Δήλωση Μιχάλη Ιγνατίου για τις χρηματοδοτήσεις του σχεδίου Αναν στην Κύπρο.

Σημείωμα Π. ¨Ηφαιστου: Η δήλωση του γνωστού έγκυρου δημοσιογράφου και συγγραφέα Μιχάλη Ιγνατίου που ακολουθεί αφορά πρόσφατους ισχυρισμούς του κύπριου δημοσιογράφου Μακάριου Δρουσιώτη ότι αδικήθηκαν όσοι δακτυλοδείχνονται ως χρηματοδοτηθέντες. Σε συνάντηση στο κέντρο της που φάνταζε με «σφηκοφωλιά υποστηρικτών» του ανελεύθερου σχεδίου Αναν και στην οποία παρουσιάστηκαν εξεζητημένα DVD, ο τελευταίος περίπου ισχυρίστηκε, όπως μάθαμε, πως οι χρηματοδοτηθέντες υποστηρικτές του αγγλοαμερικανικού σχεδίου υποδούλωσης των κυπρίων είναι αθώοι πολίτες πέραν πάσης υποψίας. Τα λεφτά που διανεμήθηκαν, λένε τώρα, ήταν ποσά υπέρ της … επαναπροσέγγισης ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων και γι’ αυτό τα δημοσιεύματα τους αδίκησαν [Βλ. το έγκυρο σχόλιο και τις πληροφορίες του Τόμ Τσόμσκι πιο κάτω -Νόαμ Τσόμσκι: (25.2.2006) Χρηματοδοτήσεις των αμερικανών στην Παλαιστίνη… βίοι παράλληλοι και τα σχετικά σχόλια σε άλλα σημεία για την έκθεση Ναθαν που εξηγούσε τους σκοπούς για τους οποίους οι αμερικανοί διοχέτευσαν αυτά τα λεφτά μέσο του Ντε Σότο. Βλ. επίσης τις ανάλογες και αντίστοιχες περιπτώσεις υπονομευτικών ενεργειών με ΜΚΟ σε γειτονικά της Ελλάδας κράτη καθώς και τις πρόσφατες αποφάσεις της Ρωσικής κυβέρνησης]. Εδώ δεν θα ασχοληθούμε με τις αστυνομικές πτυχές αυτής της υπόθεσης. Άλλοι, υποθέτουμε πως το κάνουν. Να είναι σίγουροι όμως οι δράστες και χρηματοδοτηθέντες από τα άνομα και παράνομα λεφτά (σχετικές είναι και οι παρατηρήσεις του Προέδρου Παπαδόπουλου που παρατίθενται πιο κάτω στα αποσπάσματα από δημοσιεύματα) ότι αυτή η υπόθεση δεν τελείωσε. Πολύς κόσμος μαζεύει στοιχεία, κάνει αναλύσεις και ετοιμάζει αποτίμηση των συμβάντων που παρ’ ολίγο να οδηγήσουν στην παντοτινή υποδούλωση όλων των κυπρίων. Ο υπογράφων, παραμένοντας σε ακαδημαϊκά πλαίσια, συνεχίζει να ερευνά και να εξετάζει τις μεθοδεύσεις εκπλήρωσης των ηγεμονικών αξιώσεων και τον ρόλο αυτοχθόνων -ΜΚΟ και άλλων δρώντων- σ’ αυτό το πλαίσιο. Εστιάζεται κυρίως στα ζητήματα που αφορούν τις λειτουργίες του διεθνούς συστήματος της ύστερης εποχής. Όπως εξηγώ, το σχέδιο Αναν ίσως αποτελεί την καλύτερη προσφερόμενη περιπτωσιολογική μελέτη.

Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ

ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΝΤΕΟ «Η ΠΕΡΙΡΡΕΟΥΣΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ»

ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΙΤΑΝΙΑ

Λογικά έπρεπε να είμαι και εγώ στο πάνελ των παρουσιαστών αυτής της εκδήλωσης, αφού ο κ. Δρουσιώτης με αναδεικνύει σε κεντρικό πρόσωπο του documentary του. Πιστεύω, λοιπόν, ότι ήταν παράλειψη των οργανωτών να μην προσκληθώ εγώ, αλλά και άλλοι συνάδελφοι οι οποίοι κατηγορούνται χωρίς να τους δοθεί το δικαίωμα να καταθέσουν την θέση τους.

