Μια εκτίμηση είναι ότι το σύντομο αλλά πολύ περιεκτικό και ουσιαστικό άρθρο του Michael Rubin, «West shouldn’t deny the big picture on Turkey’s Erdogan. It is time to check the power Turkey seeks to exert on the global stage, diplomatically, economically and, when its proxies operate outside Turkey’s recognized borders, militarily as well», είναι πολύ σημαντικό και παρατίθεται αυτούσιο στην συνέχεια. Η χρησιμότητά του έγκειται στο γεγονός ότι περιγράφει έγκυρα δύο τουλάχιστον σημαντικές πτυχές. Πρώτον, το γεγονός ότι μετά από δύο δεκαετίες νεοοθωμανικής διακυβέρνησης πολλά άλλαξαν στο εσωτερικό. Δεύτερον, το γεγονός ότι ο αναθεωρητισμός της γιγαντώνεται. Σε αυτά προσθέτουμε ότι ναι μεν υπάρχει μεγάλη αλλαγή στο εσωτερικό υπό τον Ερντογάν αλλά ταυτόχρονα στην αντιπολίτευση αναπτύσσονται συγκλίνουσες θέσεις που τείνουν και αυτές προς εντονότερο και εκτενέστερο αναθεωρητισμό. Να θυμίσουμε μόνο ότι στην αντιπολίτευση βρίσκονται άτομα όπως ο Αχμέτ Νταβούτογλου που είναι ο πνευματικός μέντορας του Ερντογάν και ο οποίος στα βιβλία του «Στρατηγικό βάθος» και «Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες» που εκδόθηκαν και στα Ελληνικά ορίζει επακριβώς την φιλοσοφία των αμφισβητήσεων της Δύσης από τους νεοοθωμανούς και τα μεγάλα πλανητικά σχέδια στα οποία αναφέρεται ο Michael Rubin.
Δεν υπαινισσόμαστε ότι αυτά τα σχέδια θα υλοποιηθούν αλλά ότι η Τουρκία είναι από πολύ καιρό προσανατολισμένη με συγκεκριμένο τρόπο που μπορεί να την ενισχύσει σημαντικά ως περιφερειακή δύναμη προσφέροντας έτσι πολλές ευκαιρίες στην μετά-Ερντογάν εξουσία. Όπως θα υποστηριχθεί αμέσως μετά, δική μας θέση από καιρό είναι, πρώτον ότι ο Τουρκικός αναθεωρητισμός εάν εκπληρώσει ακόμη και λίγους σκοπούς, κυρίως στο Αιγαίο και στην Κύπρο, θα αναβαθμίσει την Τουρκία στρατηγικά και δεύτερον, η αποτροπή των Τουρκικών απειλών με αξιόπιστη εθνική στρατηγική δεν αποτελεί μόνο ανάχωμα στους σκοπούς της Άγκυρας να καταστεί περιφερειακός ηγεμόνας αλλά επιπλέον αναιρεί την νομοτελειακή συρρίκνωση των νεοελλήνων εάν η Άγκυρα αναβαθμιστεί στρατηγικά. Κάτι τέτοιο και ανεξάρτητα ηγετών θα καταστήσει την Άγκυρα τον κύριο συνεταίρο μεγάλων δυνάμεων για συναλλαγές συμφερόντων εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων.
Υπό αυτό το πρίσμα, δεν θα επεκταθούμε αλλά θα τονίσουμε κάτι που μεταξύ πολλών άλλων από καιρό αναλύσαμε, ότι δηλαδή ο κατευνασμός της Τουρκίας επί μακρόν που συνεχίζεται –αποχή άσκησης του μονομερούς δικαιώματος για την Αιγιαλίτιδα ζώνη, ζεϊμπέκικα, κουμπαριές, ΔΔΟ με πολιτική ισότητα στην Κύπρο, «θετικές ατζέντες», «αμοιβαίες υποχωρήσεις», «έντιμος συμβιβασμός» κτλ κτλ κτλ– και παρά τις πομπώδεις Ναπολεόντειες κραυγές μικροκομματικής εμβέλειας περί σωτήριων συμμαχιών οδηγούν σε αναβάθμιση της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας ( τονίζεται: με ή χωρίς τον Ερντογάν).
