Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 είναι ένα μόνο μέρος μιας μεγάλης ιστορίας. Συμπεριλαμβάνει τα μεταπολεμικά γεγονότα που οδήγησαν σε εμφύλιες διαιρέσεις, την επταετή χούντα, το πραξικόπημα στην Κύπρο και τις αντιστάσεις που ποτέ δεν έπαυσαν αλλά εντονότερα εκδηλώθηκαν μετά το 1972 και συνεχίστηκαν μέχρι το 1975, μέχρι δηλαδή να σταθεροποιηθούν τα πράγματα. Κανείς θα μπορούσε να πει ότι συμπεριλαμβάνει και ότι έγινε τους δύο τελευταίους αιώνες μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και την ξενοκρατία που ακολούθησε (και συνεχίζεται;).
Πάντως, τέτοιες μέρες τα πανηγύρια και οι κραυγές βλάπτουν. Εξάλλου, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μπορεί να έφυγε η επάρατη χούντα αλλά όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα μετά το 1973 είναι δύσκολο να μιλά κανείς για το Πολυτεχνείο ή μόνο για το Πολυτεχνείο.
Σήμερα το «εδώ Ελευθερία, Δημοκρατία, εθνικός πολιτισμός και Εθνική Ανεξαρτησία» σχεδόν σίγασαν.
Μπορούμε εν τούτοις να προσπαθήσουμε να πούμε μερικά πράγματα. Ανοικτά, ειλικρινά και υποχρεωτικά αντί-συμβατικά. Κυρίως το γεγονός ότι μυθοποιούνται κάποιες καταστάσεις, παραλείπονται πολλά άλλα και οι μεταλλαγές και μεταλλάξεις αφθονούν.
Γραμμικές αποτιμήσεις είναι ανεπίτρεπτες, ιδιαίτερα εάν το 1973 ”κάποιοι” που βρίσκονταν στο κέντρο της Αθήνας και ίσως αντιστάθηκαν αλλά τις επόμενες δεκαετίες «λιποτάχτησαν». Θα λέγαμε ότι τον Φθινόπωρο του 1974 μόλις έπεσε η χούντα η Ελληνική κοινωνία έδειξε πως ένοιωθε. Για παράδειγμα, αποτυπώθηκε στις συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη όπου αποτυπώθηκαν και κινηματογραφικά τι υπήρχε στα θεμέλια του κράτους κατά την διάρκεια της επάρατης χουντικής επταετίας.
Ο υποφαινόμενος συμμετείχε στην διοργάνωση των συναυλιών και ήταν παρών, μερικά μέτρα από την ορχήστρα και τον μεγάλο Μίκη. Δεκάδες χιλιάδες πολίτες διέκοπταν «δώστε την χούντα στον λαό» – Εύκολα κανείς βρίσκει στο διαδίκτυο, για παράδειγμα, την συναυλία στο Παναθηναϊκό στάδιο – Απεικονίζει παραστατικά το πώς λειτουργούσε και το πώς αντιδρούσε η κοινωνία μετά την πτώση των χουντικών.
Πάντως, η αντίσταση στην Χούντα δεν είναι μόνο αυτή για την οποία συχνά συμβατικά μιλάμε. Τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο ήταν ένα μόνο από πολλά άλλα και δεν περιορίζονται τον Νοέμβριο του 1973. Ούτε χρειάζεται κανείς να καταφεύγει σε διάφορες αμφιλεγόμενες και αμφίπλευρες «πληροφορίες» για το τι έγινε.
Σε τελευταία ανάλυση εάν «μέσα» βρισκόταν και «άνθρωποί τους», είναι ασήμαντο και αδιάφορο για όλους τους άλλους που εξεγέρθηκαν αξιώνοντας ελευθερία.
Σε κάθε περίπτωση η συμβατική αφήγηση γράφτηκε, κατά βάση, από όσους ναι μεν «πρωταγωνίστησαν;» ή «πρωτοστάτησαν;» στην αντίσταση κατά της χούντας το Φθινόπωρο του 1973, αλλά, μετά, πολλούς από αυτούς τους αυτό-δαφνοστεφανομένους «αφηγητές» τους συναντάς στους διαδρόμους των πεδίων εναλλασσόμενων πολιτικών εξουσιών ενός κράτους που συχνά και καταμαρτυρούμενα φαίνεται να εκπληρώνει μια διττή αποστολή: Τις πελατειακές σχέσεις των εκάστοτε καρεκλοκένταυρων και λήψη αποφάσεων που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα. Σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις. Πάντα υπάρχει ο κανόνας και οι εξαιρέσεις και η σχέση τους είναι ρευστή. Αυτά λέγονται για αναστοχασμό, περίσκεψη και για τον προσανατολισμό που θα ακολουθήσουμε σαν κοινωνία.
Το μεγάλο και διαχρονικό ζητούμενο είναι πως θα γίνει μια ειρηνική, μη εμφύλια Επ(Α)νάσταση εκπλήρωσης των διαχρονικών αξιώσεων των Ελλήνων για ελευθερία και δημοκρατία, σύμφωνα με τις ελληνικές παραδόσεις χιλιετιών.
