Η έννοια κράτος σύμφωνα με αυτά που γνωρίζουν ή πρέπει να γνωρίζουν οι πρωτοετείς φοιτητές ενός πανεπιστημιακού Τμήματος πολιτικών επιστημών –ή και οι μαθητές Λυκείου– είναι κάτι άλλο από αυτό που ακούμε ως ιδεολογικές θέσεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

• Το κράτος ενσαρκώνει τα ιεραρχημένα συμφέροντα της κοινωνίας, είναι ο εντολοδόχος των μελών της κοινωνίας και επί ζητημάτων ζωής και θανάτου είναι θεσμικά και πολιτικά ακλόνητο.
• Είναι ισχυρός διαπραγματευτικός θεσμός που παρακολουθεί, γνωρίζει, αναλύει, σταθμίζει, εκτιμά, σχεδιάζει εναλλακτικές αποφάσεις και εκτελεί εκείνες τις αποφάσεις που αφενός εκπληρώνουν τα ζωτικά συμφέροντα και αφετέρου δεν θέτουν σε κίνδυνο το συμφέρον επιβίωσης του κράτους και της κοινωνίας.
• Το κράτος, επιπλέον, ως θεσμός συλλογικής ελευθερίας μιας κοινωνίας– δηλαδή της εθνικής ανεξαρτησίας που στην κλασική εποχή ονομαζόταν «ιδεώδες της ανεξαρτησίας» και αποτελούσε προϋπόθεση πολιτικού πολιτισμού και δημοκρατίας– καταντά να είναι εγκληματικό εργαλείο κατά της κοινωνίας εάν είναι έξωθεν εξαρτημένο και εάν οι «αντιπρόσωποί» του συνομιλούν με αντιπάλους και μάλιστα αντιπάλους βεβαρημένους με εγκληματικό «πολιτικό ποινικό μητρώο» συνομολογώντας μαζί τους την διάλυση αυτού του κράτους. Διαπραγματεύονται δηλαδή την απώλεια της Ελευθερίας που υπό τις περιστάσεις του θέματος που συζητάμε σημαίνει το πολιτικό τέλος για εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της Μεγαλονήσου.

Το κράτος βέβαια είναι ή πρέπει να είναι υψηλός και έσχατος θεσμός υψηλών διοικητικών και οργανωτικών προδιαγραφών. Η πολιτική ανθρωπολογία αυτού του θεσμού συγκροτείται από κρατικούς λειτουργούς, από επιτελικά στελέχη και επιτελικά όργανα και καθοδηγούνται από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Στην εποχή της έμμεσης αντιπροσώπευσης (δεν είναι καν έμμεσης δημοκρατίας όταν αυτή καταντά σύστημα εναλλασσόμενων συμμοριών ή ανικάνων) μεταξύ του πολιτικού προσωπικού εκλέγονται άτομα για να διακυβερνήσουν και να στηρίξουν τα συμφέροντα και την επιβίωση του κράτους και της κοινωνίας.

Κανένα άλλο δικαίωμα δεν έχουν εκτός και ασφαλώς ποτέ δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητές τους η διάλυση του κράτους. Η διάλυση του κράτους είναι έσχατο πολιτειακό έγκλημα και αυτό θα σημαίνει η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας από πολιτικά κυρίαρχη πολιτεία σε κρατίδιο υπό τουρκική επικυριαρχία. Γιατί στην Κύπρο αυτό διαπραγματεύονται και αποτελεί μοναδική και ανεπανάληπτη περίπτωση ηγεσίας που συζητά την διάλυση του οικείου κράτους.

Κανένας εξωγενής δρώντας δεν μπορεί να καταργήσει ένα κράτος –δεν γνωρίζουμε κάποια άλλη περίπτωση– εκτός και εάν οι ίδιοι οι πολίτες το ψήφισαν. Το 2001 – 2004 και πολύ περισσότερο τα τελευταία χρόνια αυτό που παρατηρούμε είναι ότι, εκτιμούμε, μοναδικός σκοπός της εκλεγμένων ηγετών είναι να κινηθούν σε αδιαφανή μονοπάτια για να εγκλωβίσουν τους πολίτες σε εκβιαστικά αδιέξοδα και να αυτοκτονήσουν (αυτό δηλαδή που δεν έκαναν το 2004 ψηφίζοντας ΟΧΙ ενάντια στους εκβιασμούς).

