Μια εθνική στρατηγική ιδιαίτερα όταν ένα κράτος απειλείται δεν προσφέρεται για λεκτικά παίγνια, αποπροσανατολισμό της κοινωνίας με επικοινωνιακούς θεατρισμούς με τους οποίους οι αντίπαλοι χαχανίζουν και με ασυγκράτητο κατευνασμό που αγωνιωδώς επιχειρείται να επισκιαστεί προς τα μέσα ενώ είναι πασίδηλος στους έξω συμπεριλαμβανομένου του αναθεωρητικού και επιθετικού αντιπάλου. Σε ένα «οποιοδήποτε» κράτος όποιοι έτσι κινούνται είναι ακραία επικίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια, οδηγούν το κράτος ήττα χωρίς πόλεμο και τελικά σε ένοπλη πολεμική σύρραξη βαθύτατων και θανατηφόρων προεκτάσεων.

Η Τουρκία ανεξαρτήτως πολιτικής ηγεσίας οδηγείται σε περιφερειακή ηγεμονία και συναλλαγές με τις μεγάλες δυνάμεις που πάντοτε σημαίνει ότι αυτό εκτυλίσσεται εις βάρος περιφερειακών κρατών η συμπεριφορά τους στέλνει αδιάκοπα μηνύματα ότι είναι αναλώσιμοι πάνω στο τραπέζι των στρατηγικών παιγνίων. Ήδη η Άγκυρα σταδιακά αλλά σταθερά επιτυγχάνει μεγάλο μέρος των αναθεωρητικών και ηγεμονικών σκοπών ενώ στο ευρύτερο στρατηγικό επίπεδο επιταχύνονται στρατηγικές ανακατατάξεις που βάζουν τα αναλώσιμα περιφερειακά κράτη πάνω στην κόψη του ξυραφιού.

Κάθε λέξη ακόμη και οι μορφασμοί του προσώπου, μας διδάσκει η στρατηγική θεωρία, μετρούν αρνητικά ή θετικά στην αποτρεπτική αξιοπιστία ενός κράτους. 

Οι μορφασμοί λοιπόν και οι θεατρινισμοί ιδιαίτερα μπροστά σε ηγέτες του απειλητικού κράτους απαιτούν προϋποθέσεις και πρωτίστως απαιτείται να είναι ενταγμένοι σε μια συνολικότερη αξιόπιστη αποτρεπτική στρατηγική.

Ο κίνδυνος για τον αμυνόμενο είναι η διαφορά μεταξύ απειλής και ικανότητας. Ένας πολύ σημαντικός όρος είναι η «μπλόφα», δηλαδή η διαφορά μεταξύ διακηρύξεων και ικανότητας/πρόθεσης/στόχων.

Η αξιοπιστία της στρατηγικής όταν η μπλόφα είναι είτε θεατρινισμοί επικοινωνιακού χαρακτήρα για εσωτερική κατανάλωση είτε δεν είναι ενταγμένη σε ένα ολιστικό στρατηγικό σχέδιο οδηγεί σε εκμηδενισμό των αποτρεπτικών παραστάσεων και αυτής καθαυτής της αξιοπιστίας της εθνικής στρατηγικής.

Δεν μπορεί για παράδειγμα ένα κράτος να παριστάνει το σκληρό και το ανυποχώρητο και την ίδια στιγμή: 

