Αρχική › Ήφαιστος › «Κόκκινες διαπραγματευτικές γραμμές» επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος: Η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα.

«Κόκκινες διαπραγματευτικές γραμμές» επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος: Η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα.

By on

Ρόλος του ΟΗΕ, πρόνοιες του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, ρόλος και όρια δικαιοδοσίας του ΣΑ με βάση τον Χάρτη, αποφάσεις ΣΑ που αφορούν την διεθνή τάξη και τα παράνομα τετελεσμένα στην ΚΔ όπου ζει το ένα δέκατο του Ελληνισμού οι οποίοι είναι το 82% των νόμιμων κατοίκων της Μεγαλονήσου*.

Προγραμματικά τονίζεται και υπογραμμίζεται, αφενός, ότι το σχέδιο Αναν αντίβαινε στην διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα και δημιουργούσε ένα μη βιώσιμο κρατίδιο υπό Τουρκική επικυριαρχία, και αφετέρου, ότι το σχέδιο Αναν απορρίφθηκε από την Κυπριακή κοινωνία με συντριπτική πλειοψηφία.

Η επαναφορά του σχεδίου Αναν με παρόμοιες ή και χειρότερες εκδοχές, είναι παράνομη, αθέμιτη και δεν οδηγεί σε επίλυση του κυπριακού ζητήματος. Ταυτόχρονα, καταμαρτυρούμενα ενθαρρύνει ακόμη οξύτερες αναθεωρητικές Τουρκικές θέσεις και παράνομα τετελεσμένα. Εάν γίνει αποδεκτό ένα σχέδιο ΔΔΟ με πολιτική ισότητα ή κάτι παρόμοιο όπως η νέα Τουρκική θέση για δύο κράτη με πολιτική ισότητα, καταργείται η ΚΔ και δρομολογείται η Τουρκική επικυριαρχία επί όλης της Κύπρου.  

Κύρια ερωτήματα που απαιτείται να προτάσσονται είναι, πρωτίστως τα εξής:

           

ΠΡΩΤΟΝ, ποιος είναι ένας αντικειμενικός ορισμός ενός αναθεωρητικού κράτους, πως σχετίζεται αυτό με το καθεστώς της κρατικής κυριαρχίας, το διεθνές δίκαιο και τον ρόλο του ΟΗΕ όταν παραβιαστεί η κυριαρχία ενός κράτους; Απάντηση: Το τι σημαίνει αναθεωρητική και παράνομη αμφισβήτηση της διεθνούς τάξης ορίζεται επακριβώς στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και η Τουρκία είναι πολλαπλώς αναθεωρητική. Στο Κεφάλαιο Ι Άρθρο 2 του Χάρτη του ΟΗΕ: «… Όλα τα μέλη στις διεθνείς τους σχέσεις θα απέχουν από την απειλή ή την χρήση βίας που εκδηλώνεται εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους είτε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια ασυμβίβαστη προς τους σκοπούς των Ηνωμένων Εθνών».

            ΔΕΥΤΕΡΟΝ, όταν παραβιάζεται η διεθνής τάξη ποιος είναι ο ακριβής ρόλος του ΟΗΕ, του ΣΑ, του ΓΓ και των αντιπροσώπων του; Απάντηση: Αποκατάσταση της διεθνούς τάξης χωρίς καμιά δικαιοδοσία υποδείξεων για το εσωτερικό καθεστώς, μείζον ζήτημα για το οποίο θα επανέλθουμε.

            ΤΡΙΤΟΝ, ποια είναι η προσέγγιση βιώσιμης επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος; Απάντηση: Βασικά και ουσιαστικά, η εφαρμογή του ευρωπαϊκού νομικού και οικονομικού κεκτημένου (acquis Communautaire), καθότι επιλύει τελεσίδικα και βιώσιμα το κυπριακό ζήτημα και διασφαλίζει τα πολιτικά δικαιώματα όλων ταυτόχρονα και ένα δημοκρατικό προσανατολισμό.

