Στο τέλος παραθέτω το αγγλικό κείμενο της PRAVDA. RU όπου περίπου λέει ότι είμαστε ανυπεράσπιστοι. Το άρθρο σχολιάζει τις συνεχείς τουρκικές παραβιάσεις του Φεβρουαρίου 2016 και το επεισόδιο του αεροπλάνου που μετέφερε τον Έλληνα πρωθυπουργό στην Τεχεράνη σε αναφορά με την Ρόδο, γράφει, η Πράβδα, μεταξύ άλλων: «Greece has nothing to respond with. Greece has forgotten the time when hundreds of thousands of Greeks were expelled from Constantinople and Asia Minor. Greece has forgotten that the Turkish troops invaded Cyprus in 1974, where they organized the Turkish Republic of Northern Cyprus – the country that only Turkey recognizes».
Σίγουρα, είτε είναι Ρώσοι είτε Αμερικανοί είτε κάποιοι άλλοι τα πράγματα τα βλέπουν με την δική τους τυπική λογική και συμφέροντα και όχι με αντικειμενικούς όρους ή τους δικούς μας οπτικού φακούς. Αυτό ακριβώς θέλουμε να υπογραμμίσουμε εδώ.
Να υπογραμμίσουμε, δηλαδή, ότι ενώ η διεθνής πολιτική είναι γεμάτη καμπυλότητες οι νεοέλληνες τα βλέπουν όλα γραμμικά, σύμφωνα με την άποψη κάποιας μυστήριας «διεθνούς κοινότητας» των φαντασιώσεων μερικών «καθοδηγητών», με προσδοκία σύντομης ενοποίησης του παγκοσμιοποιημένου πλανήτη και με πιστεύω ότι, όπως έγραψε την δεκαετία πολιτικός που ανέβηκε στα πιο υψηλά σκαλιά της κρατικής εξουσίας, η κυριαρχία και το κράτος στον σύγχρονο κόσμο περίπου χάνουν την σημασία ή και τον λόγο ύπαρξής τους.
Ο Hans Morgenthau –εξέχων διεθνολόγος της Θουκυδίδειας παράδοσης και για πολλούς διαμορφωτής μεγάλων τμημάτων της Αμερικανικής πολιτικής ελίτ αλλά και της Αμερικανικής κοινωνίας ως προς την έννοια εθνικό συμφέρον– σωστά έγραψε ότι ένα κράτος είναι βιώσιμο όταν μπορεί να διασφαλίζει την εθνική Επικράτεια που του δίνει η ιστορία και το διεθνές δίκαιο. [Ο Morgenthau συγκροτεί μια αντι-ηγεμονική θεώρηση. Όπως και άλλοι της Θουκυδίδειας παράδοσης θεωρούν την ισορροπία προϋπόθεση σταθερότητας και τάσσονται κατά επιθετικών προσεγγίσεων όπως στην διεθνή πολιτική, πχ στην περίπτωση του Βιετνάμ ή του Ιράκ]
«Εκεί» ή «εκεί» είναι τα σύνορα των Συνθηκών και των διεθνών Συμβάσεων; Δεν επιτρέπονται αμφιταλαντεύσεις. Πρέπει να είναι ΕΚΕΙ που προνοούν οι Συνθήκες και οι Συμβάσεις. Να είναι και να διασφαλίζονται ΕΚΕΙ που προβλέπει η διεθνής πρακτική και ΕΚΕΙ που αφού έτσι το ερμηνεύει ένα αμυνόμενο κράτος το επιβάλλει με δρακόντεια αποφασιστικότητα. Όχι «εκεί» που το αξιώνει κάποιο γειτονικό αναθεωρητικό κράτος. Το πώς αυτό επιτυγχάνεται εξαρτάται από πολλά. Κάποια ζητήματα είναι καίρια και αξονικά:
- Πρώτον, από το κατά πόσο σε μια χώρα κυριαρχεί σωστή αντίληψη για την διεθνή πολιτική και ιδιαίτερα για τις πολιτικές όψεις του διεθνούς δικαίου και των διεθνών θεσμών (με διαφορετικά λόγια ο νομικισμός και η άγνοια βλάπτουν σοβαρά την κοινωνία και το κράτος).
