Αρχική › στρατηγική θεωρία › Π. Ήφαιστος, Κύπρος-Προεδρικές εκλογές: Απαιτείται «Νέα Στρατηγική». ΔΔΟ = αναγνώριση τετελεσμένων + διχοτόμηση + τουρκική επικυριαρχία + μετατροπή της Κύπρου σε πεδίο αστάθειας όπως η Λιβύη, η Συρία και το Ιράκ

Π. Ήφαιστος, Κύπρος-Προεδρικές εκλογές: Απαιτείται «Νέα Στρατηγική». ΔΔΟ = αναγνώριση τετελεσμένων + διχοτόμηση + τουρκική επικυριαρχία + μετατροπή της Κύπρου σε πεδίο αστάθειας όπως η Λιβύη, η Συρία και το Ιράκ

By ifestosedu on 19 Νοεμβρίου, 2017

Το παρόν γράφεται μέσα Νοεμβρίου 2017 εν μέσω προεκλογικού αγώνα στην Κυπριακή Δημοκρατία για τις προεδρικές εκλογές. Εν τούτοις δεν αφορά μόνο τις προεδρικές εκλογές. Θα θιγούν πρωτίστως ζητήματα μονιμότερου χαρακτήρα που αφορούν το κυπριακό ζήτημα, τους χειρισμούς και τις θέσεις της Ελληνικής πλευράς και τις συνέπειες μιας μη βιώσιμης λύσης. Σε παράρτημα θα ασκηθεί κριτική για εξ αντικειμένου λανθασμένες θέσεις που αφορούν τον ρόλο του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο προεκλογικός αγώνας στην Κύπρο για την εκλογή προέδρου αυτιστικά διαιωνίζει την προσκόλληση αποτυχημένων τακτικών και θέσεων οι οποίες μετά από 4 δεκαετίες διαπραγματεύσεων αποδείχθηκαν αυτοκτονικές. Οδηγούν σε κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, δημιουργία μιας μη βιώσιμης τερατόμορφης κρατικής δομής αντιδημοκρατικά και ρατσιστικά δομημένης, νομιμοποιούν το έγκλημα πολέμου των εποίκων και καθιστούν την Τουρκία επικυρίαρχο οριστικά, τελεσίδικα και ανεπίστροφα.

Ταυτόχρονα, η Αθήνα έδειξε να αλλάζει στάση μόνο κατά 50%. Πιο συγκεκριμένα, φάνηκε να αλλάζει στάση όσον αφορά τις λεγόμενες εγγυήσεις και την παρουσία ξένων στρατευμάτων αλλά δεν τοποθετείται στο θέμα της δομής του κράτους ακολουθώντας την επί δεκαετίες πάγια στάση πως «αυτό αποτελεί υπόθεση των κυπρίων». Ποιων κυπρίων όμως; Αυτών που βρίσκονται με το πιστόλι της κατοχής στον κρόταφο; Αυτών που μετά από σχεδόν μισό αιώνα λογικά νοιώθουν φόβο και αισθάνονται αβεβαιότητα; Αυτών που παρά το ότι είπαν το μεγάλο ηρωικό ΟΧΙ κατά του φασιστικού, ανελεύθερου και αντιδημοκρατικού σχεδίου Αναν, στην συνέχεια συστηματικά εκφοβίζονται και απειλούνται;

Εάν στους κύπριους συμπεριλάβουμε και τους τούρκους στα κατεχόμενα, και επειδή πολλοί τουρκοκύπριοι μετανάστευσαν, η πλειονότητα πλέον είναι έποικοι εκ Τουρκίας (ο εποικισμός, υπενθυμίζουμε, είναι έγκλημα πολέμου). Επειδή δε οι υποχωρήσεις στην Ελβετία νομιμοποιούν σε μεγάλο βαθμό το έγκλημα πολέμου των εποίκων, λογικό και σωστό είναι να μην μιλάμε για τουρκοκύπριους αλλά για την Τουρκία. Σε μια Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) η Τουρκία θα γίνει συγκυρίαρχος μέσα σε ένα κρατικό τερατούργημα μη βιώσιμο, ρατσιστικό, στερημένο δημοκρατικής νομιμοποίησης και ανελεύθερο. Η Άγκυρα θα αποφασίζει διαμέσου των ανθρώπων της που ελέγχει, τα βέτο και τις σε εθνική βάση εκ περιτροπής εξουσίες. Η Άγκυρα νομιμοποιημένα πλέον θα έχει την νομική, θεσμική και λόγω αποστάσεων την στρατιωτική ευχέρεια όποτε το κρίνει σκόπιμο, ίσως και σε λίγους μήνες, να δημιουργήσει συνθήκες όπως στην Συρία, στο Ιράκ ή στην Λιβύη και να προχωρήσει στην κατάληψη όλου του νησιού. Τουτέστιν, μετά από χιλιάδες χρόνια παρουσίας στην Μεγαλόνησο το σημερινό 82% του πληθυσμού εκδιώκεται και το νεοελληνικό κράτος των Αθηνών όχι μόνο χάνει μεγάλα περιφερειακά ερείσματα αλλά και παγιδεύεται στρατηγικά ανεπίστροφα.

Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές παρέμβαση κατά της ΔΔΟ του Μαρίνου Σιζόπουλου προέδρου της ΕΔΕΚ που υποστηρίζει τον Νικόλα Παπαδόπουλο, προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου επικοινωνιακή επίθεση των υποψηφίων του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ που εκτιμώ ότι είναι ακραία επικίνδυνη για την Κυπριακή Δημοκρατία και την εθνική στρατηγική της Ελλάδας. Πέραν των ανακριβειών, των χονδροειδών λαθών, των υπερβολών και των αλμάτων καταμαρτυρείται ότι αν πάει κάτι λάθος και εκλεγεί ξανά ο Νίκος Αναστασιάδης ή ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ η Κυπριακή Δημοκρατία κοντεύει στο τέλος της και η Μεγαλόνησος γίνεται πεδίο αστάθειας όπως τα γειτονικά κράτη του Ιράκ, της Λιβύης και της Συρίας.