Παρακολούθησα, λοιπόν, το περίφημο documentary. Διάβασα και το βιβλίο που το συνοδεύει.

Πριν τοποθετηθώ επί των ψεύτικων κατηγοριών, που εκτοξεύει εναντίον μου, πρέπει να σας πω ότι μέχρι και σήμερα αρνείται να συμπεριλάβει στο κατασκεύασμά του τις παρατηρήσεις μου. Γνωρίζω ότι άλλαξε τακτική εσχάτως. Αλλά η αλήθεια είναι μόνο μία. ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ. ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ. Εάν μάλιστα δεσμευτεί ενώπιόν σας, ότι θα το πράξει, είμαι έτοιμος να ανταποκριθώ ακόμα και αύριο.

Όταν είχαμε συναντηθεί, ενώπιον του συναδέλφου Διονύση Διονυσίου τον οποίο και οι δύο εμπιστευόμαστε, ο κ. Δρουσιώτης συμφώνησε ότι θα έπρεπε να είχε συμπεριλάβει την απάντησή μου. Μάλιστα, μου είπε πως εάν του αποδείξω πως «δεν έχουν τα πράγματα όπως τα παρουσιάζει», θα αποσύρει το documentary. Του απάντησα ότι δεν είναι ο στόχος μου να το αποσύρει, απλά ζητώ να συμπεριλάβει την θέση μου επί των κατηγοριών. Αυτό μόνο επιθυμώ, παρά το γεγονός ότι όλες οι αναφορές του για μένα είναι ψεύτικες. Ζητώ, λοιπόν, να υπάρχει στο documentary η θέση μου. Είναι δικαίωμα μου. Και πάνω απ’ όλα, είναι υποχρέωσή του.

Μάλιστα είμαι βέβαιος πως θα είχε ισχυροποιηθεί το documentary του, αφού πιστεύω πως πριν από το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, έγιναν αίσχη στην πατρίδα μου, για τα οποία ευθύνονται οι σκληροί των διαφόρων παρατάξεων. Προφανώς, η θέση αυτή, την οποία έχω τεκμηριώσει, δεν εξυπηρετεί τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάστηκε το documentary.

Πρόκειται, κυρίες και κύριοι, περί μίας συκοφαντικής και απαράδεκτης προσπάθειας επαγγελματικής υπονόμευσης και εξόντωσής μου. Πρόκειται για ένα συγκεκριμένο σχέδιο να πληγούν δημοσιογράφοι, οι οποίοι ΧΩΡΙΣ οικονομική υποστήριξη από το εξωτερικό, έκαναν απλώς την δουλειά τους. Κάποιοι, ανάμεσά τους και εγώ, υποστηρίξαμε με σθένος την προσπάθεια των Ηνωμένων Εθνών, επειδή πιστεύαμε ότι ήταν η πιο φιλόδοξη και η πιο γνήσια που έγινε ποτέ. Προσωπικά, απογοητεύθηκα με το τελικό αποτέλεσμα της διαιτησίας. Πιστεύω ότι ήταν κακό το αποτέλεσμα, επειδή θέλω να αποφύγω να χρησιμοποιήσω τη λέξη απαράδεκτο.

Η πρόθεση του κ. Δρουσιώτη είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που ευαγγελίζεται στο documentary του. Είναι η ενοχοποίηση δημοσιογράφων -και μιλώ μόνο για τον εαυτό μου- που αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τις διάφορες κυπριακές παρατάξεις, και στην συγκεκριμένη περίπτωση, την δική του πολιτική ομάδα. Και σίγουρα είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι το σχέδιο Ανάν κρίθηκε από τις δικές μου ανταποκρίσεις.

