Πολύ πρόσφατα αντί «προεκλογικών σχολίων» ή «νυχτερινών σχολίων» το βράδυ των εκλογών προτιμήσαμε σύντομη ανάρτηση για τα πάγια χαρακτηριστικά της ισχυρότερης δύναμης του πλανήτη, των ΗΠΑ. Για όποιο μελέτησε, έγραψε και συνεχίζει να παρακολουθεί με ιδεολογικά στερημένο τρόπο τα πολιτικά δρώμενα κρατώντας για τον εαυτό του τις προσωπικές προτιμήσεις του και υιοθετώντας έτσι μια αξιολογική ουδετερότητα, λογικό ήταν να απέχει από πρόωρες προβλέψεις που απεικόνιζαν περισσότερο υποκειμενισμούς και όχι την πραγματικότητα. Δεν αναφερόμαστε τόσο στους δύο υποψήφιους των τελευταίων εκλογών όσο στο γεγονός ότι πριν γίνει γνωστό το αποτέλεσμα ακραία υποκειμενικές παρεμβάσεις κατασκεύαζαν εξωπραγματικά σενάρια που δεν αντιπροσώπευαν τις πραγματικές θέσεις, τα παθήματα των τελευταίων ετών που δεν έγιναν μαθήματα και άλλα συχνά αθέατα κριτήρια. Αντίθετα, παραμιλούσαν, εξέπεμπαν υποκειμενισμούς και ιδεολογήματα, καταμαρτυρούσαν άγνοια της διεθνούς πολιτικής και των τυπολογιών που αφορούν τις στρατηγικές των ηγεμονικών δυνάμεων και συνειδητά ή ανεπίγνωστα εκπλήρωναν προπαγανδιστικούς σκοπούς ενώ μέσω αβεβαιότητας και χαωδών καταστάσεων στην διεθνή πολιτική για τις οποίες ακόμη και νήπια γνωρίζουν προς τα που γέρνει η πλάστιγγα των ευθυνών.

Σημ. Στο τέλος παρατίθενται συναφείς παραπομές και πίνακες τυπολογιών συναφών με το παρόν.

Στην παρούσα παρέμβαση και παραμερίζοντας κάθε προσωπικό υποκειμενισμό και έχοντας κατά του ότι το πολυτιμότερο «παγκόσμιο αγαθό» είναι πλανητική ισορροπία και όσο το δυνατό διακρατική σταθερότητα, η σταθεροποίηση των αποτελεσμάτων επιτρέπει μερικές επισημάνσεις και υπογραμμίσεις, των αυτονόητων, των ολοφάνερων και των καταμαρτυρημένων:

1. Ο εκλεγείς πρόεδρος Τραμπ είναι αναμφίβολα παρορμητικός, συχνά αθυρόστομος και συχνά αχρείαστα υπερόπτης. Το μεγαλύτερο όμως «σφάλμα» του κατά την διάρκεια της προηγούμενης προεδρίας του ήταν ότι δεν «αξιοποίησε» επαρκώς και ορθολογιστικά τα μεγάλα και μοναδικής αποτελεσματικότητας στρατηγικά επιτελεία των ΗΠΑ. Επιτελεία των οποίων οι αναλύσεις, τα σχέδια και οι προάσεις για εναλλακτικές αποφάσεις ανάλογα με το πως εξελίσσεται η διεθνής πολιτικής βρίσκονται πάνω στο τραπέζι του Συμβουλίου Ασφαλείας και του εκάστοτε προέδρου. Το ζητούμενο για τους ιθύνοντες ληψης στρατηγικών προσεγγίσεων είναι να υιοθετούνται πολιτικά και στρατηγικά ορθολογιστικές αποφάσεις. Προσοχή: ο ορθολογισμός με αυτή την έννοια δεν σχετίζεται με υποκειμενικές προτιμήσεις αλλά με στρατηγικές προσεγγίσεις οι οποίες πάνω στην πλάστιγγα κόστους / οφέλους εκτιμάται ότι θα προκαλέσουν μεγαλύτερο όφελος και όχι μεγαλύτερο κόστος. Για τα συμφέροντα των ΗΠΑ αλλά και και όφελος ευρύτερα εντός του διεθνούς συστήματος που αφορούν όλους. Για παράδειγμα, οι συμφωνίες περιορισμού των πυρηνικών όπλων και των αντιβαλλιστικών πυραύλων (SALT/ABM που δημιουργούσαν συνθήκες αμοιβαίας καταστροφής αν άρχιζε ένας πυρηνικός πόλεμος εδράζονταν πάνω σε ορθολογιστικές αποφάσεις για το συμφέρον αμφότερων των εμπλεκομένων αλλά και όλων των κρατών).
2. Παραμένει ότι ο Τραμπ είναι απαράμιλλα οξυδερκής, κατανοεί τον ρόλο της ισχύος στην διεθνή πολιτική, σε πολλά πεδία λειτούργησε, ακριβώς, ορθολογιστικά. Μεταξύ άλλων,
   • α. παρά τον λανθασμένο και εγωιστικό παραμερισμό των επιτελείων κινήθηκε με τρόπο που ολοφάνερα σκοπό είχε να αποδυναμωθούν τα αίτια πολέμου. Επιδίωκε την αναγκαία και μη εξαιρετέα, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την στρατηγική του ισχυρότερου ηγεμονικού κράτους, πλανητική ισορροπία δυνάμεων -επιδιώκοντας έτσι πλανητική «σταθερότητα» και αποφυγή πυρηνικού πολέμου-, έθετε ως σημαντικό στρατηγικό σκοπό την εξισορρόπηση της Κίνας και έχοντας ορθολογιστική θέαση του αναδυόμενου πολυπολικού διεθνούς συστήματος απέφευγε να δημιουργήσει διλήμματα ασφαλείας στις άλλες ηγεμονικές δυνάμεις. Ποτέ δεν θα καθιστούσα άξονα της διεθνούς πολιτικής τον Ζελένσκι του οποίου οι ελιγμοί και οι αποφάσεις επηρεάζουν τις αποφάσεις των ΗΠΑ αλλά και όλων των άλλων κρατών του διεθνούς συστήματος.
   • β. Τέλος αλλά όχι το τελευταίο που θα μπορούσε να αναφερθεί, είχε προωθήσει τις κολοσσιαίας σημασίας για την περιφερειακή σταθερότητα συμφωνίες Ισραήλ και πολλών Αραβικών κρατών.

Χωρίς να επεκταθούμε περισσότερο εδώ και αναμένοντας τις προγραμματικές θέσεις του νέου προέδρου, όσον αφορά τα ζητήματα που μόλις αναφέρθηκαν υπογραμμίζονται μερικές πτυχές που αποτελούν γνωστικό αλφαβητάρι που πρέπει να ξέρει κάθε ενδιαφερόμενος πριν αποφασίσει τι θέλει και τι θα κάνει στην προσωπική ζωή, τις θέσεις που διατυπώνει και τις στάσεις του ως πολίτης ενός κράτους:

1. Δεν υπάρχουν «καλές» και «κακές» ηγεμονικές δυνάμεις παρά μόνο ανελέητες και αδίστακτες ηγεμονικές δυνάμεις που αποφασίζουν την στρατηγική τους με όρους ανταγωνισμού με τις άλλες μεγάλες δυνάμεις. Όπως συχνά γράφουμε, «όταν οι ελέφαντες παλεύουν ή ερωτεύονται το περιφερειακό γρασίδι υποφέρει».
2. Αρχίζοντας από το πιο δημοκρατικό κράτος που υπήρξε ποτέ, την Αθήνα, όσον αφορά τις ηγεμονικές δυνάμεις αλλά και κάθε άλλο κράτος όταν χαράσσουν την εθνική τους στρατηγική δεν διαδραματίζουν ρόλο οι εσωτερικές βαθμίδες δημοκρατίας. Τα κριτήρια λήψης αποφάσεων αφορούν τα διλήμματα ασφαλείας μεταξύ των ηγεμονικών δυνάμεων και η κατανομή ισχύος πλανητικά και περιφερειακά (ο ενδιαφερόμενος ας αφιερώσει ένα ΣΚ να μελετήσει τα αξιώματα του κρατοκεντρισμού στον Πελοποννησιακό Πόλεμο του Θουκυδίδη – πιο κάτω παρατίθεται και το εξώφυλλο του εξαιρετικού βιβλίου του Γιώργου Κοντογιώργη για τον Θουκυδίδη).
3. Συνεκτιμώντας δεόντως τις παθογένειες που εκκόλαψαν ή επιτάχυναν οι δύο συγκαιρινοί πόλεμοι και ιδίως της Ουκρανίας, απαιτείται να θεωρείται δεδομένο ότι εντός ενός πολυπολικού διεθνούς συστήματος η περιφερειακή αστάθεια θα είναι μεγαλύτερη από την διπολική Μεταπολεμική φάση (από το 1945 μέχρι το 1990). Αυτό σημαίνει ότι μια μεγάλη δύναμη αποφασίζοντας με όρους πολιτικού και στρατηγικού ορθολογισμού δεν παίρνει αποφάσεις που οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη αστάθεια η οποία όπως οι δύο συντρέχοντες πόλεμοι καταμαρτυρούν ενδέχεται να οδηγήσουν ακόμη και σε πυρηνικό ολοκαύτωμα.
4. Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα με τους Μεταψυχροπολεμικούς «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» και την άσκοπη και ανορθολογική δημιουργία διλημμάτων ασφαλείας στην Ευρώπη, εκτός και εάν διαιωνιστεί ο κίνδυνος πυρηνικού ολοκαυτώματος, αναμένεται μεγαλύτερη αστάθεια στις περιφέρειες (βλ. και τον παρεμβαλλόμενο πίνακα της τυπολογίας του John Mearsheimer).
5. Με τα πιο πάνω αναπόδραστα δεδομένα -όχι σε προβλεπτική βάση αλλά σε αναφορά με αξιώματα και τυπολογίες που αφορούν τις κρατοκεντρικές σχέσεις- τα συμφέροντα των περιφερειακών εάν όχι και η επιβίωσή τους επιτυγχάνεται με επαρκή ισχύ που διασφαλίζει την εθνική τους ασφάλεια, ιδιαίτερα εάν απειλούνται, και με ορθολογιστικές συναλλαγές με τα ισχυρότερα κράτη. Παραθέτουμε απόσπασμα ανάλυσης του Παναγιώτη Κονδύλη που θα παρατεθεί ξανά στην συνέχεια:
   • «η ελληνική πλευρά πρέπει να κατανοήσει έμπρακτα, κι όχι μόνον λεκτικά, ότι η αξία μας συμμαχίας για ένα μέλος της καθορίζεται από το ειδικό βάρος του τελευταίου μέσα στο σύνολο της συμμαχίας. Πιο λιανά: οι σύμμαχοι αξίζουν για σένα τόσο, όσο αξίζεις εσύ γι’ αυτούς. Καμμιά συμμαχία και καμμιά προστασία δεν κατασφαλίζει όποιον βρίσκεται μαζί της σε σχέση μονομερούς εξάρτησης. Τα «δίκαια» της Ελλάδας δεν εντυπωσιάζουν κανέναν, όσο πίσω τους βρίσκεται ένας παρίας με διαρκώς απλωμένο το χέρι, κάποιος που ζει από δάνεια, επιδοτήσεις και «προγράμματα στήριξης».».

Πολλοί μιλούν για τις προεκτάσεις του αποτελέσματος των εκλογών στις ΗΠΑ για την Τουρκία. Ως προς αυτό έχουμε γράψει πολλά [βλ. πχ Διαπραγματευτική στρατηγική της Ελλάδας. «Πελατειακές σχέσεις» («patron-clientrelations») μεταξύ ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών και ο διάλογος Μηλίων-Αθηναίων στον Θουκυδίδη. https://piotita.gr/?p=3101] θα παρατεθούν, όμως, μερικά διαχρονικής και αποφασιστικής σημασίας αποσπάσματα του Παναγιώτη Κονδύλη στο Θεωρία του Πολέμου. Κάθε νοήμων μπορεί να κρίνει τις επερχόμενες τάσεις με όρους δυνατότητας της Ελλάδας και της Τουρκίας να κάνει συναλλαγές με τα άλλα κράτη και ιδιαίτερα με τις μεγάλες δυνάμεις εντός και εκτός συμμαχιών:

 Κονδύλης: «Η αποδεδειγμένη ανικανότητα του ελληνικού κράτους να υπερασπίσει το ελληνικό έθνος-δηλαδή να επιτελέσει την κατ’ εξοχήν αποστολή του- συνιστά τον ανησυχητικότερο οιωνό για το μέλλον. Γιατί ήδη το ελληνικό κράτος βαθμηδόν φανερώνεται ανήμπορο να προστατεύσει ακόμα και το έθνος που βρίσκεται εντός των συνόρων του … [στην Τουρκία] όλες οι συγκρουόμενες πλευρές, καθώς ανατιμάται συνεχώς το γεωπολιτικό δυναμικό της χώρας, συγκλίνουν σε μιαν κοινή αντίληψη περί τουρκικής αποστολής και τουρκικού μεγαλείου, οπότε η σύγκρουσή τους αναφέρεται στο ερώτημα: κάτω από ποια σημαία (ταυτότητα) εξυπηρετείται καλύτερα αυτή η αποστολή και ποιος είναι ο καταλληλότερος να την κρατήσει ψηλά; … Στην περίπτωση μικρών ή μεσαίων Δυνάμεων το γεωπολιτικό τους δυναμικό, με τη δεύτερη αυτή έννοια, έχει ουσιώδη σημασία ως προς τον προσδιορισμό των σχέσεών τους με πλανητικές Δυνάμεις, οι οποίες αναζητούν περιφερειακούς δορυφόρους, τοποτηρητές ή εταίρους. Έμμεσα, έτσι, η μικρή ή μεσαία Δύναμη γίνεται παράγοντας της πλανητικής πολιτικής και, ανεξάρτητα από την πρωτογενή της ενέργεια, το γεωπολιτικό της δυναμικό αυξομειώνεται ανάλογα με την πλανητική σπουδαιότητα του ευρύτερου χώρου όπου εκδιπλώνει  την ενέργεια αυτή. Από την άποψη αυτή η Τουρκία διαθέτει αξιολογότατα πλεονεκτήματα απέναντι στον Ελλάδα, η οποία γεωπολιτικά δεν παρουσιάζει, ιδίως μετά τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου, ζωτικό ενδιαφέρον για καμμιά υφιστάμενη ή ανερχόμενη πλανητική Δύναμη.  Για ποικίλους λόγους, που έχω εκθέσει αλλού, η Κεντρική Ασία (συμπεριλαμβανομένης της Καυκασίας και της Κασπίας) και η Σιβηρία θα διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο στις πλανητικές εξελίξεις του 21^ου αιώνα. Όπως φαίνεται, οι Ηνωμένες Πολιτείες το αντιλήφθηκαν αυτό σχετικά γρήγορα, και αντίστοιχη σημασία αποδίδουν στην Τουρκία ως χώρα με ιστορικές και πάντα λίγο-πολύ ζωντανές ρίζες στην αχανή τούτη έκταση. η ελληνική πλευρά πρέπει να κατανοήσει έμπρακτα, κι όχι μόνον λεκτικά, ότι η αξία μας συμμαχίας για ένα μέλος της καθορίζεται από το ειδικό βάρος του τελευταίου μέσα στο σύνολο της συμμαχίας. Πιο λιανά: οι σύμμαχοι αξίζουν για σένα τόσο, όσο αξίζεις εσύ γι’ αυτούς. Καμμιά συμμαχία και καμμιά προστασία δεν κατασφαλίζει όποιον βρίσκεται μαζί της σε σχέση μονομερούς εξάρτησης. Τα «δίκαια» της Ελλάδας δεν εντυπωσιάζουν κανέναν, όσο πίσω τους βρίσκεται ένας παρίας με διαρκώς απλωμένο το χέρι, κάποιος που ζει από δάνεια, επιδοτήσεις και «προγράμματα στήριξης».