Το ζήτημα επί δύο αιώνες μετά την Εθνεγερσία του Ελληνικού έθνους ήταν και συνεχίζει να είναι η Εθνική Ανεξαρτησία, η δημοκρατία και η ελευθερία. Αυτό αξίωσαν οι πρόγονοί μας αυτό καταμαρτυρείται διαρκώς ότι επιθυμεί η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών.
Τώρα όμως τι γίνεται κοντά πέντε δεκαετίες μετά την πτώση της επάρατης χούντας; Δυστυχώς το κακό που συντελέστηκε τις πρώτες 4 δεκαετίες μετά την Χούντα, ήταν πολύ μεγάλο. Δεν φτάσαμε τυχαία στην σημερινή κατάσταση των μνημονίων και όχι μόνο. Απαιτείται επίγνωση. Η εθελοτυφλία βλάπτει και η συνενοχή με συνειδητούς ή ανεπίγνωστους δράστες ακόμη περισσότερο.
Μεταξύ πολλών άλλων εύκολα κανείς διαπιστώνει ότι τις τελευταίες δεκαετίες η έννοια πατρίδα ενοχοποιήθηκε, η γνώση καταποντίστηκε, τα αριστεροδεξιοαναρχικά ιδεολογήματα και τα θεωρήματα πλημμύρισαν τα πανεπιστήμια και τα μέσα επικοινωνίας, η οικονομία μπήκε στον αυτόματο πιλότο. Για να συντομεύουμε παραλείποντας πολλά, ερχόμαστε στην ”κρίση”. Πετάχτηκαν όλα τα προσωπεία.
Οι νέοι της νέας γενιάς μάλλον δεν ξέρουν όλες αυτές τις ”ιστορικές” ”λεπτομέρειες” – ίσως πολλοί να μην ξέρουν καν ότι υπήρξε χούντα. Σε κάθε περίπτωση οι περισσότεροι είτε μεταναστεύουν, οι δε εναπομείναντες είτε καταδικάζονται να ζουν στα όρια της φτώχειας. Πολλοί άλλοι, ακόμη και νέας ηλικίας δεν αντέχουν και πεθαίνουν από καρδιακά και καρκίνους. Η πανδημία επιδείνωσε αυτή την κατάσταση. Οι κατασχέσεις από τις τράπεζες που με ”νόμους” εξελίχθηκαν σε εισαγγελείς, δικαστές και εκτελεστές, είναι πλέον αναρίθμητες.
Με όλα αυτά τα πλήγματα κανείς εύλογα διερωτάται εάν υπάρχουν πλέον οι προϋποθέσεις για αντίσταση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.
Για να είμαστε όσο πιο ακριβείς πρέπει να πούμε ότι κατά την διάρκεια της επάρατης Χουντικής επταετίας πολλοί αφανείς Έλληνες μεταξύ των οποίων και πολλά Ελληνόπουλα γνήσιοι συνεχιστές της διαχρονικής Ελληνικότητας, αντιστάθηκαν όσο μπορούσαν στην Χούντα.
Δεν θα τους βρείτε σε κυβερνητικές θέσεις. Δεν θα τους βρείτε σε υψηλά αμειβόμενες πολιτικές θέσεις (εκεί όπου νεοθεσίτες και νεόπλουτοι επιδίδονται στο να διοικούν στο όνομα ξένων συμφερόντων τις μάζες, όπως χαρακτηρίζουν τους Έλληνες πολίτες και ετερόκλητο όχλο την κοινωνία όταν με γνήσια φιλοπατρία, ήρεμα και ειρηνικά διαμαρτύρεται για ό,τι βλάπτει το σύγχρονο ελληνικό κράτος.
Τα κοσμοθεωρητικά γνήσια και άφθαρτα Ελληνόπουλα μέσα στα οποία ρέει ο διαχρονικός και οικουμενικός πολιτισμός της Ελληνικότητας, δηλαδή της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, λογικά θα συνεχίσουν να προσκολλώνται στις πολιτικές τους παραδόσεις και θα τις διαιωνίζουν. Ιθάκη τους είναι η πατρίδα και οι σημαίες τους γράφουν δημοκρατία, πολιτική ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία. Θα συνεχίσουν να το κάνουν. Η κληρονομιά τους είναι η Ελευθερία και η Δημοκρατία. Όπως έκαναν και στο παρελθόν λογικά θα συνεχίσουν να παλεύουν, να αντιστέκονται και να είναι περήφανοι γι′ αυτό έστω και αν πλήττονται.
Ακολουθεί μια εκτενέστερη παρέμβαση από την οποία αντλεί το πιο πάνω άρθρο
«Εδώ πολυτεχνείο, δημοκρατία, ελευθερία» ή «εδώ μνημόνια, ξενοκρατία, εθνομηδενισμός»; (https://www.facebook.com/groups/philopatria/permalink/4213717438756029/)
Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 είναι ένα μόνο μέρος μιας μεγάλης ιστορίας. Συμπεριλαμβάνει τα μεταπολεμικά γεγονότα που οδήγησαν σε εμφύλιες διαιρέσεις, την επταετή χούντα, το πραξικόπημα στην Κύπρο και τις αντιστάσεις που ποτέ δεν έπαυσαν αλλά εντονότερα εκδηλώθηκαν μετά το 1972 και συνεχίστηκαν μέχρι το 1975, μέχρι δηλαδή να σταθεροποιηθούν τα πράγματα. Κανείς θα μπορούσε να πει ότι συμπεριλαμβάνει και ότι έγινε τους δύο τελευταίους αιώνες μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και την ξενοκρατία που ακολούθησε (και συνεχίζεται;).