Μια λέξη τώρα για ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΤΟ 1648 Μ.Χ. ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΟΗΕ ΤΟ 1945.

Πολύ αφελώς και επικινδύνως εκλογικεύοντας μερικοί ακούστηκαν να λένε «ότι τόσες χιλιάδες χρόνια επιβιώσαμε δεν θα επιβιώσουμε τώρα υπό του τουρκική επικυριαρχία!». Και συνεχίζουν «θα μας αφήνουν να κάνουμε τις δουλειές μας όπως τώρα, δεν θα αλλάξει και πολύ».

Εκτός του ότι αυτοί που μιλούν τόσο ανεύθυνα και επικίνδυνα καλά κάνουν  να ρωτήσουν τους Έλληνες της Πόλης που απέμειναν εκεί (μερικές εκατοντάδες το πολύ) ή τους ανύπαρκτους πλέον Έλληνες κατοίκους της Ίμβρου και της Τενέδου –ή κάποιας άλλης μειονότητας στο νεοτουρκικό κράτος– απαιτείται να μάθουν ότι η εποχή των Αυτοκρατοριών και των Κοσμοσυστημάτων τελείωσε. Εδώ και αιώνες.

Το κράτος μετά το 1648 –το λέμε αυτό ασφαλώς περιγραφικά αναφέροντας την ιστορική εμπειρία και υπογραμμίζοντας μια ανελέητη πραγματικότητα– είναι ένα αφομοιωτικό χωνευτήρι όπου επικρατεί η κυρίαρχη κουλτούρα, γλώσσα, θρησκεία, πολιτισμός  και πολιτικός πολιτισμός. Το πόσο οι μειονότητες είναι πολιτικά διασφαλισμένες ως μέλη της κρατικής κοινωνίας δεν είναι του παρόντος να εξεταστεί γιατί αναλύθηκε αλλού. Συνοπτικά λέμε ότι αν εξαιρέσουμε δεσποτικά και θεοκρατικά κράτη όπως η Τουρκία (και ασφαλώς δεν είναι η μόνη) η διασφάλιση των πολιτικών τους δικαιωμάτων και η συμμετοχή τους στα πολιτειακά δρώμενα ισότιμα είναι ζήτημα δημοκρατίας και τίποτα άλλο. Εξ και υπογραμμίζοντας αυτή την πτυχή συνάμα επισημαίνουμε και την κοινοτική έννομη τάξη που όπως εξελίσσονται τα πράγματα θα εξαιρεθεί με συνηγορία των Βρυξελλών μετά από δικές μας ενέργειες (ναι!!!, μετά από δικές μας ενέργειες!!! ή παραλείψεις)

Ας ανοίξουν τα μάτια οι εθελοτυφλούντες που παραμιλούν όπως πιο πάνω αναφέραμε –«θα μας αφήνουν να κάνουμε τις δουλειές μας» ως είδος λεβαντίνων– και να διαβάσουν ιστορία. Ότι δηλαδή αυτό που καταμαρτυρούμενα συνέβη σε όλα τα μοντερνιστικά κράτη συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, των κρατών της Ευρώπης και ασφαλώς της Τουρκίας.

Στον σύγχρονο κρατοκεντρικό κόσμο είτε διαθέτεις κράτος είτε εξαφανίζεσαι ανθρωπολογικά. Οι Έλληνες όπου και να βρίσκονται δεν θα επιβιώσουν ως πολιτική ανθρωπολογία χωρίς κράτος. Αυτή είναι η ανελέητη λογική των πραγμάτων, υπογραμμίζουμε ξανά, στον κρατοκεντρικό κόσμο. Κατά κάποιο τρόπο αυτό αφορά και το νεοελληνικό κράτος αλλά κατά προτεραιότητα και κατεπειγόντως την Κυπριακή Δημοκρατία.