• Οι ηγέτες του να συναντούν τους ηγέτες του αναθεωρητικού κράτους που τις προηγούμενες μέρες εκτόξευαν θηριώδεις επιθετικές διαθέσεις αλλά και εμπράγματες παραβιάσεις του κυριαρχικού χώρου του αμυνόμενου κράτους.
• Δεν μπορείς να είσαι αξιόπιστο κράτος και να συναντάς και να διαπραγματεύεσαι με ένα κράτος που εκτόξευσε casus belli το οποίο είναι παράνομο και εμπράγματα ακυρωτικό της άσκησης κυριαρχίας που προβλέπει το διεθνές δίκαιο για την Ελληνική Επικράτεια. Το αποσύρει και δέχεται το Διεθνές Δίκαιο συμβατικό και εθιμικό και τότε μόνο τους συναντάς (και πάλι με όρους, επιφυλάξεις και συνοφρυωμένα)
• Δεν μπορείς να συζητάς συνυποσχετικά και άλλα ίσως χειρότερα -όπως μαθαίνουμε συνήθως αργότερα αυτό περίπου είναι οι επί δεκαετίες οι «διερευνητικές» – και ξαφνικά να εκτοξεύεις σκληράδα που εξ αντικειμένου όταν έτσι έχουν τα πράγματα είναι ανυπόστατη 
• Δεν μπορείς να είσαι αξιόπιστο κράτος όταν με τους συμμάχους μόνο δίνεις και τίποτα δεν παίρνεις επειδή ολοφάνερα δεν ξέρεις να συναλλάσσεσαι στην βάση των εκατέρωθεν εθνικών συμφερόντων. [Διαπραγματευτική στρατηγική της Ελλάδας. «Πελατειακές σχέσεις» («patron-clientrelations») μεταξύ ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών και ο διάλογος Μηλίων-Αθηναίων στον Θουκυδίδη. https://wp.me/p3OlPy-Oa]
• Δεν μπορείς να είσαι αξιόπιστο κράτος και να δηλώνεις μπροστά στον αναθεωρητικό και απειλητικό αντίπαλο ότι τάσσεσαι ενθουσιωδώς υπέρ της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) με πολιτική ισότητα στην Κύπρο όταν αυτό αναπόδραστα και με μαθηματική ακρίβεια:
  • 1) Οδηγεί σε κατάργηση ενός Κράτους, της Κυπριακής Δημοκρατίας -το πρώτο που καταργείται με επιθετική εισβολή που δημιούργησε παράνομα τετελεσμένα (αυτό λένε οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του 1974 και 1983 και με πολιτικά εγκληματικό τρόπο το ξεχνάμε) 
  • 2) Οδηγεί σε ομηρία κοντά ένα εκατομμύριο Έλληνες κάτι που δεδηλωμένα από την Τουρκία θα οδηγήσει σε εθνοκάθαρση και ολικό έλεγχο της Μεγαλονήσου ταυτόχρονα σε στρατηγική παγίδευση του Ελλαδικού κράτους σε βαθμό και έκταση που θα το εκμηδενίσει στρατηγικά.
  • 3) Δεν είσαι αξιόπιστο κράτος στρατηγικά όταν κηρύττει ενθέμως την ΔΔΟ εν μέσω μάλιστα ολοφάνερων θεατρινισμών σκληράδας όταν όλοι γνωρίζουν πως μια τέτοια εξέλιξη θα εκτινάξει την γεωπολιτική και στρατηγική σημασία της Τουρκίας οδηγώντας αναπόδραστα σε προσαρμογή των στρατηγικών σχεδίων των άλλων δυνάμεων και δημιουργώντας παραστάσεις αναλώσιμου κράτους. 
  • [Η Ελληνική πλευρά αυτοπαγιδευμένη. Συμφορά μας, ικετεύει για … ΔΔΟ και … μόνο ολίγον Αιγαίο. https://wp.me/p3OqMa-1Un]

Πολλά άλλα συνδέονται με τα πιο πάνω και καθιστούν τις επικοινωνιακού χαρακτήρα σκληρές δηλώσεις ανυπόστατες. Μεταξύ άλλων

• την απουσία ισχυρών κρατικών επιτελείων κρατικών λειτουργών (όχι κομματικών που περιφέρονται στους διαδρόμους ή ιδιωτών και μάλιστα … διεθνικών διασυνδέσεων αλλά κρατικούς λειτουργούς με κριτήρια αξιοπιστίας).
• Την απουσία επίσης προσδιορισμού των ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων (βλ. [παρεμβαλόμενο πίνακα) και την χάραξη κόκκινων γραμμών για την πρώτη στήλη όπως κάνει κάθε βιώσιμο κράτος.
• Την απουσία επίσης στρατηγικής κουλτούρας όταν μιλάμε για πόλεμο που δεν είναι μόνο η ένοπλη σύρραξη την οποία προκαλούν όχι οι αποτρεπτικές παραστάσεις αλλά οι κατευνασμοί, οι θεατρινισμοί και η υποβόσκουσα ετοιμότητα να συζητηθεί η παραχώρηση κρατικής κυριαρχίας που προβλέπει το ΔΔ και να παγιδευτεί στρατηγικά η Ελλάδα στην Ανατολική Μεσόγειο με μια δολοφονική ΔΔΟ. 

