Σημ. στο τέλος παρατίθεται ρεπορτάζ με τις κύριες θέσεις του προγράμματος του προέδρου Ερντογάν και με αναφορές στον τρόπο που προσεγγίζονται τα στρατηγικά ζητήματα και οι σχέσεις με τις ηγεμονικές δυνάμεις.
Μεταψυχροπολεμική εποχή και η ρευστότητα των στρατηγικών σχέσεων μετά τον πόλεμο της Ουκρανίας
Προχωρώντας βαθύτερα στον 21ο αιώνα και καθώς το πολυπολικό διεθνές σύστημα ωριμάζει οι διεθνείς σχέσεις είναι πολύ πιο ρευστές σε σύγκριση με τον Ψυχρό Πόλεμο. Παρά το γεγονός ότι ο πόλεμος της Ουκρανίας επιτάχυνε τις συμμαχικές ανακατατάξεις και τις ανακατανομές ρόλων, οι εξελίξεις αυτές ήταν αναμενόμενες και τα αίτια εξετάζονταν συχνά και πυκνά από σημαίνοντες επιστήμονες της στρατηγικής ανάλυσης Θουκυδίδειων προδιαγραφών. Συχνά υπογραμμιζόταν ότι όταν λαμβάνουν χώρα μεγάλες ανακατανομές ισχύος οι εναλλαγές συμμαχιών επιταχύνονται. Ότι επίσης όσα κράτη κοιμούνται τον ύπνο τον αξύπνητο της «ανθόσπαρτης παγκοσμιοποίησης» μοιραία υπόκεινται βλάβες ή και να εκμηδενίζονται. Ήδη και ολοφάνερα οι διαρκείς συμμαχικές συγκλίσεις και ελιγμοί είναι μεν φαινομενικά εφήμεροι αλλά ανάλογα με τις εξελίξεις είναι βαθύτερων και μακροχρόνιων προεκτάσεων. Εξ ου και στο επίκεντρο των συζητήσεων είναι εξελίξεις που προγενέστερα κάποιοι θεωρούσαν αδιανόητες,. Όπως για παράδειγμα οι σχέσεις Κίνας-Ρωσίας, Ρωσίας-Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας, Κίνας, Ιράν. Τίποτα δεν αποκλείεται, επαναπροσδιορίζονται οι πλανητικές και περιφερειακές ισορροπίες και η Δυτική Ευρώπη εισήλθε σε μετάβαση με το Γερμανικό ζήτημα στο επίκεντρο, το οποίο εν τούτοις ελάχιστα συζητείται.
Τα διαμορφωτικά κριτήρια και παράγοντες των εναλλαγών συμμαχιών καμιά σχέση δεν έχουν με συναισθηματισμούς, φιλίες, χορούς και τραγούδια. Για τα βιώσιμα κράτη εντός του ανελέητα ανταγωνιστικού και συγκρουσιακού κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος είναι πρωτίστως κριτήρια ισχύος, ανακατανομών ισχύος και συμφερόντων, γεωπολιτικά κριτήρια μονιμότερου χαρακτήρα, απειλές και ανάγκες της αποτροπής με εξωτερικές εξισορροπήσεις και για τα λιγότερο ισχυρά κράτη εκτιμήσεις για το πώς εξελίσσονται οι σχέσεις των ηγεμονικών δυνάμεων.
Νεφελοβατεί επικίνδυνα, για παράδειγμα, εάν ένα κράτος δεν κάνει σωστές εκτιμήσεις για το πώς θα εξελίσσονται οι σχέσεις εντός του πολυπολικού διεθνούς συστήματος στα πεδία, μεταξύ άλλων, Κίνας, Ρωσίας, κρατών της Μέσης Ανατολής και Ευρώπης, Ευρώπης-ΗΠΑ-Ρωσίας, Γερμανίας-Γαλλίας και άλλων μελών της ΕΕ, Ινδίας-Κίνας-Ρωσίας και Τουρκίας η οποία καταμαρτυρούμενα ελίσσεται συχνά επιδέξια σε όλα τα επίπεδα. Εάν σταθούμε στις συμμαχικές σχέσεις υπό ένα ευρύτερο πρίσμα, μεταξύ πολλών άλλων, θα μπορούσαν να γίνουν οι εξής επισημάνσεις.
Τι σημαίνει αξιόπιστη συμμαχική συνδρομή
Κατ’ αρχάς, στις τυπικές ή άτυπες συμμαχικές συσπειρώσεις υπάρχει υπόσχεση ενίσχυσης συνδρομής στις αμυντικές ανάγκες των συμβαλλομένων αλλά όχι εγγύηση. Η βαθμίδα ενίσχυσης, επιπλέον, συναρτάται λιγότερο με νομικές δεσμεύσεις και περισσότερο με συγκεκριμένα ζητήματα και συμφέροντα.
Αξιόπιστη συμμαχική συνδρομή σημαίνει ότι οι ένοπλες δυνάμεις και το στρατιωτικό προσωπικό ενός κράτους που προεκτείνει την άμυνά του σε άλλο κράτος είναι έτοιμο να υποστεί κόστος συμπεριλαμβανομένων θανάτων πολιτών του.Κάτι τέτοιο απαιτεί το στρατηγικό, οικονομικό και πολιτικό όφελος να είναι αρκετά μεγάλο ούτως ώστε να υπερισχύει του αντίστοιχου κόστους. Ενώ αυτά τα κριτήρια είναι ρευστά ανάλογα με το πώς εξελίσσονται τα τοπικά, περιφερειακά και πλανητικά στρατηγικά δεδομένα η πιθανότητα συνδρομής / ενίσχυσης του κράτους-αποδέκτη αυξάνεται εάν υπάρχουν απτές δεσμεύσεις του κράτους που υπόσχεται να παρέμβει
Παραδείγματα από την σύγχρονη ιστορία
Πιο συγκεκριμένα, στα πεδία της στρατηγικής ανάλυσης το ζήτημα της αξιοπιστίας των συμμαχικών δεσμεύσεων έχει σχεδόν εξαντληθεί τόσο βιβλιογραφικά* όσο και ως δημόσιο και διεθνές θέμα όταν επί δεκαετίες εξεταζόταν καθημερινά η δέσμευση των ΗΠΑ να πολεμήσει στην Ευρώπη εάν η τελευταία δεχθεί επίθεση από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Για να γίνει πιο αξιόπιστη η Αμερικανική προεκταθείσα αποτροπή στην Ευρώπη εγκατέστησε εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανούς στρατιώτες και οπλικά συστήματα συμπεριλαμβανομένων πυρηνικών όπλων. Εν τούτοις, ποτέ δεν σταμάτησαν οι συζητήσεις εξ ου και η μεγάλη βιβλιογραφική και πολιτική/στρατιωτική συζήτηση για τον έλεγχο της κλιμάκωσης και μέχρι που θα μπορούσε φθάσει –και εάν μπορούσε να φθάσει– η Αμερικανική συνδρομή.
