Σημ. Π. Ήφ. : Ακολουθεί άρθρο του Λάζαρου, Μαύρου. Όσον με αφορά, ότι είχα να πω για τις προεδρικές εκλογές το έγραψα -και ίσως περισσότερο απ’ όσο έπρεπε ή άξιζε – πριν τις εκλογές και λίγο μετά. Ίσως παρέμβω μερικές φορές ακόμη, κυρίως μονογραφικά με κείμενα που ετοιμάζω και επέρχονται. Το κύριο ζήτημα είναι ότι εδώ στο «μητροπολιτικό κέντρο» όπου ζω κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται για πολλά πράγματα. Η Ελλάδα κυριολεκτικά πολιορκείται από αναθεωρητικές αξιώσεις (Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος) και οι ρόλοι του καθενός έχουν από καιρό δρομολογηθεί: Κάποιοι διανοούμενοι στρατευμένοι σε εξωπολιτικά ευαγή ιδρύματα είναι καλά προετοιμασμένοι να εκλογικεύσουν ακόμη και τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας μέχρι λίγο πιο έξω από την Αττική. Κάποιοι πολιτικοί αν όχι οι περισσότεροι έχουν από καιρό πάψει να ασχολούνται με τα «λεγόμενα εθνικά θέματα». Και των ελλήνων οι κοινότητες που ζουν στο ελλαδικό κράτος και στην διασπορά έχουν κατανοήσει πως οι Έλληνες όπως έκαναν επί χιλιάδες χρόνια ναι μεν θα επιβιώσουν όχι όμως επειδή μετά το 1821 ιδρύθηκε το ελλαδικό κράτος. Ο καλός ιστορικός γνωρίζει ότι από τότε που ιδρύθηκε είτε λόγω λαθών είτε λόγω «ενεργής δράσης» αυτό που κάνει αυτό το κράτος είναι να συντείνει στην συρρίκνωση των ελλήνων και της ελληνικότητας. Της ελληνικότητας, δηλαδή, αυτού του διαχρονικού πολιτισμικού, πολιτικού και κοινωνικού κεκτημένου οικουμενικής εμβέλειας και διαχρονικής αξίας που ήδη άρχισε να σωρεύεται και να επαυξάνεται πολύ πριν υπάρξει το νεοελληνικό κράτος. Αν υπάρχει κάτι που πρέπει κανείς να απορεί είναι γιατί στην Κύπρο, αυτή την βαθειά Ελλάδα, δεν το κατανοούν και είναι έτοιμοι να διαλύσουν το κράτος τους και να παραδοθούν αλυσοδεμένοι στα διεθνοφασιστικά συμφέροντα. Εδώ και εκεί, βεβαίως, υπάρχουν κάποια βρυκολάκια που το γνωρίζουν -και από την Χούντα μέχρι και στο στήσιμο του φασιστοειδούς σχεδίου Αναν υπήρξαν ενεργοί δράστες της καταστροφής- και χαιρέκακα μειδιούν για την επερχόμενη καταστροφή των ελλήνων της Κύπρου (αλλά όπως φαίνεται πολύ πιο σύντομα απ’ οτι προβλεπόταν και άλλων περιοχών της Ελλάδας). Τι άλλο να πει κανείς παρά μόνο ότι δεν θα ήθελε να κυλιέται μέσα στην ιδεολογικοπολιτική λάσπη που αυτοί κυλιούνται και ότι όταν περνούν κανείς αισθάνεται πως πρέπει να καλέσει το «συνεργείο πνευματικού καθαρισμού της ατμόσφαιρας». Πιο κάτω, παραθέτω άρθρο ενός δημοσιογράφου, του Λάζαρου Μαύρου, σπάνιου ήθους, σπάνιου φρονήματος, σπάνιας οξυδέρκειας και εμβέλειας πολύ μεγαλύτερης από το νησί στο οποίο γεννήθηκε.

Πρώτη φορά, λαέ…

EΙΡΗΣΘΩ

TOY ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ

Δ Ε Ν ΕΙΝΑΙ μόνο εκπληκτικό! Είναι και πολλά άλλα, ο καθένας ας κρίνει πόσο τιμητικά: Ιδού, λοιπόν, που αυτοεκθειάζονται και αλληλοδοξολογούνται. Διότι, «με τόλμη» -ανακρούουν τα δοξαστικά- και «θαρρετά» -υμνούν τα ναρκισσιστικά-, «για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ εξηγούν στον λαό τι θα είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία»! Για 1η φορά… «Συνεταιρισμός Δύο Συνιστώντων Στέιτς»! Για 1η φορά ότι… «οι Ελληνοκύπριοι δεν θα είναι αφέντες»! Εξήγγειλαν μάλιστα και… «πρόγραμμα εκπαίδευσης του λαού στη διζωνική»!
Μ Α ΑΝ ΕΙΝΑΙ τώρα (το 2008 και μετά τις εκλογές) η «1η φορά» -και όντως είναι- τότε πώς νομιμοποιούνται να ισχυρίζονται ότι έλαβαν τη λαϊκή εντολή, σε αλλεπάλληλες εκλογές, για… διζωνική λύση, την οποία, όμως, παραδέχονται ότι δεν ήξερε ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ο λαός και δεν είχαν οι ίδιοι την «τόλμη» να εξηγήσουν στον λαό ΠΡΙΝ από τις εκάστοτε εκλογές, ΠΡΙΝ, κάθε φορά, ζητήσουν την ψήφο του;
Π Ι Ο ΑΠΛΑ: Όταν διεκδίκησαν τις εκλογές, μήπως υποσχέθηκαν στον λαό τον «Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς»; Όταν έθεταν ενώπιον του εκλογικού σώματος την υποψηφιότητά τους, δεσμεύτηκαν, άραγε, ενώπιον των Ελλήνων Κυπρίων ψηφοφόρων ότι θα τους καταργήσουν από Αφέντη Λαό; Ότι θα υποτάξουν το 82% στο 18%; Ότι θα εκχωρήσουν στους Τούρκους την εκ περιτροπής προεδρία; Ότι το «κράτος του Συνεταιρισμού» θα καταργεί -με εθνικά, ρατσιστικά κριτήρια- τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία; Και ότι αυτό το «κράτος-Συνεταιρισμός» θα έχει συνεταιρική την εξουσία με Τούρκους Συν-Αφέντες σε ολόκληρη την Κύπρο, πρακτικά αδύναμο να καταργήσει τον έλεγχο που ασκεί επί των Τουρκοκυπρίων και, διά των Τ/κ, επί του «Συνεταιρισμού» η ίδια η Τουρκία;
Ο Μ Ω Σ ΕΙΝΑΙ και κάτι άλλο εξίσου σπουδαίο: Όλα αυτά τα χρόνια, από το 1977 που κάποιοι λίγοι, εξ αρχής επέμεναν κι εξηγούσαν και με επιχειρήματα λεπτομερώς αναδείκνυαν ότι, ο κύριος χαρακτήρας της «Διζωνικής», ήταν και είναι, εξ ορισμού και εκ προθέσεως των εμπνευστών της, μια «λύση» (1) Άδικη, (2) Ανελεύθερη, (3) Αντιδημοκρατική, (4) Ρατσιστική και (5) Ανθελληνική, αυτοί οι ίδιοι ηγέτες και, πριν γίνουν αυτοί ηγέτες, οι αείμνηστοι προκάτοχοί τους και τα δημοσιογραφικά τους όργανα, εξύβριζαν και δαιμονοποιούσαν, με τα αγριότερα του «πολιτικού υποκόσμου» «κοσμητικά» επίθετα, τους συνεπέστερους «αντι-ομοσπονδιακούς»
Τ Ω Ρ Α που η 31χρονη διζωνική πολιτική τους, έφερε τη «διχοτόμηση στο κατώφλι μας», καυχώνται πως… έχουν την «τόλμη» να λένε στον λαό ότι θα «του μπήξουν» εκείνην ακριβώς τη «λύση» που όσοι έγκαιρα εξηγούσαν την αποκρουστικότητά της… ανηλεώς εξυβρίζονταν υπό των ιδίων!