΣΝΗΠΤ; Παν. Πειραιώς; Πολυτεχνείο Κρήτης; Γεωπονικό Παν. Αθηνών; Ιόνιο Πανεπιστήμιο; Οικονομικό Παν. Αθηνών Σύλλογος ΔΕΠ; Παν. Θεσσαλίας; Παν. Μακεδονίας; Δημοκρίτειο Παν. Θράκης; Δημοκρίτειο Παν. Θράκης Πολυτεχνική Σχολή; Χαροκόπειο Παν. Αθηνών; Παν. Αιγαίου Σύλλογος; Παν. Κρήτης ΣΕΑ; Παν. Κρήτης Ιατρική; Παν. Κρήτης Χημείας; Παν. Κρήτης Μαθηματικό; Παν. Κρήτης Φυσικό; Παν. Κρήτης Βιολογίας; Παν. Κρήτης Επ.Υλικών; Παν. Κρήτης ΤΕΜ; Παν. Κρήτης Η/Υ; Παν. Κρήτης Οικονομικών; Παν. Κρήτης Ψυχολογίας; Παν. Κρήτης Πολ. Επιστ.; Παν. Κρήτης Κοινωνιολογίας; Παν. Κρήτης Φιλοσοφική; Πάντειο Πανεπιστήμιο; Ε.Κ.Π.Α.; Ε.Κ.Π.Α. Τμήματα κέντρου
Subject: Από ΠΟΣΔΕΠ – Δελτίο Τύπου

Δ Ε Λ Τ Ι Ο Τ Υ Π Ο Υ

Αθήνα, 15 IOYΛIOY 2009

Τα τελευταία χρόνια σημειώνονται συστηματικές απόπειρες ελέγχου των απόψεων, της διδασκαλίας και της έρευνας πανεπιστημιακών δασκάλων καθώς και εκφοβισμού των φορέων των απόψεων αυτών. Καταγγέλλονται και διαβάλλονται όσοι και όσες δεν ευθυγραμμίζονται με τις θέσεις αυτόκλητων υπερασπιστών της εθνικής ορθότητας και γίνεται συστηματική προσπάθεια προσβολής της προσωπικότητας και της επιστημονικής τους επάρκειας με στόχο τον ακαδημαϊκό και κοινωνικό εξοστρακισμό τους. Το παρακολουθήσαμε στην υπόθεση του εγχειριδίου ιστορίας με τη στοχοποίηση των μελών της ομάδας συγγραφής του βιβλίου και την προσπάθεια σπίλωσής τους, το διαπιστώσαμε στις πρόσφατες διαδικασίες εκλογής μέλους ΔΕΠ στο Τμήμα Σλαβικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε επερωτήσεις βουλευτών για το επιστημονικό προφίλ υποψηφίων επιστημόνων ή για το περιεχόμενο σπουδών πανεπιστημιακών τμημάτων, το σημειώνουμε στην πρόσφατη και συνεχιζόμενη απόπειρα εκφοβισμού συναδέλφου στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

Το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ εκφράζει την έντονη αντίθεσή του σε κάθε προσπάθεια, που στρέφεται κατά της ελευθερίας της έρευνας και της διδασκαλίας, απ’ όπου και αν προέρχεται και δηλώνει την αλληλεγγύη του και την ολόπλευρη συμπαράστασή του στους/στις συναδέλφους που στοχοποιούνται για τις απόψεις τους και το έργο τους. Στη δημοκρατία, η ελευθερία της έρευνας και της διδασκαλίας κατοχυρώνεται συνταγματικά και συνιστά μη διαπραγματεύσιμη προϋπόθεση για την επιστημονική εγκυρότητα και εξέλιξη.

Η ΠΟΣΔΕΠ δηλώνει αποφασισμένη να αντιταχθεί σε κάθε απόπειρα αμφισβήτησης αυτών των θεμελιωδών κατακτήσεων της ακαδημαϊκής κοινότητας αλλά και της ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της.
Ο Πρόεδρος