Ενδεικτικά, η συζήτηση για αυτό το θέμα βρισκόταν στο επίκεντρο των Γαλλικών αιτιολογήσεων όταν η Γαλλία προχώρησε στην απόκτηση πυρηνικών όπλων και αποχώρησε από το στρατιωτικό σκέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας. Αναφέρεται η χαρακτηριστική θέση του Ντε Γκολ: «Οι ΗΠΑ δεν θα θυσιάσουν την Νέα Υόρκη για το Παρίσι», εξ ου και το γεγονός ότι ναι μεν οι συμμαχικές συγκλίσεις με τις ΗΠΑ συνεχίστηκαν αλλά η Γαλλία πέτυχε να συνοδευτούν από πυρηνική αυτοδυναμία και σε κάποιο τουλάχιστον βαθμό να ελίσσεται επιτυχώς στην διεθνή πολιτική σύμφωνα με τα εθνικά της συμφέροντα.
Πάντως, υπογραμμίζεται ότι το μείζον ζήτημα της συμμαχικής αξιοπιστίας στις σχέσεις Αμερικής-Ευρώπης ήταν οι επί τόπου στρατιωτικές δυνάμεις του υποσχόμενου (των ΗΠΑ) να συνδράμει σε περίπτωση επίθεσης. Επί πολλές δεκαετίες η στρατηγική βιβλιογραφία και οι καταγεγραμμένες πολιτικές συζητήσεις ποτέ δεν θεώρησαν την συνδρομή ως αυτόματη και δεδομένη εκ του γεγονότος ότι μόνο και μόνο υπήρχε η Ατλαντική Συμμαχία (ως συμμαχικός θεσμός με συγκεκριμένες δεσμεύσεις συμβατικού χαρακτήρα). Διόλου τυχαία οι συζητήσεις, μεταξύ άλλων, επικεντρώνονταν στα εξής:
α) τα συμφέροντα του υποσχόμενου (εδώ των ΗΠΑ) να συνδράμει στρατιωτικά και πως αυτά τα συμφέροντα εξελίσσονταν σε συνάρτηση με την διεθνή πολιτική και κυρίως τις στρατιωτικές και διπλωματικές σχέσεις με τον απειλητικό κράτος,
β) οι στρατιωτικές δυνατότητες των αποδεκτών της υπόσχεσης για στρατιωτική συνδρομή και η κοινωνικοπολιτική τους δέσμευση στην αποτρεπτική στρατηγική,
γ) η αλλαγή των ευρύτερων στρατηγικών σχέσεων και ο τρόπος που επηρέαζαν τις υφιστάμενες Συνθήκες και τις υποσχέσεις για στρατιωτική συνδρομή,
δ) οι κατευναστικές τάσεις στο επίπεδο των πολιτικών και των μελών της κοινωνίας.
Ως προς το τελευταίο, είναι χαρακτηριστικό πως όταν συζητούσαν για τα πυρηνικά όπλα μικρού και μεσαίου βεληνεκούς για την αποτροπή αντίστοιχων Σοβιετικών τέλος της δεκαετίας του 1970 και αρχές της δεκαετίας του 1980 εκατομμύρια Γερμανοί διαδήλωναν με συνθήματα «better read than dead» («καλύτερα κόκκινος παρά νεκρός»). Η κοινωνική πολιτική ρευστότητα συνεκτιμήθηκε και οι πιθανές βαθύτατων προεκτάσεων συνέπειες επηρέασαν την λήψη της «διπλής απόφασης» για ανάπτυξη Αμερικανικών πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς ως απάντηση στους αντίστοιχους Σοβιετικούς και αυτό μάλιστα με πρόταση του τότε Γερμανού καγκελάριου Σμίτ. Το τι ακολούθησε είναι γνωστό. Σημειώνεται μόνο ότι παρά τις ιδιόμορφες σχέσεις της Γαλλίας εντός του ΝΑΤΟ και των σχέσεων της Γαλλίας με τις ΗΠΑ, το Παρίσι υποστήριξε όσο κανείς άλλος την εγκατάσταση των Αμερικανικών πυραύλων.
Υποσχέσεις και αξιοπιστία
Όπως ισχύει και για συμμαχικές συγκλίσεις που δεν είναι συγκροτημένες με Συνθήκη, η αξιοπιστία των υποσχέσεων συνδρομής σε περίπτωση κινδύνου σε όλες τις περιπτώσεις είναι μια υπόθεση που εξελίσσεται διαρκώς ανάλογα με τα συμφέροντα και την αξιοπιστία της ισχύος του δυνητικού αποδέκτη της συνδρομής.
Χωρίς να επεκταθούμε για ένα ζήτημα που αναλύθηκε εκτενώς αλλού* υπογραμμίζεται εμφατικά ότι το πιο σημαντικό ζήτημα όπως καταμαρτυρείται διαχρονικά είναι το εξής: Η αξιοπιστία της συμμαχικής συνδρομής είναι λιγότερο συνάρτηση καταγεγραμμένων νομικών δεσμεύσεων και περισσότερο συνάρτηση στρατηγικών συμφερόντων. Οι δεσμεύσεις και η αξιοπιστία τους κυμαίνονται σύμφωνα με τις στρατηγικές κυμάνσεις.
Για να σταθούμε στην σύγχρονη εποχή δύο από τις καταμαρτυρούμενα πανίσχυρες συμμαχικές συγκλίσεις ήταν των ΗΠΑ με την Κίνα την δεκαετία του 1970 και των ΗΠΑ με το Ισραήλ από την ίδρυσή του τελευταίου μέχρι σήμερα. Όταν ΕΣΣΔ και Κίνα αντιπαράθεσαν ένα εκατομμύριο στρατιώτες εκατέρωθεν η Μόσχα ειδοποίησε την Μόσχα ότι επίκειται πυρηνική επίθεση κατά της Κίνας, ο τότε πρόεδρος Νίξον απάντησε με κόκκινο πυρηνικό συναγερμό και μήνυμα ότι «δεν θα επιτρέψει μια τόσο μεγάλη ανακατανομή ισχύος στον πλανήτη» που θα έθιγε τα Αμερικανικά συμφέροντα και θα αναβάθμιζε την Σοβιετική Ένωση. Την ίδια εποχή, είχαμε το «δόγμα Νίξον» που μετέθετε το βάρος περιφερειακών διενέξεων σε τοπικά κράτη.
Κανείς μπορεί να σκεφτεί ορθολογιστικά τις συντρέχουσες εξελίξεις και αφού συνεκτιμήσει ότι στις ΗΠΑ μια καθολικά αποδεκτή Μεταψυχροπολεμική θέση ήταν πως η Κίνα είναι η κύρια στρατηγική πρόκληση, να διερωτηθεί για την λογική και τον ορθολογισμό των Αμερικανικών αποφάσεων τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα όσον αφορά την Ουκρανία και την Ρωσία. Ποια είναι η κύρια πρόκληση για τις ΗΠΑ και πως εξελίσσονται οι στρατηγικές σχέσεις; Ως προς αυτά, όσον αφορά την θέση της Γερμανίας και της Ευρώπης εν γένει είναι πολύ μεγάλο ζήτημα για να αναλυθεί επαρκώς εδώ. Σημειώνεται μόνο ότι στην Ευρώπη και κυρίως στην Γαλλία η κυρίαρχη θέση ήταν πως στρατηγικά απαιτείται αφενός ενσωμάτωση της Ρωσίας στην Ευρώπη με ανάπτυξη οικονομικών και νέων θεσμικών σχέσεων και αφετέρου η με κάθε τρόπο αποθάρρυνση της σύγκλισης Κίνας-Ρωσίας.
Η περίπτωση του Ισραήλ και η αρχή της αυτοβοήθειας
Για να φωτιστούν περισσότερο τα πιο πάνω που αφορούν πάγια χαρακτηριστικά των συμμαχικών εξισορροπήσεων εντός κάθε κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος, θα μπορούσε να γίνει αναφορά και στο Ισραήλ. Η διαχρονικά πανίσχυρη συμμαχική σχέση με τις ΗΠΑ δεν στηρίζεται σε καταγεγραμμένες συμβατικές δεσμεύσεις αλλά σε συγκεκριμένα στρατηγικά κριτήρια και παράγοντες: Το Ισραήλ αδιάλειπτα διαθέτει το ίδιο πανίσχυρη αποτρεπτική στρατηγική και στρατιωτική ικανότητα. Μπορεί να αντιμετωπίσει, υπολογίζεται, 2.5 φορές όλους τους αντιπάλους του στην περιφέρεια όπου ανήκει. Εξάλλου, διαθέτει πυρηνικά όπλα ως έσχατο μέσο.
Έχει επίσης πανίσχυρα στρατηγικά επιτελεία και πανίσχυρες μυστικές υπηρεσίες –o Νίξον έγραψε ότι η CIA μπροστά στην Mossad είναι περίπου «παιδική χαρά»– και όπως είναι πλέον φανερό και στους μη ειδήμονες ασκεί στρατηγική εποπτεία στην περιφέρειά του με άτυπες αλλά σημαντικές συγκλίσεις. Επίσης, με διαρκείς αθέατες συναλλαγές με τοπικά κράτη και με μεγάλες δυνάμεις και με αξιώσεις παραχωρήσεων που εδραιώνουν το παράδειγμα για πως ένα κράτος εντός του κρατοκεντρικού κόσμου που ζούμε συναλλάσσεται με άλλα κράτη και ιδιαίτερα με τις μεγάλες δυνάμεις.
Είναι σημαντικό πάντως να υπογραμμιστεί ότι στο Ισραήλ όλοι συμφωνούν ότι σε τελική φάση ισχύει η αρχή της αυτοβοήθειας: Η ασφάλειά του και η επιβίωσή του είναι δική του υπόθεση, αυτό το ξέρουν όλοι και οι συμμαχικές συγκλίσεις είναι ενισχυτικές. Σίγουρα ένα σημαντικό κριτήριο της στρατηγικής αξιοπιστίας του Ισραήλ είναι ότι ποτέ δεν κατευνάζει αλλά πάντα μόνο αποτρέπει.
Χωρίς να επεκταθούμε άλλο αναφέρεται μια ακόμη περίπτωση στον αντίποδα. Της Λιβύης επί Καντάφι. Είναι δύσκολο να μετρήσει κανείς και να καταγράψει πόσες φορές υπέγραψε συνθήκες συμμαχίας ή και ένωση με άλλα κράτη στην περιφέρειά του αλλά μόλις επέστρεφε στην Λιβύη όλοι τα ξεχνούσαν.
Η περίπτωση της Ελλάδας και τα διαχρονικά διλήμματα
Ερχόμαστε τώρα στην Ελλάδα για να γίνουν μερικές μόνο επισημάνσεις που αφορούν τα πιο πάνω και τα συμπαρομαρτούντα. Ενώ δεν υποτιμάται η νομική και κάθε άλλη συμβατική θεσμική δέσμευση, η αξιοπιστία μιας υπόσχεσης συμμαχικής συνδρομής είναι πρωτίστως ζήτημα συμφερόντων όπως είναι και όσον αφορά το κράτος που αναμένει και ελπίζει για συνδρομή ακόμη πιο σημαντικό είναι οι δικές του στρατηγικές ικανότητες που για να είναι αξιόπιστες αποκλείουν κάθε κατευναστική θέση, δήλωση ή ενέργεια.
Αφού τονιστεί με έμφαση ότι κανείς δεν θα παίρνει στα σοβαρά τα Ελληνικά συμφέροντα εάν κατευνάζει αντί να αποτρέπει τις απειλές επιτάσσεται το Ελληνικό κράτος να θεωρεί τις υποσχέσεις συνδρομής συμπληρωματικές και εν δυνάμει εξελισσόμενες προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Είτε είναι τυπικές ή άτυπες συμμαχικές συγκλίσεις πχ με τις ΗΠΑ ή με κράτη της Μέσης Ανατολής, ή με την Γαλλία ή άλλο κράτος, μερικά καίρια ζητήματα συναρτώνται ευθέως με την αξιοπιστία της εθνικής στρατηγικής, την εθνική ασφάλεια και την εξέλιξη των θέσεων και αποφάσεων των άλλων κρατών.
Πρώτον, ως κυρίαρχο κράτος να διαθέτει επαρκή ισχύ για να εφαρμόζει άμεσα τα μονομερή κυριαρχικά δικαιώματα που προβλέπει το διεθνές δίκαιο και οι Συνθήκες όσον αφορά την Αιγιαλίτιδα ζώνη. Δεύτερον, να προεκτείνει αξιόπιστα την άμυνά της στην Κυπριακή Δημοκρατία όπου ζει και πλειοψηφεί το ένα δέκατο του Ελληνισμού. Αυτό απαιτεί να πεταχτεί στην κάλαθο των άχρηστων και επικίνδυνων θέσεων η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα που εξ αντικειμένου καθιστά όμηρους τον Ελληνισμό στην Μεγαλόνησο αλλά κατ’ επέκταση καθιστά στρατηγικό όμηρο και το Ελλαδικό κράτος. Τα άλλα κράτη αναλύουν, εκτιμούν και αποφασίζουν για τα συμφέροντα τους αφού συνεκτιμήσουν την αποτρεπτική ικανότητα της Ελλάδας και τις προεκτάσεις των ζητημάτων που μόλις αναφέρθηκε και που αφορούν το δίκαιο της θάλασσας και την διασφάλιση διαιώνισης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ότι και να λέγεται δημόσια ο σκοπός τους θα προσαρμόζεται αρνητικά σε κάθε κατευναστικό κατήφορο που αφορά την Ελληνική εθνική ασφάλεια. Τρίτον, οι τυπικές ή άτυπες συμμαχικές συγκλίσεις και ρήτρες συνδρομής θα έχουν στοιχειώδη έστω αξιοπιστία εάν συμπεριλάβουν δυνάμεις επί τόπου και εάν τα εμπλεκόμενα κράτη ενσωματώνουν τις αποφάσεις στο στρατηγικό τους δόγμα. Εάν επίσης το ενδιαφερόμενο κράτος επιδίδεται στο άθλημα συναλλαγών και συγκλίσεων συμφερόντων σε αμοιβαία επωφελή βάση.
Τι ισχύει για όλα τα πιο πάνω και τα συμπαρομαρτούντα. Αυτό είναι ίσως το κρισιμότερο ερώτημα για την σύγχρονη Ελλάδα καθώς εξελίσσονται οι στρατηγικές σχέσεις. Εν τούτοις, οίκοι, ελάχιστα συζητείται.
―-
*Τα ζητήματα της αξιοπιστίας των συμμαχιών έχουν αναλυθεί εκτενώς από τον γράφοντα σε πολλά βιβλία, άρθρα και δοκίμια. Αναφέρονται τα εξής βιβλία: Nuclear Strategy and European Security Dilemmas (Gower), ιδ. Κεφ. 1, 10-14 και 21-26. Επίσης στο Ευρωπαϊκή Άμυνα και Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων και κατηγοριών κατά της Ευρωπαϊκής ιδέας (Εκδόσεις Οδυσσέα – εξαντλημένο υπό επανέκδοση συμπληρωμένο), ιδ. κεφ. 8. Επίσης, Διπλωματία και στρατηγική των μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων (Εκδόσεις Ποιότητα).
Πηγή. Σε παραπλήσια μορφή στο Huffington Post
Εκλογές στην Ελλάδα και την Τουρκία
Τον Μάιο 2023 οι εκλογές στην Ελλάδα και στην Τουρκία και τα προγράμματα των πολιτικών παρατάξεων καταμαρτυρούν την διαφορετική θέαση της διεθνούς πολιτικής των εκατέρωθεν πολιτικών εξουσιών. Το μείζον ερώτημα είναι κατά πόσο η πολιτική ηγεσία και η κοινωνία θεωρεί την ανεξαρτησία και την κρατική κυριαρχία θέσφατα και κόκκινες γραμμές στις διαπραγματεύσεις με τις ηγεμονικές δυνάμεις. Είναι ένα πράγμα η τυφλή υπακοή και οι παραστάσεις αναλώσιμου κράτους και άλλο οι συναλλαγές ως κυρίαρχο κράτος σε ισότιμη βάση και με σκοπό «ισόρροπο πάρε δώσε». Το ζήτημα αυτό αναλύθηκε επανειλημμένα στο πλαίσιο της στρατηγικής θεωρίας όπου οι «πελατειακές σχέσεις» (patron-client relations) είναι από καιρό κεντρικό ζήτημα. Βλ. για παράδειγμα. Βλ. ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. Διαπραγματευτική στρατηγική της Ελλάδας. «Πελατειακές σχέσεις» («patron-clientrelations») μεταξύ ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών και ο διάλογος Μηλίων-Αθηναίων στον Θουκυδίδη. https://piotita.gr/?p=3101 και «Πελατειακές σχέσεις» (patron-clientrelations) μεταξύ ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο… http://wp.me/p3OlPy-wB . Επίσης Προσδιοριστικές γεωπολιτικές / γεωστρατηγικές θεωρήσεις και οι άξονες των ηγεμονικών αντιπαραθέσεων στις περιφέρειες τον 21ο αιώνα. https://wp.me/paSdey-1PN και Συναλλαγές των λιγότερο ισχυρών κρατών με τις μεγάλες δυνάμεις και η Ελλάδα https://wp.me/p3OlPy-27J . Επίσης ΚΑΤΕΥΝΑΣΜΟΣ: ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΟΛΕΜΟΥ Ή ΉΤΤΑΣ ΧΩΡΙΣ ΠΌΛΕΜΟ https://wp.me/p3OlPy-Kx , Το αναδυόμενο πολυπολικό διεθνές σύστημα και ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων στις περιφέρειες: Ανατολική Μεσόγειος, Μέση και Μείζονα Ανατολή*. http://wp.me/p3OlPy-1CO , Ο πόλεμος ως διαχρονικό φαινόμενο https://wp.me/paSdey-1DE http://wp.me/p3OqMa-1nr , ΠΟΛΕΜΟΣ: ΑΝΙΑΤΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ, ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ, ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ https://wp.me/paSdey-1UY , ΤΟΥΡΚΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ: Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΑΚΡΟΒΑΣΙΩΝ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ Η ΚΛΙΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΠΑΙΓΝΙΩΝ. Βραχυχρόνιοι, μεσοπρόθεσμοι και μακροχρόνιοι στρατηγικοί σχεδιασμοί και μεταβλητές μεγάλης κύμανσης http://wp.me/p3OlPy-1AE – http://wp.me/p3OqMa-1np
Οι στρατηγικές εξελίξεις εντός του πολυπολικού πλέον διεθνούς συστήματος είναι καταιγιστικές και στις περιφέρειες η αστάθεια είναι προγραμματικά δεδομένη. Ερασιτεχνισμοί και απάθεια είναι πολυτέλεια.
Ακολουθεί χωρίς σχόλια το μάλλον εκτενές κείμενο-ρεπορτάζ του Hellas Journal για το πρόγραμμα το προέδρου Ενρτογάν
Αυτές είναι οι ελληνικού ενδιαφέροντος αναφορές-“ποταμός” στο Μανιφέστο του Ταγίπ Ερντογάν: Η Ελλάδα …παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο!!! (Hellas Journal) (από ανάρτηση στο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/permalink/6470554036312124/ – https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/ )
Εισ. Σημ. Εξαιρετικά ενδιαφέρον. Όχι μόνο για τις θέσεις που προσγειώνουν κάθε αιθεροβάμονα και επικίνδυνο κατευναστή αλλά και για το γεγονός ότι αντίθετα με «κάποια» γειτονικά κράτη η Τουρκία έχει επίσης εκλογές. Σε αυτά τα όπως εξελίσσονται τα πράγματα θνησιγενή γειτονικά κράτη είναι μάταιο να προσπαθείς να βρεις κατιτί που αφορά τους κύριους προσανατολισμούς εθνικής στρατηγικής και τις προσεγγίσεις εκπλήρωσης των μεγάλων απειλών ή το πώς το κράτος θα κινηθεί εν μέσω ενός διεθνούς συστήματος όπου οι στρατηγικές εξελίξεις είναι καταιγιστικές.
Με τίτλο «Για τον ‘Αιώνα της Τουρκίας’ – Τα σωστά βήματα» παρουσιάστηκε προχθές το βράδυ, σε πανηγυρική προεκλογική εκδήλωση, από τον Πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ ερντογάν (Erdogan), το 485 σελίδων προεκλογικό πρόγραμμα του ισλαμικού κόμματος AKP [προσδιορίζεται ως «Εκλογική Δήλωση 2023»].
Το κείμενο αποτελεί συνδυασμό απολογισμού και προγραμματικών διακηρύξεων. Διαρθρώνεται σε Έξι Πυλώνες πολιτικής. Ο 5ος Πυλώνας αφορά στην Εξωτερική Πολιτική (περίπου 50 σελίδες). Εδώ απαντούν διάσπαρτες άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος αναφορές.
Παράλληλα, στον υπογεγραμμένο από τον Tayyip Erdogan ‘Πρόλογο’ (εισαγωγική διακήρυξη ‘αρχών και στόχων’ του AKP που «δεν είναι μόνο πολιτικό κόμμα, αλλά κίνημα με συγκεκριμένα αιτήματα»), προσδιορίζονται δύο γενικές κατευθύνσεις – ιδανικά του ‘κινήματος’ AKP: «Μια Ισχυρή και Μεγάλη Τουρκία» και «Ένας πιο δίκαιος κόσμος». Επεξηγώντας το δεύτερο ιδανικό, ο Τούρκος ισλαμιστής Πρόεδρος αναφέρει μ.ά. τα εξής:
«Στη νέα εποχή, ο ιμπεριαλισμός οργανώνεται όχι μόνο μέσω οργανισμών αλλά και μέσω κρατών-πληρεξουσίων. Η υποστήριξη της Δύσης προς την Ουκρανία δεν προσφέρεται επειδή αγαπούν πολύ την Ουκρανία, αλλά για να διασφαλιστεί μια μακροπρόθεσμη αστάθεια μέσω της Ουκρανίας. Η ίδια κατάσταση και νοοτροπία βρίσκεται και πίσω από τη στήριξη που προσφέρεται στην Ελλάδα σήμερα. Προσπαθούν να ανοίξουν δρόμο για νέες ανισορροπίες και συγκρούσεις ενθαρρύνοντας την Ελλάδα στην περιοχή. Έτσι, ο κόσμος παρασύρεται σε μια νέα περίοδο αστάθειας, με νέους τύπους εντάσεων, συγκρούσεων και πολέμων που διεξάγονται, από την μια πλευρά, μέσω ‘πληρεξούσιων’ οργανισμών και κρατών [σ.σ. ενν. πολέμους ‘δι’ αντιπροσώπων’], και από την άλλη πλευρά με τα μέσα της οικονομίας. Ως Τουρκία, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να το αποτρέψουμε αυτό και το ΑΚP προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό.» [σελ. 10]
n Ο Τέταρτος Πυλώνας της ‘Εκλογικής Δήλωσης 2023’ αφορά σε «Δικαιοσύνη, Δημοκρατία, Ανθρώπινα Δικαιώματα». – Επισημαίνονται οι εξής αναφορές (προέρχονται από τα ‘απολογιστικά’ μέρη του 4ου Πυλώνα, τέτοια μέρη περιλαμβάνονται σε κάθε Πυλώνα και τα υποκεφάλαιά του, υπό τον τίτλο «Τι κάναμε μαζί»):
● Στο τζαμί της Αγίας Σοφίας, το οποίο άνοιξε για λατρεία ως τζαμί μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τον Φατίχ Σουλτάν Μεχμέτ, αλλά χρησιμοποιήθηκε ως μουσείο για 86 χρόνια από το 1934, στις 24 Ιουλίου 2020, με μεγάλο ενδιαφέρον και ενθουσιασμό του έθνους μας, τελέστηκε η Προσευχή της Παρασκευής και έτσι προσφέρθηκε στην υπηρεσία του μουσουλμανικού κόσμου και όλης της ανθρωπότητας ως τζαμί, σύμφωνα με την ιδρυτική πράξη. Ξεκινήσαμε ολοκληρωμένες εργασίες αποκατάστασης στο τζαμί της Αγίας Σοφίας […] Το έργο, που είναι το σύμβολο της κατάκτησης, θα συνεχίσει να αγκαλιάζει την ανθρωπότητα σύμφωνα με την κληρονομιά του Φατίχ και σύμφωνα με την ταυτότητά του ως μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς. [σελ. 165]
● Αποκαταστήσαμε και ανοίξαμε χώρους λατρείας που ανήκουν σε διαφορετικές θρησκείες και πεποιθήσεις, όπως η Μονή Sümela, η εκκλησία Akdamar, η εκκλησία Sveti Stefan (Σιδερένια Εκκλησία) και η Μεγάλη Συναγωγή της Αδριανούπολης.
● Διασφαλίσαμε δικαιώματα ιδιοκτησίας επιστρέφοντας ακίνητη περιουσία σε κοινοτικά ιδρύματα που ανήκουν σε μειονότητες. Με τις ρυθμίσεις που κάναμε, εξασφαλίσαμε την εγγραφή 1084 ακινήτων στο όνομα κοινοτικών ιδρυμάτων μεταξύ 2003 και 2018. [σελ. 343]
n Ο Πέμπτος Πυλώνας της ‘Εκλογικής Δήλωσης 2023’ [σελ. 385-432] αφορά στην εξωτερική πολιτική και, πέραν των εισαγωγικών και καταληκτικών γενικών διακηρύξεων περί περαιτέρω ενίσχυσης της «διεθνούς ηγετικής παρουσίας της Τουρκίας» (όπου ευδιάκριτη η αποστασιοποίηση από τη ‘Δύση’), με στόχο, μάλιστα, την «εγκαθίδρυση ενός «’Άξονα Τουρκίας», περιλαμβάνει συγκεκριμένες αναφορές στην «υπεράσπιση της ‘Γαλάζιας Πατρίδας’», «ιδίως στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο»
Μεταξύ άλλων σημειώνεται πως «κινήσεις της Ελλάδας παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και τις συμφωνίες θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια της Τουρκίας» και υπογραμμίζεται ότι: «Θα προσπαθήσουμε να επιλύσουμε τις διαφορές στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο μέσω διπλωματικών συνομιλιών με τη γειτονική μας Ελλάδα, η οποία στάθηκε στο πλευρό μας κατά τη διάρκεια της Καταστροφής του Αιώνα (ενν. σεισμοί 6/2)».
Επίσης, γίνεται αναλυτική καταγραφή πεπραγμένων όσον αφορά στην υπεράσπιση δικαιωμάτων υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο [γνωστοποιήσεις ΟΗΕ, άδειες εξόρυξης ΤΡΑΟ κ.ά.].
Παράλληλα, γίνονται εκτενείς αναφορές στο κυπριακό, με την υπογράμμιση πως «Θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την επίσημη αναγνώριση της (παράνομης) “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” -όπως ονομάζει το ψευδοκράτος- το συντομότερο, προκειμένου να τερματιστεί κάθε είδους αδικία εις βάρος των Τουρκοκυπρίων, συνεχίζοντας την υποστήριξή μας προς την (παράνομη) “ΤΔΒΚ” στο Κυπριακό, την εθνική μας υπόθεση.»
Ιδιαίτερες (απολογιστικές) αναφορές γίνονται και στην πολιτική της Τουρκίας στη Λιβύη (όπως και στον Καύκασο, τα Βαλκάνια και αλλού) καθώς και στο τουρκο-λιβυκό Μνημόνιο.
Παρατίθεται κατά λέξη μετάφραση σχετικών αναφορών:
● Χάρη στην αποφασιστική μας στάση και την ικανότητα που έχουμε αναπτύξει για την υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων, προστατέψαμε τα δικαιώματά μας σε όλη τη Γαλάζια Πατρίδα μας, ιδιαίτερα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
● Η Τουρκία έχει δείξει σε ολόκληρο τον κόσμο ότι είναι ένας παράγοντας που παρέχει σταθερότητα και γεννά εμπιστοσύνη χρησιμοποιώντας τη σκληρή ισχύ, τη διπλωματική ικανότητα και την ήπια ισχύ με ισορροπημένο τρόπο σε κρίσεις.
● […] Η ηγετική μας διπλωματία έχει παίξει βασικό ρόλο στην επίλυση κρίσεων στα Βαλκάνια, τον Καύκασο, τη Μέση Ανατολή και τον Τουρκικό Κόσμο και στη διασφάλιση της εξομάλυνσης. Η χώρα μας, με την ισχυρή και ηγετική κρατική εμπειρία της, είναι έτοιμη για τις νέες αβεβαιότητες και συγκρούσεις στις οποίες βυθίζεται ο κόσμος. Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τους κινδύνους και τις απειλές του χαοτικού κόσμου, θα συνεχίσουμε να κάνουμε καινοτόμα βήματα για την ενίσχυση της δικής μας στρατιωτικής και διπλωματικής ικανότητας, ενώ παράλληλα θα συνεχίσουμε να ενισχύουμε τη θέση μας σε ρεαλιστική βάση εντός της συμμαχίας του ΝΑΤΟ και ενώπιον της ΕΕ. Με την αποτελεσματική εξωτερική μας πολιτική και την αποτρεπτική μας ικανότητα, θα συνεχίσουμε να χτίζουμε τον δικό μας άξονα στον Τουρκικό Αιώνα. [σελ. 387]
● Το διεθνές σύστημα υφίσταται μεγάλη μεταμόρφωση. Η παγκόσμια τάξη πραγμάτων είναι μάρτυρας των αβεβαιοτήτων και των συγκρούσεων του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων. Η στρατηγική υπεροχή της Δύσης σε οικονομικό, διπλωματικό και στρατιωτικό τομέα διαβρώνεται. Οι μη δυτικοί παράγοντες αυξάνουν την επιρροή τους στη διεθνή πολιτική, ειδικά η ασιατική ήπειρος μετατρέπεται σε νέο κέντρο έλξης. [σελ. 388]
● Η έλλειψη παγκόσμιας ηγεσίας γίνεται επίσης αισθητή μέρα με τη μέρα. Η επιδημία του Covid και η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι τα δύο τελευταία παραδείγματα αυτής της κατάστασης. Αντί να δώσουν προτεραιότητα στην παγκόσμια ειρήνη και δικαιοσύνη, οι παγκόσμιοι παράγοντες ακολουθούν μια πολιτική με επίκεντρο τις δικές τους προτεραιότητες. […] Οι ταυτόχρονες συγκρούσεις στη γειτονική μας γεωγραφία δείχνουν ότι έχουν συμβεί ριζικές αλλαγές στο γεωπολιτικό περιβάλλον της Τουρκίας. Ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία επηρεάζει αρνητικά την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Τα βήματα της Ελλάδας που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και τις συμφωνίες θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Ο περιφερειακός ανταγωνισμός που αφορά στην ενέργεια στην Ανατολική Μεσόγειο αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Το περιβάλλον σταθερότητας και ασφάλειας στον Νότιο Καύκασο είναι εύθραυστο επειδή δεν έχει ακόμη επιτευχθεί συνολική συμφωνία. […]. [σελ. 389]
●Το διεθνές σύστημα αναμένεται να διαμορφωθεί σε ένα πιο ανταγωνιστικό και συγκρουσιακό γεωπολιτικό περιβάλλον τα επόμενα χρόνια. Κάποιες χώρες καταβάλλουν έντονες προσπάθειες για να μετατρέψουν το παγκόσμιο σύστημα σε αρένα κατανομής εξουσίας. Αυτή η συνθήκη έχει καταστήσει τη διπλωματική επιρροή, την αποτρεπτική ισχύ, το οικονομικό δυναμικό και τη γεωπολιτική θέση της Τουρκίας πιο σημαντικά από ποτέ. Η Τουρκία υπό την ηγεσία μας έχει γίνει ένας από τους βασικούς παράγοντες στον παγκόσμιο ανταγωνισμό ισχύος, αναλαμβάνοντας ενεργό ρόλο στη διαχείριση παγκόσμιων και περιφερειακών κρίσεων. [σελ. 390]
● Από το 2011, είμαστε ενεργός υποστηρικτής όλων των πολιτικών διαδικασιών που διεξάγονται υπό την ηγεσία του ΟΗΕ για την επίλυση διαφορών στη χώρα [Λιβύη], στο πλαίσιο διαλόγου και αμοιβαίας κατανόησης, με στόχο τη διατήρηση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και της πολιτικής ενότητας της Λιβύης, η οποία έχει μεγάλη σημασία για την ειρήνη και την ασφάλεια της λεκάνης της Μεσογείου και της αφρικανικής ηπείρου.
● […] υπογράψαμε Μνημόνιο Συνεργασίας στον Τομέα της Ασφάλειας ως απάντηση στις επιθέσεις στην Τρίπολη το 2019. Με την εκπαίδευση και την συμβουλευτική υποστήριξη που παρείχαμε, διευκολύναμε την εδραίωση ισορροπίας και την κατάπαυση του πυρός, ανοίγοντας το δρόμο για μια διαδικασία πολιτικής λύσης μέσω του διαλόγου μεταξύ των Λιβύων.
● Με το Μνημόνιο Συναντίληψης για τον Περιορισμό της Θαλάσσιας Δικαιοδοσίας στη Μεσόγειο, που υπογράφηκε με τη νόμιμη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας την ίδια χρονιά, εξασφαλίσαμε τη μεγιστοποίηση των συμφερόντων και των δύο χωρών στην Ανατολική Μεσόγειο. Τον Οκτώβριο του 2022, υπογράψαμε και Μνημόνιο Κατανόησης για Συνεργασία στον Τομέα των Υδρογονανθράκων μεταξύ των δύο χωρών.
● Υπερασπιστήκαμε αποφασιστικά και αποτελεσματικά τα νόμιμα δικαιώματα της χώρας μας και των Τουρκοκυπρίων στην Ανατολική Μεσόγειο. Επιταχύναμε τις προσπάθειες οριοθέτησης των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας στο πλαίσιο της αρχής της ισότητας μέσω διαλόγου και συνεργασίας. Υπογράψαμε τη «Συμφωνία Οριοθέτησης Ηπειρωτικής Υφαλοκρηπίδας» με την ‘ΤΔΒΚ’.
● Καθορίσαμε περιοχές αδειών εντός των ορίων της υφαλοκρηπίδας μας στην Ανατολική Μεσόγειο το 2009 και το 2012 και χορηγήσαμε άδειες εξερεύνησης και εξόρυξης στην TPAO. Επιταχύναμε τις εργασίες σεισμικών ερευνών από τα πλοία μας, έρευνας και γεωτρήσεων, προκειμένου να προσδιορίσουμε τους πόρους υδρογονανθράκων σε αυτές τις περιοχές και να επωφεληθούμε από αυτούς τους πόρους.
● Η θέση μας σχετικά με τα όρια της υφαλοκρηπίδας μας στην Ανατολική Μεσόγειο αναφέρθηκε για πρώτη φορά στα Ηνωμένα Έθνη το 2004 και στη συνέχεια το 2005, το 2013, το 2014 και το 2019. Στην κοινοποίηση που κάναμε στον ΟΗΕ στις 13 Νοεμβρίου 2019, καταγράψαμε ότι τα θαλάσσια σύνορά μας εκτείνονται μέχρι τα χωρικά ύδατα των έναντι νησιών στην περιοχή.
Έχουμε δηλώσει ότι τα νησιά δεν έχουν αποτέλεσμα που να εμποδίζει την προβολή της τουρκικής ακτογραμμής και την υφαλοκρηπίδα. Ενημερώσαμε τελευταία φορά τον ΟΗΕ στις 18 Μαρτίου 2020 για τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας μας στην Ανατολική Μεσόγειο. Επεκτείναμε το πεδίο ευθύνης έρευνας και διάσωσης και τις συναφείς δραστηριότητές μας ώστε να συμπίπτει με την υφαλοκρηπίδα μας το 2020, μετά την κοινοποίηση της υφαλοκρηπίδας μας στην Ανατολική Μεσόγειο στον ΟΗΕ. [σελ. 397]
● Εξαλείψαμε τις προκλητικές προσπάθειες παραβίασης των δικαιωμάτων και συμφερόντων μας στις θαλάσσιες δικαιοδοσίες μας, με παρεμβάσεις μας τόσο στο πεδίο όσο και στο ΄(διπλωματικο) ‘τραπέζι’.
● Έχουμε αναλάβει πρωτοβουλίες όπως η πρόταση για διοργάνωση μιας Διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο που θα ανοίξει την πόρτα στον διάλογο.
● Συνεχίσαμε την υποστήριξή μας στην ‘ΤΔΒΚ’ στο Κυπριακό, που είναι η εθνική μας υπόθεση. Υπερασπιστήκαμε την επίτευξη μιας δίκαιης και διαρκούς λύσης βασισμένης στα δεδομένα [σ.σ. status quo] στο νησί και στην απόδοση κυριαρχικής ισότητας και ισότιμου διεθνούς καθεστώτος, που είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα του τουρκοκυπριακού λαού.
● Εφόσον η Διάσκεψη για την Κύπρο που πραγματοποιήθηκε στο Crans-Montana το 2017 υπήρξε ατελέσφορη λόγω της αδιάλλακτης στάσης της ελληνοκυπριακής πλευράς, δηλώσαμε ότι το μοντέλο λύσης της ομοσπονδίας δεν θα αποτελέσει στο εξής αντικείμενο διαπραγμάτευσης.
● Υποστηρίξαμε ενεργά τη «λύση των δύο κρατών με βάση την κυριαρχική ισότητα», η οποία θα διασφαλίσει τα νόμιμα δικαιώματα και την ασφάλεια της ‘ΤΔΒΚ’.
● Αφού καλέσαμε τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει επίσημα την ‘Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου’ στην ομιλία [του Τ/Προέδρου] στην 77η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο 2022, στη συνέχεια εξασφαλίσαμε ότι η ‘ΤΔΒΚ’ έγινε αποδεκτή ως μέλος παρατηρητής του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών. Έτσι, η ‘ΤΔΒΚ’ έγινε δεκτή σε διεθνή οργανισμό με το συνταγματικό της όνομα για πρώτη φορά. Ο ‘πρόεδρος’ της ‘ΤΔΒΚ’ Τατάρ παρευρέθη στην Έκτακτη Σύνοδο Κορυφής των Τουρκικών Κρατών που πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα στις 15 Μαρτίου 2023.
● Ο αριθμός των Γραφείων Αντιπροσωπείας της ‘ΤΔΒΚ’, που ήταν 11 το 2002, αυξήθηκε σε 27 μέχρι το 2022. Έχουμε αυξήσει την ‘ορατότητα’ των Τουρκοκυπρίων στα μάτια της ΕΕ, των ΗΠΑ και διαφόρων χωρών του κόσμου.
● Στην περιοχή Βαρόσια, η οποία ήταν κλειστή για 46 χρόνια, ανοίξαμε το παραλιακό τμήμα και δύο δρόμους που οδηγούν στην παραλία, σε πρώτο στάδιο, και αφαιρέσαμε την πιλοτική περιοχή, που αντιστοιχεί στο 3,5%, από την στρατιωτική ζώνη.