Ο κ Αναστασιάδης, θα υποστηρίξω πιο κάτω, με την στάση του όσον αφορά το σχέδιο Αναν πριν ενάμιση δεκαετία, με την πορεία του αφότου ανέλαβε πρόεδρος, την Οδοιπορία προς τα Σούσα της Ελβετίας όπου έκανε δυσβάστακτες υποχωρήσεις και με τις προεκλογικές θέσεις που υιοθετεί, εξελίσσεται σε ένα από τους πλέον επικίνδυνους πολιτικούς των νεοελλήνων. Αυτή η θέση, εκτιμώ, είναι αντικειμενική για κάθε σκεπτόμενο Έλληνα ο οποίος θεωρεί επικίνδυνη την κατάλυση της ΚΔ και την δημιουργία ενός προγραμματικά μη βιώσιμου κρατιδίου το οποίο θα ελέγχεται απολύτως διαμέσου των εποίκων από την Άγκυρα. Βασικά, με την ΔΔΟ ενάμιση εκατομμύριο Έλληνες θα βρεθούν στα πεδία της Τουρκικής επικυριαρχίας. Εάν αυτό δεν είναι μεγάλος κίνδυνος τότε τι είναι; Όσο πιο σύντομα μπορούμε καταγράφουμε τα πιο κάτω:

Το επίπεδο των συζητήσεων για το Κυπριακό είναι αβάσταχτα χαμηλού επιπέδου εάν υποστηρίζονται δημόσια θέσεις οι οποίες εδράζονται πάνω σε απόλυτα λανθασμένα «επιχειρήματα»: Θα αναγνωριστεί λένε το τουρκοκυπριακό κράτος και θα γίνει διχοτόμηση. Όμως, κανείς δεν μπορεί να καταργήσει την ΚΔ και πολύ σωστά ο κ Σιζόπουλος είπε ότι η ΔΔΟ αποτελεί διχοτόμηση. Θα πρόσθετα σε αυτή την θέση ότι δεν είναι μόνο αυτό: Είναι προσωρινή διχοτόμηση και τουρκική επικυριαρχία Άγκυρας λόγω μη βιώσιμων κρατικών δομών με αποτέλεσμα όπως είπαμε να είναι στην διακριτική ευχέρεια της Τουρκίας η εκτέλεση νέων τετελεσμένων. Επομένως, η καταστροφολογία του ΑΚΕΛ και του κυρίου Αναστασιάδη είναι περιττή, ύποπτη και θανάσιμα αυτοκτονική, ενώ πρέπει να υπογραμμίζεται ότι δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη εξέλιξη από την εθελούσια κρατική αυτοκατάργηση για να νομιμοποιηθούν τα τετελεσμένα της βίας. Κανένας πρόεδρος της Κύπρου δεν δέχθηκε κάτι τέτοιο στο παρελθόν, ο δε αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος παρά την μετέπειτα κατά την εκτίμησή μου πολύ λανθασμένη συμφωνία με τους Τ/Κ, όταν κάλεσε για ΟΧΙ στο σχέδιο Αναν το 2004, διέσωσε την ΚΔ. Ούτε βέβαια τιμά η συνηγορία πολλών με το φασιστικό, ανελεύθερο, ρατσιστικό, αντιδημοκρατικό και γενοκτόνο σχέδιο Αναν.
1. α. ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΘΟΤΙ για κάθε κοινωνία ΕΙΝΑΙ ο φορέας συλλογικής ελευθερίας και πάλης για ασφάλεια και επιβίωση σε ένα επικίνδυνο διεθνές σύστημα το οποίο καθίσταται ολοένα και πιο συγκρουσιακό ενόσω προχωρούμε στον 21ο αιώνα. [Κυπριακό: Υπάρχει νέα στρατηγική; Και ποια; https://wp.me/p3OlPy-1GM,]
Όσον δε αφορά τα λάθη των προηγούμενων προέδρων δεν είναι δεσμευτικά για τους νυν υποψήφιους για την προεδρία της ΚΔ. Πιο συγκεκριμένα.
1. α) Στο παρελθόν οι διαπραγματευτές σύρθηκαν σε διαδοχικές υποχωρήσεις που κατέληξαν να ονομάζεται ΔΔΟ, ένας όρος άνευ νοήματος και άνευ περιεχομένου εκτός και αν μιλάμε όχι μόνο για νομιμοποίηση των τετελεσμένων της βίας αλλά και σε μετατροπή όλης της Κύπρου σε είδος τουρκικής επαρχίας (βλ. πιο κάτω λεπτομερέστερα).
2. β) Στις υποχωρήσεις αυτές είναι γεγονός ότι ευθύνεται και ο Τάσσος Παπαδόπουλος πριν και μυστηριωδώς μετά το ΟΧΙ του 2004. Μυστηριωδώς, μετά το ΟΧΙ, γιατί
  1. α) με το ΟΧΙ εξήγησε πως η προτεινόμενη λύση δεν είναι βιώσιμη,
  2. β) 4 δεκαετίες αποτυχημένης βάσης διαπραγματεύσεων και το συντριπτικό ΟΧΙ δικαιολογούσαν την 100% επιστροφή των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του 1974 και 1983 που καλούσαν για την αποκατάσταση της διεθνούς τάξης και
  3. γ) η Κύπρος το 2004 έγινε μέλος της ΕΕ και η Πράξη Προσχώρησης θεωρεί το κατεχόμενο de jure μέρος ενός κράτους μέλους, της ΚΔ.
  4. δ) Ο αυτοκτονικός Γκαιμπελισμός δεν ωφελεί μια χώρα και είναι Γκαιμπελικό να βομβαρδίζουν τον υιό του Τάσσου Παπαδόπουλου, υποψήφιο Νικόλα Παπαδόπουλο, υπονοώντας ότι δεσμεύεται από τις αποφάσεις του πατέρα του ή οποιουδήποτε άλλου.
  5. ε) Όπως θα εξηγήσουμε στην συνέχεια κανένας υποψήφιος δεν έχει δικαίωμα –ιδιαίτερα ηθικό και πολιτικό, ίσως όμως είναι και νομική υποχρέωση– να μην υιοθετεί την θέση πως το κοινοτικό νομικό κεκτημένο είναι νομικά δεσμευτικό για τα κράτη-μέλη της ΕΕ και η ΚΔ νομιμοποιείται να αξιώνει να προσαρμόσουν ανάλογα τις θέσεις τους. Γιατί η Ελληνική πλευρά δεν υιοθετεί μια τόσο θεμιτή και νομιμοποιημένη θέση!
Οι στιγμές είναι οριακές για την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και για την σταθερότητα στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η κρισιμότητα των στιγμών επιτάσσει να λέγονται τα πράγματα ξεκάθαρα: Στο παρελθόν καθ’ όλη την διάρκεια της γνωστής ιστορίας η ανεπίγνωστη ή ακόμη χειρότερα η συνειδητή αποδοχή από κάποιο κατάλυσης του κράτους εθεωρείτο και θεωρείται Εφιαλτική στάση. Εάν δεν είναι Εφιαλτική πράξη η συνηγορία για την κατάργηση του οικείου κράτους, τότε τι είναι! Η δε ΔΔΟ για την οποία δεν είναι του παρόντος να επεκταθώ καθότι έχω πολλά δημόσια κείμενα επί αυτού (βλ. μερικά στο τέλος), καταργεί το κράτος και ευθέως θέτει την Κύπρο στα πεδία της Τουρκικής επικυριαρχίας και εμπράγματα του «Οθωμανικού Δικαίου» [ΚΤΗΝΩΔΙΕΣ ΣΤΑ ΙΣΛΑΜΙΚΑ ΠΕΔΙΑ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ, ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΛΟΓΙΚΟΥΣ ΣΥΝΕΙΡΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΔΟ ΤΡΟΧΙΑ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΕ ΠΕΔΙΟ ΦΡΙΚΑΛΕΟΤΗΤΩΝ ΠΕΡΑΝ ΚΑΘΕ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/permalink/1732387776795464/]. Καθιστά δηλαδή την Κύπρο έρμαιο της Τουρκικής αναθεωρητικής βουλιμίας. Η ΔΔΟ, μεταξύ άλλων:
1. αποδέχεται τα τετελεσμένα της βίας,
2. νομιμοποιεί το έγκλημα πολέμου των εποίκων,
3. διαιρεί τους πολίτες σε εθνική βάση (πουθενά δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο).
4. με την εκ περιτροπής προεδρία, βέτο κτλ σε εθνική βάση καθιστά το κράτος μη βιώσιμο και διαμέσου των εποίκων και φανατικών Τ/Κ (μακάρι οι τουρκοκύπριοι να μην ήταν υπό την επιρροή της Τουρκίας και μακάρι να μην είχαν φύγει πολλοί από αυτούς στο εξωτερικό) θέτει όλο το κράτος υπό την αίρεση της Τουρκικής βούλησης
5. δήθεν επιστρέφονται κάποια πράγματα από τα παράνομα κατεχόμενα και κατ’ ουσία εφαρμόζεται διχοτόμηση + Τουρκική επικυριαρχία
6. η Κύπρος με το να ενταχθεί στα πεδία της Τουρκικής επικυριαρχίας εντάσσεται ταυτόχρονα στα πεδία Ισλαμικής αστάθειας παρόμοια με την Λιβύη, την Συρία και το Ιράκ.