Μια νέα εποχή αρχίζει στο διεθνές σύστημα –και απαιτείται να τονίσουμε ξανά με έμφαση ότι μεγάλη ευθύνη για την διεθνή αστάθεια φέρουν οι προηγούμενες Αμερικανικές κυβερνήσεις με τους ανορθολογικούς «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» που διέλυσαν τις περιφέρεις και με την δημιουργία διλημμάτων ασφαλείας μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων στο κέντρο της Ευρώπης-, με την έννοια ότι όπως είναι προγραμματικά δεδομένο η έμφαση ενδέχεται να δοθεί στα εξής σημαντικά και ουσιαστικά, τα οποία απαιτείται να έχει υπόψη κάθε ενδιαφερόμενος:

1. Κατά πόσο και πως σταδιακά θα τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία και στην Μέση Ανατολή. Ως προς αυτό, ποιες θα είναι οι πρωτοβουλίες και οι αποφάσεις του νέου προέδρου των ΗΠΑ;
2. Κατά πόσο και πως θα επιδιωχθεί ένα πλανητικό modus vivendi στρατηγικών ισορροπιών και κατά πόσο θα επιδιωχθεί η αποδυνάμωση των ηγεμονικών ανταγωνισμών στις περιφέρειες.
3. Κατά πόσο ο νέος πρόεδρος θα δώσει έμφαση στην Κίνα όχι με υποκίνηση πολέμων αλλά με επιδίωξη σταθερότητας υπό συνθήκες ισορροπίας δυνάμεων. Αυτό προϋποθέτει επαναπροσανατολισμό της Ρωσικής στρατηγικής, κάτι πλέον διόλου αυτονόητο, σίγουρα διόλου εύκολο.
4. Κατά πόσο ο νέος πρόεδρος αξιοποιώντας τα προαναφερθέντα επιτελεία των ΗΠΑ θα επιδιώξει αποδυνάμωση των πολωτικών τάσεων που προκλήθηκαν κυρίως λόγω Ουκρανίας και που εξώθησαν σε ταχύρρυθμη συσπείρωση των Ανατολικών δυνάμεων στα πεδία της Οικονομίας και όχι μόνο.
5. Κατά πόσο οι ΗΠΑ θα διαχειριστούν έξυπνα τα ενδο-Ευρωπαϊκά διλήμματα ασφαλείας τα οποία επισκιάστηκαν από την κυριαρχία αβάστακτα επιπόλαιων γνωμών και σκόπιμων εκλογικεύσεων.
6. Κατά πόσο επίσης θα υπάρξει επαναπροσδιορισμός των Ευρωατλαντικών σχέσεων με τρόπο που να βρίσκεται σε αρμονία με πιθανές τάσεις νέων πλανητικών και περιφερειακών ισορροπιών.

[επανεκδίδεται συμπληρωμένο και επαυξημένο 2025]

Μερικές συναφείς αναρτήσεις

«Πάγια χαρακτηριστικά της Αμερικανικής στρατηγικής, οι περιφέρειες, η Τουρκία, η Ελλάδα και η Κύπρος» «Πριν είναι πολύ αργά: Κρατικά επιτελεία και εθνική στρατηγική»   https://piotita.gr/2017/03/17/%cf%80-%ce%ae%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%83-%ce%b1/     είναι και εδώ https://wp.me/p3OqMa-1G2

Π. Ήφαιστος, Τα αίτια των Αμερικανικών διχασμών: «το έθνος δημιουργεί κράτος ή το κράτος δημιουργεί λαό;» https://piotita.gr/2021/01/07/%cf%80-%ce%ae%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b1-%ce%b1%ce%af%cf%84%ce%b9%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8e%ce%bd-%ce%b4/   

Περί Ομήρου και Οδυσσέα το ανάγνωσμα και τα μεταμοντέρνα παρατράγουδα https://wp.me/p3OqMa-1S7

Μα καλά, εσείς ακόμα νομίζετε ότι αποφασίζει ο Τραμπ; https://slpress.gr/diethni/ma-kala-eseis-akoma-nomizete-oti-apofasizei-o-tramp/

Περί Προέδρου Τραμπ το ανάγνωσμα https://wp.me/p3OlPy-1Uu

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ: ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΑΠΕΙΛΩΝ ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ – ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΣΥΡΡΑΞΗΣ http://wp.me/p3OlPy-1rT http://wp.me/p3OqMa-1l0

ΜΕΓΆΛΗ ΒΡΕΤΑΝΊΑ: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΑΡΧΙΤΈΚΤΟΝΑΣ –https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/permalink/976241982520411/ 