- Δεύτερον, από το κατά πόσο ένα κράτος έχει όχι μόνο ορίσει τα εθνικά του συμφέροντα αλλά και ιεραρχήσει και οριοθετήσει. Κυρίως οριοθετήσει την κόκκινη γραμμή των έσχατων συμφερόντων (βλ. πίνακα).
- Τρίτον, από το κατά πόσο, αφού ισχύουν αυτές οι δύο αξονικές προϋποθέσεις χαραχθεί και εφαρμοστεί μια Εθνική Στρατηγική εκπλήρωσης των εθνικών συμφερόντων και κυρίως διασφάλισης της ακεραιότητας της Επικράτειας και της διασφάλισης της επιβίωσης του κράτούς. [βλ. Π. Ήφαιστος, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ: ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ – Το μεθοδολογικό και φιλοσοφικό σταυροδρόμι και ο θανατηφόρος χαρακτήρας κάθε κατευναστικής στάσης και συμπεριφοράς. http://wp.me/p3OqMa-18d – http://wp.me/p3OlPy-1eZ]
Συναφώς, γράφουμε σε υποσημείωση πρόσφατου δοκίμιο:
«Εάν από κοινού τα κράτη – «διεθνής κοινότητα κρατών» και όχι κάποια μυστήρια και ανύπαρκτη «διεθνής κοινότητα» που αυθαίρετα επικαλούνται τα ηγεμονικά κράτη για να επιτίθενται) ορίσουν κατιτί ως κοινό διακρατικό ηθικό ή κοσμοθεωρητικό θέσφατο– για παράδειγμα την Εθνική Ανεξαρτησία ως κοινή κοσμοθεωρητική παραδοχή– παραμένει γεγονός ότι, όπως ήδη υπαινιχθήκαμε, απουσιάζει μια νομιμοποιημένη παγκόσμια εξουσία ή κυβέρνηση των κυβερνήσεων για να την εκπληρώνει παντού και πάντοτε.
Τουτέστιν, απουσιάζει μια πολιτικά οργανωμένη παγκόσμια κοινωνία για να αλλάζει τις συμφωνίες, τις Συνθήκες και τις Συμβάσεις όταν αλλάζουν οι σχέσεις ισχύος εντός του ηθικά διαφοροποιημένου εθνοκρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος το οποίο αποτελείται από κράτη άνισου μεγέθους, άνισης ισχύος, άνισης κατοχής πλούτου και άνισης ανάπτυξης. Απουσιάζει ως εκ τούτου μια νομιμοποιημένη παγκόσμια εξουσία ή μια κυβέρνηση των κυβερνήσεων προικισμένη με αρμοδιότητες ενός παγκόσμιου συστήματος διανεμητικής δικαιοσύνης που να προσδιορίζει «τι είναι δικαιοσύνη» στις σχέσεις των κυρίαρχων εθνοκρατών.
Ο ΟΗΕ, το διεθνές δίκαιο, οι Συμβάσεις και οι συμφωνίες αφορούν την διεθνή τάξη και όχι κάποιο κριτήριο δικαιοσύνης για τα σύνορα, την πολιτική κυριαρχία των κρατών και την εσωτερική τους πολιτική συγκρότηση. Εξ ου και σοφά, ορθά, λογικά και ορθολογιστικά στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ τα κράτη όρισαν ως υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου την μη επέμβαση, την διακρατική ισοτιμία και την εσωτερική αυτοδιάθεση, ούτως ώστε να καθίσταται εφικτή, εάν ασκείται απρόσκοπτα και χωρίς έξωθεν επεμβάσεις, η εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία.