Αυτό είναι Εφιαλτικό πολιτικό έγκλημα ή δεν είναι! Είναι πολιτικό και εθνικό έγκλημα σε παρόντα χρόνο και μάλιστα άνευ προηγουμένου: Εάν έτσι αυτοκτονήσουμε κρατικά στην Κύπρο η ιστορία θα μας κατατάξει στην κατηγορία των κοινωνιών τα μέλη της οποίας χωρίς να υπάρχει ο παραμικρός λόγος αυτοκτόνησαν συλλογικά (ίσως να είναι ιστορικά και η μοναδική κοινωνία που διέπραξε ένα τέτοιο έγκλημα κατά του εαυτού της). Το δε νεοελληνικό κράτος με πρωτεύουσα την Αθήνα στο οποίο μερικοί εξίσου πολιτικά εγκληματικά και ανεύθυνα έλεγαν ή και λένε ότι «η Κύπρος είναι μακριά», δεν φαίνεται να υπάρχει συνείδηση τι σημαίνει ενάμιση εκατομμύριο Έλληνες -τόσοι είναι περίπου οι Κύπριοι συνολικά- να χάσουν το κράτος τους.

Το τελευταίο μπορεί να συμβεί με δύο τρόπους.
1. Με τεχνητή κρίση που θα προκαλέσει η Άγκυρα για να καταλάβει όλη την Κύπρο και
2. Με αστάθεια στην ίδια την Τουρκία που αναπόδραστα θα διαχυθεί και εκτονωθεί και στην «Νέα Κύπρο», όπου, ας μην γελιόμαστε με την ΔΔΟ είναι πλέον στην Τουρκική αυλή. Με την ΔΔΟ δημιουργείται ένα τερατούργημα μέσα στο οποίο θα υπάρχει ένα συγκυρίαρχο ούτε καν τουρκοκυπριακό αλλά τουρκικό κράτος. Τουρκικό δηλαδή κράτος εντός του «Νέου» Κυπριακού κρατιδίου.
Πρέπει κάθε πολίτης και οι υποψήφιοι ή οι υποστηριχτές τους να αντιληφθούν ότι με δεδομένες τις δημόσιες θέσεις του υποψήφιου Νίκου Αναστασιάδη η επανεκλογή του ενδέχεται να καταστεί μια θανατηφόρα εξέλιξη για την Κύπρο. Αυτός και το ΑΚΕΛ με το να δέχονται την ΔΔΟ και μάλιστα με το δήθεν «κεκτημένο της Ελβετίας» συνειδητά ή ανεπίγνωστα ΘΑΝΑΤΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΔ. Όχι μόνο έχουμε υποχρέωση να το λέμε αλλά είναι, επαναλαμβάνεται, και πολιτειακή υποχρέωσή μας. Συνειδητά ή ανεπίγνωστα δέχθηκαν ήδη την κατάργηση της ΚΔ και δεσμεύσεις που αναπόδραστα οδηγούν στην πλήρη Τουρκική επικυριαρχία.
Συμπερασματικά και εξ αντικειμένου, η ΔΔΟ είναι διχοτόμηση συν μη βιώσιμο κράτος συν Τουρκική συγκυριαρχία και λογικά αυτή η θέση με τον ένα ή άλλο τρόπο έπρεπε να υιοθετηθεί από όλους τους υποψήφιους για την Προεδρία. Είναι ορθολογιστικό να συνεχίσουμε να παλεύουμε για μια βιώσιμη διέξοδο με την αναίρεση των παράνομων τετελεσμένων της βίας και να θεωρούμε τα νυν κατεχόμενα ως ένα αδούλωτο μέρος της ΚΔ.
Μια τέτοια θέση δεν επιδέχεται χρονικούς περιορισμούς: Δεν υπάρχει λόγος να αυτοκτονήσει όλη η Κύπρος ανεξάρτητα πόσο θα αργήσει η επίτευξη μιας βιώσιμης λύσης ή εάν δεν έλθει ποτέ δεν πρέπει να αυτοκτονήσουμε καταργώντας την ΚΔ που είναι ο φορέας συλλογικής ελευθερίας, ασφάλειας και ευημερίας. Όσο χρόνο και να κρατήσει θα παλεύουμε για αλλαγή των θέσεων της άλλης πλευράς ενώ η ΚΔ θα ενισχύεται για να μπορέσει ευκαιρίας δοθείσης να δώσει τέλος στα παράνομα τετελεσμένα της βίας. Οι αποφάσεις του ΣΑ και της ΕΕ το ευνοούν και μόνο εάν εμείς αυτοκτονικά το παρακάμψουμε θα καταργηθεί η ΚΔ. Αυτό ευνοεί η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα και η εγκατάλειψη αυτού του ερείσματος είναι κυριολεκτικά αυτοκτονική. [Για ΣΑ βλ. πιο κάτω παράρτημα]
Το πόσο ανορθολογικός είναι ο προεκλογικός αγώνας στην Κύπρο και το πόσο θέτει σε κίνδυνο τα συμφέροντα επιβίωσης των νεοελλήνων στο σύνολό τους, γίνεται φανερό και από το εξής: «Κάποιοι» που δημόσια υιοθετούν την ΔΔΟ, διαδίδουν ιδιωτικά ότι ναι μεν προχωράμε σε αυτό το ναρκοπέδιο που λέγεται ΔΔΟ αλλά θα πάρουμε έδαφος και θα κάνουμε διχοτόμηση. «Εμείς, ακούγεται ότι λένε, από εδώ, αυτοί από εκεί γιατί έστω και αν δεν το λέμε δημόσια συμφωνούμε πως η ΔΔΟ δεν είναι βιώσιμη». Όποιος πει κάτι τέτοιο, φανερά ή ιδιωτικά, είναι για ένα ακόμη λόγο ακραία επικίνδυνος, δηλαδή 100 φορές πιο επικίνδυνος από ότι εάν έλεγε μόνο ΔΔΟ.