Π. Ήφαιστος, ΠΑΓΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ, ΟΙ ΠΕΡΙΦΈΡΕΙΕΣ, Η ΤΟΥΡΚΊΑ, Η ΚΎΠΡΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΆΔΑ https://wp.me/p3OlPy-1uP  http://wp.me/p3OqMa-1kA και https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/permalink/975922452552364/

Π. Ήφαιστος, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΡΑΜΠ και ΓΝΩΣΗ VERSUS ΓΝΩΜΗ, ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ VERSUS ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ VERSUS ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΝΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ http://wp.me/p3OlPy-1qR

Π. Ήφαιστος, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΡΑΜΠ: Αναζητώντας νέους στρατηγικούς προσανατολισμούς; Η σημασία για την Ελλάδα http://wp.me/p3OqMa-1km

Π. Ήφαιστος, Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΡΑΜΠ, Η ΕΥΡΩΠΗ, ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΚΑΙ Η ΔΙΝΗ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ. Με αφορμή δηλώσεις του Τράμπ και σχόλια. http://wp.me/p3OqMa-1k1

John J. Mearsheimer, DONALD TRUMP SHOULD EMBRACE A REALIST FOREIGN POLICY. Ο κορυφαίος Αμερικανός διεθνολόγος προς Τράμπ: αυτοσυγκράτηση, αποφυγή υπερεξάπλωσης, ισορροπία δυνάμεων. http://wp.me/p3OlPy-1qq

ΠΡΌΕΔΡΟΣ DONALD TRUMP: Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΉ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΉ ΣΕ ΜΕΤΆΒΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΛΛΆΔΑ, http://wp.me/p3OlPy-1qZ

ΗΠΑ: ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΣΕΣ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ: «U.S. PUNISHES RUSSIA FOR ELECTION HACKING, EJECTING OPERATIVES» και η «διένεξη» Ομπάμα-Τραμπ http://wp.me/p3OlPy-1pL

Jeffrey Goldberg για τον Henry Kissinger, την εκλογή Trump και τους προσανατολισμούς της στρατηγικής των ΗΠΑ. The legendary and controversial statesman criticizes the Obama Doctrine, talks about the main challenges for the next president, and explains how to avoid war with China. Εισαγωγικό σημείωμα Παναγιώτης Ήφαιστος. http://wp.me/p3OlPy-1ng

ΟΙ ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ. ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ, ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ή ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ; http://wp.me/p3OqMa-1hn

ΗΠΑ: ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ. ΤΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΊ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ; Η νίκη του πολίτη; Ποιες προϋποθέσεις των Αμερικανικών στρατηγικών επιλογών που έχουν ως άξονα την έννοια της ισορροπίας εντός του αναδυόμενου πολυπολικού διεθνούς συστήματος http://wp.me/p3OlPy-1m9

ΡΩΣΙΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΗΠΑ. ΡΕΥΣΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ, ΠΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΤΕΡΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ http://wp.me/p3OlPy-1ug

Αμερικανική Επανάσταση συναντά την Ελληνική Επανάσταση και το δόγμα Μονρόε. Διδάγματα. Συμπεριλαμβάνει απόσπασμα από το Π. Ήφαιστος, Αμερικανική Διπλωματία και Στρατηγική https://piotita.gr/2018/03/24/%CE%B7-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CE%BD/

• Εθνοκράτος versus ωφελιμιστικός διεθνισμός και το θολό ιδεολογικό Βασίλειο της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης http://wp.me/p3OlPy-1kW
• ΝΤΕ ΓΚΟΛ, ΤΣΟΡΤΣΙΛ, ΘΑΤΣΕΡ: Πίσω στα θεμελιώδη. Με εισαγωγή Π. Ήφαιστος http://wp.me/p3OlPy-1ju
• H αφετηρία του Brexit και η ομιλία του David Cameron.  ΒΡΕΤΑΝΙΑ – ΕΕ: ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΣΕ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΜΙΑΣ ΕΕ Η ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1992 ΚΑΘΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΚΙΝΟΥΜΕΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΣΕΙΣΜΙΚΕΣ ΠΛΑΚΕΣ. Π. Ήφαιστος, ΕΕ σε μετάβαση και οι κινούμενες στρατηγικές σεισμικές πλάκες http://wp.me/p3OlPy-1jg   Βρετανία, Brexit – ΕΕ: Μια σχέση σε μετάβαση μιας ΕΕ η οποία μετά το 1992 κάθεται πάνω σε κινούμενες σεισμικές πλάκες. https://piotita.gr/?p=5038