Έτσι, τονίζουμε και υπογραμμίζουμε ότι με την «μετεξέλιξη» της ΚΔ σε ένα κρατίδιο –απόφαση την οποία ομάδα Αναστασιάδη και οι αδιάφοροι της Αθήνας δεν έχουν το παραμικρό δικαίωμα να πάρουν– και την δημιουργία ενός κρατιδίου οι κύπριοι θα χάσουν τον θεσμό συλλογικής ελευθερίας τους:

• Ήδη πολλοί στην Κύπρο λογικότατα (ιστορικά μιλώντας συμβαίνει και «στις καλύτερες οικογένειες» ενώ δεν είναι καθόλου άγνωστο φαινόμενο στην διαδρομή των Ελλήνων μετά την κλασική εποχή) μιλούν ως υποψήφιοι λεβαντίνοι ή ως γενίτσαροι και οι Τούρκοι ασφαλώς και το βλέπουν και το γνωρίζουν και το συνεκτιμούν. [ΤΕΛΙΚΑ, ΟΙ ΛΕΒΑΝΤΙΝΟΙ ΧΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ: ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΑΝΙΣΧΥΡΟΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΟΥΝ ΣΕ ΛΕΒΑΝΤΙΝΟΥΣ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΕΩΣ http://wp.me/p3OqMa-1hB]
• Το νέο κρατίδιο θα έχει στο εσωτερικό του ένας τουρκικό κράτος, το τουρκοκυπριακό.
• Τώρα, για λόγους συσχετισμών, γεωγραφίας αλλά και λόγω λεβαντίνικης νοοτροπίας που αναφέραμε μόλις το ελληνοκυπριακό κρατίδιο θα είναι βασικά ανύπαρκτο και υποχείριο της Άγκυρας. Τόσο για πολλούς αντικειμενικούς λόγους όσο και λόγω διεστραμμένων «κρατικών» «ρυθμίσεων» σε ρατσιστική/εθνική βάση (όπως η εκ περιτροπής προεδρία και η πολιτική ισότητα) που θα το καθιστούν όμηρο της Άγκυρας διαμέσου των Τούρκων της Κύπρου. Ανήκουστα πράγματα που αντιβαίνουν σε κάθε έννοια βιώσιμου κράτους.
• Οι περισσότεροι Έλληνες είτε θα φύγουν από μόνοι τους για λόγους αξιοπρέπειας και αυτοσυντήρησης είτε θα εκδιωχθούν με τεχνητές κρίσεις όπως αυτή του 1955 στην Τουρκία (τραγικό γεγονός που στο ανάλγητο νεοελληνικό κράτος με χίλιους τρόπους υποβαθμίστηκε ή κρατήθηκε στο σκοτάδι)
• Στην γεωγραφία προσθέστε και την Ελλαδική πολιτική και διπλωματική αναλγησία αφετηρία της οποίας ήταν το ανάποδο, διεστραμμένο και θανατηφόρο δόγμα του «μεγάλου» «ηγέτη» «η Κύπρος είναι μακριά» που τελικά υιοθέτησαν οι περισσότεροι εάν όχι σχεδόν όλοι.
• Η «λύση» θα απομακρύνει ακόμη περισσότερο το νησί από τα Βαλκάνια και θα ανακουφίσει πολλούς φορείς συνδρόμων ενοχής ενώ θα κάνει πολλούς που δεν γνωρίζουν πλέον που βρίσκεται η Κύπρος (πολλούς πχ από αυτούς που τελείωσαν σχολεία τις τελευταίες δεκαετίες) να στρέψουν το βλέμμα αλλού αδιαφορώντας (όπως περίπου κάνουν πολλοί για την Συρία, την Λιβύη, το Ιράκ ή την Υεμένη).
• Σε όλα αυτά και πολλά άλλα προσθέστε και το εξής: Εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων όπου όπως πάντα τα ηγεμονικά επιτελεία χαράσσουν αλληλένδετες βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροχρόνιες στρατηγικές [Π. Ήφαιστος, «Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ» http://wp.me/p3OlPy-5Q ] η δική μας αυτοκτονική εμμονή στην ΔΔΟ μας κατατάσσει ήδη στα αναλώσιμα υπό τουρκική επικυριαρχία πρώην κρατικά πεδία και παίρνει την ανάλογη θέση στην Κλίνη του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων.
  • Στο σημείο αυτό ενώ συμφωνώ απόλυτα με όσους αναλύουν το γεγονός πως το παρόν τουρκικό καθεστώς και η παρούσα τουρκική επικράτεια δεν είναι βιώσιμα να μην υποτιμάται ότι ακόμη και να διαμελιστεί η Τουρκία θα παραμείνει ισχυρό κράτος της περιοχής και αυτό συνεκτιμάται από τους προαναφερθέντες στρατηγικούς σχεδιασμούς.
    • Τουτέστιν: Αφού εμείς οι ίδιοι αυτοκτονούμε και δηλώνουμε αναλώσιμοι μας κατατάσσουν στην θέση που συνάδει με τα Α ή Β σενάρια μιας άλλης Τουρκίας υπό άλλη ηγεσία ή και άλλο καθεστώς ή κρατική επικράτεια στο εγγύς ή απώτερο μέλλον.
    • Οι τρίτοι και μάλιστα οι μεγάλες δυνάμεις δεν λειτουργούν συναισθηματικά αλλά με όρους κατανομής ισχύος και συμφερόντων. Οτιδήποτε άλλο –όπως έγραψα στον Κύριο Στέλιο Ράμφο το 2003 όταν υποστήριξε το φασιστικό, ανελεύθερο και αντί-δημοκρατικό σχέδιο Αναν επειδή θα μας καθιστούσε το πρώτο μεγάλο πείραμα της … μετα-εθνικής εποχής– είναι αέρας κοπανιστός μέσα σε άδεια μυαλά ή μέσα σε πεδία φαντασιοπληξίας και ασυναρτησίας που επιφέρουν θανάτους και γενοκτονίες.
    • Πολλά που αναφέρθηκαν μόλις όσον αφορά τα στρατηγικά σενάρια της ρευστής μεταψυχροπολεμικής εποχής, υπογραμμίζεται, αφορούν και το «μητροπολιτικό» νεοελληνικό κράτος, ιδιαίτερα στο Αιγαίο αλλά όχι μόνο.