Πάντως, τέτοιες μέρες τα πανηγύρια και οι κραυγές βλάπτουν. Εξάλλου, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μπορεί να έφυγε η επάρατη χούντα αλλά όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα μετά το 1973 είναι δύσκολο να μιλά κανείς για το Πολυτεχνείο ή μόνο για το Πολυτεχνείο. Ιδιαίτερα όταν, λέμε με νόημα, το «εδώ πολυτεχνείο» για μερικούς σημαίνει πια «εδώ ξενοκρατία», «εδώ διεθνιστική ασυναρτησία» και «εδώ εθνομηδενισμός». Το «εδώ Ελευθερία, Δημοκρατία, εθνικός πολιτισμός και Εθνική Ανεξαρτησία» σχεδόν σίγασαν. Μπορούμε εν τούτοις να προσπαθήσουμε να πούμε μερικά πράγματα. Ανοικτά, ειλικρινά και υποχρεωτικά αντί-συμβατικά. Κυρίως το γεγονός ότι μυθοποιούνται κάποιες καταστάσεις, παραλείπονται πολλά άλλα και οι μεταλλαγές και μεταλλάξεις αφθονούν. Γραμμικές αποτιμήσεις είναι ανεπίτρεπτες, ιδιαίτερα εάν το 1973 «κάποιοι» που βρίσκονταν στο κέντρο της
Αθήνας και ίσως αντιστάθηκαν αλλά τις επόμενες δεκαετίες «λιποτάχτησαν». Θα λέγαμε ότι τον Φθινόπωρο του 1974 μόλις έπεσε η χούντα η Ελληνική κοινωνία έδειξε πως ένοιωθε. Για παράδειγμα, αποτυπώθηκε στις συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη όπου αποτυπώθηκαν και κινηματογραφικά τι υπήρχε στα θεμέλια του κράτους κατά την διάρκεια της επάρατης χουντικής επταετίας. Ο υποφαινόμενος συμμετείχε στην διοργάνωση των συναυλιών και ήταν παρών, καθόταν μαζί με την Μαργαρίτα, μερικά μέτρα από την ορχήστρα και τον μεγάλο Μίκη – Δεκάδες χιλιάδες πολίτες διέκοπταν «δώστε την χούντα στον λαό» – Εύκολα κανείς βρίσκει στο διαδίκτυο, για παράδειγμα, την συναυλία στο Παναθηναϊκό στάδιο – Απεικονίζει παραστατικά το πώς λειτουργούσε και το πώς αντιδρούσε η κοινωνία μετά την πτώση των χουντικών.
Τραγούδια της Φωτιάς – 1974 Ν. Κούνδουρος (ολόκληρη) https://youtu.be/g8kiKAxBIF4
Πάντως, η αντίσταση στην Χούντα δεν είναι μόνο αυτή για την οποία συχνά συμβατικά μιλάμε. Τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο ήταν ένα μόνο από πολλά άλλα και δεν περιορίζονται τον Νοέμβριο του 1973. Ούτε χρειάζεται κανείς να καταφεύγει σε διάφορες αμφιλεγόμενες και αμφίπλευρες «πληροφορίες» για το τι έγινε. Σε τελευταία ανάλυση εάν «μέσα» βρισκόταν και «άνθρωποί τους», είναι ασήμαντο και αδιάφορο για όλους τους άλλους που εξεγέρθηκαν αξιώνοντας ελευθερία. Σε κάθε περίπτωση η συμβατική αφήγηση γράφτηκε, κατά βάση, από όσους ναι μεν «πρωταγωνίστησαν;» ή «πρωτοστάτησαν;» στην αντίσταση κατά της χούντας το Φθινόπωρο του 1973, αλλά, μετά, πολλούς από αυτούς τους αυτό-δαφνοστεφανομένους «αφηγητές» τους συναντάς στους διαδρόμους των πεδίων υψηλών πολιτικάντικων καρεκλών και υψηλών αμοιβών ενός κράτους που συχνά και καταμαρτυρούμενα φαίνεται να εκπληρώνει μια διττή αποστολή: Τις πελατειακές σχέσεις των εκάστοτε καρεκλοκένταυρων και λήψη αποφάσεων που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα. Μεταξύ άλλων, τα μνημόνια το κατέδειξαν. Ενίοτε τους «λιποτάχτες» τους συναντάς και στις πισίνες του Χίλτον. Μου έτυχε μια φορά πριν πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα σε ένα συνέδριο εκεί. Βλέπω κάποιο «πολυτεχνειάκια» που γνώριζα πολύ καλά μέσα στην πισίνα και του λέω: «τι κάνεις εδώ μπρε Κ……; Συμβιβασμένε και προσαρμοσμένε στο φαγοπότι και στα “δώστα όλα”!». Η απάντηση ήταν χαρακτηριστική: «Έλα και εσύ ρε να κολυμπήσεις μέσα στα πλούτη. Αδιόρθωτε». «Ο αντί-ηγεμονικός Τσε πέθανε, πέθανε και ο αντί-ηγεμονισμός σου, σύνελθε και προσαρμόσου». «Αυτό που μετράει πια είναι τι