Η επίσκεψη στο Άγιο Όρος πριν μερικά χρόνια αποτέλεσε μια αξέχαστη εμπειρία. Επί δύο χιλιετίες οι παραδόσεις της Ορθοδοξίας και η Ορθόδοξη θρησκευτική πίστη αποτελούν κύρια διαμορφωτική εισροή του διαχρονικού Ελληνικού πολιτισμού. Η εμπειρία του Αγίου Όρους το επιβεβαίωσε. Χρειάζονται πολλές σελίδες για να περιγράψω το τι κατάλαβα και τι έμαθα. Περιορίζομαι σε μερικές μόνο πτυχές όπως τις σημείωσα κατά την διάρκεια της τριήμερης παραμονής. Καθημερινά γίνονται τέσσερεις λειτουργίες. Οι ιερομόναχοι διαρκώς ψάλλουν, προσεύχονται και μελετούν. Ταυτόχρονα ο περιβάλλον χώρος είναι ένα εκτεταμένο γεωργικό πεδίο. Καθημερινά προσφέρουν πρόγευμα και γεύματα σε εκατοντάδες επισκέπτες από όλο τον πλανήτη και όλων των εθνικών καταβολών, κυρίως από Ορθόδοξες κοινωνίες, αλλά όχι μόνο. Πολλοί από τους ιερομόναχους έχουν πολυσχιδή και εκτεταμένη μόρφωση σε πολλά γνωστικά αντικείμενα και για μερικούς διαπίστωσα ότι ήταν κάτοχοι πολλών πτυχίων ή ακόμη και διδακτορικών. Κάθε βράδυ γινόταν σύναξη, εισήγηση από ένα ιερομόναχο και συζήτηση. Οι σημειώσεις που ακολουθούν είναι από αυτές τις συζητήσεις.

Άγιο Όρος. Πνευματικός θεματοφύλακας του πολιτισμού, της Χριστοκεντρικής / ανθρωποκεντρικής πίστης και της αγάπης. Ένας ιερομόναχος μας είπε ότι παρά το γεγονός ότι η Εκκλησία δεν αναμειγνυόταν στις υποθέσεις του Βυζαντίου ένας από τους λόγους που έφερε πολλούς ιερωμένους στο Άγιο Όρος πριν από αιώνες ήταν για να αφοσιωθούν στα αμιγώς θρησκευτικά ζητήματα χωρίς την παραμικρή ανάμειξη στο πολιτικό γίγνεσθαι. Καμιά δηλαδή σχέση με Θεοκρατικές αντιλήψεις και Θεοκρατικά δόγματα που απαιτούν να ασκήσουν πολιτική εξουσία. Το ακριβώς αντίθετο. Η Ορθοδοξία είναι ανθρωποκεντρική και το μείζον είναι οι πνευματικές και πολιτισμικές αντιλήψεις σύμφωνα με την Χριστοκεντρική παράδοση και διδασκαλία.