Εξ αντικειμένου και με μαθηματική ακρίβεια οι Έλληνες της Κύπρου δεν θα επιβιώσουν εντός των πεδίων τουρκικής επικυριαρχίας. Ενώ οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της Κύπρου θα εισέλθουν σε τροχιά κακουχιών και εξόντωσης, όπως συχνά γράψαμε το νεοελληνικό κράτος, θα βρεθεί ανεπίστροφα στρατηγικά παγιδευμένο. Πολύ περισσότερο από ότι συνέβη μετά το 1922 συγκριτικά με το οποίο η επαπειλούμενη συμφορά είναι πολύ μεγαλύτερη.
Ένα είναι σίγουρο, ότι χωρίς ελεύθερο κράτος ή χωρίς καθόλου κράτος καμιά εθνική κοινωνία δεν επιβιώνει στον κρατοκεντρικό κόσμο. Η ανθρωπολογία εξανεμίζεται, αφομοιώνεται και σιγάζει ιστορικά. Η Ελληνικότητα βέβαια ως διαχρονικός και οικουμενικός άξονας του πολιτικού πολιτισμού των ανθρώπων δεν θα σιγάσει. Δεν θα υπάρχουν όμως νεοέλληνες να αξιώνουν ότι είναι οι φορείς και κληρονόμοι. Καθότι κανενός μικρού ή μεγάλου πολιτισμού δεν επιβιώνει εάν ανάξια κάποιοι τον επικαλούνται. Άσε που ενώ πριν πολλοί επικαλούνταν την Ελληνικότητα στρεβλά και ενοχικά, τις τελευταίες δεκαετίες η επίκλησή της ενοχοποιήθηκε και διώχθηκε πνευματικά και πολιτικά.