• Κοντολογίς για μια αξιόπιστη αποτρεπτική στρατηγική η αποφασιστικότητα και αξιόπιστα στρατηγικά σχέδια απαιτείται να συνδέονται άρρηκτα.  Είναι θανατηφόρων προεκτάσεων κάθε φωνασκία και κάθε επικοινωνιακό κόλπο εν μέσω ολοφάνερων κατευνασμών που συνολικά εν μέσω αντιφάσεων εκπέμπουν θανατηφόρα μηνύματα κρατικής και στρατηγικής αναξιοπιστίας.
• Σε τελευταία ανάλυση οι Αμερικανοί και όλοι οι άλλοι ξέρουν πολύ καλά ότι «βιώσιμο είναι εκείνο το κράτος το οποίο διαθέτει επαρκή ισχύ και στρατηγική πλήρους εκπλήρωσης των προνοιών του Διεθνούς Δικαίου που αφορούν την Επικράτειά του (Morgenthau)»

Απαιτείται αλλαγή Παραδείγματος. Τόσο απλά και το αναπάντητο ερώτημα είναι ποιος και πως θα καταστήσει το Ελλαδικό κράτος αξιόπιστο και ποιος θα αλλάξει έτσι το (στρατηγικό) Παράδειγμα. Τα μέλη της κοινωνίας πάντως έχουν συμφέρον να αποκτήσουν γνώση και επίγνωση, να μην παρασύρονται από επικοινωνιακά κόλπα και εκφοβισμούς και να φροντίζουν να είναι πάντα σε ετοιμότητα να ασκούν τον ρόλο του εντολέα πέραν κομμάτων και ιδεολογιών και σύμφωνα με τις μακραίωνες Ελληνικές παραδόσεις να θεωρούν την εκάστοτε εξουσία ανακλητή.

Οι εξελίξεις στην Τουρκία και ευρύτερα και οι καταιγιστικές στρατηγικές ανακατατάξεις στις περιφέρειες και πλανητικά δημιουργούν ένα πολύ ρευστό περιβάλλον που απαιτεί στρατηγική ενώ κάθε λάθος είναι μοιραίο. Κάθε επίδειξη αναξιοπιστίας και μάλιστα εξόφθαλμης οδηγεί σε επικίνδυνους προσανατολισμούς και συνέπειες πέραν κάθε φαντασίας.  Στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο και στα Βαλκάνια, η εικόνα κατευνασμού των αλυτρωτισμών και των αναθεωρητικών αξιώσεων αυξάνουν και εντείνουν την αναξιοπιστία της Ελλάδας. Γιατί για τα επιτελεία των ηγεμονικών κρατών, επαναλαμβάνεται, θεωρούν το κράτος που κατευνάζει είναι αναξιόπιστο και αναλώσιμο.

Το έλλειμμα στρατηγικής κουλτούρας αποδυναμώνει μια σωστή νοηματοδότηση της εθνικής στρατηγικής. Ότι δηλαδή η αξιοπιστία της αποτρεπτικής αξιοπιστίας ενός αμυνόμενου κράτους όπως η Ελλάδα είναι ένα άθλημα εσωτερικής και εξωτερικής εξισορρόπησης των απειλών κατά της Επικράτειάς του. Εσωτερική εξισορρόπηση είναι η βελτιστοποίηση της κρατικής ισχύος με εναλλακτικούς συνδυασμούς των μέσων που διαθέτει και εξωτερική εξισορρόπηση είναι τυπικές και άτυπες συμμαχικές συγκλίσεις που αυξάνουν ή περιπλέκουν τα αναθεωρητικά σχέδια του επιτιθέμενου. Ερωτάται: Αποτρέπεται η Τουρκική απειλή που αποτελεί και το μείζον εξωτερικό πρόβλημα της Ελλάδας στην Κύπρο, το Αιγαίο και στην Θράκη; Συντομογραφικά κάνουμε τις εξής επισημάνσεις:

Πρώτον, η αποτρεπτική στρατηγική πλήττεται επειδή στην Κύπρο όχι μόνο δεν αποκαταστάθηκε η διεθνής νομιμότητα αλλά με την παρουσία δεκάδων χιλιάδων στρατευμάτων, με αναρίθμητες απειλές και με προκλητικές ενέργειες (που ενδέχεται να αυξηθούν μετά το αποτέλεσμα των Τουρκικών εκλογών) η Άγκυρα επιδιώκει να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία και να εντάξει την Μεγαλόνησο στα πεδία της Τουρκικής επικυριαρχίας. Και όμως η κορυφή της Ελλαδικής και κυπριακής εξουσίας κηρύττει την ΔΔΟ ως περίπου ιδεώδες. Πέραν της γεωπολιτικής αναβάθμισης της Τουρκίας, ένταξη της Κύπρου στα πεδία της Τουρκικής επικυριαρχίας θα επηρέαζε, μεταξύ άλλων, τον ενεργειακό χάρτη, θα καθιστούσε την Κύπρο στρατηγικό όμηρο της Τουρκίας (και την Ανατολική Μεσόγειο «τουρκική λίμνη») και θα έθετε σε κίνδυνο την ζωή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων. Είναι ακραίος, επικίνδυνος και ανεύθυνος όποιος δεν κατανοεί τους κινδύνους από την στρατηγική παγίδευση των Ελλήνων.

