18.2.2008. Μεταξύ των δύο γύρων, γράμματα και συμπεράσματα

 Η παρέμβασή μου στις τελευταίες εκλογές και το χθεσινό σημείωμα μετά τα αποτελέσματα έχει γίνει αφορμή για να πάρω εκατοντάδες μηνύματα. Λόγω … «δεξιοτήτων» ταχύρυθμης δακτυλογράφησης τα απαντώ, σχεδόν όλα και ακαριαία. Ιδιαίτερα σε αυτά των τελευταίων 24 ωρών διαπιστώνω και καταγράφω τα εξής: 1. Πολλοί, είτε επικροτούν είτε διαφωνούν με τις αναλύσεις μου, οι περισσότεροι φαίνεται να είναι κομματικά τυφλωμένοι σε βαθμό που δεν γίνεται κατανοητό ότι οι δικές μου παρεμβάσεις δεν έχουν σχέση με τα κόμματα ή τα πρόσωπα. 2. Μερικά παθιασμένα μηνύματα ομολογώ πως με άφησαν κατάπληκτο. Διέκρινα αναβίωση παθών που θυμίζουν, ξανά και έντονα τον αλλόκοτο και παράλογο διχασμό του 1973-74. Όπως ορθά έγραψα πρόσφατα για το θέμα της αμφισβήτησης του Τάσσου Παπαδόπουλου και τις μνήμες του κλίματος που επικρατούσε το 1973-74 το ίδιο διακρίνω να υπάρχει τώρα μεταξύ των υποψηφίων της «δεξιάς» και της «αριστεράς». 3. Εν τούτοις, ούτε δεξιά υπάρχει ούτε αριστερά. Υπάρχουν δύο μόνο ψηφοφόροι που δέχθηκαν το σχέδιο Αναν και ένας που το απέρριψε και αποχώρησε (και έτσι θα βρει την ησυχία του, νομίζω, και να καταγραφεί ως ο τελευταίος της γενιάς του Παλληκαρίδη και του Αυξεντίου που αντιστέκονταν στον φασισμό). Κάτω από αυτούς τους δύο υποψηφίους υπάρχει το 76% των ψηφοφόρων που απέρριψαν το σχέδιο Αναν. Είτε βγει ο «Δικός τους» είτε «Αυτός του άλλου» το ίδιο ισχύει: Ο μεν κ Χριστόφιας δέχεται πλήρως την φιλοσοφία του σχεδίου Αναν ο δε κ Κασουλίδης συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις που το παρήγαγαν. Ο τελευταίος, ακούω να διαδίδεται, δεν θα δεχθεί ξανά ένα τέτοιο σχέδιο. Όμως οι ίδιοι μου λένε ότι ως πολιτικό πρόσωπο είναι πολύ αδύναμος, άγεται και φέρεται και δεν μπορεί να αντέξει στις πιέσεις.

Ιδιαίτερα σε αυτούς που εκατέρωθεν παθιάζονται, θα ήθελα να τους πω ότι όλα αυτά δεν με αφορούν, όπως δεν με αφορά η αγωνία τους για το πόσους και ποιους θα διορίσει στο δημόσιο ο «Δικός τους» αν εκλεγεί στην προεδρία. Η παρέμβασή μου είναι επακριβώς αιτιολογημένη πιο κάτω στην παρούσα σελίδα, είναι υπερκομματική και τώρα τερματίστηκε για τους λόγους που εξήγησα εκεί. Σε προγενέστερες παρεμβάσεις μου όπως και στην χθεσινή, εξηγούσα ότι αυτό που διακυβεύεται δεν είναι τα κόμματα ή τα πρόσωπα αλλά η ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή ο θεσμός ελευθερίας όλων των κυπρίων. Είτε ο ένας εκλεγεί είτε ο άλλος -προσωπικά ποσώς με ενδιαφέρει- εαν ξεχασμένοι στα κομματικά τους πάθη οι κύπριοι ξεγελαστούν και συρθούν στην ανανική φιλοσοφία, το σκηνικό θα αλλάξει. Θα γίνουν πειραματόζωα τύπου Βοσνίας ή και χειρότερα. Όλοι τους!! Ας εστιάσουν εκεί την προσοχή τους διαφορετικά σύντομα θα είναι αργά. Αν δεν προσέξουν θα βρεθούν σε πολύ δύσκολη θέση. Δύο μηνύματα που πήρα μόλις, ένα από την Αυστραλία και ένα από άγνωστο κράτος, έχουν πολύ νόημα. Τα παραθέτω: Το πρώτο μήνυμα από τον Ντίνο Τ….: «…I am sure that London and Washington has just broken out a bottle of champagne to celebrate their investment in regime change in Cyprus. After all this time they succeeded. Now they will come to collect from the winner of Sunday’s second round.Kali tyxi stin Kypro.!.». Το δεύτερο μήνυμα από την Πηνελόπη …….: «Kali sas tychi, adelphoi, kai o Theos mazi sas! Tha Ton chreiastheite sigoura…!»