● Παρά τα πολιτικά εμπόδια, έχουμε θέσει ως στρατηγικό μας στόχο την πλήρη ένταξη στην ΕΕ. Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις στην ΕΕ ξεκίνησαν στις 3 Οκτωβρίου 2005 και 16 από τα 35 κεφάλαια έχουν ανοιχτεί μέχρι στιγμής σε διαπραγματεύσεις. Έχουμε δημιουργήσει μηχανισμούς διαλόγου υψηλού επιπέδου στους τομείς της υγείας, του κλίματος, της γεωργίας, της μετανάστευσης και της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. [σελ. 398]
[ΥΠΟΚΕΦΑΛΑΙΟ] ‘Στρατηγικές προς τον Αιώνα της Τουρκίας’
1- Θα οικοδομήσουμε μια ζώνη ειρήνης, σταθερότητας και ευημερίας στην περιοχή μας.
2- Θα θεσμοθετήσουμε πρωτοβουλίες παρουσίας στις ηπείρους (σ.σ. όλο τον κόσμο).
3- Θα πρωτοστατήσουμε στην εγκαθίδρυση μιας δικαιότερης παγκόσμιας τάξης.
Θα εγκαθιδρύσουμε τον Άξονα της Τουρκίας ασκώντας τις πολιτικές μας σε αυτά τα τρία κεφάλαια με μια πολυδιάστατη διπλωματία. […]
● Οι σχέσεις μας με τις γειτονικές χώρες και περιοχές αποτελούν το πρώτο κεφάλαιο αρχιτεκτονικής της εξωτερικής μας πολιτικής. Κύριος στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε μια ζώνη ειρήνης, σταθερότητας και ευημερίας γύρω από τη χώρα μας. Προς αυτή την κατεύθυνση, θα αναπτύξουμε τις σχέσεις μας με γειτονικές χώρες και περιοχές στο πλαίσιο της αρχής της καλής γειτονίας και του διεθνούς δικαίου. [σελ. 421-422]
● Στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, έναν από τους θεμελιώδεις πυλώνες της ‘Γαλάζιας Πατρίδας’ μας, θα κινητοποιήσουμε όλα τα μέσα για να προστατεύσουμε τα νόμιμα συμφέροντα της χώρας μας και της ‘ΤΔΒΚ’, που πηγάζουν από το διεθνές δίκαιο.
● Συνεχίζοντας την υποστήριξή μας στην ‘ΤΔΒΚ’ στο Κυπριακό, την εθνική μας υπόθεση, θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την επίσημη αναγνώριση της ‘Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου’ το συντομότερο δυνατό, προκειμένου να μπει τέλος σε κάθε είδους αδικίες κατά των Τουρκοκυπρίων.
● Θα προσπαθήσουμε να επιλύσουμε τις συγκρούσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο μέσω διπλωματικών διαπραγματεύσεων με τη Γείτονα Ελλάδα, που ήταν μαζί μας στην ‘Καταστροφή του Αιώνα’. Πιστεύουμε ότι αυτό θα ενισχύσει την οικονομική, ανθρωπιστική και πολιτιστική αλληλεπίδραση και συνεργασία των δύο γειτονικών χωρών. Θα υποστηρίξουμε κάθε είδους διπλωματικές, πολιτικές και οικονομικές πρωτοβουλίες που θεμελιώνονται στην επιδίωξη της σταθερότητας, στη δίκαιη κατανομή των πόρων και σε μια πολυμερή εταιρική σχέση στην Ανατολική Μεσόγειο.
● Θα συμβάλουμε σθεναρά σε προσπάθειες όπως η «Πρωτοβουλία Ειρήνης στην Ανατολική Μεσόγειο» με στόχο τη μετατροπή της περιοχής σε λεκάνη ειρήνης και ευημερίας. [σελ. 423]
● Ενισχύοντας τη θέση μας εντός της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, θα συνεχίσουμε να συνεισφέρουμε στη συμμαχία με βάση την αρχή του αδιαίρετου της ασφάλειας.
● Θα αναπτύξουμε τις σχέσεις μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της ισότιμης εταιρικής σχέσης. Ενισχύοντας τον στρατηγικό μηχανισμό που έχουμε δημιουργήσει, θα διασφαλίσουμε ότι θα γίνουν συγκεκριμένα βήματα σύμφωνα με τις προτεραιότητες ασφαλείας της χώρας μας, ιδιαίτερα στα θέματα PYD/YPG, FETO και κυρώσεων.
● Θα συνεχίσουμε τις πολιτικές και οικονομικές μας σχέσεις με τη Ρωσία και τη συνεργασία μας στον τομέα της ενέργειας. Θα υποστηρίξουμε την ειρηνική επίλυση των περιφερειακών προβλημάτων, ιδιαίτερα του ζητήματος της Συρίας και της Ουκρανίας, τηρώντας τις αρχές του διεθνούς δικαίου. [σελ. 424]
● Θα υποστηρίξουμε ενεργά τη συνεχιζόμενη διαδικασία πολιτικού διαλόγου στη Λιβύη. Θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για να αποκαταστήσουμε την ενότητα και την ακεραιότητα της χώρας διασφαλίζοντας τα νόμιμα δημοκρατικά δικαιώματα του λιβυκού λαού. Στο πλαίσιο των συμφωνιών που έχουν υπογραφεί μεταξύ της Λιβύης και της χώρας μας, θα προωθήσουμε περαιτέρω τις στρατηγικές μας σχέσεις από κάθε άποψη. [σελ. 425]
ΠΗΓΗ: Yetkin REPORT
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestos.edu.gr www.ifestosedu.gr ifestosedu@gmail.com
Twitter https://twitter.com/ifestosedu
Linkedin https://www.linkedin.com/in/panayiotis-ifestos-0b9382131/
Instagram https://www.instagram.com/p.ifestos/
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
Διεθνής πολιτική 21ος αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Φιλοπατρία, Δημοκρατία, Ελευθερία https://www.facebook.com/groups/philopatria/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδύλης Παναγιώτης – https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
Τίτλοι-σύνδεσμοι δοκιμίων και άρθρων αναρτημένων στο διαδίκτυο (520 θα συμπληρώνεται διαρκώς) https://wp.me/p3OqMa-26x
Πίνακες διαλέξεων και σημειώσεις διαλέξεων – πίνακες συντομογραφικής απεικόνισης πτυχών του διεθνούς συστήματος https://wp.me/p3OqMa-1GG
Τίτλοι-σύνδεσμοι δοκιμίων και άρθρων αναρτημένων στο διαδίκτυο https://wp.me/p3OqMa-26x
Κατηγορίες:πελατειακές σχέσεις, Ήφαιστος, Διεθνής πολιτική, Ερντογάν, Πόλεμος και τα αίτιά του, Περίμετρος της Ευρασίας, Στρατηγική, ηγεμονισμός, ηγεμονικές δυνάμεις
Παναγιώτης Ήφαιστος - Panayiotis Ifestos 