Τυχόν επανάληψη των «Βαλκανικών κατευνασμών» με παρόμοιους κατευνασμούς στην Κύπρο ή και συνοδευτικά με νέους κατευνασμούς στο Αιγαίο και στην Θράκη, κυριολεκτικά θα εκμηδενίσει την Ελλάδα στρατηγικά. Οι προεκτάσεις θα είναι βαθύτατες και απρόβλεπτες. Η χαριστική εκμηδενιστική βολή κατά της αξιοπιστίας της στρατηγικής όπως ήδη αναφέρθηκε είναι όταν η Αθήνα όχι μόνο αποδέχεται αλλά όπως ήδη επανειλημμένα τονίσαμε δηλώνει επιθυμία εφαρμογής όχι της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητα αλλά της δολοφονικής ΔΔΟ που εξοντώνει τον Κυπριακό ελληνισμό με μαθηματική ακρίβεια και καθιστά το Ελλαδικό κράτος στρατηγικό όμηρο.

Δεύτερον, μια αποτρεπτική στρατηγική θέτει κόκκινες και απαραβίαστες γραμμές που κατά κανόνα αφορούν το απαραβίαστο της κρατικής κυριαρχίας όπως κατοχυρώνεται από τις Συνθήκες, τις Συμβάσεις και τις υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου (βλ. εμβόλιμο πίνακα πιο πάνω). Η κόκκινη αυτή γραμμή θολώνει ολοένα και περισσότερο και η αποτρεπτική αξιοπιστία πλήττεται με δηλώσεις casus belli για να εμποδιστεί το αμυνόμενο κράτος να εφαρμόσει τις πρόνοιες των Συνθηκών. Για παράδειγμα η επικύρωση της Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας από την Ελληνική Βουλή το 1995 προκάλεσε άμεση εξουσιοδότηση της Τουρκικής Βουλής για άσκηση στρατιωτικής βίας σε περίπτωση εφαρμογής από την Ελλάδα των προνοιών του διεθνούς δικαίου. Πέραν αυτού, η Τουρκία με συγκεκριμένες ενέργειες όπως στα Ίμια και καθημερινά μέχρι τις μέρες μας απειλεί και ενεργεί παράνομα συρρικνώνοντας ή εκμηδενίζοντας κάθε ίχνος Ελληνικής αξιοπιστίας.

Σε πρόσφατες αναλύσεις μας εκφράστηκε η εκτίμηση ότι το σύνολο των Τουρκικών απειλών και ενεργειών σε συνδυασμό με ακατάσχετες κατευναστικές στάσεις την ίδια στιγμή που αξιώνει αναθεώρηση των συνόρων που προβλέπει το ΔΔ, δημιουργεί μια εύθραυστη ενδιάμεση κατάσταση που διαιωνίζεται επί πολλές δεκαετίες δίνοντας έτσι ισχυρές παραστάσεις αδυναμίας που όσο προχωράμε γίνονται ολοένα εντονότερες. Αυτές οι παθολογίες δεν θεραπεύονται με θεατρινισμούς και επικοινωνιακά κόλπα εσωτερικής κατανάλωσης αλλά με αλλαγή, όπως αναφέρθηκε μόλις, στρατηγικού Παραδείγματος.

Τρίτον, ο όρος αποτροπή μιας απειλής υποδηλώνει ότι σκοπός είναι να μην υπάρξει πόλεμος ταυτόχρονα όμως και να εφαρμοστούν οι πρόνοιες του διεθνούς δικαίου και την Ελληνική Επικράτεια. Διόλου τυχαία, βέβαια, όταν αρχές της δεκαετίας του 1990 μερικοί με άρθρα και βιβλία εισήγαγαν τις έννοιες «αποτρεπτική στρατηγική» και «εθνικό συμφέρον», οι επιθέσεις και οι χαρακτηρισμοί περί δήθεν εθνικισμού εκτός από μαζικές και λανθασμένες, προκάλεσαν ένα χείμαρρο πολιτικού και στρατηγικού ανορθολογισμού που ρέει μέχρι τις μέρες μας. Δράστες είναι τα ίδια ή περίπου τα ίδια άτομα του επικοινωνιακού και πολιτικού χώρου τα οποία διαρκώς στρέφονταν κατά της Ελληνικής αποτρεπτικής στρατηγικής και που περιέργως διαρκώς περιφέρονται στους κυβερνητικούς διαδρόμους. Καταγράφηκαν σε αμέτρητα κείμενα και δηλώσεις κατά της ένταξης της ΚΔ στην ΕΕ, κατά του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας – ΚΔ και κατά της αντίκρουσης του Μακεδονικού αλυτρωτισμού. Τάσσονταν βέβαια και υπέρ του ανελεύθερου και αντιδημοκρατικού σχεδίου Αναν. Ουκ ολίγοι ήταν και οι θιασώτες της μυστήριας παγκοσμιοποίησης που δήθεν καθιστά ξεπερασμένο το κράτος και την κρατική κυριαρχία.

