29.11.2010. Ανάγκη διαβούλευσης και υποβολής δικών μας προτάσεων
From: Hellenic Professors and PhDs Electronic Forum [mailto:HELLENIC-PROFESSORS-PHDS@HEC.GREECE.ORG] On Behalf Of Ifestos
Sent: Monday, November 29, 2010 1:58 PM
To: HELLENIC-PROFESSORS-PHDS@HEC.GREECE.ORG
Subject: Ανάγκη διαβούλευσης και υποβολής δικών μας προτάσεων

Αγαπητοί συνάδελφοι, παραθέτω για όσους δεν το έχουν την νέα παρέμβαση της ΠΟΣΔΕΠ. : http://www.posdep.gr/index.php?option=com_docman&task=doc_download&gid=398&Itemid=133

Δεν είναι ζήτημα κανείς να συμφωνεί πλήρως με όσα λέγονται. Εγώ πάντως εκτιμώ ότι είναι μια καλή αφετηρία. Περαιτέρω:
Πρώτον, η πολιτειακή παρέμβαση που επιχειρείται σήμερα, εκτιμώ άτσαλα, πρόχειρα και υποτιμητικά για τους έλληνες ακαδημαϊκούς, επιτέλους αφύπνισε τόσο τα συνδικαλιστικά μας όργανα όσο και τους περισσότερους από εμάς που αφοσιωμένοι στο πεδίο μας και στην καθημερινότητά μας ξεχνούμε ότι μια ζωντανή δομή –εδώ η δική μας η ακαδημαϊκή– απαιτείται να είναι σε διαρκή εγρήγορση και ένταση για
α) διαφύλαξη των κεκτημένων και
β) διαρκή βελτίωσή μας.
Δεύτερον, αφού συμφωνήσουμε όλοι –και έτσι φαίνεται– σε αυτά τα δύο απαιτείται ότι, συλλογικά και ως μεμονωμένοι ακαδημαϊκοί, έχουμε υποχρέωση να προσέλθουμε στην δημόσια και ακαδημαϊκή σφαίρα με θέσεις και ως συλλογικότητα με συγκεκριμένες προτάσεις. Εκτός και αν δεν το πρόσεξα στις προαναγγελθείσες προτάσεις της ΠΟΣΔΕΠ δεν υπάρχει πρόνοια για θεσμοθετημένη διαβούλευση με την ακαδημαϊκή κοινότητα τις επόμενες μέρες και εβδομάδες. Ούτε επίσης τρόποι εισροής απόψεων που θα συμψηφισθούν στην υποβολή προτάσεων. (το παρόν το κοινοποιώ και στην ΠΟΣΔΕΠ). Εκτιμώ ότι αυτό επείγει και πρέπει να βεβαιώνεται πως όλοι μπορούμε να διατυπώσουμε τις θέσεις μας και ότι η συνισταμένη θα αποτυπώνει την συνισταμένη των θέσεων. Ίσως μια δημόσια ιστοσελίδα της ΠΟΣΔΕΠ για παρεμβάσεις, ίσως ΓΣ των κλαδικών μας οργάνων που θα αποστείλουν στα κεντρικά συλλογικά όργανα τις απόψεις μας ή οτιδήποτε άλλο είναι πρακτικό και πρόσφορο.
Τρίτον, κανείς εξ ημών δεν μπορεί βάσιμα να διαφωνήσει για το γεγονός ότι μεγάλο μέρος ευθύνης για πολλά προβλήματα φέρουμε εμείς οι ίδιοι καθότι καθήκον μας είναι η αυτοσυγκρότηση και αυτορρύθμιση-αυτοδιοίκηση που προνοεί το Σύνταγμα να μεταφράζεται α) όχι σε ευθυνοφοβία, ιδεολογικοπολιτικές συσπειρώσεις για να στηριχθούν ιδιοτέλειες και ατομικές εισροές που ροκανίζουν τις ακαδημαϊκές λειτουργίες αλλά β) σε διαρκή άσκηση επιστημονικών, ακαδημαϊκών και δεοντολογικών ελέγχων που βεβαιώνουν ότι είμαστε άξιοι του λειτουργήματός μας και άξιοι του μισθού μας. Ποτέ επίσης δεν έπρεπε στην ακαδημαϊκή κοινότητα να δεχόμαστε πιέσεις του πολιτικοπαραταξιακού περίγυρου!!! η ύπαρξη και λειτουργία του οποίου είναι διακριτή και διαφορετική από την δική μας. Αναμενόμενα, τώρα αυτοί που μας ροκανίζουν τρις δεκαετίες ζητούν και τα ρέστα ή περίπου πήραν θάρρος νομίζοντας πως η κρίση που περνάμε είναι ευκαιρία να μας καταστήσουν τελείως υπαλλήλους σύμφωνα με τα πρότυπα κάποιων ξένων πνευματικά ισοπεδωμένων και ακαδημαϊκά απονευρωμένων εκπαιδευτηρίων. Για να το πω διαφορετικά. «Έξω» υπάρχουν κορυφαία ιδρύματα για τους σωστούς λόγους και με τις σωστές προϋποθέσεις, υπάρχει όμως και σαβούρα. Ποιοι είναι οι σωστοί λόγοι, π ποιες είναι οι προϋποθέσεις και προς τα πού θα οδεύσουμε; Προς τις υψηλότερες βαθμίδες η προς το τέλμα που μας δολοφονήσει ως ακαδημαϊκή οντότητα και θα μας μετατρέψει σε πολιτικά υποχείρια, τεχνοκράτες-γραφειοκράτες και υποτακτικούς υπαλλήλους στερημένους πνευματικής και επιστημονικής ανεξαρτησίας ή δυνατότητας αυτοσυγκρότησης, ενίσχυσης των δεοντολογικών θεμελίων μας και αυτορρύθμισης.
Για να το πω διαφορετικά, όταν σε μια ακαδημαϊκή κοινότητα δεν διαφυλάττει με χρηστό τρόπο την ακαδημαϊκή συγκρότησή της και όταν περιπίπτει η ίδια σε αντιφάσεις και αντιθέσεις παραλείποντας να βελτιώνεται διαρκώς επιστημονικά και ακαδημαϊκά, εισβάλλει κάποιος χωροφύλακας με πιστόλια και την εκτελεί συνοπτικά. Και με κάτι τέτοιο είναι που απειλούμαστε, κάποιοι επισείοντας μάλιστα και … ξένους χωροφύλακες.
Όπως λοιπόν έγραψα και σε προγενέστερο σημείωμά μου, χωροφύλακες οποιουδήποτε είδους δεν χρειαζόμαστε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν χρειαζόμαστε όπως ανέφερα πιο πάνω διαρκή ανανέωσή μας με το να κτίζουμε πάνω στα κεκτημένα υπό συνθήκες ακαδημαϊκής ελευθερίας χωρίς την οποία δεν θα υπάρχουμε. Έτσι συγκροτημένοι θα πρέπει να είμαστε ισότιμοι συνομιλητές με την πολιτεία που σεβόμαστε απολύτως και στην οποία θα πρέπει να υποβάλλουμε τις δικές μας προτάσεις πριν μας υποβάλει αυτή τις δικές της.
Τέλος, μια άλλη παράμετρος, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η διαρκής ανανέωση και βελτίωσής μας ως ακαδημαϊκή και επιστημονική κοινότητα απαιτεί να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες κάθε επιστημονικού τομέα (μας).

Παναγιώτης Ήφαιστος
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων – Στρατηγικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πειραιώς