Αφορμή για το πιο πάνω σύντομο σχόλιο είναι η ειδησεογραφία και ο σχολιασμός του έγκριτου δημοσιογράφου Κώστα Βενιζέλου του οποίου το άρθρο και παρατίθεται στην συνέχεια. Απαιτείται να διαβαστεί με πολύ μεγάλη προσοχή γιατί αποτυπώνει αριστουργηματικά το θεσμικό και πολιτικό μπάχαλο την στιγμή που ουσιαστικά οι νεοέλληνες οδηγούνται στην κλίνη του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων.

Πιο συγκεκριμένα, στο παρελθόν έχουμε γράψει πολλά για το πώς λειτουργεί η ΕΕ και πως ένα κράτος-μέλος μπορεί να αναδείξει και στηρίξει τα συμφέροντά, για το πώς λειτουργούν και αποφασίζουν οι μεγάλες δυνάμεις και τι σημαίνει για λιγότερο ισχυρά κράτη να μεταφέρουν μηνύματα ότι είναι αναλώσιμα –και η ΔΔΟ ανεξαρτήτως στρατευμάτων και εγγυήσεων είναι μήνυμα που δίνουν οι ίδιοι οι Έλληνες ότι η Κύπρος τίθεται πλέον υπό τουρκικό έλεγχο νομιμοποιώντας τα τετελεσμένα της παράνομης εισβολής και κατοχής– και για το πώς ένα οποιοδήποτε κράτος χαράσσει και εφαρμόζει στρατηγική.

Το σχόλιο του Κώστα Βενιζέλου που παραθέτω πιο κάτω περιγράφει δύο με κάθε  κριτήριο διαλυμένα κράτη. Όλα όσα αναφέρει καταμαρτυρούν δουλειές του ποδαριού. Πολλά έπρεπε να είχαν γίνει από την δική  μας πλευρά, πολλά έπρεπε να τύχουν μακρόχρονης, ενδελεχούς προετοιμασίας / σχεδιασμού και πολλά έπρεπε να έχουν επακριβώς οδηγήσει σε ανυποχώρητες θέσεις ως προς τα ζητήματα που είναι κύρια και ζωτικά για την βιωσιμότητα και λειτουργικότητα της διευθέτησης. [ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ: ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ Η ΤΥΠΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ Θέσφατα και αξιώματα της κρατικής θεωρίας και της στρατηγικής θεωρίας – http://wp.me/p3OqMa-14K και  ]

Για τις θέσεις αυτές, επιπλέον, έπρεπε να έχουμε πείσει σημαντικούς τρίτους δρώντες και ιδιαίτερα τις μεγάλες δυνάμεις και την ΕΕ (όχι τους αδιάφορους γραφειοκράτες αλλά τους πολιτικούς θεσμούς της ΕΕ) και να φροντίσουμε να μην καθίσουμε στο διαπραγματευτικό τραπέζι αν δεν έχουμε επιτύχει αυτούς τους στόχους μας. [Η διαπραγματευτική στρατηγική της Ελλάδας ως κράτος-μέλος της ΕΕ: Προϋπόθεση η ειρηνική πολιτική επανάσταση http://wp.me/p3OlPy-O1 ]

Θα έπρεπε επίσης η ελληνική κοινωνία στην Ελλάδα και στην Κύπρο να είναι πλήρως ενημερωμένη γιατί ένα τόσο μεγάλο ζήτημα που αφορά εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και το μέλλον αυτού καθαυτού του «μητροπολιτικού» νεοελληνικού κράτους. Αντί λοιπόν προσδιορισμού σκοπών, σχεδιασμού, χάραξης και εφαρμογής στρατηγικής έχουμε υπόγεια παιχνίδια ζωής και θανάτου από τον ανεκδιήγητο πολιτικά ανεύθυνο που ακούει στο όνομα Άιντα και ο οποίος δεν μπορεί παρά να είναι εξαρτημένη μεταβλητή τρίτων.

Βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού και τις επόμενες εβδομάδες και μήνες πολλά διακυβεύονται.

Ακολουθεί το άρθρο του Κώστα Βενιζέλου που μας πληροφορεί για πολλά.