βγάζεις». Μου αντέταξε αυτή την φράση γιατί στα φοιτητικά πεδία εκεί στα Προπύλαια όπου είχαμε θυελλώδεις συζητήσεις οι κυρίαρχες παραδοχές ήταν αναρχικές και διεθνιστικές ενώ εγώ αιτιολογημένα δήλωνα Έλληνας δημοκράτης πιστός στον Σωκράτη και τον Αριστοτέλη και προς τα έξω θαυμαστής του αντί-ηγεμονικού Τσε Γκουεβάρα. Κάτι εξάλλου που αιτιολογημένα συνεχίζω να υποστηρίζω. Εδώ μια αποτύπωση σε παρέμβαση: «Αντί-ηγεμονισμός: Η ουσία των συζητήσεων και ο Τσε Γκουεβάρα των αφετηριακών αντί-ηγεμονικών στάσεών μας» http://wp.me/p3OlPy-1l6, και πιο ουσιαστικά: «Οι Έλληνες «μπουμπουνοκέφαλοι προοδευτικοί» (συνομιλία με τον Παναγιώτη Κονδύλη)» https://wp.me/p3OqMa-1wE
Τι παρατηρούμε με μερικούς τις επόμενες δεκαετίες; Θέσεις και θεσούλες, επιστημονικοί τίτλοι, επιφυλλίδες, μεταστροφές άνευ αιτιολογήσεων, «αντιπροσωπεύσεις» ξένων συμφερόντων, συχνές επισκέψεις στις πρεσβείες της Βασιλίσσης Σοφίας, κορδωμένες παρελάσεις πάνω στις πασαρέλες των δεξιώσεων ηγεμονικών πρεσβειών, προσκλήσεις σε … «εξαμηνιαία συνέδρια» στις «Μητροπόλεις» της ξενοκρατίας, προσκλήσεις σε εκπαιδευτικά ταξίδια στην Μόσχα, γεύματα από Πρέσβεις σε πολυτελή ξενοδοχεία, ιδεολογικές κωλοτούμπες (οι κωλοτούμπες έδωσαν δείγματα γραφής πολύ πιο ενωρίς, πολύ πριν έλθει η τρόικα) και συγκροτήματα ανίερων εθνομηδενιστικών μειγμάτων που δεν συναντώνται πουθενά (Εξυπακούεται: Ενθαρρύνονται εδώ με … ΜΚΟ και πολλά άλλα αλλά σχεδόν απαγορεύονται στις «Μητροπόλεις» για να μην αποδυναμωθούν τα κράτη τους).
Η συντριπτική πλειονότητα των μελών της κοινωνίας, όμως, δεν είναι οι προαναφερθέντες. Πριν και μετά την χούντα, εάν δεν γινόσουν «μια από τα ίδια», πλήρωνες μεγάλο κόστος. Το «ΣΥΣΤΗΜΑ» στα ξενοκρατούμενα κρατίδια, όπως θα έλεγε ο συνάδελφος ΓΚ, για να τον παραφράσω, δεν διστάζει και πλήττει κάθε ατίθασο «ιθαγενή». Σε κάθε παρακμάζουσα και θνησιγενή κοινωνία τα στουρνάρια!! είναι πολλά και φορώντας περικεφαλαίες βλακείας και ημιμάθειας είναι οι κύριοι συνομιλητές κάθε είδους κατακτητή. Λογικό είναι τέτοιες στάσεις να καθιστούν κάποιους και πραιτοριανούς ξένων συμφερόντων. Δεν τα λέω αυτά «καταγγελτικά» αλλά για προβληματισμό για το πως θα γίνει μια ειρηνική μη εμφύλια Επ(Α)νάσταση. Όπως ξανά και ξανά γράψαμε «ποτέ ξανά εμφύλιος» [Ποτέ ξανά εμφύλιο. Μόνο ειρηνική πολιτική επανάσταση. Θουκυδίδης – εμφύλιος των Κερκυραίων: Παραθέματα και σχόλια. Πολιτειακή νομιμότητα εν μέσω Κυκλώνων, Κυκλώπων και Συμπληγάδων – https://bit.ly/3qlJJJt%5D. Το ζήτημα επί δύο αιώνες μετά την Εθνεγερσία του Ελληνικού έθνους ήταν και συνεχίζει να είναι η Εθνική Ανεξαρτησία, η δημοκρατία και η ελευθερία. Αυτό αξίωσαν οι πρόγονοί μας αυτό καταμαρτυρείται διαρκώς ότι επιθυμεί η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών. Ματαιώθηκε, βασικά, επειδή δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας με αποτέλεσμα την επέλαση της ξενοκρατίας. [«ΟΙ ΑΦΕΤΗΡΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ» http://wp.me/p3OlPy-1FG – http://wp.me/p3OqMa-1oL – Ο Ιωάννης Καποδίστριας και οι διπλωματικές διαπραγματεύσεις με τις Μεγάλες Δυνάμεις: Σχέσεις ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο διεθνές σύστημα https://wp.me/paSdey-5EN http://wp.me/p3OqMa-1p5 – Η Ελληνική Επανάσταση του 1821, ο Καποδίστριας, η δολοφονία του και οι προεκτάσεις μέχρι και σήμερα (Ημερίδα, βίντεο 03:18:00). Α. Κοκορίκος, Γ. Κοντογιώργης, Γ. Καραμπελιάς, Π. Ήφαιστος, Ναταλία Καποδίστρια https://wp.me/p3OlPy-284 – 1821 και σήμερα: Η Ελληνική Επανάσταση και η αξίωση για δημοκρατικό προσανατολισμό και Εθνική Ανεξαρτησία. https://wp.me/p3OlPy-1QD – Η Εθνική Ανεξαρτησία ως η κοινή Κοσμοθεωρία όλων των Εθνών και η Ελληνική Επανάσταση του 1821 https://wp.me/p3OlPy-2db%5D
