20.9.2011 Περί σοβαρότητας των πανεπιστημιακών δασκάλων
Κανείς δεν πρέπει να είναι αιθεροβάμων. Πρώτον, στην ζουγκλώδη κοινωνικοπολιτική μας ζωή ενθαρρύνεται ο καθείς να πετάξει την γνώμη του, το παράπονό του, την γκρίνια του, τα προσωπικά του απωθημένα κατά προσώπων και τις ιδεολογικοπολιτικές του εκλογικεύσεις. Συνηθίζω παρακάμπτω τέτοιες εκδηλώσεις. Δεύτερον, η ταχύρυθμη πολιτικοποίηση των ΑΕΙ που θα προκαλέσει ο νέος νόμος, κάτι για το οποίο έγραψα εκτενώς και πρόβλεψα, ενθαρρύνει τέτοιες συμπεριφορές. Εδώ παραθέτω παρέμβασή μου σήμερα στο φόρουμ όπου συνήθως συζητούν γύρω στις 5500 έλληνες ακαδημαϊκοί. Διατηρούμε την ψυχραιμία μας και θα συνεχίσουμε να τηρούμε αυτή την στάση.

From: Hellenic Professors and PhDs Electronic Forum [mailto:HELLENIC-PROFESSORS-PHDS@HEC.GREECE.ORG] On Behalf Of Ifestos
Sent: Tuesday, September 20, 2011 10:36 AM
To: HELLENIC-PROFESSORS-PHDS@HEC.GREECE.ORG
Subject: FW: : Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι. Περί σοβαρότητας

Αγαπητοί συνάδελφοι,

το προνόμιο των πανεπιστημιακών για ακαδημαϊκή ανεξαρτησία προϋποθέτει τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία, αποφυγή γνωμών και δοξασιών, αποφυγή αυθαίρετων γενικεύσεων και προσκόλληση σε πάγιους δεοντολογικούς κώδικες ακαδημαϊκών στάσεων και συμπεριφορών που θεμελιώνουν την συνταγματικά κατοχυρωμένη επιστημονική-ακαδημαϊκή ελευθερία.
Όπως υποθέτω και η πλειονότητα των πανεπιστημιακών, αισθάνομαι βαθύτατη θλίψη καθότι ενώ μερικοί επισημαίνουν ένα όντως υπαρκτό έλλειμμα σοβαρότητας, το βλέπουν ανάποδα. Το εντοπίζουν στην ακαδημαϊκή κοινότητα και όχι στον εξευτελιστικό τρόπο με τον οποίο υιοθετήθηκαν σημαντικές κανονιστικές διατάξεις για τα ανώτατα πνευματικά ιδρύματα από τους ίδιους δράστες τριών δεκαετιών συνεχών παρεμβάσεων. Με κάθε αντικειμενικό κριτήριο, ο νέος νόμος υιοθετήθηκε στο πόδι και ερήμην των ενδιαφερομένων, δηλαδή της κοινωνίας, των πανεπιστημιακών και των φοιτητών.
Σε όσους ανεπίγνωστα ή συνειδητά και εμμέσως ή ευθέως δολοφονούν τον χαρακτήρα των πανεπιστημιακών, αντιτάσσουμε: Έλεος. Κανείς δεν έχει το ηθικό και δεοντολογικό δικαίωμα δολοφονικών γενικεύσεων κατά της επιστημονικής κοινότητας της χώρας.
Αναμφίβολα, όλα αυτά εντάσσονται στο γενικότερο κλίμα ισοπέδωσης της χώρας μας της οποίας η ανεξαρτησία καταρρακώνεται μέρα με την μέρα. Πλέον, η αντικατάσταση των κοινωνικοπολιτικών αποφάσεων από φιρμάνια τεχνοκρατών και γραφειοκρατών και η μετατροπή των εκλεγμένων πολιτικών σε υποτακτικά όργανά τους δημιουργεί μια πρωτόγνωρη περιρρέουσα δεσποτική ατμόσφαιρα η οποία αναπόδραστα θα προκαλέσει ασφυξία ή έκρηξη. Τα πανεπιστήμια συνθλίβονται μέσα στις συμπληγάδες αυτής της κρίσης.
Μερικοί συνάδελφοί μας αντί να δουν ότι φτάσαμε στο τέλμα σε όλους τους τομείς και αντί να συμπράξουν στην συσπείρωση του πνευματικού κόσμου της Ελλάδας για να διαδραματίσει ρόλο στην αντιμετώπιση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που περνά η χώρα, βάλλουν κατά των θυμάτων και όχι κατά των θυτών που ευθύνονται για την μεγαλύτερη –και αναιτιολόγητη-αχρείαστη– μεταπολιτευτική αναστάτωση της ακαδημαϊκής ζωής.
Η συρρίκνωση της εθνικής μας ανεξαρτησίας είναι πλέον εξ αντικειμένου και διόλου όπως φαίνεται τυχαία συναρτημένη με την συρρίκνωση της ακαδημαϊκής ανεξαρτησίας. Την στιγμή που η χώρα όσο ποτέ άλλοτε χρειάζεται την ενεργή παρουσία του πνευματικού κόσμου στην δημόσια σφαίρα κάποιοι θέλουν τους πανεπιστημιακούς, στο απόσπασμα της ηθικής απαξίωσης. Ας μη συνηγορούμε μαζί τους γενικεύοντας δολοφονικά.