Σημειώνω, τέλος, δύο κείμενα που εκτιμώ ότι είναι κρίσιμα. Πρώτον, την έκθεση εμπειρωγνωμόνων που περιγράφει το μόνο πλαίσιο βιώσιμης λύσης και το πόρισμα των «10» μετά από πρόσφατη παρέμβαση στην Κύπρο

• «ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΧΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΙΟ, …» http://wp.me/p3OlPy-lc
• ΚΥΠΡΙΑΚΉ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΊΕΣ: ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΠΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΣΤΗΝ ΠΑΦΟ, 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016 http://wp.me/p3OlPy-1ow – http://wp.me/p3OqMa-1hK

ΠΟΛΛΕΣ ΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ ΘΑ ΣΥΓΚΛΗΘΟΥΝ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ: Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΠΑΕΙ ΓΕΝΕΥΗ ΜΕ ΔΥΟ ΣΕΝΑΡΙΑ

Του Κώστα Βενιζέλου.

Διάσκεψη διαρκείας σχεδιάζουν τα Ηνωμένα Έθνη για την Κύπρο, καθώς δεν προβλέπουν πως θα μπορέσουν να ολοκληρώσουν τις συζητήσεις και πρωτίστως να επιτευχθεί συμφωνία στις 12 Ιανουαρίου, που θα συγκληθεί η πενταμερής διάσκεψη. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, στον Διεθνή Οργανισμό εκτιμούν πως τα ανοικτά θέματα είναι πολλά, όπως και οι εκκρεμότητες και ως εκ τούτου θεωρούν σίγουρο ότι δεν θα προλάβουν μέχρι τη Γενεύη να κλείσουν τα ζητήματα και να επιτευχθεί συμφωνία. Άλλωστε, οι συζητήσεις επί κυπριακού εδάφους σε επίπεδο διαπραγματευτών δεν προχωρούν στον βαθμό που μπορούν να γεφυρωθούν οι διαφορές. Παράλληλα και σε ό,τι αφορά στη διεθνή πτυχή, τα νέα από την Τουρκία δεν είναι ενθαρρυντικά, καθώς η Άγκυρα επιμένει και στις εγγυήσεις και στην παρουσία στρατευμάτων. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προαναγγέλλοντας την παρουσία του στη Γενεύη, θέλει να πάρει πάνω του το βάρος των αποφάσεων. Όπως αναφέρουν ξένοι διπλωμάτες, που παρακολουθούν από κοντά τα πολιτικά δρώμενα στην Τουρκία και τις επιδιώξεις Ερντογάν, ο Τούρκος Πρόεδρος δεν πρόκειται να κάνει κίνηση που θα εκληφθεί στο εσωτερικό της χώρας του ως «υποχώρηση». Συνεπώς, όπως αναφέρει η ίδια πηγή, είτε θα περάσει θριαμβευτής από τη Γενεύη εξασφαλίζοντας ό,τι θέλει είτε θα παρουσιαστεί άτεγκτος υποστηρίζοντας διαχρονικές θέσεις στα θέματα της Ασφάλειας. Με βάση αυτά τα δεδομένα, τα Ηνωμένα Έθνη οικοδομούν τα επόμενα βήματα, διαμορφώνουν σχεδιασμούς και φαίνεται να προωθούν ένα σενάριο πήγαινε-έλα στη Γενεύη. Μετά, δηλαδή, τη 12η Ιανουαρίου να καθοριστεί νέο ραντεβού, μάλλον σύντομα και στο διάστημα που θα διαρρεύσει θα επιχειρηθεί να κλείσουν περισσότερα κεφάλαια. Θα συντηρήσουν, δηλαδή, τη διαδικασία και τους ρυθμούς με στόχο τον Ιούνιο να τελειώσουν όλα και να οδηγηθεί η χώρα σε δυο χωριστά δημοψηφίσματα. Την ίδια ώρα, μέχρι τη Γενεύη θα πρέπει να ξεκαθαρίσει μια σειρά από ζητήματα. Πρώτο, ποιοι άλλοι θα προσκληθούν και ποιο ρόλο θα διαδραματίζουν. Υπάρχει σύγκλιση ως προς την παρουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παραμένει ωστόσο η διαφωνία για τον ρόλο που θα έχει. Η Λευκωσία θέλει η παρουσία της Ένωσης να είναι ουσιαστική για να εποπτεύει τη συμβατικότητα της συμφωνίας με το κοινοτικό κεκτημένο. Η τουρκική πλευρά υποδεικνύει πως η Ε.