1. ΚΑΙ ΤΑ ΝΗΠΙΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ που θα φέρει την Ελλάδα στο νότο της αλλά επιδιώκει μόνο συνομοσπονδία / ΔΔΟ για συγκυριαρχία και στην συνέχεια κατάληψη όλης της Κύπρου. Το έχουν εξάλλου δηλώσει επανειλημμένα και εάν κανείς δεν το γνωρίζει είναι ανεπίτρεπτο.
2. Να το πούμε διαφορετικά: Η Ελληνική πλευρά όχι μόνο θα πρέπει να παρακάμψει την ΔΔΟ αλλά και θα πρέπει να αντιμετωπιστούν «τυχόν “πολιτικοί”» ή κράχτες τους οι οποίοι θα υποβάλλουν στην κοινωνία και θα διαδίδουν τα περί «ωραίας πλέον διχοτόμησης» για να εκλέξει στην εξουσία τον εκλεκτό τους και να ειπωθεί έτσι, μετεκλογικά πως έγινε δημοψήφισμα προχωρώντας στον θανατηφόρο δρόμο της τουρκικής συγκυριαρχίας με ΔΔΟ. Η ΔΔΟ = αναγνώριση τετελεσμένων + διχοτόμηση + τουρκική επικυριαρχία + μετατροπή της Κύπρου σε πεδίο αστάθειας όπως η Λιβύη, η Συρία και το Ιράκ
Όποιος μιλά με κύπριους πολίτες γνωρίζει πως πολλοί πλέον είναι απελπισμένοι. Μόνο όσοι βρίσκονται πολύ κοντά στο σύστημα ΔΗΣΥ ΑΚΕΛ φορούν παρωπίδες ή έχουν άλλους ανεξιχνίαστους και μυστήριους λόγους να υποστηρίζουν και μάλιστα φανατικά την ΔΔΟ. Η πλειονότητα των πολιτών της ΚΔ όπως εξάλλου έδειξε το ΟΧΙ κατά του σχεδίου Αναν αναμένουν μια αξιόπιστη θέση παράκαμψης της ΔΔΟ και ανυποχώρητης και χωρίς χρονικούς περιορισμούς επιδίωξης βιώσιμης λύσης.
Με όρους κυπριακής πολιτικής και δεδομένων των πολιτικών συγκυριών μερικές εβδομάδες πριν τις προεδρικές εκλογές, η ευθύνη πέφτει στον Νικόλα Παπαδόπουλο και σε αυτούς που τον υποστηρίζουν. Προσωπική μου θέση και άποψη είναι ότι οι υποχωρήσεις που μόνο και μόνο η λέξη ΔΔΟ συνεπάγεται δημιουργούν αδιέξοδο και αυτό θρέφει τις πολιτικά και πολιτειακά επικίνδυνες θέσεις του κυρίου Αναστασιάδη και του ιδεολογικά μυστήριου ΑΚΕΛ.
Υπάρχουν εν τούτοις αιτιολογημένες θέσεις που θα παρακάμψουν την ΔΔΟ και που θα δώσουν στους πολίτες το σωστό μήνυμα και που θα αντιμετωπιστούν οι αλματώδεις προπαγανδιστικές εκλογικεύσεις και κινδυνολογίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ. Νομίζω ότι οι θέσεις της Νέας Στρατηγικής (https://nikolas2018.eu/nea-stratigiki/) του υποψήφιου Νικόλα Παπαδόπουλου κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση και αυτό βοηθά στο να γίνουν πιο σαφή κάποια πράγματα.
Επειδή αυτό είναι υπόθεση όχι μόνο της συμπαράταξης πολιτικών τάσεων που στηρίζει τον κ Νικόλα Παπαδόπουλου αλλά και όλων των πολιτών της Κύπρου, μια ουσιαστική αλλαγή των μέχρι τούδε συμβατικών θέσεων είναι καθόλα εφικτή. Μετά την ένταξη στην ΕΕ, όπως ήδη υπαινιχθήκαμε, η ΚΔ είχε και συνεχίζει να έχει την δυνατότητα να την παρακάμψει [ιδού η επιχειρηματολογία: «ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΧΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΙΟ, …» http://wp.me/p3OlPy-lc]. Για να επαναλάβω αυτό που γράφτηκε πιο πάνω και που ίσως είναι το σημαντικότερο ζήτημα, Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΔ ΣΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΕΚΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ-ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ. Επομένως, από άποψη εθνικής στρατηγικής και αξιοποίησης των ερεισμάτων, το ζήτημα δεν είναι εάν δέχονται ή δεν δέχονται οι κυβερνήσεις των μελών της ΕΕ, αλλά το γεγονός ότι είναι νομικά και πολιτικά δεσμευμένοι (ασφαλώς και πολιτικά αφού έγινε αποδεκτή η ένταξή μας) να εφαρμοστεί πλήρως χωρίς παρεκτροπές το κοινοτικό κεκτημένο.
Μπορούμε έστω και καθυστερημένα, εξάλλου, να καλλιεργήσουμε σε κρίσιμους παράγοντες και κυρίως κράτη της ΕΕ ότι η εφαρμογή της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας στην Κύπρο είναι και προς το συμφέρον τους. Ασφαλώς και δεν θα ανέμενα Ευρωπαϊκό στρατό να απελευθερώσει την Κύπρο (κανένας στρατός δεν θα το κάνει εκτός και εάν ο φορέας μπορεί και έχει μεγάλο συμφέρον) αλλά τουλάχιστον να συνηγορήσουν για μια βιώσιμη λύση σύμφωνα με την Πράξη Προσχώρησης (έχουμε στο οπλοστάσιο των επιχειρημάτων μας μύριες νομικές, πολιτικές, θεσμικές και στρατηγικές αιτιολογήσεις). Εάν μετά από δική μας ανυποχώρητη αξίωση αρχίσουν να συζητούν για την εφαρμογή της Πράξης Προσχώρησης θα καταστεί ολοφάνερο ότι η ΔΔΟ δεν είναι συμβατή με την ένταξη της ΚΔ στην ΕΕ.