            ΤΕΤΑΡΤΟΝ, ποιες στρατηγικές προσεγγίσεις της Ελληνικής πλευράς αποτελούν προϋπόθεση θετικής έκβασης των διαπραγματεύσεων στις πιο πάνω γραμμές; Απάντηση: Εξισορρόπηση των παράνομων Τουρκικών στρατευμάτων και ΕΑΧ.

Με δεδομένο ότι η Κύπρος είναι κράτος μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ, θα αναφερθούμε συντομογραφικά σε μερικές από αυτές τις πτυχές δίνοντας έμφαση στις αποφάσεις του ΣΑ και στο γεγονός ότι η ΚΔ είναι πλήρες κράτος-μέλος τόσο του ΟΗΕ όσο και της ΕΕ.

Πρώτον, κρίσιμο κριτήριο το οποίο πρότασσαν εμφατικά όσοι υποστήριξαν την ένταξη στην ΕΕ ως τρόπο άμεσου ειρηνικού τερματισμού του κυπριακού ζητήματος, είναι το γεγονός ότι εάν εφαρμοστεί το acquis Communautaire (νομικό, θεσμικό και οικονομικό κεκτημένο) σε όλη την επικράτεια της ΚΔ, πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις ενός βιώσιμου, λειτουργικού και δημοκρατικά προσανατολισμένου κράτους. Η παράγραφος του σχετικού πρωτοκόλλου της Πράξης Προσχώρησης της ΚΔ στην ΕΕ είναι σαφής και ρητή. Αφού γίνει αναφορά στην αναβολή εφαρμογής του acquis Communautaire εκεί όπου η κυβέρνηση της ΚΔ δεν ασκεί πλήρη έλεγχο, προχωρεί υπογραμμίζοντας ότι «η ΕΕ είναι έτοιμη να προσαρμόσει τους όρους επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος στην βάση των αρχών που δημιούργησαν την ΕΕ, και η ένταξη θα αποβεί προς όφελος όλων των πολιτών της ΚΔ διευκολύνοντας έτσι την αποκατάσταση της ειρήνης».

Εξ αντικειμένου, ένα σημαντικό ερώτημα που τίθεται είναι γιατί δύο δεκαετίες μετά την ένταξη η Ελληνική πλευρά δεν απαιτεί οι θέσεις της ΕΕ για τον τρόπο επίλυσης του Κυπριακού να είναι αυστηρά συμβατές με το acquis Communautaire;

Εξίσου κρίσιμο ζήτημα που αφορά την επίλυση του Κυπριακού ζητήματος είναι ο ρόλος του ΟΗΕ και τα ψηφίσματα του ΣΑ για το Κυπριακό ζήτημα. Ο ρόλος του ΟΗΕ και του ΣΑ είναι μείζονος σημασίας στην Μεταπολεμική διεθνή πολιτική. Με πολύ σαφή και αυστηρό τρόπο ο Καταστατικός Χάρτης στο Κεφάλαιο 7 οριοθετεί τον ρόλο αυτό ως την διαφύλαξη της διεθνούς τάξης. Όπως είναι γνωστό απαιτείται πλειοψηφία των μονίμων μελών και ο ρόλος του ΣΑ επηρεάζεται από την ηγεμονική διαπάλη και τα συνεπαγόμενα αίτια πολέμου (βλ. παρεμβαλόμενο πίνακα ο οποίος συνοψίζει τα αίτια πολέμου τα οποία κανείς θα πρέπει να έχει πάντα υπόψη όταν μιλά και γράφει για τις διακρατικές σχέσεις, τους διεθνείς θεσμούς και την στρατηγική των κρατών).

Παρά το γεγονός ότι για αντικειμενικούς λόγους που αφορούν τα αίτια πολέμου το ΣΑ σπάνια δεν τοποθετείται πάντα ρητά όσον αφορά την διεθνή τάξη και την παραβίασή της, για την ΚΔ η κυριαρχία της οποίας παραβιάστηκε λόγω τουρκικής εισβολής και δημιουργίας παράνομων τετελεσμένων ισχύει ότι τα ψηφίσματα του ΣΑ του 1974,1975,1983 και 1984 είναι πολύ σημαντικά, και ως προς τις διατυπώσεις που κάνουν σπάνιου περιεχομένου. Ρητά και ξεκάθαρα ορίζουν την παρανομία και τα παράνομα τετελεσμένα και ορίζουν ότι οι διαπραγματεύσεις δεν πρέπει να επηρεαστούν από αυτά.