Ε. θα είναι εκτός αιθούσης και θα καλείται όταν και όποτε χρειάζεται. Όπως δηλαδή γίνεται μέχρι σήμερα με τον τεχνοκράτη της Κομισιόν, Πέτερ Βαν Νούφελ. Εκεί, όμως, στη Γενεύη θα είναι ο Πρόεδρος της Κομισιόν και όχι ένας τεχνοκράτης. Δεύτερο, σε σχέση με τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, είναι προφανές πως οι συζητήσεις συνεχίζονται σε διάφορα επίπεδα. Οι Αγγλοαμερικανοί και τα Ηνωμένα Έθνη δεν ευνοούν, για διαφορετικούς λόγους, την παρουσία των πέντε του Σ.Α. Οι Αγγλοαμερικανοί δεν θέλουν τη ρωσική παρουσία. Σημειώνεται ότι στο Μπούργκενστοκ το 2004 οι Αμερικανοί συμμετείχαν μέσα από τη βρετανική αντιπροσωπεία, οπότε και να μην παρίστανται τώρα οι πέντε στη Γενεύη, αυτό δεν επηρεάζει Ουάσινγκτον και Λονδίνο. Όπως πληροφορούμαστε, ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα σε ενημερωτικές επαφές με ξένους διπλωμάτες, που έγιναν ενόψει Γενεύης, είχε αναφέρει πως δεν προβλέπεται συμμετοχή μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, ενώ για την Ένωση παρέπεμψε στο μοντέλο του Μπούργκενστοκ, δηλαδή παρουσία παρατηρητή. Τρίτο και σημαντικότερο είναι η παρουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Tο θέμα δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη, γι’ αυτό και γίνονται οι κινήσεις σε διάφορα επίπεδα. Είναι, όμως, κομβικής σημασίας το ζήτημα αυτό και δεν μπορεί να διευθετηθεί μέσα από ασάφειες. Τέταρτο, όλοι οι διεθνείς παίκτες θεωρούν πως ο οδικός χάρτης θα φθάσει μέχρι το τέλος, που είναι η πενταμερής. Η εφαρμογή του οδικού χάρτη δεν θα εξαρτηθεί εάν θα κλείσουν ή όχι τα υπόλοιπα κεφάλαια ή εάν οι χάρτες που θα κατατεθούν θα διαμορφώνουν προοπτικές συμφωνίας. Ως εκ τούτου, η πορεία προς την πενταμερή θα είναι είτε δρόμος χωρίς υποσημειώσεις είτε υπό την αίρεση κάποιων προϋποθέσεων. Θα γίνει, δηλαδή, ούτως ή άλλως. Είναι πρόδηλο ότι ο καθορισμός οδικού χάρτη έγινε βεβιασμένα, σε βαθμό που είναι σαφές πως τα Ηνωμένα Έθνη τρέχουν να… προλάβουν και δεν φτάνουν. Η Συμφωνία του Δείπνου με τον τρόπο που έγινε και κυρίως ως προς το περιεχόμενο αφήνει τη διαδικασία μετέωρη. Το ρίσκο και οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι και ο στόχος πλέον είναι να αποφευχθούν. Αυτό μπορεί να γίνει εάν υπάρξει σχεδιασμός. Η μεταβατική περίοδος ανησυχεί Ε/κ και Τ/κ – Δικοινοτική έρευνα για την ασφάλεια –  Φόβος και τρόμος η παρουσία της Τουρκίας Το θέμα της ασφάλειας αποτελεί ζήτημα προτεραιότητας και στις δύο κοινότητες. Με βάση την έρευνα του Κέντρου για τη Βιώσιμη Ειρήνη και τη Δημοκρατική Ανάπτυξη (SeeD), που έγινε σε συνεργασία με διεθνείς εταίρους, το ίδρυμα Berghof και την Interpeace, προκύπτουν ενδιαφέροντα ευρήματα, καθώς παρουσιάζονται και πολλές κοινές ανησυχίες. Με βάση την έρευνα υπάρχουν οκτώ κατηγορίες απειλών ασφάλειας. Αυτές οι οκτώ, περιλαμβάνουν 62 απειλές ασφαλείας εκ των οποίων οι 35 είναι κοινές και αφορούν τις υποχρεώσεις κατά τη μεταβατική περίοδο, τη λειτουργικότητα, την οικονομική ασφάλεια κ.