Για πούμε μερικές ακόμη εμπειρίες, όταν πήγα για συνέχιση των σπουδών στο εξωτερικό (και όχι μόνο http://wp.me/P3OqMa-10x) επιστρέφοντας μια δεκαετία μετά, δεν πίστευα αυτό που έβλεπα και αυτό που βίωνα. Μονολογούσα: «δεν μπορεί να κατάντησε έτσι η Ελλάδα μας». Ιδιαίτερα στα πεδία της γνώσης της διεθνούς πολιτικής και της ευρωπαϊκής πολιτικής αλλά και στις αντιλήψεις για το πώς κινείται ο κόσμος. Το επίπεδο αφενός συχνά ήταν επιπέδου νηπιαγωγείου (και δεν μιλώ για φοιτητές !!!) και αφετέρου ήταν ιδεολογικά καταποντισμένο. Αυτή είναι η μεγάλη παθογένεια των νεοελλήνων και πολλοί έχουν παγιδευτεί ανεπίγνωστα (δηλαδή, αντί υψηλή πνευματική υπόσταση και καλλιέργεια της παμμέγιστης Ελληνικότητας που λάβαρα έχει την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία, είχαμε ιδεολογικό καταποντισμό ουκ ολίγων, με πρωταγωνιστές πολλούς πρωτεργάτες της γενιάς του πολυτεχνείου [Εσχατολογικό ιδεολογικό δηλητήριο και πολιτική θεολογία versus Αριστοτελική πολιτική σκέψη https://wp.me/p3OlPy-1Ku – https://wp.me/p3OqMa-1jx – ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΈΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΎ ΚΑΙ Η ΚΑΤΆΛΗΞΉ ΤΟΥ: ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ,ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΩΝ http://wp.me/p3OqMa-138 – ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΡΟΚΑΝΙΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΜΟΡΡΩΝ http://wp.me/p3OlPy-1kS – ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ, Η «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» και συνθήκες που την κατεδαφίζουν. http://wp.me/p3OlPy-1bQ – http://wp.me/p3OqMa-15l]] .
Για την τιμή των όπλων μερικοί έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν «πολλές τρύπες στο νερό». Για κάθε Καβαφικό αυτό δεν είναι ασυνήθιστο και δεν εκπλήττει. Το ταξίδι προς την Ιθάκη συνεχίζεται (Ο χάρτης που συνοδεύει την ανάρτηση είναι τα ταξίδια σε ηλικία 17-19 ως αξιωματικός καταστρώματος μετά την αποφοίτηση από την σχολή πλοιάρχων και πριν πάω πανεπιστήμιο. Στον Χάρτη είναι σημειωμένα τα μέρη που πήγαινα – από κάτω γραμμένο με μολύβι στίχοι του Καβάφη). Στην Οδύσσεια των ανθρώπων και των πατρίδων τους το μείζον είναι «πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη» πρωτίστως την πατρίδα και την οικογένεια. Σύμφωνα με τη φύση των πραγμάτων, η πόλη είναι πιο σημαντική από την οικία και τον καθένα από μας» (Αριστοτέλης, Πολιτικά, Α, 1253a). Και όποτε επελαύνουν οι Μήδοι:
«Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.»
http://www.youtube.com/watch?v=KzFRXoovEbc&NR=1
Τώρα όμως τι γίνεται κοντά πέντε δεκαετίες μετά την πτώση της επάρατης χούντας [Και ντροπή για όσους δεν ξέρουν ή κάνουν πως δεν ξέρουν ότι δεν ήταν Έλληνες αυτοί αλλά σπιθαμιαίοι πράκτορες ξένων – επίσης ότι η Ελληνικότητα η οποία ως πολιτισμός αποτελεί τον φάρο της ελευθερίας δεν μπορεί να ταυτιστεί με αυταρχικούς, δεσποτικούς, φασίστες και ρατσιστές). Δυστυχώς το κακό που συντελέστηκε τις πρώτες 4 δεκαετίες μετά την Χούντα, ήταν πολύ μεγάλο. Δεν φτάσαμε τυχαία στην σημερινή κατάσταση των μνημονίων και όχι μόνο. Απαιτείται επίγνωση. Η εθελοτυφλία βλάπτει και η συνενοχή με δράστες ακόμη περισσότερο.
