5.3.2008. Ορκίζομαι στην ανεξαρτησία της ΚΔ ….

Ο κ. Κυπριανού, νέος Υπουργός Εξωτερικών της ΚΔ έδωσε ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας την νενομισμένη τελετή διαβεβαίωσης σε ειδική τελετή στο Προεδρικό Μέγαρο. «Διαβεβαιώ επισήμως πίστη και σεβασμό στο Σύνταγμα και στους Νόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη διατήρηση της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της καθώς και ακεραία την επιτέλεση των καθηκόντων που μου ανατίθενται ως Υπουργού», είπε ο κ. Κυπριανού.

Σήμερα ορκιζόμαστε στην εθνική ανεξαρτησία. Για να δούμε τι θα κάνουμε αύριο, μεθαύριο και τα επόμενα χρόνια ,,,

_________________________
Σημ. Π. Ήφ. Ότι είχα να πω για τις προεδρικές εκλογές το έγραψα -και ίσως περισσότερο απ’ όσο έπρεπε ή άξιζε – πριν τις εκλογές και λίγο μετά. Ίσως παρέμβω μερικές φορές ακόμη, κυρίως μονογραφικά με κείμενα που ετοιμάζω και επέρχονται. Το κύριο ζήτημα είναι ότι εδώ στο «μητροπολιτικό κέντρο» όπου ζω κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται για πολλά πράγματα. Η Ελλάδα κυριολεκτικά πολιορκείται από αναθεωρητικές αξιώσεις (Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος) και οι ρόλοι του καθενός έχουν από καιρό δρομολογηθεί: Κάποιοι διανοούμενοι στρατευμένοι σε εξωπολιτικά ευαγή ιδρύματα είναι καλά προετοιμασμένοι να εκλογικεύσουν ακόμη και τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας μέχρι λίγο πιο έξω από την Αττική. Κάποιοι πολιτικοί αν όχι οι περισσότεροι έχουν από καιρό πάψει να ασχολούνται με τα «λεγόμενα εθνικά θέματα». Και των ελλήνων οι κοινότητες που ζουν στο ελλαδικό κράτος και στην διασπορά έχουν κατανοήσει πως οι Έλληνες όπως έκαναν επί χιλιάδες χρόνια ναι μεν θα επιβιώσουν όχι όμως επειδή μετά το 1821 ιδρύθηκε το ελλαδικό κράτος. Ο καλός ιστορικός γνωρίζει ότι από τότε που ιδρύθηκε είτε λόγω λαθών είτε λόγω «ενεργής δράσης» αυτό που κάνει αυτό το κράτος είναι να συντείνει στην συρρίκνωση των ελλήνων και της ελληνικότητας. Της ελληνικότητας, δηλαδή, αυτού του διαχρονικού πολιτισμικού, πολιτικού και κοινωνικού κεκτημένου οικουμενικής εμβέλειας και διαχρονικής αξίας που ήδη άρχισε να σωρεύεται και να επαυξάνεται πολύ πριν υπάρξει το νεοελληνικό κράτος. Αν υπάρχει κάτι που πρέπει κανείς να απορεί είναι γιατί στην Κύπρο, αυτή την βαθειά Ελλάδα, δεν το κατανοούν και είναι έτοιμοι να διαλύσουν το κράτος τους και να παραδοθούν αλυσοδεμένοι στα διεθνοφασιστικά συμφέροντα. Εδώ και εκεί, βεβαίως, υπάρχουν κάποια βρυκολάκια που το γνωρίζουν -και από την Χούντα μέχρι και στο στήσιμο του φασιστοειδούς σχεδίου Αναν υπήρξαν ενεργοί δράστες της καταστροφής- και χαιρέκακα μειδιούν για την επερχόμενη καταστροφή των ελλήνων της Κύπρου (αλλά όπως φαίνεται πολύ πιο σύντομα απ’ οτι προβλεπόταν και άλλων περιοχών της Ελλάδας). Τι άλλο να πει κανείς παρά μόνο ότι δεν θα ήθελε να κυλιέται μέσα στην ιδεολογικοπολιτική λάσπη που αυτοί κυλιούνται και ότι όταν περνούν κανείς αισθάνεται πως πρέπει να καλέσει το «συνεργείο πνευματικού καθαρισμού της ατμόσφαιρας». Πιο κάτω, παραθέτω άρθρο ενός δημοσιογράφου, του Λάζαρου Μαύρου, σπάνιου ήθους, σπάνιου φρονήματος, σπάνιας οξυδέρκειας και εμβέλειας πολύ μεγαλύτερης από το νησί στο οποίο γεννήθηκε.