1. Το ερώτημα κατά πόσο υπάρχει Θεός και Χριστός η απάντηση είναι: λάθος ερώτημα ενώ κανείς δεν αποκλείεται να πει ότι πιστεύει τα πάντα αλλά να ψεύδεται ή να υποκρίνεται ή να υπερβάλλει.
2. Η ουσία της ανθρωποκεντρικής / Χριστοκεντρικής παράδοσης είναι κατά πόσο ο Χριστός και οι ηθικές νουθεσίες του είναι μέσα στην ψυχή και στο πνεύμα του κάθε ανθρώπου.
3. Συγκεκριμένα ενάρετος βίος και τα διδάγματα του Χριστού υπέρτατο των οποίων είναι η ταπεινότητα, η αγάπη και η απουσία μίσους.
4. Αγάπη, ταπεινότητα είναι δίδυμα. Προϋποθέτουν απουσία μίσους / εγωισμού. Το μίσος και ο εγωισμός ως στάση ζωής και ως τρόπος ζωής ισοδυναμούν με την διείσδυση δαιμονικών σκέψεων μέσα στον άνθρωπο Ανεξαρτήτως τι λέει κάθε άτομο, το μίσος και ο εγωισμός σημαίνουν άρνηση των Χριστοκεντρικών / ανθρωποκεντρικών παραδοχών, στάσεων και συμπεριφορών.
5. «Λεβέντες και παλληκάρια» δεν είναι αυτοί που μισούν και που είναι εγωιστές αλλά αυτοί που είναι ταπεινοί, δεν μισούν και αποβάλλουν τον εγωισμό από τις ανθρώπινες σχέσεις» [Γέροντας Νεκτάριος]
6. Αναμφίβολα, όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως διακρίνονται για την ιδιαίτερη, ιδιόμορφη και μοναδική ανθρωπολογική ιδιοσυστασία τους. Η συμβίωσή τους ή η συνύπαρξή τους, όμως, ενέχει προϋποθέσεις.
7. Η αρμονική και αγαπητική συνύπαρξή τους και συμβίωσή τους προϋποθέτει αποβολή των δαιμονικών σκέψεων του μίσους και του εγωισμού. Σημαίνει πλημμύρισμά τους από ταπεινότητα και αγάπη και αδιάλειπτο άθλημα σύμμειξης και μέθεξης των υλικών με τα πνευματικά και τα ψυχικά.
8. Όταν κυριαρχεί το μίσος-εγωισμός επέρχονται αναπόφευκτα κακουχίες. Οι άνθρωποι θύτες και θύματα ανηφορίζουν στον Γολγοθά και στην Σταύρωση.
9. Μετά από μια τέτοιου είδους Σταύρωση η Ανάσταση είναι δύσκολη ή αδύνατη και σίγουρα εντελώς αδύνατη εάν απουσιάζει ταπεινοφροσύνη και αγάπη και εάν μέσα στην ψυχή κυριαρχεί ο εγωισμός και το μίσος.
10. Επίγεια Ανάσταση που σημαίνει αντιστροφή των κακουχιών συνεπάγεται Συγνώμη, Μετάνοια και Ταπεινοφροσύνη απέναντι στον Χριστό του οποίου τα διδάγματα και οι νουθεσίες ενσαρκώνουν την αγάπη και τις ενάρετες παραδοχές. Κάτι τέτοιο σημαίνει προσανατολισμό προς την Αγιότητα της ανθρώπινης οντότητας σύμφωνα με τα ανθρωποκεντρικά / Χριστοκεντρικά διδάγματα, νουθεσίες και εμπειρίες της ανθρώπινης διαδρομής. Σε αντίθετη περίπτωση η διολίσθηση στο μίσος και το εγωισμό σημαίνει ότι το υπόλοιπο της Επίγειας ζωής καταντά ιππασία πάνω σε δαιμονισμένο άλογο και προετοιμασία για την κόλαση. [Η κόλαση πάντως δεν είναι μόνο επουράνια αλλά και επίγεια γιατί κολασμένος είναι όπως σωστά το περιγράφει και ο Γέροντας Νεκτάριος «… αυτοί που μισούν και που είναι εγωιστές» και το αντίστροφο για όσους «είναι ταπεινοί, δεν μισούν και αποβάλλουν τον εγωισμό από τις ανθρώπινες σχέσεις»]

Τα πιο πάνω και τα συναφή και συμπαρομαρτούντα είναι, εν πολλοίς, προσανατολισμοί, κριτήρια και παράγοντες που διαμορφώνουν τις προσωπικές και συλλογικές προϋποθέσεις της επίγειας Οδύσσειας των ανθρώπων. Προορισμός κάθε ανθρωποκεντρικά προσανατολισμένης κοινωνικής οντότητας είναι η δημοκρατία, η ελευθερία και ο ανθρωποκεντρικός πολιτικός πολιτισμός υψηλών βαθμίδων. Παρά το ότι μιλάμε για μόνο τρεις μέρες οι εμπειρίες ήταν πολύ περισσότερες αλλά το αφήνουμε για μια άλλη παρέμβαση, ίσως μετά και από μια νέα επίσκεψη σε αυτά τα ιερά μέρη του πνεύματος, του πολιτισμού και του ανθρωποκεντρικού πολιτικού πολιτισμού.

Μερικές φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από το ταξίδι του Οκτωβρίου 2016. Η φιλοξενία ήταν στην Μονή Βατοπεδίου. Πολλές φωτογραφίες είναι από την περιοχή ενώ ταξιδεύαμε προς την Μονή και απεικονίζουν και άλλα Μοναστήρια.

Κατηγορίες:πολιτισμός, Άγιο Όρος, Ήφαιστος, Ελληνικός πολιτισμός, Ορθοδοξία

Ετικέτες: Άγιο Όρος, Ορθοδοξία, Χριστοκεντρική διδασκαλία