Αφού όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα η μόνη πιθανότητα να υπάρξει μια αλλαγή πορείας είναι ευθύνη του Νικόλα Παπαδόπουλου και θα πρέπει να βοηθηθεί-ενθαρρυνθεί από όλους να προχωρήσει σε διευκρινιστική διαχείριση των θέσεων της διακηρυγμένης Νέας Στρατηγικής του υποψηφίου Προέδρου. Η ουσία έγκειται σε μια διαχείριση των θέσεων ούτως ώστε να δρομολογηθεί μια μετεκλογική ριζική τοποθέτηση στην βάση της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας που θα την παρακάμψει με νομικά, πολιτικά και στρατηγικά επιχειρήματα και που θα συνηγορούν με μια βιώσιμη διευθέτηση.
Χρησιμοποίησα τον όρο «παράκαμψη της ΔΔΟ» και καλό είναι να γίνει σαφές ότι δεν πρόκειται για κάποιο μικρό ή μεγάλο ψέμα αλλά για μια ορθολογιστική τοποθέτηση στην βάση των θέσεων της «Νέας Στρατηγικής» του υποψήφιου Νικόλα Παπαδόπουλου τα οποία κείνται, κατά το πλείστο, εκτός της λογικής της ΔΔΟ όπως αυτή ερμηνεύεται από τους άλλους υποψήφιους. Δεν μιλώ για «καλό περιεχόμενο» αλλά για το γεγονός πως οι θέσεις που κανείς διαβάζει στην Νέα Στρατηγική του υποψήφιου Νικόλα Παπαδόπουλου οδηγούν προς μια βιώσιμη λύση. Υπό τις περιστάσεις, μάλιστα, εάν δεν διευκρινιστούν μερικά πράγματα μετεκλογικά η προσέλευση σε διαπραγματεύσεις στην βάση μιας ΔΔΟ (δεν υπάρχουν καλά περιεχόμενα μόνο κακά) λογικότατα θα οδηγεί όλους συμπεριλαμβανομένου του ΟΗΕ να μας λένε ότι δύο ζώνες και δύο κοινότητες είναι δύο κράτη σε συνομοσπονδία.
Μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να τύχει μιας πιο λεπτομερούς αιτιολόγησης ούτως ώστε διαφανώς, θεμιτά και νομιμοποιημένα μετά τις προεδρικές εκλογές να υπάρξει δυνατότητα για μια νέα στρατηγική και νέες διαπραγματευτικές θέσεις. Η «διπλωματική» παράκαμψη/διαφυγή από την θανατηφόρα ΔΔΟ, υπογραμμίζουμε επίσης, είναι αναγκαία για να πειστούν οι τρίτοι ότι η Ελληνική πλευρά είναι αξιόπιστη στην εμμονή της για την εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Να δηλωθεί, για παράδειγμα, δημόσια και πανηγυρικά και πάντα στην βάση των διακηρυγμένων θέσεων του υποψηφίου Νίκου Παπαδόπουλου, ότι δεν υπάρχουν πρότυπα, τυπολογίες και ονοματολογίες παρά μόνο αυτό που προβλέπει η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα και σε αυτή θα επιμείνουμε μελλοντικά σε κάθε διαπραγμάτευση. Ως προς αυτά, τρία ακόμη κρίσιμα σημεία.
1. Η συμπερίληψη της ΔΔΟ σε ανακοινώσεις του ΣΑ παραβιάζει τον Χάρτη του ΟΗΕ και δεν ισχύουν (βλ. παράρτημα).
2. Οι αξιωματούχοι του ΟΗΕ συμπεριλαμβανομένου του ΓΓ δεσμεύονται από τον Χάρτη και τους καλούμε να υιοθετούν θέσεις και να κάνουν προτάσεις συμβατές με τον Χάρτη του ΟΗΕ.
3. Πιο πολιτικά, καλά κάνουμε να θυμηθούμε τον αείμνηστο Πρέσβη Μ. Δούντα –και όσον με αφορά δεν γνωρίζω κάτι άλλο στις διεθνείς διαπραγματεύσεις των διακρατικών διενέξεων, μόνο εμείς βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας– ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ «ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ». Οτιδήποτε το αντίθετο είναι μύθος και επικίνδυνος αυτοκτονικός ερασιτεχνισμός. Πολύ περισσότερο όταν ισχύουν τα εξής:
  1. Η ΔΔΟ αντιβαίνει στον Χάρτη και η αναφορά στις ανακοινώσεις του ΣΑ δεν μας δεσμεύει ενώ οι αποφάσεις του ΣΑ όσον αφορά την διεθνή τάξη ιδιαίτερα του 1983 είναι ρητές.
  2. Η ΚΔ συνομιλούσε και συνεχίζει να μιλά με το πιστόλι των Τουρκικών στρατευμάτων στον κρόταφο.