Καταληκτικά, λοιπόν, στην βάση εδραιωμένων τυπολογιών της στρατηγικής ανάλυσης τις τελευταίες δεκαετίες διαπεράστηκε η αποτρεπτική ασπίδα της Ελλάδας και μειώθηκε αισθητά η αξιοπιστία της αποτρεπτικής στρατηγικής της χώρας. Η φραστική μή απoδoχή τωv Τουρκικών αναθεωρητικών αξιώσεων την ίδια μάλιστα που αρχίζουν κατευναστικές «διερευνητικές» και «πενταμερείς» δεν διασώζει την αξιοπιστία της Ελληνικής στρατηγικής και προκαλεί διολίσθηση σε επικίνδυνους προσανατολισμούς για την εθνική ασφάλεια.

Βασικά και με κάθε λογικό κριτήριο, σταδιακά η Τoυρκία κερδίζει το μείζον χωρίς πόλεμο ενώ δεν αποκλείεται πολεμική κλιμάκωση μέχρι και ένα γενικευμένο πόλεμο, εάν όπως ήδη υπαινιχθήκαμε εισρεύσουν και κυριαρχήσουν ανορθολογικές κατευναστικές παραστάσεις και παρακάλια για να σταματήσουν οι απειλές όταν ολοφάνερα τα στρατηγικά σχέδια της Τουρκίας υποδηλώνουν μεγάλες ανατροπές. Η επι δεκαετίες σταδιακή κάμψη της Ελληvικής πολιτικής θέλησης να εφαρμόσει αυτό που προβλέπει η διεθνής νομιμότητα πέραν πολλών άλλων σημαίνει ότι η επανάκτηση της αξιοπιστίας δεν είναι πλέον εύκολη ή απλή υπόθεση.

Όταν ένα αμυνόμενο κράτος αναπτύσσει αποτρεπτική στρατηγική κατά των εξωτερικών απειλών κάθε πολεμική εμπλοκή –στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι χιλιάδες παραβιάσεις του θαλάσσιου και εναέριου χώρου οι οποίες ναι μεν αναχαιτίζονται αλλά λόγω του μεγάλου αριθμού τους και της εκτέλεσής τους σε πεδία που αμφισβητείται η Ελληνική κυριαρχία είναι ένα πολύ ασυνήθιστο φαινόμενο– σημαίνει βασικά αποτυχία της Ελληνικής στρατηγικής. Μεγαλύτερη αποτυχία όμως έχουμε και όταν λόγω των διαρκών απειλών και μικρών εμπλοκών τις οποίες ο αμυνόμενος κατευνάζει αντί να αποτρέπει, ο επιτιθέμενος κατορθώνει έτσι να κερδίσει τον πόλεμο χωρίς μάχη. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποια στιγμή δεν θα υπάρξει μεγάλη πολεμική εμπλοκή. Η μεγάλη πολεμική εμπλοκή μπορεί να προκληθεί για πολλούς λόγους. Μεταξύ άλλων: Υπερβολική αυτοπεποίθηση του επιτιθέμενου, λανθασμένες εκατέρωθεν εκτιμήσεις για την αποφασιστικότητα της άλλης πλευράς και μια πιθανή γενικότερη ανάφλεξη στην περιφέρεια που μπορεί να συμπαρασύρει και άλλα κράτη και να εντείνει γνωστές μεθοδεύσεις των ηγεμονικών κρατών για να αυξήσουν τον στρατηγικό έλεγχο στις περιφέρειες με κατατριβή «φίλων» και «εχθρών» και με μεταφορά βαρών που εκπληρώνουν τον έλεγχο των περιφερειακών ανακατανομών ισχύος.