Υπό τις περιστάσεις, οι παρεμβάσεις μας αποκτούν διαφορετική σημασία και απαιτούν μια νέα προσέγγιση. Διατύπωση θέσεων για όλα τα επίμαχα ζητήματα:
Πρώτον, το άσυλο για τους πανεπιστημιακούς σήμαινε και σημαίνει επιστημονικό άσυλο και όχι άσυλο κατάληψης των κτιρίων από εξω-ακαδημαϊκά στοιχεία ή από τους φοιτητές. Αποτελεί βάναυση διαστρέβλωση της αλήθειας και άθλια μεθόδευση ροκανίσματος του λειτουργήματός μας εάν και όταν επιχειρείται το ροκάνισμα της ακαδημαϊκής ελευθερίας στο όνομα … προστασίας του ασύλου. Έλεος. Η συντριπτική πλειονότητα των πανεπιστημιακών ήμασταν και συνεχίζουμε να είμαστε υπέρ της πολιτειακής νομιμότητας και υπέρ μιας αμιγώς ακαδημαϊκά νοούμενης επιστημονικής ζωής στο εσωτερικών των ελληνικών ΑΕΙ. Αν και τα αισθήματα απόγνωσης και αγανάκτησης είναι δικαιολογημένα, οι φοιτητές δεν πρέπει να κουβαλούν νερό στον μύλο όσων θέλουν να συρρικνώσουν ή και να κατεδαφίσουν την δημόσια εκπαίδευση. Είναι αναγκαίο οι φοιτητές μας να αντιληφτούν ότι η Πολιτειακή νομιμότητα πρέπει να είναι σεβαστή χωρίς εξαίρεση. Ταυτόχρονα, αυτό συνεπάγεται κινητοποίηση των πανεπιστημιακών και των μελών της κοινωνίας, πάντοτε στο πλαίσιο της νομιμότητας, για να ανατρέψουν ή να διορθώσουν τον παρόντα απαράδεκτο νόμο. Στο μεσοδιάστημα, είμαστε νομιμοποιημένοι εφαρμόζοντάς τον να εξαντλούμε όλα τα θεσμικά και πρακτικά περιθώρια που διασφαλίζουν την ακαδημαϊκή ανεξαρτησία.
Δεύτερον, πιο «πολιτικά» μιλώντας τώρα, μιας και οι τελευταίες εξελίξεις απαιτούν ένα πολιτικό (όχι κομματικοπαραταξιακό) λόγο, κύριος σκοπός πρέπει να είναι η διαφύλαξη της ανεξαρτησίας των ανωτάτων ιδρυμάτων της πατρίδας μας κατά παντός εξω-ακαδημαϊκού εισβολέα.
Λέω μόνο ότι αυτό το οποίο κρίνεται από εδώ και πέρα είναι,
α) Το κατά πόσο θα γίνονται σεβαστές οι πρόνοιες του Συντάγματος για την ακαδημαϊκή-επιστημονική ελευθερία που προϋποθέτει επιστημονική-ακαδημαϊκή αυτοσυγκρότηση, αυτοθέσμιση, αυτοδιοίκηση και διαρκή δεοντολογική θεμελίωση από τους ίδιους τους ακαδημαϊκούς.
β) Το κατά πόσο θα εκποιηθούν τα ΑΕΙ σε άγνωστους διεθνικούς δρώντες ή συμφέροντα ξένων κρατών (βλ. έγγραφα του Wikileaks http://bit.ly/o7p03X, http://thepressproject.gr/headline.php?id=5814.») και κατά πόσο θα εισρεύσουν μέσω των «6» εξω-ακαδημαϊκές νοοτροπίες,
γ) Το κατά πόσο η δεδομένη πλέον ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων
i) δεν θα συντελεστεί εις βάρος της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης
ii) θα πληροί στοιχειώδη κριτήρια ακαδημαϊκής σοβαρότητας,
iii) δεν θα κυριαρχηθεί από διεθνικούς δρώντες (κοινωνικοπολιτικά) αγνώστου ταυτότητας, αγνώστων υπόγειων διεθνών και διεθνικών πολιτικών διασυνδέσεων κα αγνώστων προθέσεων και συμφερόντων και
iv) θα εξυπηρετεί την επιστήμη και την χώρα στην οποία ανήκουν και όχι ξένα κράτη, ξένες υπηρεσίες, «σόρους, σοράκια και κοράκια» του διεθνικού παρασκηνίου και ιδιώτες χωρίς κοινωνικό και πολιτικό έλεγχο,
v) συναφείς είναι και οι φήμες που τελευταία κυκλοφορούν εντόνως ότι μέσα στο χάος και την αποσύνθεση που προκαλούν οι αχρείαστες ανατροπές κακόφημα ονόματα όπως Σόρος και Γκιουλέν αναζητούν τρόπους εισβολής στον χώρο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Αναφορικά με όλα τα κριτήρια που αναφέρθηκαν μόλις, απαιτείται να το τονιστεί ότι οποιοσδήποτε λειτουργεί πολιτικά ασκώντας διανεμητικό ρόλο μέσα στην δημόσια σφαίρα μιας χώρας απαιτείται να υπόκειται στους κοινωνικοπολιτικούς της ελέγχους. Κάθε αντίθετη άποψη αποτελεί οπισθοδρόμηση σε προ-πολιτικές καταστάσεις.