Όταν λοιπόν αναφερόμαστε στην διεθνή τάξη που ορίζεται από τις Συνθήκες, τις Συμβάσεις και άλλες συμφωνίες, απαιτείται να είναι κατανοητό ότι δεν σχετίζεται με κάποιο ανύπαρκτο κανόνα δικαιακά θεμελιωμένο που θα μπορούσε να ορίζει τα σύνορα και την κυριαρχία ή πότε «κινδυνεύει η διεθνής τάξη» από εξελίξεις στο εσωτερικό των κυρίαρχων κρατών. Το πότε «κινδυνεύει η διεθνής τάξη», όπως ήδη αναφέρθηκε, βρίσκεται υπό την αίρεση διαφωνίας ή συμφωνίας των 
Μεγάλων Δυνάμεων του Συμβουλίου Ασφαλείας που διαθέτουν δικαίωμα αρνησικυρίας και δεν σχετίζεται με κάποιο κριτήριο «δικαιοσύνης» αλλά με τα πλανητικά τους συμφέροντα και τους ανελέητους μεταξύ τους ανταγωνισμούς και διενέξεις, κυρίως στις περιφέρειες. Βρίσκεται υπό την αίρεση, επίσης, διαφορετικών πολιτικών (καθώς επίσης ηθικών και κοσμοθεωρητικών) λογικών και δικαιολογήσεων, όπως κανείς μπορεί κάλλιστα να διαπιστώσει μελετώντας τα αξιώματα του Θουκυδίδη στον αξονικής και Παραδειγματικής σημασίας διάλογο Αθηναίων-Μηλίων πρέσβεων, όπου περιγράφεται και ερμηνεύεται πλήρως η θέση του «δικαίου» στις διακρατικές σχέσεις όπου υπάρχουν κράτη διαφορετικού μεγέθους, ισχύος και ανάπτυξης.
Τα πορίσματα θα είναι ακριβώς τα ίδια εάν κανείς σ’ οποιαδήποτε στιγμή και σ’ οποιαδήποτε περίπτωση –συμπεριλαμβανομένης της συγκαιρινής εθνοκρατοκεντρικά συγκροτημένης διαδικασίας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης– παρατηρήσει τις αιτιολογήσεις μεταξύ των συγχρόνων κρατών όταν διαπραγματεύονται ή όταν συγκρούονται σε αναφορά με την διεθνή τάξη, τα οικονομικά ζητήματα, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους, τα γεωπολιτικά ζητήματα και τις θέσεις τους για ζητήματα εθνικής ασφάλειας.
Ως εκ τούτου δεν αλλάζει κατιτί όταν μερικοί –κυρίως στον ακαδημαϊκό χώρο και στο πολιτικό πεδίο θνησιγενών κρατών– συγχέουν τον ρόλο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την τήρηση της διεθνούς τάξης (εάν και όταν συμφωνούν τα ηγεμονικά κράτη) με τον ρόλο του διεθνούς δικαίου του κρατοκεντρικού συστήματος ως κάποιου μέσου, δήθεν, για την δημιουργία, δήθεν, μιας νομοπαραγωγικής παγκόσμιας εξουσίας η οποία εμφιλοχωρεί μόνο στην φαντασία ή πάνω στο υψηλό βουνό των ψευδαισθήσεων απελπισμένων ανθρώπων ή ευφάνταστων ανθρώπων ή κάποιων οι οποίοι συνειδητά ή ανεπίγνωστα συνηγορούν με 
οικουμενικίστικα μεταμφιεσμένες ηγεμονικές αξιώσεις ισχύος (οι «επεμβάσεις» της απροσδιόριστης «διεθνούς κοινότητας» οδήγησαν στις μεγάλες μεταψυχροπολεμικές κακουχίες και ανθρωπολογικές καταστροφές των οποίων είμαστε ακόμη στην αφετηρία).