Απαιτείται αλλαγή στρατηγικού Παραδείγματος και οι πολίτες δεν πρέπει να εφησυχάζουν αλλά αντίθετα να παλεύουν για την εκπλήρωση των εθνικών συμφερόντων και για την άσκηση του ρόλου τους ως εντολείς.

Συναφείς παρεμβάσεις

• Η Ελληνική πλευρά αυτοπαγιδευμένη. Συμφορά μας, ικετεύει για … ΔΔΟ και … μόνο ολίγον Αιγαίο. https://wp.me/p3OqMa-1Un
• «Διαπραγματευτικό κεκτημένο», η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα, το ΣΑ και ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ. https://wp.me/p3OlPy-25R
• Κυπριακό: Η μεγάλη παγίδα  https://wp.me/p3OlPy-25O
• Αλλαγή στρατηγικής για το Κυπριακό: Διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα. Επανατοποθέτηση του Κυπριακού στην βάση της διεθνούς και Ευρωπαϊκής νομιμότητας και το «Διαπραγματευτικό κεκτημένο» https://wp.me/p3OlPy-266
• ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΘΕΣΜΟΥΣ, ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ / ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ. https://wp.me/paSdey-149
• Κυπριακή Δημοκρατία: Διαφύλαξη ή αυτοπαγίδευση; Γιατί κινδυνεύει να χαθεί η
• Πλαίσιο Αρχών για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού με γνώμονα το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Διεθνές Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων http://wp.me/p3OlPy-lc
• ΚΎΠΡΟΣ: “ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ” ΓΙΑ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟΥ http://wp.me/p3OlPy-12U 
• Ελληνική Εθνική Στρατηγική: Η τριπλή στρατηγική. Έννοια σκοποί προϋποθέσεις επιτυχούς εκπλήρωσης: η περίπτωση της ευρωπαϊκής προοπτικής της Κύπρου http://wp.me/p3OlPy-Ff 
• Ελληνική αποτρεπτική στρατηγική: Μια ιδιόμορφη εύθραυστη και επικίνδυνα έωλη «ενδιάμεση κατάσταση» https://wp.me/p3OlPy-1Va – https://wp.me/p3OqMa-1tx
• Τα ηγεμονικά κράτη, η Ελλάδα και τα στρατηγικά παίγνια https://wp.me/p3OlPy-1Y0
• Ο Ερντογάν και οι στρατηγικοί προσανατολισμοί του https://wp.me/p3OlPy-1XR
• Η επανεκλογή ως Προέδρου της Τουρκίας του (Νταβουτογλιανών στρατηγικών προσανατολισμών) Ταγίπ Ερντογάν https://wp.me/p3OlPy-1XB
• Η «ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ», Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ https://wp.me/p3OlPy-1cH
• ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΟΥ https://wp.me/p3OlPy-1WW
• ΠΟΛΕΜΟΣ: ΑΝΙΑΤΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ, ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ, ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ
• Αχμέτ Νταβούτογλου, «Το Στρατηγικό Βάθος της Τουρκίας». Αποσπάσματα https://wp.me/p3OlPy-1UQ
• Π. Ήφαιστος, Η αποτυχία της Ελληνικής αποτρεπτικής στρατηγικής και «το γκριζάρισμα των νεοελλήνων» https://wp.me/p3OqMa-1t4
• Ένοπλες δυνάμεις και εθνομηδενισμός (οι Ένοπλες Δυνάμεις ως θεσμός συλλογικής ελευθερίας) –https://www.facebook.com/p.ifestos/posts/1616478661781010
  https://wp.me/p3OlPy-1Ud
• ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ Ο ΚΛΑΣΙΚΟΣ – Παναγιώτης Κονδύλης, Πόλεμος και ειρήνη στο Αιγαίο https://wp.me/p3OlPy-1Qe. https://www.facebook.com/p.ifestos/posts/1577501145678762
• https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/permalink/2049129315369100/
• Τουρκική απειλή: Μια νέα στρατηγική αλλά ποια; https://wp.me/p3OlPy-1Qq
• ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ «ΔΕΞΑΜΕΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ» ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ https://wp.me/p3OlPy-1Q5
• «Τουρκία-Ελλάδα: Η λογική των ακροβασιών του Ερντογάν και η Κλίνη του Προκρούστη των Στρατηγικών παιγνίων. Βραχυχρόνιοι, μεσοπρόθεσμοι και μακροχρόνιοι στρατηγικοί σχεδιασμοί και μεταβλητές μεγάλης κύμανσης». http://wp.me/p3OlPy-1AE.