Τρίτον, οι έλληνες πανεπιστημιακοί έχουν πολλή δουλειά:
α) Να μην διολισθήσουν τα ΑΕΙ στις κομματικοπαραταξιακές αντιθέσεις. Εμείς, οι ακαδημαϊκοί –και εννοώ όσους δεν ενδίδουν στις κομματικοπαραταξιακές επιρροές– είμαστε υπεράνω μικροπολιτικών συγκρούσεων: Είμαστε λειτουργοί της Πολιτείας και στην εκπλήρωση των σκοπών του λειτουργήματός μας καλυπτόμαστε ευθέως από το Σύνταγμα.
β) Να κινητοποιηθούμε στο πεδίο της πολιτικής με ψυχραιμία και με λογικά επιχειρήματα για να πείσουμε όσους δεν κατάλαβαν τι συμβαίνει, ότι πρέπει να αργά ή γρήγορα να προωθηθούν νομοθετικά μέτρα τα οποία θα αλλάξουν οτιδήποτε ροκανίζει την ακαδημαϊκή ανεξαρτησία (δηλαδή, χρειάζεται να ενθαρρύνουμε ένα νέο ή τροποποιημένο νόμο συμβατό με το Σύνταγμα, συνάμα να γίνουν και οι κατάλληλες προσφυγές κατά των αντί-Συνταγματικών διατάξεων).
γ) Πολύ περισσότερο απ’ ότι το κάναμε στο παρελθόν, να συνδεθούμε με αξιόλογα στελέχη της ελληνικής κοινωνίας ή και αξιόλογους ξένους αλλά όχι με τον κάθε θαμώνα διεθνικών υπογείων ή τον κάθε «προνομιακό» συνομιλητή ξένων πρεσβειών.
δ) Να «είμαστε πάντα ένα βήμα πιο μπροστά» όσον αφορά τις διασυνδέσεις μας με ευρωπαϊκά και άλλα πανεπιστήμια, όχι όμως με πανεπιστήμια του συρμού αλλά με ιδρύματα των πιο υψηλών προδιαγραφών.

Όταν λοιπόν σε προγενέστερες παρεμβάσεις μας γράφαμε ότι ήμασταν σίγουροι πως θα ψηφιστεί ο νόμος και πως θα έχουμε μια νέα αφετηρία και ότι ως ακαδημαϊκοί λειτουργοί θα πρέπει να σεβαστούμε την οποιαδήποτε πολιτειακή νομιμότητα, το εννοούσαμε και ξέραμε τι λέγαμε. Θα επανέλθουμε ξανά όσες φορές χρειαστεί. Οι παρεμβάσεις όλων μας θα πρέπει να ενταθούν.
Όσοι δε συνεχίζουν να βάλλουν κατά των ελλήνων πανεπιστημιακών δεν κουράστηκαν! Η συγκρότηση, θέσμιση και δεοντολογική θεμελίωση της ακαδημαϊκής ζωής είναι ένα άθλημα που απαιτεί συγκεκριμένες θέσεις. Όχι γκρίνιες, παράπονα, γενικεύσεις και όχι οχύρωση πίσω από νόμους και νομοσχέδια που στήθηκαν στο πόδι υπό συνθήκες έκτακτης ανάγκης που περνά η χώρα και μέσα σε ένα υποτιμητικό για τους έλληνες κομματικοπαραταξιακό χάος.

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
http://www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr