‘Ο Φιλελεύθερος online

ΕΤΟΣ 51ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ: 16774 Δευτέρα, 26 Ιουνίου 2006

Το «συμφέρον» της Ελλάδας
Του δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη
EΙΝΑΙ δύσκολο να μιλά κανείς για την πολιτική της Ελλάδας, αφού τα αισθήματα μας για τη χώρα αυτήκινούνται μεταξύ της παθολογικής αγάπης από τη μια και της απελπισίας από την άλλη. Αγάπη για την πνευματική της δημιουργία, όχι μόνο την αρχαία, αλλά και τη σύγχρονη -Ο Ελύτης, ο Σεφέρης, ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις, είναι δωρικοί κίονες του παγκόσμιου σύγχρονου πολιτισμού. Αγάπη ακόμα για τη σχεδόν μεταφυσική ομορφιά των απλών πραγμάτων της – «Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις», λέει ο Οδυσσέας Ελύτης. Δέχομαι ότι σε όλες τις χώρες -περισσότερο ίσως στην Ελλάδα- υπάρχει απόσταση μεταξύ της πνευματικής τους ακτινοβολίας και της καθημερινότητάς τους. Στην Ελλάδα, η απόσταση αυτή γίνεται βαραθρώδης, όταν αναφερόμαστε όχι στον ελληνικό λαό, αλλά στο πολιτικό κατεστημένο της χώρας, που παρακμάζει ραγδαία. Δεν υπάρχει Κύπριος που να μην κουνάει το κεφάλι του με απογοήτευση, όταν σκέφτεται τη στάση της Ελλάδας απέναντι στην Κύπρο, διαχρονικά, και ιδιαίτερα όταν τη συγκρίνει με το ζήλο με τον οποίο η Τουρκία υπερασπίζεται όσα έχει διαπράξει εναντίον μας. Δεν αναφέρομαι στην κυβέρνηση της χώρας, αλλά σε μια πολιτική νοοτροπία που διαπερνά οριζόντια την πολιτική τάξη της Ελλάδας, έχοντας εκφραστές σε όλα τα κόμματα. Η κυρίαρχη, δυστυχώς, στάση είναι η μητσοτακική -«Η Ελλάς να κοιτάξει το συμφέρον της» – φράση κυνική, που υπονοεί ότι η Κύπρος, το Αιγαίο και η Θράκη δεν πρέπει να μπουν εμπόδιο στα «συμφέροντα», όχι της Ελλάδας, αλλά του αθηναϊκού κατεστημένου. Πρόκειται για το χειρότερο και πιο ευτελές ιδεολόγημα, που παρήγαγε μετά τη δικτατορία η πολιτική τάξη των Αθηνών: «να κοιτάμε την πάρτη μας» – στάση ακραίας ιδιοτέλειας και μικρότητας που προσπαθεί να παρουσιαστεί ως ρεαλισμός και σύνεση, από ένα στρατευμένο (αντικυπριακό) πολιτικοδημοσιογραφικό λόμπι, που πέταξε τη μάσκα, όταν παρουσιάστηκε το σχέδιο Ανάν. Αν μη τι άλλο το σχέδιο αποκάλυψε τους ανθρώπους των Αμερικανών και την προσπάθεια πολλών χρηματοδοτούμενων από την Αμερική μη κυβερνητικών οργανώσεων, να διαβρώσουν το φρόνημα του λαού και να μεταλλάξουν την ψυχολογία του, ξεκινώντας από την εύκολη λεία: τους πολιτικούς.
Πώς γίνεται αλήθεια να συγκρούεται το συμφέρον της Ελλάδας με μια δίκαιη λύση στο Κυπριακό ή μια λιγότερο υποχωρητική στάση στα ελληνοτουρκικά; Και αντίστροφα. Πώς εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Ελλάδας ένα σχέδιο Ανάν που παραδίδει την Κύπρο στην Τουρκία; Και πώς τα εξυπηρετεί η αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου μέσω της Χάγης, που αφήνει τους νησιώτες απροστάτευτους απέναντι στο τουρκικό θράσος; Πώς γίνεται να είναι προς το συμφέρον της Τουρκίας να διεκδικεί τα πάντα στην Κύπρο, ενώ είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας να μη διεκδικεί τίποτα; Το Κυπριακό αντιμετωπίζεται σαν ένας μπελάς που η πολιτική ελίτ θέλει να ξεφορτωθεί, πρόσκαιρα έστω, ενώ για τα ελληνοτουρκικά ισχύει το «υποχωρούμε και βλέπουμε». Εκτός κι αν η Ελλάδα θέλει να «ησυχάσει» από τους «μπελάδες» και να γίνει ο «ήσυχος» όμηρος της Τουρκίας. Η περί «συμφέροντος» θεωρία προσπαθεί να πείσει τους Ελλαδίτες πολίτες ότι η Κύπρος είναι τόσο ενοχλητική ως πρόβλημα και τόσο ακραία η κυβέρνησή της, που μπορεί να χαλάσει τις σχέσεις(;;;) της Ελλάδας με την Τουρκία, οδηγώντας σε πόλεμο. Προσπαθεί δηλαδή να αγγίξει την ανασφάλεια των πολιτών και να τους δημιουργήσει φόβο, ώστε να παραλύσουν οι αντιστάσεις τους. Έτσι ο λαός θα στραφεί καταρχάς εναντίον της «ενοχλητικής» Κύπρου και μετά θα αποδεχθεί υποχωρήσεις προς στην Τουρκία, για χάρη τάχα της ειρήνης. Η ίδια αυτή σχολή σκέψης, χρησιμοποίησε τα ίδια όπλα (φόβο, ανασφάλεια και απειλές) για να πείσει τους Ελληνες της Κύπρου να δεχτούν το σχέδιο Ανάν. Στους Κύπριους αυτή η προπαγάνδα δεν είχε επιτυχία. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι και για τον ελληνικό λαό ισχύει το ίδιο. Ο ελληνικός λαός δεν θα αποδεχθεί ένα σχέδιο Ανάν για τη Θράκη, όσο κι αν σπεύσουν οι «προοδευτικοί» του λεκανοπεδίου της Αττικής να το παρουσιάσουν ως μάννα εξ ουρανού – όπως ξανάκαναν.

ΝΒ. Σχόλιο Π. Ηφαίστου.

Αγαπητέ Στάθη,

Είναι καταπληκτική η ακρίβεια με την οποία πιάνεις τον σφυγμό των πραγμάτων. Θα αναδημοσιεύσω το κείμενό σου στην ιστοσελίδα μου http://www.ifestos.edu.gr . Για την ακροτελεύτια παράγραφό σου, όμως, δεν είμαι σίγουρος ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Η ελαστικότητα μπορεί να φθάσει όχι μόνο μέχρι τα σύνορα της Αττικής αλλά και μέχρι τα σύνορα του Κολωνακίου. Όσον αφορά την ελληνική κοινή γνώμη δεν έχει καμιά επιλογή. Ο ιστός της εξάρτησης ελέγχει πλέον καθολικά την ελληνική πολιτική. Σύμφωνα με τους δικούς μου ορισμούς της κυριαρχίας δεν θεωρώ πλέον την Ελλάδα ανεξάρτητη πολιτεία.

Χαιρετισμούς

Παναγιώτης Ήφαιστος

© 2001 Ο Φιλελεύθερος Λτδ. – http://www.phileleftheros.com/