Προστίθεται ότι ένας ακόμη λόγος στον οποίο οφείλονται τέτοιες απόλυτα λανθασμένες απόψεις είναι η άγνοια των εγγενών αιτιών πολέμου του εθνοκρατοκεντρικά διαφοροποιημένου πλανήτη. Επίσης όταν κυριαρχεί ο ουτοπισμός και ο λεγόμενος πολιτικός ιδεαλισμός. Ο Edward H. Carr στο εμβληματικό του έργο Η εικοσαετής κρίση (Εκδόσεις Ποιότητα), έχει σχεδόν εξαντλήσει και θεμελιώσει αυτή την θέση. Τα αίτια πολέμου ενός διεθνούς συστήματος πολιτικά κυρίαρχων κρατών προσδιορίζονται πλήρως από τα αξιώματα του Θούκυδίδειου Παραδείγματος στο Υποδειγματικό έργο του Θουκυδίδη «Πελοποννησιακός Πόλεμος». [βλ. «Το Θουκυδίδειο Παράδειγμα της επιστημονικής μελέτης της διεθνούς πολιτικής και οι «επιστημονικές επαναστάσεις» http://wp.me/p3OlPy-Lb].|
Γράφοντας τον Φεβρουάριο 2016 δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το νεοελληνικό κράτος εισήλθε σε έρημο η οποία επιπλέον είναι και ναρκοπέδιο. Επιβάλλεται όμως να επιμένουμε σε ουσιώδη και στοιχειώδη. Εάν και όταν το νεοελληνικό κράτος σηκωθεί όρθιο το Αλφαβητάριο διεθνούς πολιτικής και στρατηγικής θα είναι αναγκαία και μη εξαιρετέα γνώση. Εάν και τότε αυτό δεν ισχύει ή εάν στην παρούσα μετάβαση τα γνωστά «ιδρύματα», οι αιθεροβάμονες, οι ιδεαλίζοντες και οι νομικιστές κυριαρχούν, η Άβυσσος δεν είναι πλέον μακριά. Είμαστε στο χείλος της. Τόσο απλά και τραγικά.
Μερικές συναφείς αναλύσεις. Το κείμενο της Pravda παρατίθεται στο τέλος
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ: ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ – Το μεθοδολογικό και φιλοσοφικό σταυροδρόμι και ο θανατηφόρος χαρακτήρας κάθε κατευναστικής στάσης και συμπεριφοράς. http://wp.me/p3OqMa-18d – http://wp.me/p3OlPy-1eZ
- ΘΟΥΚΥΔΙΔΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ: «ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΠΑΝΤΟΤΕΙΝΟΣ», «ΑΙΩΝΙΟ ΚΤΗΜΑ ΤΩΝΑΝΘΡΩΠΩΝ» http://wp.me/p3OqMa-18z – http://wp.me/p3OlPy-13y
- Προσφυγικό, μετανάστευση/λαθρομετανάστευση, ρατσισμός, δημοκρατική πολιτειακή συγκρότηση και ρόλος των πολιτικών παραδόσεων. Ομιλία σε ημερίδα 12.2.2016 http://wp.me/p3OlPy-1eR
- ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΘΕΣΜΟΥΣ, ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ / ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ. http://wp.me/p3OqMa-17D
- ΤΟ «ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ». [αναποδογυρίζοντάς τον Θουκυδίδη πριν δύο δεκαετίες. Τα παρελθόντα, τα παρόντα και τα επερχόμενα] ΤΑ ΝΕΑ | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 12/11/1997 http://wp.me/p3OqMa-16T
- ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΟΥΣ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Γράφει ο Παναγιώτης Κονδύλης
https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/permalink/1660573247558044/ - ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ, Η «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» και συνθήκες που την κατεδαφίζουν. http://wp.me/p3OlPy-1bQ – http://wp.me/p3OqMa-15l
- ΗΘΙΚΗ και ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ, Η μη θεσπισμένη ισχύς στην διεθνή πολιτική. Πολιτική θεολογία versus πολιτική θεωρία και η σημασία της αξιολογικά ελεύθερης περιγραφής και ερμηνείας των διεθνών φαινομένων – http://wp.me/p3OlPy-1bH – http://wp.me/p3OqMa-13c
- Μπουμπουλίνα η …. Ερωτιάρα http://wp.me/p3OlPy-X4
- ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ: ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ Η ΤΥΠΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ Θέσφατα και αξιώματα της κρατικής θεωρίας και της στρατηγικής θεωρίας – http://wp.me/p3OqMa-14K – info@ifestos.edu.gr