Με πολύ συγκεκριμένο τρόπο, μεταξύ άλλων, κάνουν σαφές ότι: πρώτον, η ΚΔ είναι το μόνο αναγνωρισμένο κράτος, δεύτερον, τα προαναφερθέντα ψηφίσματα θεωρούν την ξένη επέμβαση παράνομη και τρίτον και ίσως το σημαντικότερο, ρητά ορίζουν ότι τα παράνομα τετελεσμένα δεν μπορούν και δεν πρέπει να επηρεάσουν το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων επίλυσης του κυπριακού ζητήματος. Επειδή ο ρόλος του ΣΑ συνίσταται στη διαφύλαξη της διεθνούς τάξης και της διεθνούς ασφάλειας, και επειδή δεν έχει δικαιοδοσία για το εσωτερικό καθεστώς των κρατών-μελών, οι μόνες ισχύουσες αποφάσεις είναι οι αποφάσεις του 1974,1975,1983, 1984 και μη ισχύουσες όσες καλούν για καθεστώς διζωνικής, δικοινοτικής και ομοσπονδίας και μάλιστα με πολιτική ισότητα που νομιμοποιεί τον επιτιθέμενο και τα τετελεσμένα.

Πιο συγκεκριμένα, το ΣΑ δεν έχει δικαιοδοσία να καταγράφει τις υποχωρήσεις του θύματος που επειδή ο ΟΗΕ και το ΣΑ παρά τις προαναφερθείσες αποφάσεις μέχρι και το 1984 δεν μερίμνησε να ληφθούν μέτρα αποκατάστασης της διεθνούς τάξης. Το γεγονός ότι η ΚΔ επί δεκαετίες μετά το 1984 προσέρχεται σε διαδοχικές διαπραγματεύσεις όπου με το πιστόλι των παράνομων στρατευμάτων στον κρόταφο δέχεται να συζητά και να υποχωρεί και το γεγονός ότι μολαταύτα μετά από μισό αιώνα δεν δέχθηκε να τις επικυρώσει με νέα Συνθήκη, απαιτείται να συνεκτιμάται δεόντως.

Σε κάθε περίπτωση, αυτές τις υποχωρήσεις η κυπριακή κοινωνία τις απέρριψε στο δημοψήφισμα του 2004, και όπως μόλις τονίστηκε, πριν και μετά το 2004, δεν προχώρησε στην επικύρωσή τους με Συνθήκη. Αυτό σημαίνει αφενός ότι το μόνο αναγνωρισμένο κράτος συνεχίζει να είναι η ΚΔ και αφετέρου ότι όπως ορίζει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ η μόνη αρμοδιότητα του ΣΑ είναι η αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας, ενώ για το εσωτερικό καθεστώς της ΚΔ είναι αναρμόδιο και στερείται δικαιοδοσίας.

Εάν η Ελληνική πλευρά δεχθεί να επικυρωθούν οι υποχωρήσεις με νέα Συνθήκη νομιμοποιούν τα παράνομα τετελεσμένα αλλάζοντας αθέμιτα και καταχρηστικά την διεθνή τάξη. Αυτό σημαίνει πρώτον, ότι για πρώτη φορά μεταπολεμικά καταργείται ένα κυρίαρχο κράτος-μέλος του ΟΗΕ (και της ΕΕ) και δεύτερον, αλλάζουν τα σύνορα όχι εις βάρος του επιτιθέμενου (όπως για παράδειγμα μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο) αλλά εις βάρος του θύματος μιας παράνομης δημιουργίας τετελεσμένων όπως το ίδιο το ΣΑ αποφάνθηκε.

Υποστηρίζεται λοιπόν εμφατικά ότι το δήθεν διαπραγματευτικό κεκτημένο είναι μια πολιτικά και νομικά λανθασμένη άποψη και εάν η Ελληνική πλευρά δεχθεί να επιβληθούν τα παράνομα τετελεσμένα είναι μια αυτοκτονική απόφαση που διαλύει την ΚΔ, δημιουργεί μια μη βιώσιμη δομή, παραβιάζει τις υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου, εκπληρώνει τους τουρκικούς αναθεωρητικούς σκοπούς και θέτει σε κίνδυνο την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια.