• ΠΕΡΙ «ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ» VERSUS ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ή ΤΟ BREXIT ΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΝΑΓΚΑΙΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ http://wp.me/p3OlPy-1jj http://wp.me/p3OqMa-1ck
• ΕΕ σε μετάβαση και οι κινούμενες στρατηγικές σεισμικές πλάκες. http://wp.me/p3OlPy-1jg 
• ΕΔΩ BREXIT ΕΚΕΙ BREXIT ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ BREXIT; ΤΟ BREXIT ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ: ΒΡΕΤΑΝΙΑ – https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/permalink/976607629150513/ 
• EE: ΤΟ «ΙΔΕΑΛΙΣΤΙΚΟ» ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ http://wp.me/p3OlPy-1gC – http://wp.me/p3OqMa-19E
• Η ΑΒΑΣΤΑΚΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΤΕΧΝΟΣΦΑΙΡΑΣ http://wp.me/p3OlPy-134 
• Ευρωπαϊκή ένωση: Πρότυπο ενός εθνοκρατοκεντρικού κόσμου ή μιας υπερκρατικής δεσποτείας;* http://wp.me/p3OlPy-Nl 
• Περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη; Απάντηση: Όση πρέπει σύμφωνα με την εθνοκρατοκεντρική της φύση http://wp.me/p3OlPy-PI 
• ΤΟ ΘΟΛΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ http://wp.me/p3OlPy-CO 
• ΟΝΕ: Ο μηχανισμός της καταστροφής και έγκαιρες προειδοποιήσεις http://wp.me/p3OlPy-CS 
• Η Ευρώπη σε Σταυροδρόμι: Οι προϋποθέσεις μιας Εθνοκρατοκεντρικής ΕΕ http://wp.me/p3OlPy-uy 
• Θα επιβιώσει ή δεν θα επιβιώσει η ΕΕ; http://wp.me/p3OlPy-sz 
• Το «Γερμανικό ζήτημα» https://piotita.gr/?p=1759  

• Το «Γερμανικό ζήτημα» υπό το πρίσμα  διαδοχικών κρίσεων της Μεταψυχροπολεμικής περιόδου https://piotita.gr/?p=1759
• Ευρωπαϊκή πολιτική – ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Βιβλιογραφικές αναφορές http://wp.me/p3OqMa-19l
• ΘΡΥΜΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ: Τα περί «πολλών ευρωπαϊκών ταχυτήτων» εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων και κεκτημένης ταχύτητας ουτοπικών παρακρούσεων https://wp.me/p3OlPy-236 
• ONE και ΕΕ: Η μεταρρύθμιση είναι αναγκαία αλλά ποιος την κάνει; https://wp.me/p3OlPy-1WQ
• ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΕ ΤΑ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΕΝΑ ΟΧΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΕ ΜΕΤΑΒΑΣΗ http://wp.me/p3OlPy-1vV
• «ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΛΛΩΝ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ»: ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ – ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ; http://wp.me/p3OlPy-1tR http://wp.me/p3OqMa-1m6

ΟΙ ΘΑΜΩΝΕΣ ΤΟΥ ΡΑΓΙΣΜΕΝΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ ΤΟΥ «ΓΥΑΛΙΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ» ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΑΞΥΠΝΗΤΟ. ΣΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ http://wp.me/p3OlPy-1sg

• ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΒΑΒΕΛ (μεταμοντέρνος) στην ΕΕ. Αφορμή για επισημάνσεις περί νέων Σοδόμων και Γομόρρων ή περί της ανάγκης αλλαγής Παραδείγματος. http://wp.me/p3OqMa-1iz