Μεταξύ πολλών άλλων εύκολα κανείς διαπιστώνει ότι τις τελευταίες δεκαετίες η έννοια πατρίδα ενοχοποιήθηκε, η γνώση καταποντίστηκε, τα αριστεροδεξιοαναρχικά ιδεολογήματα και τα θεωρήματα πλημμύρισαν τα πανεπιστήμια και τα μέσα επικοινωνίας, η οικονομία μπήκε στον αυτόματο πιλότο, το πελατειακό σύστημα γιγαντώθηκε, ο εθνομηδενισμός έγινε σημαιοφόρος μιας αριστεροδεξιάς «προοδευτικά» μεταμφιεσμένης παρακμής, ο πλανήτης κηρύχθηκε ενωμένος από τους ενωμένους πλέον αριστεροδεξιοαναρχικούς ιδεολόγους της φαντασιόπληκτης «παγκοσμιοποίησης» και η Ευρώπη ωραιοποιήθηκε ως το ανθόσπαρτο πεδίο μέσα στο οποίο οι νεοέλληνες θα απολαύσουν (δωρεάν, περίπου) αιώνια μακάρια ευημερία και ευδαιμονία. Μέχρι που ήλθαν τα μνημόνια αλλά μυαλό δεν βάλανε οι καρεκλοκένταυροι. Γιατί εξάλλου; Δεν το έκαναν δύο αιώνες θα το κάνουν τώρα;
Δεν τα λέμε αυτά για τα μέλη της Ελληνικής κοινωνίας που είναι τα θύματα αλλά για τους δράστες της ξενοκρατίας. Ποτέ η κοινωνία δεν φταίει, ποτέ δεν ενοχοποιείται συλλογικά η κοινωνία και ο πολίτης υπό αντίξοες συνθήκες ολιγαρχικών και δεσποτικών καταστάσεων παλεύει να επιβιώσει. Μερικοί σίγουρα, ευτυχώς για τους Έλληνες πάντα λίγοι, συμπράττουν όχι μόνο με χούντες αλλά και με κατακτητές. Μερικοί άλλοι φοβούνται και σιωπούν ή κρύβονται. «Ανθρώπινα όλα αυτά, δεν ξενίζουν», θα έλεγε ο Κονδύλης. Οι περισσότεροι πολίτες, όμως, έστω και αν σιωπούν επειδή φοβούνται, στέκονται με τιμή, αξιοπρέπεια και με σφιγμένα δόντια καρτερούν «να κάνει ξαστεριά». Εξάλλου, ο μάταιος ηρωισμός δεν ωφελεί. Επαναστατείς με σκοπό να κατακτήσεις την ελευθερία σου και όχι να δώσεις αφορμές να σε καταστείλουν περισσότερο. Όταν δε περάσουμε τις κόκκινες γραμμές, καταμαρτυρείται ότι ο Έλληνας πολίτης σηκώνεται και διαμαρτύρεται όπως έγινε με το Μακεδονικό και τα μνημόνια. Μόνο να διαμαρτυρηθεί μπορεί γιατί παντού στα σημερινά ολιγαρχικά καθεστώτα ο πολίτης δεν είναι ευθέως εντολέας μιας ανακλητής εξουσίας αλλά διαδοχικά καλείται να ψηφίσει μορφικά πανομοιότυπους καρεκλοκένταυρους. Ή μήπως όχι;!;! Πάντως, κάθε μη διεφθαρμένος πολίτης επιβίωνε και συνεχίζει να επιβιώνει ναι μεν τίμια, πλην με μεγάλο κόπο και μεγάλο κόστος, ολοένα και μεγαλύτερο. Ποτέ όμως, εμφύλιο, επαναλαμβάνεται, είναι αυτοκτονική χαριστική βολή.
Όσο για τις Θερμοπύλες, σκούρα τα πράγματα. Ολοένα και περισσότερο κάθε Λεωνίδα τον πλήττουν πλέον ποικιλοτρόπως ακόμη και με μεταμοντέρνους μεθόδους πριν φθάσει στις Θερμοπύλες. Οι Μήδοι πλέον δεν διαθέτουν εγχώριους πραιτοριανούς στα κράτη στόχους, διαθέτουν και μεταμοντέρνα όπλα που πλήττουν τους πολίτες μέσα στον προσωπικό τους πυρήνα. [ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ http://wp.me/p3OqMa-1ij%5D Για να συντομεύουμε παραλείποντας πολλά, ερχόμαστε στην «κρίση». Πετάχτηκαν όλα τα προσωπεία.