Τύχη και ψυχραιμία χρειάζονται λοιπόν, και κυρίως να προσέχουν εκ του σύνεγγυς τον νέο «ηγέτη τους», οποιοσδήποτε και αν είναι, γιατί όπως έγραψε ο Θουκυδίδης:

«Η ελπίδα, παρηγοριά την ώρα του κινδύνου, όσους την έχουν από περίσσια δύναμη κι αν τους βλάψη δεν τους καταστρέφει όσοι όμως, στηριγμένοι πάνω της, τα παίζουν όλα για όλα (γιατί απ’ τη φύση της είναι σπάταλη), μονάχα όταν αποτύχουν την γνωρίζουν, όταν πιά, για κείνον που έκαμε τη γνωριμία της, δεν έχη απομείνει τίποτε για να το προφυλάξη απ’ αυτήν. Αυτό σεις, αδύναμοι και που η τύχη σας κρίνεται από μια μονάχα κλίση της ζυγαρίας, μην θελήστε να το πάθετε ούτε να μοιάσετε τους πολλούς που, ενώ μπορούν ακόμη να σωθούν με ανθρώπινα μέσα, όταν τους βρούν οι συφορές και τους εγκαταλείψουν οι βέβαιες ελπίδες, καταφεύγουν στις αβέβαιες, τη μαντική και τους χρησμούς και όσα άλλα τέτοια, με τις ελπίδες που δίνουν, φέρνουν στην καταστροφή».

Τέτοιους χρησμούς μου θυμίζουν πολλά μηνύματα που παίρνω …. Ο Ερτογάν πάντως καλά κάνει την δουλειά του: Επέστρεψε από την Γερμανία όπου έβγαλε πύρινο λόγο σε είκοσι χιλιάδες φανατισμένους Τούρκους, τους οποίους, με εθνικιστικές κορώνες καλούσε να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα και συνείδηση. Οι παραινέσεις του άγγιξαν τα όρια της παρέμβασης στο εσωτερικό της Γερμανίας. Μόλις επέστρεψε στην Άγκυρα συνεχάρη τους Κύπριους γιατί έδιωξαν τον … εθνικιστή πρόεδρο. Την ίδια στιγμή, σε αγαστή συνεννόηση με τους στρατοκράτες δεν αφήνει τους Κούρδους ούτε την γλώσσα τους να μιλήσουν. Όντας πολύ καλό διπλωματικό λαγωνικό, μυρίστηκε κυνήγι στην Κύπρο και νέους υποτελείς … Ή μήπως υπάρχει καμιά αντίρρηση;;

Για αυτή την Τουρκία έγραψε και ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης χθες. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να βρει το άρθρο και μερικά μου σχόλια σε άλλη σελίδα (Αναλύσεις 2008). Είναι ο ίδιο κ Κ. Σημίτης που πριν 4 χρόνια έκανε εκκλήσεις στους Κύπριους να δεχθούν το σχέδιο Αναν. Τώρα γράφει άλλα για τις προοπτικές διεξόδου στις σχέσεις με την Τουρκία. Σε τι θέση θα βρισκόταν η Κύπρος αν είχε δεχθεί τα δεσμά που ήθελαν να τις βάλουν το 2004. Ο κάθε νοήμων μπορεί να κατανοήσει την σημασία του μηνύματος που έχω αναπαράγει πιο πάνω. Το παραθέτω ξανά: Πηνελόπη …….: «Kali sas tychi, adelphoi, kai o Theos mazi sas! Tha Ton chreiastheite sigoura…!».

Υστερόγραφο. Μόλις πήρα ακόμη ένα μήνυμα από κορυφαίο ελληνοαμερικανό συνάδελφο. Το παραθέτω: «As I said to another friend, I was sure that earlier today they were breaking open the champagne at the US Embassy and the Brit HC in Nicosia. Their goal of «regime change»