Πριν αναφερθώ στην ουσία των κατηγοριών του, να μου επιτρέψετε να κάνω μία παρατήρηση για το θέμα των «χρηματοδοτήσεων» (παρακαλώ η λέξη να μπει σε εισαγωγικά). Αυτό το θέμα, δεν πρόκειται να κλείσει με αυτό το μονόπλευρο documentary, όπως ήταν ο στόχος του κ. Δρουσιώτη και αυτών που τον ενίσχυσαν οικονομικά. Αντίθετα το άνοιξε. Εδώ και μερικούς μήνες, μαζί με συναδέλφους δημοσιογράφους και εκπροσώπους του ακαδημαϊκού κόσμου, ερευνούμε το περίφημο αυτό θέμα, που δίχασε τον λαό της Κύπρου. Μελετούμε έγγραφα, συμβόλαια, αποδείξεις. Αναζητούμε την απάντηση στα ερωτήματα που βασανίζουν όλους μας:

– «Εξαγοράστηκαν» Κύπριοι πολίτες για να υποστηρίξουν το ναι και το όχι;

– Και αν «εξαγοράστηκαν» από ποιούς;

– Και ποιά ήταν η συμμετοχή των Ηνωμένων Εθνών, του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ και του ελληνικού υπουργείου των Εξωτερικών σ’ αυτήν την «εξαγορά»;

Πρέπει να σας ομολογήσω, κυρίες και κύριοι, ότι τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας, μου προκάλεσαν θλίψη. Θα μπορούσα να σας πω ότι μου προκάλεσαν και ντροπή.

Πιστεύω, λοιπόν, ότι το θέμα των «χρηματοδοτήσεων», πρέπει να το αντιμετωπίσουν στην Κύπρο με σοβαρότητα, και όχι με τον επιπόλαιο και μονόπλευρο τρόπο που το αντιμετώπισε ο κ. Δρουσιώτης. Προσωπικά έχω δεσμευτεί πως εάν αναλάβει την διερεύνηση του θέματος διακομματική επιτροπή της κυπριακής Βουλής, θα παραδώσω όλα τα έγγραφα που θα αποκαλύψει η έρευνα μας.

Ο κ. Δρουσιώτης, πέραν του ότι δεν ζήτησε καν την γνώμη μου, όπως είναι υποχρεωμένος από τους στοιχειώδεις κανόνες δεοντολογίας, αρνείται, όπως σας είπα και πιο πάνω, να περιλάβει και τις παρατηρήσεις μου. Και είναι υποχρέωσή του. Και οι οργανωτές αυτής της εκδήλωσης έπρεπε να το είχαν απαιτήσει.

Ο κατασκευαστής του documentary αναφέρεται στην ανταπόκρισή μου για τις δηλώσεις του τότε εκπροσώπου του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, Ρίτσαρντ Μπάουτσερ, καταλήγοντας σε συμπεράσματα τα οποία είναι πέρα για πέρα λανθασμένα. Ο κ. Μπάουτσερ, είχε ενημερωθεί εκ των προτέρων ότι θα δεχόταν ερωτήσεις για το συγκεκριμένο θέμα. Και ήταν προετοιμασμένος για να απαντήσει, όπως και έπραξε.

Σας ερωτώ:

– Δεν ήταν υποχρέωση του κ. Δρουσιώτη να επικοινωνήσει με τον κ. Μπάουτσερ και να συμπεριλάβει την απάντησή του εκπροσώπου του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ στο documentary του;

– Δεν ήταν υποχρέωση του κ. Δρουσιώτη να ζητήσει από τον εκπρόσωπο του αμερικανικού υπουργείου των Εξωτερικών να διαψεύσει αυτά που μετέδωσα;

– Γιατί δεν το έπραξε; Αν το είχε πράξει, όπως είχε υποχρέωση, ίσως να μην χρειαζόταν η απάντησή μου, ίσως και να μην γινόταν αυτή η εκδήλωση.