Η Τουρκική πλευρά παρά τις πολλές Ελληνικές υποχωρήσεις στο παρελθόν τίποτα δεν δέχθηκε. Στις διαπραγματεύσεις των διακρατικών διενέξεων ισχύει ότι Η ΚΑΘΕ ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΒΑΣΗ. Πολύ περισσότερο εφεξής, εάν η δική μας θέση θα είναι πλέον οι θέσεις της Νέας Στρατηγικής του υποψήφιου Νικόλα Παπαδόπουλου που είναι συμβατές με την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα και που θα επικυρωθούν / νομιμοποιηθούν από τους πολίτες.

Καταλήγω: Αν μη τι άλλο ως εκ του αποτελέσματος λόγω λανθασμένης βάσης διαπραγματεύσεων που διήρκεσαν τέσσερις δεκαετίες, με μετριοπάθεια, λογική και ορθολογισμό υπάρχει τρόπος μιας τίμιας, δημόσιας και αιτιολογημένης παράκαμψης της ΔΔΟ που μετά τις εκλογές θα οδηγήσει σε διαπραγματεύσεις σε νέα βάση που θα εφαρμόζει την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα. Οι θέσεις του υποψήφιου Προέδρου Νικόλα Παπαδόπουλου στην διακήρυξη της Νέας Στρατηγικής βοηθούν για μια διαχείριση των ζητημάτων που τίθενται προεκλογικά και μετεκλογικά.

Εάν δεν συμβεί αυτό, η μόνη λογική για τον πολιτικοποιημένο πολίτη είναι να ψηφίσει μεν αλλά ρίχνοντας άκυρο για να δοθεί ισχυρό μήνυμα ότι η ΔΔΟ δεν είναι αποδεκτή. Ενδείκνυται αυτό; Η ουσία είναι ότι οι νεοέλληνες στην Κύπρο δεν βιαζόμαστε να αυτοκτονήσουμε με το να καταργήσουμε την ΚΔ αυτή θα έπρεπε και πρέπει να είναι η θέση μας μελλοντικά όσο και αν διαρκέσει η διαπραγμάτευση ή η διακοπή των διαπραγματεύσεων. ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΔ, ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ, ΑΣΦΑΛΩΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ Η ΕΜΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΑΘΟΥΣ, ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΗΓΕΜΟΝΙΚΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ. Αυτό αναμένουν οι περισσότεροι πολίτες και πρέπει να ειπωθεί με εγκυρότητα, αποφασιστικότητα και αξιοπιστία.

Εν τούτοις, το άκυρο ψηφοδέλτιο ίσως να μην είναι διέξοδος για δύο λόγους:

1ον) Η υπερψήφιση σωστών θέσεων είναι ένα πολύ πιο ισχυρό πολιτικό και διαπραγματευτικό μήνυμα. Επαναλαμβάνεται και τονίζεται καθότι το θεωρώ κρίσιμο, ότι διατρέχοντας τις θέσεις της «Νέας Στρατηγικής» του Νικόλα Παπαδόπουλου εκτιμώ ότι οι θέσεις που διατυπώνονται αναιρούν την ΔΔΟ. Απαιτείται και είναι σωστό και ορθολογιστικό να διευκρινιστεί ότι δεν ενδιαφέρουν οι αποτυχημένες ονοματολογίες του παρελθόντος αλλά η συμφωνία για μια βιώσιμη λύση στην βάση των θέσεων αυτών.

2ον) Το σύνηθες αξιοθρήνητο φαινόμενο των νεοελλήνων να φορούν κομματικές και ιδεολογικές παρωπίδες ίσως να μην δώσει το σωστό μήνυμα, το γεγονός δηλαδή ότι οι πολίτες δεν θέλουν την ΔΔΟ. Είναι κατά συνέπεια αναγκαίο ο μόνος υποψήφιος που κινείται προς την σωστή κατεύθυνση να γίνει πιο σαφής για τον τελικό προορισμό και έτσι αντί άκυρου να υπερψηφιστεί.

Η ευθύνη για διέξοδο ανήκει στον Νικόλα Παπαδόπουλο. Ως υποψήφιος είναι σίγουρα αυτεξούσιος και ανεξάρτητος και σίγουρα δεν δεσμεύεται από υποχωρήσεις άλλων συμπεριλαμβανομένου του αείμνηστου πατέρα του. Μπορεί εν τούτοις να επαναλάβει την στάση του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, αυτή την φορά με στέρεα και αδιαμφισβήτητη ερμηνεία των θέσεων της Νέας Στρατηγικής ούτως ώστε να διασφαλιστεί η θετική ετυμηγορία των ψηφοφόρων για μια πραγματική Νέα Στρατηγική.

Παράρτημα 1 για το ΣΑ και την ΔΔΟ

Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω σε όλες τις διαπραγματεύσεις διακρατικών διενέξεων εάν δεν υπάρξει συμφωνία όλα αποσύρονται. Το ΣΑ απλά κατέγραφε το που μείναμε στις τελευταίες διαπραγματεύσεις και δεν μας δεσμεύει διαφορετικά θα σήμαινε παράνομη παρέμβαση του ΟΗΕ στα εσωτερικά ενός κυρίαρχου κράτους-μέλους του κατά παράβαση των θεσφάτων του Χάρτη για την διεθνή τάξη και την ειρηνική επίλυση των διαφορών. Τονίζω, υπογραμμίζω και υπερτονίζω: Αποτελεί φτώχεια και κατάντια να λέει κάποιος ότι το ΣΑ υιοθετεί την ΔΔΟ.