• «Τουρκική απειλή: Αποτρεπτική στρατηγική και η σχέση απειλών χαμηλής έντασης – μεγάλης πολεμικής σύρραξης» http://wp.me/p3OlPy-1rT.
• «Η Τουρκία αναμένει να διαπράξουμε το μοιραίο λάθος – Ανάλυση» – http://www.onalert.gr/stories/panagiwths-hfaistos-tourkia-anamenei-diapra3oume-moiraio-la8os/54404.
• Η Τουρκία αναμένει να διαπράξουμε το μοιραίο λάθος https://wp.me/p3OlPy-1Pv
• ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ: ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΑΠΕΙΛΩΝ ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ – ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΣΥΡΡΑΞΗΣ https://wp.me/p3OlPy-1rT [Πηγή. Δημοσιεύτηκε αρχικά στο On Alert http://www.onalert.gr/stories/panagiwths-hfaistos-tourkia-anamenei-diapra3oume-moiraio-la8os/54404με τίτλο Η Τουρκία αναμένει να διαπράξουμε το μοιραίο λάθος – Ανάλυση ]
• «Διαχείριση κρίσεων χαμηλής έντασης, η κλιμάκωση και η αποτρεπτική στρατηγική» https://slpress.gr/idees/i-tourkia-kerdizei-ton-polemo-choris-machi/.
• «Ελληνική Αποτρεπτική Στρατηγική: Η Τουρκική απειλή, «μικρές κρίσεις»-σωρευτικά αποτελέσματα, αποτρεπτική αξιοπιστία» https://wp.me/p3OlPy-1OV.
• Δεν υπάρχει συγκροτημένο κράτος στην Ελλάδα; https://wp.me/p3OlPy-1Nf
• Στρατηγική κουλτούρα αποτροπής https://wp.me/p3OlPy-1Na
• Τι κερδίζει η Τουρκία από κρίσεις «χαμηλής έντασης» https://wp.me/p3OlPy-1ML
• Τι κερδίζει η Τουρκία από κρίσεις «χαμηλής έντασης» https://wp.me/p3OlPy-1ML και http://www.onalert.gr/stories/ti-kerdizeih-htourkia-apo-kriseis-xamhlhs-entashs-analysh/63263.
• Τουρκικές ενέργειες στρατηγικού χαρακτήρα και βαθύτατων προεκτάσεων. Οι ύβρεις πάντα φέρνουν Νέμεση https://wp.me/p3OlPy-1M1
• Μακεδονικό και τα στραβοπατήματα του «αγαθού Βαλκανικού γίγαντα». Εθνική στρατηγική, Μακεδονικό, στρατηγικές εξελίξεις, Γερμανικό / Μακεδονικό και οι αφετηρίες των εθνομηδενιστών της συμφοράς. https://wp.me/p3OqMa-1re
• Μεταψυχροπολεμική Ελληνική διπλωματία, τα Σκόπια και τα αίτια του ελλείμματος εθνικής στρατηγικής https://wp.me/p3OlPy-1Kj
• ο ηγεμονικός ανταγωνισμός τον 21 αιώνα και η αστάθεια στις περιφέρειες https://wp.me/p3OlPy-1K6
• Η σύρραξη στη Συρία και ο ανελέητος ηγεμονικός ανταγωνισμός ως καθοριστικός παράγων των περιφερειακών διενέξεων http://wp.me/p3OlPy-qo 
• 1821 και σήμερα: Η Ελληνική Επανάσταση και η αξίωση για δημοκρατικό προσανατολισμό και Εθνική Ανεξαρτησία. https://wp.me/p3OlPy-1QD
• https://www.facebook.com/p.ifestos/posts/1579474312148112
• Ο Ιωάννης Καποδίστριας και οι διπλωματικές διαπραγματεύσεις με τις Μεγάλες Δυνάμεις: Σχέσεις ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο διεθνές σύστημα http://wp.me/p3OqMa-1p5
• «ΟΙ ΑΦΕΤΗΡΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ» http://wp.me/p3OlPy-1FG – http://wp.me/p3OqMa-1oL
• ΚΑΤΕΥΝΑΣΜΟΣ: ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΟΛΕΜΟΥ Ή ΉΤΤΑΣ ΧΩΡΙΣ ΠΌΛΕΜΟ https://wp.me/p3OlPy-Kx
• Το αναδυόμενο πολυπολικό διεθνές σύστημα και ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων στις περιφέρειες: Ανατολική Μεσόγειος, Μέση και Μείζονα Ανατολή*. http://wp.me/p3OlPy-1CO
• Ο πόλεμος ως διαχρονικό φαινόμενο http://wp.me/p3OqMa-1nr
• ΤΟΥΡΚΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ: Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΑΚΡΟΒΑΣΙΩΝ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ Η ΚΛΙΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΠΑΙΓΝΙΩΝ. Βραχυχρόνιοι, μεσοπρόθεσμοι και μακροχρόνιοι στρατηγικοί σχεδιασμοί και μεταβλητές μεγάλης κύμανσης http://wp.me/p3OlPy-1AE – http://wp.me/p3OqMa-1np
• ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ: ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΑΠΕΙΛΩΝ ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ – ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΣΥΡΡΑΞΗΣ http://wp.me/p3OlPy-1rT