ΗΠΑ

• Περί Προέδρου Τραμπ το ανάγνωσμα https://wp.me/p3OlPy-1Uu
• ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ: ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΑΠΕΙΛΩΝ ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ – ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΣΥΡΡΑΞΗΣ http://wp.me/p3OlPy-1rT http://wp.me/p3OqMa-1l0
• Τουρκία αναμένει να διαπράξουμε το μοιραίο λάθος – Ανάλυση – http://www.onalert.gr/stories/panagiwths-hfaistos-tourkia-anamenei-diapra3oume-moiraio-la8os/54404
• ΜΕΓΆΛΗ ΒΡΕΤΑΝΊΑ: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΑΡΧΙΤΈΚΤΟΝΑΣ –https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/permalink/976241982520411/ 
• ΠΑΓΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ, ΟΙ ΠΕΡΙΦΈΡΕΙΕΣ, Η ΤΟΥΡΚΊΑ, Η ΚΎΠΡΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΆΔΑ https://wp.me/p3OlPy-1uP  http://wp.me/p3OqMa-1kA και https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/permalink/975922452552364/
• ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΡΑΜΠ και ΓΝΩΣΗ VERSUS ΓΝΩΜΗ, ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ VERSUS ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ VERSUS ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΝΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ http://wp.me/p3OlPy-1qR
• ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΡΑΜΠ: Αναζητώντας νέους στρατηγικούς προσανατολισμούς; Η σημασία για την Ελλάδα http://wp.me/p3OqMa-1km
• Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΡΑΜΠ, Η ΕΥΡΩΠΗ, ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΚΑΙ Η ΔΙΝΗ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ. Με αφορμή δηλώσεις του Τράμπ και σχόλια. http://wp.me/p3OqMa-1k1
• John J. Mearsheimer, DONALD TRUMP SHOULD EMBRACE A REALIST FOREIGN POLICY. Ο κορυφαίος Αμερικανός διεθνολόγος προς Τράμπ: αυτοσυγκράτηση, αποφυγή υπερεξάπλωσης, ισορροπία δυνάμεων. http://wp.me/p3OlPy-1qq
• ΠΡΌΕΔΡΟΣ DONALD TRUMP: Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΉ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΉ ΣΕ ΜΕΤΆΒΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΛΛΆΔΑ, http://wp.me/p3OlPy-1qZ
• ΗΠΑ: ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΣΕΣ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ: «U.S. PUNISHES RUSSIA FOR ELECTION HACKING, EJECTING OPERATIVES» και η «διένεξη» Ομπάμα-Τραμπ http://wp.me/p3OlPy-1pL
• Jeffrey Goldberg για τον Henry Kissinger, την εκλογή Trump και τους προσανατολισμούς της στρατηγικής των ΗΠΑ. The legendary and controversial statesman criticizes the Obama Doctrine, talks about the main challenges for the next president, and explains how to avoid war with China. Εισαγωγικό σημείωμα Παναγιώτης Ήφαιστος. http://wp.me/p3OlPy-1ng
• ΟΙ ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ. ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ, ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ή ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ; http://wp.me/p3OqMa-1hn
• ΗΠΑ: ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ. ΤΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΊ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ; Η νίκη του πολίτη; Ποιες προϋποθέσεις των Αμερικανικών στρατηγικών επιλογών που έχουν ως άξονα την έννοια της ισορροπίας εντός του αναδυόμενου πολυπολικού διεθνούς συστήματος http://wp.me/p3OlPy-1m9
• Π. Ήφαιστος, ΡΩΣΙΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΗΠΑ. ΡΕΥΣΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ, ΠΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΤΕΡΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ http://wp.me/p3OlPy-1ug

Κατηγορίες:πόλεμος, συμμαχίες, Ήφαιστος, άρθρα, Αμερική, Αμερικανικός εμφύλιος, ΗΠΑ, Θουκυδίδης, Κρατικά επιτελεία, Στρατηγική, Τράμπ, Τραμπ, Τουρκία, γεωπολιτική, διεθνείς σχέσεις, εκλογές ΗΠΑ 2024, John Mearsheimer, Kenneth Waltz, Robert Gilpin

Ετικέτες: στρατηγική, Ελλάδα, ΗΠΑ, Τραμπ, Τουρκία, διεθνής πολιτική, εκλόγές ΗΠΑ 2024