- “Πλαίσιο Αρχών για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού με γνώμονα το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο”,… http://wp.me/p3OlPy-lc
- ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΚΑΤΕΜΕΝΟ ΜΑΣ ΚΑΡΑΒΙ http://wp.me/p3OlPy-11s
- ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ, ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ, ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ, ΔΕΣΠΟΤΕΙΑ VERSUS ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ / ΙΣΧΥΡΕΣ… http://wp.me/p3OlPy-10O
- Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΝΔΥΛΕΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΠΟΥ ΠΑΓΙΔΕΥΣΕ ΤΗ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟ http://wp.me/p3OlPy-ZB
- Μοντερνισμός, το ιδεολογικό φαινόμενο και η μεταμοντέρνα διολίσθηση προς τα ανθρωπολογικά Σόδομα και Γόμορρα. http://wp.me/p3OlPy-Zv
- ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΈΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΎ ΚΑΙ Η ΚΑΤΆΛΗΞΉ ΤΟΥ: ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ,ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΩΝhttp://wp.me/p3OqMa-138
- «Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ»: Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΟΧΥΡΟ ΡΟΥΠΕΛ 6-9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941, ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ. http://wp.me/p3OlPy-Zd
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestosedu.gr / www.ifestos.edu.gr – info@ifestosedu.gr
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Διεθνής πολιτική 21ος αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos
THE SILENCE OF GREEK LAMBS (PRAVDA. RU – 17.2.2016)
The Turkish Air Force has violated Greek airspace more than 20 times, with two cases of «virtual air battles.» All of these events took place on Monday, February 15. Greece has not been taking any efforts to put an end to Turkey’s impunity for hundreds of years. As a result, the Greeks have lost their sovereignty. Should Russia help Greece?
http://www.pravdareport.com/world/europe/17-02-2016/133361-greece_turkey-0/
Turkish provocations against Greece
Violations of Greek airspace on February 15 took place between the islands of Chios and Samos, as well as between the islands of Lemnos and Lesbos, Greek news agencies reported. According to the General Staff of Greece, Turkish aircraft violated flight rules in the Athens flight information region (FIR Athens) and entered Greek airspace 22 times. Such reports are not uncommon. In 2015, Turkey, according to CNN Greece, violated Greek airspace 1,375 times; in 135 of those cases, the transgressing aircraft were equipped with combat arms.
Let us remember that even a few hours after the Turkish F-16 shot down a Russian Su-24 in the sky over Syria, another Turkish aircraft violated Greek airspace. Why such insolence? Violations take place in territorial waters of Greece in the Aegean Sea, where Turkish warships frequently come for «patrol purposes.»
Conflicts occur at the highest level too. Greek Prime Alexis Tsipras was to fly to Tehran on a military plane on February 7. The Turks did not accept the trip plan via the island of Rhodes as Turkey considers the island a demilitarized zone. Tsipras changed his route, and the speaker of the opposition Nea Democracy Party (Νέα Δημοκρατία, «New Democracy»), Ioannis Kefalogiannis expressed «concerns about the inability of both the government and the Prime Minister to defend the country’s sovereignty,» efsyn.gr website said. Noteworthy, the silence on the part of Greece is just as impressive.