• http://wp.me/p3OqMa-1l0 Η Τουρκία αναμένει να διαπράξουμε το μοιραίο λάθος – Ανάλυση – http://www.onalert.gr/stories/panagiwths-hfaistos-tourkia-anamenei-diapra3oume-moiraio-la8os/54404
• ΡΩΣΙΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΗΠΑ. ΡΕΥΣΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ, ΠΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΤΕΡΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ http://wp.me/p3OlPy-1ug
• Π. Ήφαιστος, ΠΕΡΙΜΕΤΡΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΑΣΙΑΣ: ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ. (Σημειώσεις διάλεξης σε ημερίδα με θέμα την θαλάσσια στρατηγική. ΙΔΙΣ / Σχολή Εθνικής Άμυνας – παράρτημα ορισμών, βασικών πτυχών και σύνδεση με Ελλάδα) http://wp.me/p3OlPy-1iU
• Π. Ήφαιστος, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ: ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ – Το μεθοδολογικό και φιλοσοφικό σταυροδρόμι και ο θανατηφόρος χαρακτήρας κάθε κατευναστικής στάσης και συμπεριφοράς. http://wp.me/p3OqMa-18d– http://wp.me/p3OlPy-1eZ
• CLAUSEWITZ: «Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΕ ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ» – Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΑΙ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ https://wp.me/p3OlPy-WT
• ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΝΕΛΕΗΤΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ http://wp.me/p3OlPy-1A2
• ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΝΕΛΕΗΤΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑhttp://wp.me/p3OqMa-16D
• ENAΛΛΑΚΤIΚΕΣ ΕΠIΛΟΓΕΣ ΚI ΔIΛΗΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝIΚΗΣ ΑΠΟΤΡΕΠΤIΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓIΚΗΣ (1990-1)http://wp.me/p3OlPy-JO 
• «Ο ύστερος νέο-οθωμανισμός και η ελληνική αποτρεπτική στρατηγική»http://wp.me/p3OlPy-jt 
• ΚΑΤΕΥΝΑΣΜΟΣ: ΦΕΡΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟ Ή ΗΤΤΑ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΕΜΟ.https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/permalink/1704692463103630/
• ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ «ΙΣΧΥ», Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟ «ΝΟΜΙΣΜΑ» ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗhttp://wp.me/p3OlPy-AA
• Η ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΟΜΙΣΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΤΕΥΝΑΣΜΟΥ, ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥhttps://wp.me/p3OlPy-TO
• ΣΤΡΑΤΗΓΙΚH ΑΝΙΣΟΡΡΟΠIΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΜΕΤΑΨΥΧΡΟΠΟΛΕΜΙΚΟΙ ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΙ–ΚΑΙ ΘEΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛAΔΑΣhttp://wp.me/p3OlPy-Td 
• ΣΥΡΡΟΗ ΚΑΙ ΚΑΤ’ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ, ΤΑ ΔΕΞΙΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣhttp://wp.me/p3OlPy-Rw 
• Ιδεολογίες και Ελληνική Εθνική Στρατηγικήhttp://wp.me/p3OlPy-Qh 
• ΑΛΦΑΒΗΤΆΡΙΟ: ΠΑΓΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ KΑΘΕ ΒΙΩΣΙΜΟΥ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ – http://wp.me/p3OqMa-12B
• ΠΕΡΙ ΣΟΡΟΣ, «»ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ» «ζητήματος»», ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ, ΠΑΡΑΪΔΡΥΜΑΤΩΝ κτλ: «ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΚΛΕΙ­ΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ». https://wp.me/p3OlPy-1LO

Κατηγορίες:στρατηγική θεωρία, Διεθνής πολιτική, Διεθνείς σπουδές, Παναγιώτης Ήφαιστος, Στρατηγική, αποτρεπτική στρατηγική, νομικισμός

Ετικέτες: πόλεμος, στρατηγική, στρατηγική θεωρία, Ελλάδα, Τουρκία, εθνική στρατηγική