Οι νέοι της νέας γενιάς μάλλον δεν ξέρουν όλες αυτές τις «ιστορικές» «λεπτομέρειες» – ίσως πολλοί να μην ξέρουν καν ότι υπήρξε χούντα. Σε κάθε περίπτωση οι περισσότεροι είτε μεταναστεύουν, οι δε εναπομείναντες είτε καταδικάζονται από τους τοκογλύφους και κερδοσκόπους που κυβερνούν την neoellada να ζουν στα όρια της φτώχειας. Πολλοί άλλοι, ακόμη και νέας ηλικίας δεν αντέχουν και πεθαίνουν από καρδιακά και καρκίνους. Η πανδημία επιδείνωσε αυτή την κατάσταση. Οι κατασχέσεις από τις τράπεζες που με «νόμους» εξελίχθηκαν σε εισαγγελείς, δικαστές και εκτελεστές, είναι πλέον αναρίθμητες. Φεουδαρχία στο φόρτε. Το ότι Ντούιζεμπλούμ, Ρέϊν, Ομπάμα και πολλοί άλλοι ομολόγησαν δημόσια ότι καταχρέωσαν τους Έλληνες για να πληρωθούν οι κερδοσκόποι και οι τοκογλύφοι, δεν προκαλεί αντιδράσεις. Αν υπήρχε άξια πολιτική ηγεσία δεν θα κατάγραφε τις ομολογίες τους και να πάει στις Βρυξέλλες να τις επικαλεστεί; Και να απαιτήσει εμφατικά και οργισμένα την διαγραφή των χρεών; Θέλει όμως πρόσωπα ηγετικά υψηλά για τέτοιες στάσεις. Και ο Διογένης που ακόμη γυρνάει με το λυχνάρι του στην Αθήνα μου είπε δεν τους βρίσκει: «Διάλογος με τον Διογένη και τον Τσαρούχη: Περί αστών, κομμουνιστών και μη εμφύλια ειρηνική πολιτική επανάσταση». https://wp.me/p3OqMa-1LV]»
Παρενθετικά, υπενθυμίζουμε ότι στην πολλών αιώνων διαδρομή τους οι Έλληνες απέδειξαν ότι είχαν αντοχές. Όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν τον Ελληνικό κόσμο, εγκατέστησαν πραιτοριανούς και διοικούσαν δεσποτικά τις Ελληνικές Πόλεις και Κοινά. Όμως, των Ελλήνων οι Κοινότητες αντιστάθηκαν σθεναρά μέχρι που είχαμε την Βυζαντινή Οικουμένη. Το ίδιο και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά την πτώση της Βασιλεύουσας Πόλης. Βασικά, ο απέραντος Ελληνικός κόσμος που άρχιζε από την Ευρώπη και έφθανε στα βάθη της Ανατολής δέχθηκε 5 μεγάλα πλήγματα: Με την δολοφονία το Καποδίστρια ακυρώθηκε η ελπίδα απόκτησης εθνικά ανεξάρτητου-ελεύθερου και δημοκρατικού νεοελληνικού κράτους, με την εγκατάλειψη του Ελληνισμού των Βαλκανίων το νεοελληνικό κράτος απομονώθηκε, με την καταστροφή του 1922 που προκάλεσε ο ερασιτεχνισμός του Αθηναϊκού κράτους εξοντώθηκαν οι Κοινότητες της Ανατολής, με το πραξικόπημα του 1974 στην Κύπρο οι Έλληνες της Μεγαλονήσου μπήκαν σε τροχιά αφανισμού και με την κρίση της δεκαετίας του 2010 ο μεταμοντέρνος πόλεμος επιχειρεί να εξοντώσει όσους απέμειναν.
Με όλα αυτά τα πλήγματα κανείς εύλογα διερωτάται εάν υπάρχουν πλέον οι προϋποθέσεις για αντίσταση. Το εθνομηδενιστικό δηλητήριο των τελευταίων δεκαετιών (συχνά οι βρύσες από τις οποίες έτρεχε ήταν και κωλοτουμποπολυτεχνειακές) είναι αβάσταχτα πολύ και οι πνευματικές πληγές δύσκολα επουλώνονται. Ασυγκράτητος Χείμαρρος έγινε ο εθνομηδενισμός. Ακόμη και τώρα. Πάνω στα πεσμένα κορμιά, αδίστακτα κάποιοι ξερνούν εθνομηδενιστικό δηλητήριο. Να το πούμε διαφορετικά: Ο φασισμός στα ακρότατα όριά του. Για να είμαστε όσο πιο ακριβείς πρέπει να πούμε ότι κατά την διάρκεια της επάρατης Χουντικής επταετίας πολλοί αφανείς Έλληνες μεταξύ των οποίων και πολλά Ελληνόπουλα γνήσιοι συνεχιστές της διαχρονικής Ελληνικότητας, αντιστάθηκαν όσο μπορούσαν στην Χούντα. Δεν θα τους βρείτε σε κυβερνητικές θέσεις. Δεν θα τους βρείτε σε υψηλά αμειβόμενες πολιτικές θέσεις (εκεί όπου νεοθεσίτες και νεόπλουτοι επιδίδονται στο να διοικούν στο όνομα ξένων συμφερόντων τις μάζες, όπως χαρακτηρίζουν τους Έλληνες πολίτες και ετερόκλητο όχλο την κοινωνία όταν με γνήσια φιλοπατρία, ήρεμα και ειρηνικά διαμαρτύρεται για τα πολιτικά τους «εγκλήματα» κατά του Ελληνικού εθνοκράτους.
Τα κοσμοθεωρητικά γνήσια και άφθαρτα Ελληνόπουλα μέσα στα οποία ρέει ο διαχρονικός και οικουμενικός πολιτισμός της Ελληνικότητας, δηλαδή της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, λογικά θα συνεχίσουν να προσκολλώνται στις πολιτικές τους παραδόσεις και θα τις διαιωνίζουν. Ιθάκη τους είναι η πατρίδα και οι σημαίες τους γράφουν δημοκρατία, πολιτική ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία. Θα συνεχίσουν να το κάνουν έστω και εάν εξαφανιστεί το εξ αντικειμένου, πλέον, αξιοθρήνητο, σάπιο και υπό τοκογλυφική κατοχή νεοελληνικό κρατίδιο. Η κληρονομιά τους είναι η Ελευθερία και η Δημοκρατία. Όπως έκαναν και στο παρελθόν λογικά θα συνεχίσουν να παλεύουν, να αντιστέκονται και να είναι περήφανοι γι’ αυτό έστω και αν πλήττονται.