– ‘Η μήπως ζήτησε διάψευση και δεν τον εξυπηρετούσε η απάντηση των Αμερικανών;

Εγώ μπορώ να αποδείξω ότι όσα μετέδωσα ήταν η αλήθεια και μόνο η αλήθεια. Υπήρχε ενημέρωση από τότε για όλες τις λεπτομέρειες της υπόθεσης, και αναφέρομαι στο θέμα των «ενισχύσεων» από ξένες κυβερνήσεις, όχι από την UNOPS και τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Στην ανταπόκρισή μου, αναφέρομαι σε πληροφορίες για κατάλογο ατόμων που δέχθηκαν οικονομική ενίσχυση από την Ουάσιγκτον, και όχι από τον ΟΗΕ. Η ενίσχυση από την UNOPS, είναι ένα θέμα από μόνο του, ιδιαίτερα όταν στη τελική φάση φαίνεται ότι χρηματοδοτούσε, εκτός από οργανώσεις, και άτομα. Πόσο μάλλον εάν η οικονομική ενίσχυση είχε πηγή την Ουάσιγκτον, αλλά, δυστυχώς, και την Αθήνα.

Ο κ. Δρουσιώτης ισχυρίζεται ότι οι πληροφορίες που μετέδωσα είναι παντελώς αναληθείς και δεν τεκμηριώθηκαν ποτέ. Η απάντησή μου είναι ότι οι πληροφορίες που μετέδωσα ήταν απόλυτα σωστές και δεν έχουν διαψευστεί ποτέ και από κανένα.

Μάλιστα, πρέπει να σας ενημερώσω ότι δεν έχω κληθεί ούτε μία φορά από κανένα αξιωματούχο του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ ή των Ηνωμένων Εθνών, για να «διορθωθούν» οι ανταποκρίσεις μου, ούτε έχω δεχθεί οποιαδήποτε παρατήρηση ή παράπονο ότι παραπληροφορώ την κοινή γνώμη της Ελλάδας και της Κύπρου. Όλα όσα μετάδωσα για το Κυπριακό, από τον Νοέμβριο του 1999, μέχρι και τον Απρίλιο του 2004, που ολοκληρώθηκε η προσπάθεια του κ. Αλβάρο ντε Σότο, έχουν επιβεβαιωθεί από τους αρμόδιους αξιωματούχους και από τα γεγονότα. Οι μόνες διαψεύσεις που έχω δεχθεί, ήταν από τον πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο, αλλά όπως θα σας ομολογήσει και ο κ. Δρουσιώτης, μέσα σε ώρες επιβεβαιώθηκε το περιεχόμενο των ανταποκρίσεών μου από τους εκπροσώπους του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ και των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και από τα γεγονότα.

Σε ένα σημείο του documentary, αναφέρει ότι ο αναπληρωτής εκπρόσωπος Ανταμ Ερελι, διέψευσε όσα μεταδόθηκαν περί παραδοχής των ΗΠΑ ότι είχαν χρηματοδοτήσει Κύπριους πολίτες. Πρόκειται για δημοσιογραφική απάτη. Ο κ. Ερελι απαντούσε σε ερώτηση που αφορούσε εμένα -στην ερώτηση αναφέρομαι ονομαστικά- επειδή εκείνο το διάστημα είχα δεχθεί επιθέσεις από διάφορες παρατάξεις της Κύπρου, που φαίνεται πως διαφωνούν στα πάντα, αλλά συμφωνούν σε ότι αφορά την δημοσιογραφική μου εργασία, η οποία ΔΕΝ τις εξυπηρετεί.

Κλείνοντας, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι η Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας της Κύπρου, έχει επιληφθεί του θέματος, μετά από καταγγελία μου. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε, αν και θα προτιμούσα να βρισκόμουν στο πάνελ της σημερινής εκδήλωσης και να παρουσιάσω προσωπικά τις απόψεις μου, γιατί πιστεύω ότι σ’ αυτή τη χώρα, με την μεγάλη ιστορία και παράδοση, πρέπει να ισχύει και στις μέρες μας το «μηδενί δίκην δικάσεις, πριν αμφί μύθον ακούσεις»…

Μιχάλης Ιγνατίου