Α) Δεν έχει κανείς δικαίωμα για κάτι τέτοιο. Όποιος αμφιβάλλει οφείλει να διαβάσει προσεκτικά τον Χάρτη καθότι εκεί βρίσκονται οι υψηλές αρχές της διεθνούς Αμφικτιονίας και του διεθνούς δικαίου που δεσμεύουν όλους πρωτίστως δε τους αξιωματούχους του ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ασφαλείας:

Πρώτον, ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕορίζει ρητά ότι ο ρόλος του περιορίζεται στην διεθνή τάξη και όχι σε ζητήματα που αφορούν το εσωτερικό των ανεξαρτήτων μελών του. Τα μέλη του ΟΗΕ είναι απολύτως νομιμοποιημένα –και ως προς τούτο έχουν νομικό δικαίωμα– να ζητήσουν από όλους να τηρηθεί η διεθνής νομιμότητα και να μην επέμβουν στα εσωτερικά τους ζητήματα. Να απαιτήσουν και να καταστήσουν κόκκινη γραμμή, κοντολογίς, την αποκατάσταση της διεθνούς τάξης.
Στο άρθρο 2 του Κεφαλαίου Ι του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, για παράδειγμα, ορίζεται με ακρίβεια ότι η διακρατική ισοτιμία, η μη επέμβαση και η εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία είναι οι υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου. Πιο συγκεκριμένα:

Κεφάλαιο Ι, Άρθρο 2 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ

Άρθρο 2.1. Αρχή της κυρίαρχης ισότητας

Άρθρο 2.2. Ειρηνική Επίλυση των διαφορών

Άρθρο 2.3. Αποχή από χρήση βίας κατά εδαφικής ακεραιότητας και πολιτικής ανεξαρτησίας άλλων κρατών.

Άρθρο 2. 7. «Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δεν θα δίνει το δικαίωμα στα Η.Ε. να επεμβαίνουν επί ζητημάτων που ανήκουν ουσιαστικά στην εσωτερική διαδικασία οποιουδήποτε κράτους και δεν θα αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με την τους όρους αυτού του Χάρτη. Η Αρχή αυτή δεν πρέπει να εμποδίζει την εφαρμογή των εξαναγκαστικών μέτρων που προβλέπονται στο Κεφάλαιο 7».

Συνεχίζουμε λοιπόν με το Κεφάλαιο 7.

Κεφάλαιο 7 – Κίνδυνοι για την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια: «Ενέργειες σε περίπτωση απειλής εναντίον της Ειρήνης, Διαταράξεως της Ειρήνης και Επιθετικών Πράξεων»

Άρθρο 39. «Το Συμβούλιο Ασφαλείας θα αποφαίνεται αν υπάρχει απειλή για την ειρήνη, διατάραξη της ειρήνης ή επιθετική ενέργεια και θα κάνει συστάσεις ή θα αποφασίζει ποια μέτρα θα λαμβάνονται σύμφωνα με τα Άρθρα 41 και 42 για να αποκατασταθεί η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια».

[Τα άρθρα 41 και 42 περιγράφουν κλιμακωτές αποφάσεις και ενέργειες που αρχίζουν από οικονομικά μέτρα μέχρι και άσκηση βίας πάντοτε όμως υπό το πρίσμα συγκεκριμένων διαδικασιών που –αφού προηγηθεί διαμεσολάβηση κτλ– θα βρίσκονται υπό την διαρκή επίβλεψη του Συμβουλίου Ασφαλείας, της Επιτροπής του Στρατιωτικού Επιτελείου …»]

Δεύτερον και συναφές: Αναμφίβολα μια απόφαση να κληθούν όλοι να σεβαστούν τον Χάρτη του ΟΗΕ απαιτεί και πολιτικά επιχειρήματα. Να τα δούμε. Ερωτάται: Εάν σταθούμε στο Κεφάλαιο 7, ΠΟΙΟΣ ΑΠΕΙΛΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΑΠΕΙΛΗΣΕ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ; Μήπως οι Κύπριοι; Μπορεί οι κύπριοι να χαρακτηριστούν δικαίως απρόσεκτοι όσον αφορά την ασφάλειά τους αλλά ΜΟΝΟ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΒΑΘΜΟ. Μεταξύ άλλων:

Οι Βρετανοί αποικιοκράτες, αντί αυτοδιάθεσης και στην βάση της στρατηγικής διαίρει και βασίλευε όχι μόνο διατήρησαν βάσεις αλλά επιπλέον επέβαλαν το καθεστώς Ζυρίχης. Διαιρετικό, διχαστικό και πηγή διενέξεων μέχρι και σήμερα. Κλασική περίπτωση στρατηγικής «διαίρει και βασίλευε». Βέβαια, η Ζυρίχη είναι συνταγματική παιδική χαρά εάν κανείς την συγκρίνει με το σχέδιο Αναν το οποίο να θυμίσω όπως ο ίδιος ομολόγησε το έγραψε ο Άγγλος πρέσβης Λόρδος Χάνευ.
Οι Αμερικανοί το 1963-64 συνωμοτούσαν με Αθήνα και Άγκυρα για πραξικόπημα στην Κύπρο, εισβολή τουρκικών στρατευμάτων στην Καρπασία και εξ αντικειμένου (έτσι επιτυγχάνουν τις βρομοδουλειές τους, κοιτάξτε γύρω μας νότια, ανατολικά, βόρεια και δυτικά) έναρξη εχθροπραξιών που θα οδηγούσε στην σημερινή ή και χειρότερη κατάσταση. Δεν είναι του παρόντος αλλά δική μου εκτίμηση είναι ότι στα θέματα τουλάχιστον εξωτερικής πολιτικής ο τότε Πρωθυπουργός ΓΠ θα καταταχθεί στους μεγαλύτερους ερασιτέχνες της νεότερης Ελλάδας. Δεν οδηγηθήκαμε τυχαία στην χούντα του 1967.
Τα μέλη της χούντας της Αθήνας υπήρξαν, όπως οι ίδιοι οι Αμερικανοί ομολόγησαν αργότερα, μια εγκάθετη ομάδα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Υπήρχαν όπως ξέρουμε σήμερα και άλλες ομάδες που θα έκαναν πραξικόπημα εάν δεν το έκαναν οι Συνταγματάρχες.
Ο Σοβιετικοί, επίσης, γνωρίζουμε σήμερα ότι μόνη έγνοια είχαν την δημιουργία προβλημάτων στην νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Η χούντα της Αθήνας (δηλαδή των Αμερικανών) εκτέλεσε το πραξικόπημα στην Κύπρο (το γεγονός ότι τον Ιωαννίδη τον συμβούλευσε να διαπράξει αυτό το έγκλημα ο σταθμάρχης της CIA στην Αθήνα δεν έχει καμιά σημασία παρά μόνο τις ξενόδουλες αντιλήψεις όσων Ελλήνων κατά καιρούς δέχονται άκριτα και αδιαμαρτύρητα τις εντολές των ξένων – και ως προς τούτο όπως γνωρίζουμε δεν είναι η μόνο τα μέλη της Χούντας του 1967).
Όχι μόνο κανείς δεν σταμάτησε το ξενόδουλο χουντικό πραξικόπημα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά γνωρίζουμε σήμερα τεκμηριωμένα ότι ως συνήθως άρχισαν τα contingency plans διαίρεσης, κατάληψης και ελέγχου της Κύπρου.
Η Τουρκία εκμεταλλεύτηκε το γεγονός και εισέβαλε. Ακόμη και εάν δεν υπήρχαν τουρκοκύπριοι θα το έκαναν, εξηγεί ο πρώην τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου στο βιβλίο του «Στρατηγικό βάθος». Ο απροσχημάτιστος σκοπός της Άγκυρας είναι ο στρατηγικός έλεγχος της Κύπρου.