Υστερόγραφο. Όσον αφορά τις συνοδευτικές φωτογραφίες υπογραμμίζεται αυτό που γράφτηκε πιο πάνω, ότι δηλαδή η αντίσταση στην Χούντα άρχισε από το 1972 συνεχίστηκε το 1973 με κορύφωση το Φθινόπωρο του 173, τον Ιούλιο του 1974 κατά του πραξικοπήματος στην Κύπρο που προκάλεσε τη πτώση της χούντας και το Φθινόπωρο του 1974 εν μέσω μιας κυριολεκτικά μεταβατικής φάσης μερικών μηνών. Συνεχίστηκε αρχές του 1975 μέχρι που σταθεροποιήθηκε το νέο πολιτικό σύστημα. Οτιδήποτε και αν σημαίνει αυτό.
Μερικές παρεμβάσεις. [Όλες οι παρεμβάσεις: Τίτλοι-σύνδεσμοι δοκιμίων και άρθρων αναρτημένων στο διαδίκτυο https://wp.me/p3OqMa-26x%5D
• Μοντερνισμός-Μεταμοντερνισμός: Διαδρομές του ιδεολογικού φαινομένου και η κατάληξή τους στην κυριαρχία των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων http://wp.me/p3OlPy-1GB
• Αριστοτελισμός, διαδρομές των Νέων Χρόνων και το μοντερνιστικό ιδεολογικό δηλητήριο http://wp.me/p3OqMa-1jx
• ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ: Τι είναι οι Θερμοπύλες, εν τέλει; Τι είναι η Ιθάκη; Τι είναι οικογένεια; Τι είναι πατρίδα; http://wp.me/p3OlPy-1pZ – http://wp.me/p3OqMa-1j0
• ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ http://wp.me/p3OqMa-1ij – http://wp.me/p3OlPy-1pn
• Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΡΟΚΑΝΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Συμπεριλαμβάνει απόσπασμα από το «Κοσμοθεωρία των Εθνών» http://wp.me/p3OqMa-1ie
• ΗΘΙΚΗ και ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ, Η μη θεσπισμένη ισχύς στην διεθνή πολιτική. Πολιτική θεολογία versus πολιτική θεωρία και η σημασία της αξιολογικά ελεύθερης περιγραφής και ερμηνείας των διεθνών φαινομένων ¬- http://wp.me/p3OlPy-1bH – http://wp.me/p3OqMa-13c
• ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΈΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΎ ΚΑΙ Η ΚΑΤΆΛΗΞΉ ΤΟΥ: ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ,ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΩΝ http://wp.me/p3OqMa-138
• ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΡΟΚΑΝΙΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΜΟΡΡΩΝ http://wp.me/p3OlPy-1kS
• ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ, Η «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» και συνθήκες που την κατεδαφίζουν. http://wp.me/p3OqMa-1n1
• ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ, Η «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» και συνθήκες που την κατεδαφίζουν. http://wp.me/p3OlPy-1bQ – http://wp.me/p3OqMa-15l
• [συνομιλία με τον Κονδύλη – Οι Έλληνες “μπουμπουνοκέφαλοι προοδευτικοί” http://wp.me/p3OlPy-BD ]
• ΜΕ ΑΦΟΡΜΉ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΊΩΝ: ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΟΜΟΡΡΑ VERSUS ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ http://wp.me/p3OqMa-1jA
• ΑΝΤΙ-ΗΓΕΜΟΝΙΣΜΟΣ: Η ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ Ο ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ ΤΩΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑΚΩΝ ΑΝΤΙ-ΗΓΕΜΟΝΙΚΩΝ ΣΤΑΣΕΩΝ ΜΑΣ http://wp.me/p3OlPy-1l6
Εσχατολογικό ιδεολογικό δηλητήριο και πολιτική θεολογία versus Αριστοτελική πολιτική σκέψη https://wp.me/p3OlPy-1Ku
Αριστοτελισμός, διαδρομές των Νέων Χρόνων και το μοντερνιστικό ιδεολογικό δηλητήριο http://wp.me/p3OqMa-1jx
Προσανατολιστική πολιτική σκέψη Ομηρικών προδιαγραφών. Όμηρος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης, Καβάφης, Ιθάκη, Πατρίδα https://wp.me/p3OqMa-1qL
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
http://www.ifestos.edu.gr / http://www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
ΔημοκρατίαΦιλοπατρίαΕλευθερία https://www.facebook.com/groups/1389111107883357/
Διεθνής πολιτική 21ος αιώνας https://www.facebook.com/…/InternationalPolitics21century/
ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/…/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos
Κατηγορίες:Ήφαιστος, Δημοκρατία, ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ, Ελληνικότητα, αναρχικοί
Παναγιώτης Ήφαιστος - Panayiotis Ifestos 