ά. Βασικό στοιχείο είναι ότι υπάρχουν ανησυχίες για τις ρυθμίσεις που θα συμφωνηθούν κατά τη μεταβατική περίοδο, καθώς οι κοινότητες θέλουν να αισθάνονται ασφαλείς. Είναι σαφές πως οι άνθρωποι θέλουν να έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση σχετικά με τις μεταβατικές ρυθμίσεις και να αισθάνονται πιο ασφαλείς σχετικά με τη βιωσιμότητα και τη συνολική διάρκεια της συμφωνίας. Για τους Τ/κ ειδικά, οι φόβοι αφορούν τη συμπεριφορά ακροδεξιών και εξτρεμιστικών στοιχείων, καθώς και την τυχόν περιθωριοποίησή τους από τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων που σχετίζονται με την κατανομή της εξουσίας. Ακόμη ανησυχούν για τον ανταγωνισμό στο πεδίο της οικονομίας και το σύστημα χρηματοδότησης. Για τους Ε/κ το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι εγγυήσεις και τα στρατεύματα. Ξεκάθαρα φοβούνται παρεμβάσεις της Τουρκίας και στα εσωτερικά θέματα του κράτους. Υπάρχει ανησυχία για κατάχρηση εξουσίας από τους εγγυητές. Παράλληλα από τους Ε/κ προκύπτει η σαφής αντίληψη για έλλειψη κυριαρχίας από την παρουσία τουρκικών στρατευμάτων. Επίσης υπάρχει ανησυχία για το γεγονός ότι το ε/κ συνιστών κρατίδιο θα σηκώσει το βάρος της οικονομίας για το κόστος της λύσης κ.ά. ΑΝΑΜΕΝΕΙ Η ΑΘΗΝΑ ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ ΓΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ Η Ελληνική Κυβέρνηση αναμένει από την Τουρκία να συνεννοηθούν για τη συνάντηση σε τεχνοκρατικό επίπεδο με ατζέντα τα θέματα της Ασφάλειας. Αυτές οι συναντήσεις θεωρούνται και προπαρασκευαστικές αυτής που θα γίνει μεταξύ του Έλληνα Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, και του Τούρκου Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Είναι προφανές πως η Τουρκία θα διατηρήσει το θέμα των συναντήσεων ζωντανό μέχρι και την υστάτη. Άλλωστε η πρώτη αντίδραση Ερντογάν στην πρόσκληση Τσίπρα ήταν πως μπορούν να τα πουν και στη Γενεύη!

Πηγή: http://www.philenews.com/el-gr/top-stories/885/344946/kypriako-sygklisi-pollon-diaskepseon-prin-to-telos και http://mignatiou.com/2016/12/polles-diaskepsis-tha-sigklithoun-prin-to-telos-tou-kipriakou-o-erntogan-pai-genevi-me-dio-senaria

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestos.edu.gr / www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr

Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Διεθνής πολιτική 21^ος  αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos

Κατηγορίες:πολιτική θεωρία, πολιτική θεωρία του διεθνούς συστήματος, στρατηγική θεωρία, Διεθνής πολιτική, Εθνική Στρατηγική, Ελλάδα, Παναγιώτης Ήφαιστος, Στρατηγική

Ετικέτες: ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ, Ελλάδα, Κύπρος, κράτος, κυπριακό ζήτημα