Εξάλλου, κάθε διπλωμάτης γνωρίζει ή πρέπει να γνωρίζει ότι σε όλες τις διαπραγματεύσεις αυτού του είδους, όπως εύστοχα τόνιζε ο αείμνηστος Πρέσβης Μιχάλης Δούντας, τυχόν υποχωρήσεις δεν ισχύουν και σε κάθε επόμενη διαπραγμάτευση οι συνομιλίες διεξάγονται από μηδενική βάση, δηλαδή εδώ, στην βάση των ψηφισμάτων του ΣΑ που αφορούν την διεθνή τάξη και την παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας.

Το θύμα της παρανομίας έχει κάθε δικαίωμα σε όλες τις διαπραγματεύσεις να απαιτεί την αποκατάσταση της διεθνούς τάξης με όρους που στην περίπτωση της Κύπρου, επαναλαμβάνεται και υπογραμμίζεται, ορίζονται μόνο από εκείνα τα ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ που αφορούν την παραβίασή της διεθνούς νομιμότητας και που ρητά ορίζουν την Τουρκική εισβολή και τα αποτελέσματά της ως παράνομα.

Με συντομία και για να γίνει πιο κατανοητή η σημασία των ψηφισμάτων του του ΣΑ του 1974, 1975, 1983 και 1984 και τα όρια της δικαιοδοσίας του ΣΑ, θα παραθέσουμε μερικά σημεία που αφορούν την διεθνή νομιμότητα (η έμφαση στα εδάφια που παρατίθενται δική μου).  

            Απόφαση 353 ΣΑ 20 Iουλίου 1974: υπενθυμίζοντας το ψήφισμα του 186 (1964): «Kαλεί όλα τα Kράτη να σέβονται την κυριαρχία, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της Kύπρου … τερματισμό της ξένης στρατιωτικής επέμβασης στην KΔ .. αποχώρηση χωρίς καθυστέρηση από την KΔ του ξένου στρατιωτικού προσωπικού ..»

Ψήφισμα 360 (1974) 16 Aυγούστου 1974: καλεί για «…διαπραγματεύσεις που ζητεί στο ψήφισμα 353 (1974), των οποίων [διαπραγματεύσεων] το αποτέλεσμα δεν θα πρέπει να παρεμποδισθεί ή να προδικασθεί από την απόκτηση πλεονεκτημάτων σαν αποτέλεσμα των στρατιωτικών επιχειρήσεων».

Ψήφισμα 367 (1975) 12 Mαρτίου 1975: Καλεί «… για άλλη μια φορά όλα τα κράτη να σέβονται την κυριαρχία, ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα και το αδέσμευτο της KΔ και τα καλεί επειγόντως, όπως και τα ενδιαφερόμενα μέρη, να απέχουν από οποιαδήποτε ενέργεια η οποία δυνατόν να θέσει σε κίνδυνο την κυριαρχία, ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα και το αδέσμευτο, καθώς επίσης και από οποιαδήποτε απόπειρα διχοτόμησης της νήσου ή ένωσής της με οποιανδήποτε άλλη χώρα. … Εκφράζει τη λύπη του για τη μονομερή απόφαση της 13ης Φεβρουαρίου 1975 η οποία διακηρύττει ότι τμήμα της ΚΔ θα καταστεί «Oμόσπονδο Tουρκικό Kράτος» … τα τετελεσμένα δεν προδικάζουν «την τελική πολιτική διευθέτηση του προβλήματος της Kύπρου …»

Ψήφισμα 541 (1983) 18 Nοεμβρίου 1983: «Aνησυχώντας για τη διακήρυξη των τουρκοκυπριακών αρχών που εκδόθηκε στις 15 Nοεμβρίου 1983, η οποία φέρεται να δημιουργεί ένα ανεξάρτητο κράτος στη βόρεια Kύπρο, Θεωρώντας ότι αυτή η Διακήρυξη είναι ασυμβίβαστη με τη Συνθήκη του 1960 αναφορικά με την εγκαθίδρυση της Kυπριακής Δημοκρατίας και τη Συνθήκη Eγγυήσεως του 1960, Θεωρώντας ως εκ τούτου ότι η προσπάθεια δημιουργίας μιας «Tουρκικής Δημοκρατίας της Bόρειας Kύπρου» είναι άκυρη και θα συμβάλει σε επιδείνωση της κατάστασης στην Kύπρο, Eπαναβεβαιώνοντας τα ψηφίσματά του 365 (1974) και 367 (1975),1ον. Aποδοκιμάζει τη Διακήρυξη των τουρκοκυπριακών αρχών της δήθεν απόσχισης τμήματος της Kυπριακής Δημοκρατίας. 2ον. Θεωρεί την πιο πάνω διακήρυξη σαν νομικά άκυρη και ζητά την ανάκληση της. 3ον. Zητεί την επείγουσα και αποτελεσματική εφαρμογή των ψηφισμάτων 365 (1974) και 367 (1975), …6ον. Kαλεί όλα τα κράτη να σέβονται την κυριαρχία, ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα και το αδέσμευτο της Kυπριακής Δημοκρατίας.

Ψήφισμα 550 (1984) 11 Mαΐου 1984: «Aνησυχώντας σοβαρά λόγω των περαιτέρω αποσχιστικών ενεργειών στο κατεχόμενο τμήμα της Kυπριακής Δημοκρατίας, οι οποίες παραβιάζουν το ψήφισμα 541 (1983), δηλαδή, της δήθεν ανταλλαγής πρεσβευτών μεταξύ της Tουρκίας και της νομικά άκυρης «Tουρκικής Δημοκρατίας της Bόρειας Kύπρου» και της μελετώμενης διεξαγωγής «συνταγματικού δημοψηφίσματος» και «εκλογών», καθώς και λόγω άλλων ενεργειών ή απειλών για ενέργειες που αποσκοπούν στην περαιτέρω παγίωση του δήθεν ανεξάρτητου κράτους και τη διαίρεση της Kύπρου, Aνησυχώντας βαθιά λόγω των πρόσφατων απειλών για εποικισμό των Bαρωσίων από άτομα άλλα από τους κατοίκους τους, 2. Kαταδικάζει όλες τις αποσχιστικές ενέργειες, περιλαμβανομένης της δήθεν ανταλλαγής πρεσβευτών μεταξύ της Tουρκίας και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας, κηρύσσει αυτές παράνομες και άκυρες και ζητά την άμεση ανάκλησή τους. 3. Eπαναλαμβάνει την έκκλησή του προς όλα τα κράτη να μην αναγνωρίσουν το δήθεν κράτος της «Tουρκικής Δημοκρατίας της Bόρειας Kύπρου» που εγκαθιδρύθηκε με τις αποσχιστικές ενέργειες και τα καλεί να μη διευκολύνουν ή με οποιοδήποτε τρόπο βοηθήσουν την προαναφερθείσα αποσχιστική οντότητα. 5. Θεωρεί τις απόπειρες για εποικισμό οποιουδήποτε τμήματος των Bαρωσίων από άτομα άλλα από τους κατοίκους τους ως απαράδεκτες και ζητά τη μεταβίβαση της περιοχής αυτής στη διοίκηση των Hνωμένων Eθνών».

Τονίζεται και υπογραμμίζεται το γεγονός ότι η Ελληνική πλευρά παρέλειψε να εξισορροπήσει την Τουρκία στρατιωτικά ως προϋπόθεση γόνιμων διαπραγματεύσεων που θα οδηγούσαν σε εφαρμογή των Ψηφισμάτων του ΣΑ που αφορούν την διεθνή τάξη. Όπως ήδη τονίστηκε, ακόμη πιο σημαντικό και ίσως πρωτοφανές στην Μεταπολεμική διεθνή πολιτική, είναι το γεγονός ότι δέχθηκε να συζητεί νομιμοποίηση των παράνομων τετελεσμένων με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε συζητήσεις για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα δύο κρατιδίων (τέτοιο κράτος δεν υπάρχει πουθενά στον πλανήτη). Επιπλέον, όχι μόνο αυτά επαναφέρουν τις λογικές του απορριφθέντος σχεδίου Αναν αλλά παραμερίζουν και το ευρωπαϊκό νομικό κεκτημένο (acquis Communautaire). Μετά από πέντε δεκαετίες άγονων συζητήσεων και διαπραγματεύσεων, όσον αφορά τις θέσεις και στάσεις της Ελληνικής πλευράς (ΚΔ και Ελλαδικού κράτους), έχουν σαν αποτέλεσμα τα εξής:

1ον. Αφήνει το ΣΑ να καταγράφει τις υποχωρήσεις σε συνομιλίες υπό συνθήκες εκβιασμού λόγω παρουσίας παράνομων στρατευμάτων  και να καλεί σε νέες διαπραγματεύσεις σε αυτή την βάση μη εκπληρώνοντας έτσι τον ρόλο του ως θεματοφύλακα της διεθνούς τάξης και υπερβαίνοντας έτσι την δικαιοδοσία του (το ΣΑ) εις βάρος της ΚΔ επειδή αναφέρεται στο εσωτερικό καθεστώς ενός κράτους μέλους,

2ον. Δεν απαιτεί από το ΣΑ να ζητά σε κάθε νέα διαπραγμάτευση θέμα συζήτησης η βάση συνομιλιών να είναι αποκλειστικά η αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας σύμφωνα με τα ψηφίσματα που αφορούν την διεθνή τάξη του 1974,1975, 1983, 1984,  

3ον. Δέχεται να γίνεται λόγος για «διαπραγματευτικό κεκτημένο» που νομιμοποιεί τα παράνομα τετελεσμένα και οδηγεί στην δημιουργία ενός μη βιώσιμου κρατιδίου που αναπόδραστα θέτει σε κίνδυνο την διεθνή σταθερότητα και την διεθνή ασφάλεια, και βασικά και ουσιαστικά επικυρώνει την Τουρκική επικυριαρχία επί της Κύπρου.

            Για την αντίκρουση τυχόν αμφισβήτησης των προαναφερθέντων επαρκεί η ανάγνωση του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ που ορίζει και οριοθετεί τον ρόλο και την δικαιοδοσία του ΣΑ. Στο Άρθρο 2 του Κεφαλαίου Ι παράγραφος 7 ρητά δηλώνεται ότι το ΣΑ αφορά την διεθνή τάξη όπως ορίζεται από τις Συνθήκες και ότι (το ΣΑ ή αντιπρόσωποι του ΟΗΕ) δεν έχουν το δικαίωμα να ορίζουν το εσωτερικό καθεστώς των κρατών-μελών.

Η αναφορά στο Κεφάλαιο 7 και την διεθνή ασφάλεια δεν σχετίζονται με την Κύπρο όπου το ίδιο το ΣΑ όρισε επανειλημμένα ποιοι παραβίασαν την κυριαρχία της ΚΔ θέτοντας σε κίνδυνο την διεθνή ασφάλεια και ρητά αποφάσισε ότι τα παράνομα τετελεσμένα δεν μπορούν να αποτελέσουν βάση διαπραγματεύσεων εις βάρος του θύματος.

Επειδή η σημασία του τελευταίου ζητήματος που αφορά το λεγόμενο δήθεν διαπραγματευτικό κεκτημένο και τον ρόλο του ΣΑ είναι μεγάλης σημασίας, θα μπορούσαμε να αναφερθούμε περαιτέρω ή να υπενθυμίσουμε ξανά μερικές ακόμη συγκεκριμένες πτυχές του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Στο Κεφάλαιο Ι Άρθρο 2 του Χάρτη του ΟΗΕ διαβάζουμε: Ο Οργανισμός εδράζεται πάνω στις αρχές της κυρίαρχης ισότητας μεταξύ των κρατών-μελών (του ΟΗΕ) «… τα μέλη στις διεθνείς τους σχέσεις θα απέχουν από την απειλή ή την χρήση βίας που εκδηλώνεται εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους» … Καμιά  διάταξη  αυτού  του  Χάρτη  δε  θα  δίνει  στα  Ηνωμένα  Έθνη  το  δικαίωμα  να  επεμβαίνουν  σε  ζητήματα  που  ανήκουν  ουσιαστικά  στην  εσωτερική  δικαιοδοσία  οποιουδήποτε  κράτους  και  δε  θα  αναγκάζει  τα  Μέλη  να  υποβάλλουν τέτοια  θέματα  για  ρύθμιση  σύμφωνα  με  τους  όρους  αυτού  του  Χάρτη.  Η  αρχή  όμως  αυτή  δεν  πρέπει  να  εμποδίζει την εφαρμογή των εξαναγκαστικών μέτρων που προβλέπονται από το Κεφάλαιο  7.

Στεκόμαστε λοιπόν στο Κεφάλαιο 7 άρθρο 39 και την διεθνή ασφάλεια. Οι ειδοποιοί διαφορές είναι μεγάλης σημασίας, ιδιαίτερα στην περίπτωση αυτή όπου όλες οι νομικές και θεσμικές πτυχές είναι ξεκάθαρες: Στο άρθρο 39 αναφέρεται ότι «το ΣΑ θα ορίζει την ύπαρξη απειλής κατά της διεθνούς ασφάλειας που απορρέει από κάθε απειλή, διατάραξη της ειρήνης και επιθετικές πράξεις, ούτως ώστε να κάνει προτάσεις ή να αποφασίσει μέτρα σύμφωνα με τα άρθρα 41 και 42 για την διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας».

Ως προς αυτό, ακριβώς, η ΚΔ είναι απόλυτα νομιμοποιημένη να απορρίψει τις υποχωρήσεις που έγιναν υπό καθεστώς στρατιωτικού εκβιασμού και να επισημάνει τα όρια της δικαιοδοσίας του ΣΑ όσον αφορά την διεθνή ασφάλεια. Αυτά τα όρια ορίζονται ρητά, όπως ήδη τονίστηκε αλλά αξίζει να υπογραμμιστεί ξανά, από τις αποφάσεις του ΣΑ 1974,1975,1983,1984, οι οποίες, ως προς την παρανομία και τους κινδύνους για την διεθνή ασφάλεια με ξεκάθαρο τρόπο ζητά εμφατικά τον τερματισμό των παράνομων τετελεσμένων της Τουρκικής εισβολής τα οποία θέτουν σε κίνδυνο τόσο την ακεραιότητα και κυριαρχία ενός κράτους μέλους όσο και την διεθνή ασφάλεια.

Τουτέστιν, τα περί δήθεν «διαπραγματευτικού κεκτημένου» που νομιμοποιεί την παρανομία εις βάρος του θύματος της παράνομης χρήσης βίας αφενός αντιβαίνουν στον ρόλο του ΣΑ/ΟΗΕ και αφετέρου δεν οδηγούν στην αποκατάσταση της διεθνούς τάξης αλλά στην αποδοχή ως τετελεσμένου της παράνομης διατάραξής της και οδηγούν σε μεγάλους κινδύνους για την διεθνή σταθερότητα και την διεθνή ασφάλεια.

Εξ αντικειμένου, οι μόνες νομικά, πολιτικά και στρατηγικά ορθολογιστικές και νομιμοποιημένες θέσεις της ΚΔ και της Ελλάδας είναι, οι εξής:

1) Εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΣΑ που αφορούν την παράνομη διατάραξη της διεθνούς τάξης και την δημιουργία κινδύνων για την διεθνή ασφάλεια εκ μέρους της Τουρκίας.

2) Απόρριψη κάθε παρότρυνσης του ΣΑ, αντιπροσώπων του ή αντιπροσώπων τρίτων κρατών για αποδοχή των παράνομων τετελεσμένων επειδή αυθαίρετα και λανθασμένα θεωρούν ως δήθεν «διαπραγματευτικό κεκτημένο» τις υποχωρήσεις του θύματος που προσερχόταν με το πιστόλι των παράνομων τουρκικών στρατευμάτων στον κρόταφο. Νομιμοποιημένα απαιτείται έτσι κάθε νέα διαπραγμάτευση να αρχίζει από μηδενική βάση, δηλαδή τις αποφάσεις 1974,1975,1983,1984 και του acquis Communautaire, καθότι πλέον η ΚΔ είναι πλήρες μέλος της ΕΕ.

3) Ως κράτος-μέλος της ΕΕ, η ΚΔ αλλά και η Ελλάδα απαιτούν, λοιπόν, να αποσυρθούν όλες οι παροτρύνσεις αποδοχής των παράνομων τετελεσμένων και ορίζουν ως κόκκινη γραμμή σε διαπραγματεύσεις επίλυσης του κυπριακού ζητήματος την πλήρη εφαρμογή της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας.

4) Μια ορθολογιστική στρατηγική που θα δημιουργούσε προϋποθέσεις ειρηνικής επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος με όρους διεθνούς νομιμότητας απαιτεί ισορροπία δυνάμεων και αυτό σημαίνει πλήρη στρατιωτική παρουσία της Ελλάδας στην Κύπρο (ΕΑΧ), με υπενθύμιση ότι αφενός είναι εγγυήτρια και αφετέρου είναι η Μητρόπολη του ενός δέκατου του Ελληνισμού που αποτελεί και το 82% της Κύπρου.

Καταληκτικά, για ένα ακόμη λόγο, εάν δεν υιοθετηθεί άμεσα μια ορθολογιστική προσέγγιση οι άλλοι αντιλαμβάνονται ότι η Ελληνική πλευρά αποδέχεται την κατάλυση της ΚΔ και την ένταξή της στα πεδία της Τουρκικής επικυριαρχίας. Θεωρείται έτσι αναλώσιμη και εν μέσω ανελέητων στρατηγικών ανακατατάξεων οδηγείται στην Κλίνη του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων και των συναλλαγών οι οποίες, όπως είναι γνωστό αλλά και όπως καθημερινά καταμαρτυρείται, διεξάγονται στην βάση ρευστών εξισορροπητικών πρακτικών με όρους στρατηγικών σκοπιμοτήτων και τίποτα άλλο.

*Από το πιο πάνω κείμενο αντλήθηκαν τα κύρια σημεία ομιλίας στο συνέδριο της ΟΚΟΕ, Πρεσβεία ΚΔ, Αθήνα, 24.5.2025

Ακολουθούν μερικές αναφορές σε αναρτημένα άρθρα και εκθέσεις εμπειρογνωμόνων που σχετίζονται ευθέως με την ανάλυση που προηγήθηκε

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos

www.ifestos.edu.gr  www.ifestosedu.gr  ifestosedu@gmail.com

Twitter https://twitter.com/ifestosedu

Linkedin https://www.linkedin.com/in/panayiotis-ifestos-0b9382131/

Instagram https://www.instagram.com/p.ifestos/

Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos

Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/

Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/

«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos

«ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός, μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus Έθνος και Πολιτισμός» https://piotita.gr/?p=41774

Φιλοπατρία, Δημοκρατία, Ελευθερία https://www.facebook.com/groups/philopatria/

Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos

Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB

Διεθνής πολιτική 21ος  αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/

ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/

Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/

Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/

Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/

Παναγιώτης Κονδύλης – https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/

Θολό Ευρωπαϊκό Βασίλειο των πρώην αποικιοκρατών και της Ευρωπαϊκής “Ένωσης” https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/

Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/

Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/

Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/

Τίτλοι-σύνδεσμοι αναρτημένων δοκιμίων, άρθρων https://wp.me/p3OqMa-26x

Πίνακες διαλέξεων και σημειώσεις διαλέξεων – πίνακες συντομογραφικής απεικόνισης πτυχών του διεθνούς συστήματος  https://wp.me/p3OqMa-1GG

Η «απέραντη απειλή» της Τουρκίας και οι πρόνοιες του διεθνούς δικαίου για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας https://wp.me/p3OqMa-1wY

‹
›

Κατηγορίες:Ήφαιστος, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Κοινότητα, ΕΕ, ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ, Εθνική Στρατηγική, Εισβολή Κύπρος 1974, Ενιαίος Αμυντικός Χώρος, Κυπριακό, Πραξικόπημα 1974, Στρατηγική, διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα, διεθνής νομιμότητα, διεθνείς θεσμοί, ευρωπαϊκή νομιμότητα

Ετικέτες: , , , , , ,