Turkey’s brazen behavior in relation to its neighbor is based, like in Syria, on the plans to revive the Ottoman Empire – this is the objective of sitting President Recep Tayyip Erdogan and Prime Minister Ahmet Davutoglu.
The «national oath» concept has existed in Turkey since 1923. The concept provides for the establishment of the rights to the northern part of Greece, up to Thessaloniki and Cyprus. In accordance with this concept, maritime boundaries in the Aegean Sea are to be revised too. This is the reason why Ankara refuses to sign the UN Convention on the Law of the Sea.
Greece can not protect itself
Greece has nothing to respond with. Greece has forgotten the time when hundreds of thousands of Greeks were expelled from Constantinople and Asia Minor. Greece has forgotten that the Turkish troops invaded Cyprus in 1974, where they organized the Turkish Republic of Northern Cyprus – the country that only Turkey recognizes.
In 1996, Athens and Ankara were on the verge of an open military conflict. Many Greeks were convinced that the Turks shot down a Greek helicopter. However, NATO helped to hush up the case. It was officially announced that the helicopter crashed because of a technical failure. All this had given rise to the feeling of impunity in the Turks.
Greek officials traditionally complain that NATO strongly refuses to intervene in the Greek-Turkish relations. Yet, the European Union, in turn, continues the talks about Turkey’s EU membership, even though Turkey questions Greek borders and supports the occupation of northern Cyprus. Why don’t Greek officials stand up and say that at the UN? Why don’t they go to The Hague Tribunal?
Noteworthy, the Greek army has F-16, «Mirage», «Phantom», Patriot air defense complexes, S-300PMU1 systems and four Tor-M1 complexes.
Greek generals like to say that should NATO ask Greece to support Turkey in the framework of Article 5 of the Washington Treaty (mutual assistance), Greece is not likely to agree. Yet, it appears that Greece will agree to that quickly. Greece will swallow the exclusion from the Schengen area because of the refugee crisis.
If a country has no sovereignty, there is nowhere where this country can take sovereignty from. One shall assume that Turkey may successfully take away Greek gas fields that were discovered in 2010.
Enormous reserves of oil and gas were discovered in the waters of Israel, Greece, Turkey, Cyprus, and potentially Syria. Incidentally (or maybe not?) the EU enslaved Greece with its bailout program. As a result, Greece is the only country today that has not announced its rights for the exclusive economic zone in the Aegean Sea.
The International Monetary Fund wants Greece to sell its state-owned oil assets. To crown it all, Turkey said that if Greece continues looking for oil, Turkey will take it as a sign of military aggression.
So this is what we have: Greece is a weak country that has lost its sovereignty on account of its own mistakes. Does Russia need to help?
«An open armed conflict between Turkey and Greece is possible, judging from Erdogan’s behavior in Syria, but it is not in the interests of the Turkish government to increase the number of fronts,» Azhdar Kurtov, a historian, political analyst and editor-in-chief of Problems of National Strategy magazine told Pravda.Ru.
«Turkey has deployed its troops in Iraq and Syria. If there is a conflict with Greece, I do not think that it will play into the hands of Erdogan’s team as his team still receives the support from the USA and several countries of Western Europe.
«Russia must realize that Greece is an Orthodox country, but the government of this country is bound hand and foot. Greece has financial obligations to international monetary institutions controlled by the United States. The country is also a member of NATO and the EU – this also entails certain obligations,» Azhdar Kurtov said.
Lyuba Lulko
Pravda.Ru
– See more at: http://www.pravdareport.com/world/europe/17-02-2016/133361-greece_turkey-0/#sthash.kPGxx1Pd.dpuf
Κατηγορίες:Άρθρα, Εθνική Στρατηγική, Ελλάδα, Θουκυδίδης, Παναγιώτης Ήφαιστος, Στρατηγική
Παναγιώτης Ήφαιστος - Panayiotis Ifestos 