Παράρτημα 2 Μερικές συναφείς παρεμβάσεις όπου υπάρχει περισσότερη ανάλυση για τον ενδιαφερόμενο

Panayiotis Ifestos, THE CYPRUS ISSUE: SLIDING ON A KNIFE-EDGE”, European Parliament, conference 31.1.2017 (it includes the report on «International and European law» in four languages) http://wp.me/p3OqMa-1kT
«ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΧΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΙΟ, …» http://wp.me/p3OlPy-lc
ΠΕΡΙ «ΑΠΟΡΡΙΠΤΙΚΩΝ»: Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΩΣ «ΜΗ ΛΥΣΗ» ΚΑΙ ΩΣ ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΧΡΙ, ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΔΟΘΕΙΣΗΣ, ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΤΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ http://wp.me/p3OlPy-1sd – http://wp.me/p3OqMa-1l3
Π. Ήφαιστος, ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΘΕΣΜΟΥΣ, ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ / ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ. http://wp.me/p3OqMa-17D
ΚΥΠΡΙΑΚΉ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΊΕΣ: ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΠΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΣΤΗΝ ΠΑΦΟ, 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016 http://wp.me/p3OlPy-1ow
Η Κύπρος στην κόψη του ξυραφιού. Ώρα και ευκαιρία για μια νέα βιώσιμη αφετηρίαhttp://wp.me/p3OlPy-1nH Ομιλία στην Διασκεπτική για το Κυπριακό στην Πάφο, Κύπρου, στις 26.11.2016
ΚΤΗΝΩΔΙΕΣ ΣΤΑ ΙΣΛΑΜΙΚΑ ΠΕΔΙΑ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ, ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΛΟΓΙΚΟΥΣ ΣΥΝΕΙΡΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΔΟ ΤΡΟΧΙΑ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΕ ΠΕΔΙΟ ΦΡΙΚΑΛΕΟΤΗΤΩΝ ΠΕΡΑΝ ΚΑΘΕ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/permalink/1732387776795464/
Κυπριακό: Υπάρχει νέα στρατηγική; Και ποια; https://wp.me/p3OlPy-1GM, https://wp.me/p3OqMa-1pr
Π. Ήφαιστος, Πραξικόπημα / εισβολή 1974 στην Μεγαλόνησο Κύπρο. Προπαγάνδα, μύθοι, η αλήθεια και οι συνέπειες αναγνώρισης των παράνομων τετελεσμένων της βίας* http://wp.me/p3OlPy-1ES
ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ ΣΤΑ ΣΟΥΣΑ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ http://wp.me/p3OqMa-1oy
Ο ΟΗΕ, οι αποφάσεις του ΣΑ και προσεγγίσεις ριζικής επανατοποθέτησης του Κυπριακού ζητήματος* http://wp.me/p3OlPy-1DF
ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΕΙΣ «ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΩΝ ΦΑΣΕΩΝ». Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ (Ανατολική Γερμανία). http://wp.me/p3OqMa-1nH
ΝΙΚΟ ΚΟΤΖΙΑ: ΕΥΓΕ, ΑΛΛΑ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ. http://wp.me/p3OlPy-1vt]
ΤΕΛΙΚΑ, ΟΙ ΛΕΒΑΝΤΙΝΟΙ ΧΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ: ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΟΥ ΚΑΤΕΥΝΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ. ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΑΜΕΣΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΟΥΝ ΣΕ ΛΕΒΑΝΤΙΝΟΥΣ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΕΩΣ http://wp.me/p3OqMa-1ld
ΚΥΠΡΙΑΚΟ-ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ: ΜΙΑ ΦΡΙΚΤΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΠΟΡΕΊΑ ΠΡΟΣ ΦΡΙΚΤΆ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟΦΆΣΕΙΣ ΩΘΟΎΝ ΕΛΛΆΔΑ ΚΑΙ ΚΎΠΡΟ ΣΤΑ ΦΡΙΚΤΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΠΕΔΙΑ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΈΡΕΙΆΣ ΜΑΣ http://wp.me/p3OqMa-1hc
Π. Ήφαιστος, ΚΥΠΡΟΣ: ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΜΙΑΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΊΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΈΛΛΗΝΑ ΥΠΈΞ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΩΣΊΑ http://wp.me/p3OqMa-140
ΚΎΠΡΟΣ: “ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ” ΓΙΑ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟΥ http://wp.me/p3OlPy-12U
Ελληνική Εθνική Στρατηγική: Η τριπλή στρατηγική. Έννοια σκοποί προϋποθέσεις επιτυχούς εκπλήρωσης: η περίπτωση της ευρωπαϊκής προοπτικής της Κύπρου http://wp.me/p3OlPy-Ff
In Memoriam Γιάννου Κρανιδιώτη. Ειρηνική επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών και ο Γιάννος Κρανιδιώτης http://wp.me/p3OlPy-I2