Επειδή ουκ ολίγοι τείνουν όταν διαβάζουν κάτι να το ερμηνεύουν όχι αντικειμενικά αλλά με όρους κομματικών συμφερόντων ή ιδεολογικών απόψεων, τονίζεται ότι δεν αμφισβητούνται οι πολιτικές που προωθούν συμμαχίες. Αυτό που υποστηρίζεται, και πιο κάτω παρατίθενται μερικές παρεμβάσεις για την Συμφωνία με την Γαλλία του 2021, οι αξιόπιστες συμμαχίες δεν είναι ζήτημα ανακοινώσεων και διθυραμβικών δηλώσεων που προσανατολίζουν -ή αφοριστικών αντίθετων που είναι εξίσου αποπροσανατολιστικές- αλλά με καλλιέργεια σωστών προϋποθέσεων με θέσεις, ελιγμούς, συναλλαγές και θετική συμπλοκή συμφερόντων. Οι συμμαχίες είναι υποσχέσεις και εκπληρώνονται μόνο όταν υπάρχουν οι προϋποθέσεις.
Παραμένει ότι η τροχιά στην οποία κινούμαστε κατέστησε δυνατό για την Άγκυρα να ελιχθεί και να κινηθεί στρατηγικά ανοδικά. Ο κατευνασμός και το έλλειμμα στρατηγικής κουλτούρας και γνώσης αναίρεση κάθε δυνατότητα να μεταδοθούν παραστάσεις ότι αφενός η Ελλάδα είναι σημαίνουσα περιφερειακή δύναμη και αφετέρου ότι κάθε υπέρμετρη ανάπτυξη της Τουρκίας θα αναιρεθεί και αναχαιτιστεί από την Ελλάδα. Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία και δοκίμια. Εδώ παρατίθεται χαρακτηριστική «υποσημείωση» σε βιβλίο η πρώτη έκδοση του οποίου ήταν το 1999.
Από το Διπλωματία και Στρατηγική των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων – Εκδόσεις Ποιότητα κεφ. 6 ενότητα 6.3.1. Ακολουθεί το προαναφερθέν απόσπασμα σε υποσημείωση. Η ενότητα 6.3.1, σημειώνεται, παρατίθεται και σε δοκίμιο για το μέγα ζήτημα των συναλλαγών μεταξύ κρατών «ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. Διαπραγματευτική στρατηγική της Ελλάδας. «Πελατειακές σχέσεις» («patron-clientrelations») μεταξύ ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών και ο διάλογος Μηλίων-Αθηναίων στον Θουκυδίδη. https://wp.me/p3OlPy-Oa). Στο τέλος του δοκιμίου παρατίθεται, επίσης, αγγλόγλωσσο άρθρο για τις συναλλαγές μεταξύ κρατών.
«Υποσημείωση 846
Όταν βλάπτονται τα ζωτικά συμφέροντα του λιγότερο ισχυρού τότε οι πελατειακές σχέσεις [σημ. συναλλαγές στην βάση των εκατέρωθεν εθνικών συμφερόντων] είναι ασύμφορες και ο λιγότερο ισχυρός επιδιώκει είτε να παρακάμψει τις επιθυμίες του ισχυρού χωρίς να συγκρουστεί μαζί του είτε να δημιουργήσει προϋποθέσεις υψηλού κόστους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο λιγότερο ισχυρός καλείται να υποχωρήσει σε θέματα ζωτικών εθνικών συμφερόντων για να εξυπηρετήσει μια στρατηγική σκοπιμότητα του ισχυρού. Το φταίξιμο είναι μάλλον δικό του, επειδή δεν είχε φροντίσει να μην βρεθεί σ’ αυτή την δυσχερή θέση και γι’ αυτό καλείται να υποστεί το κόστος της αμέλειάς του. Για παράδειγμα, στοιχειώδης γνώση της μεταπολεμικής Αμερικανικής στρατηγικής (δόγμα Νίξον: στρατιωτική βοήθεια και πελατειακές σχέσεις με αυτούς που μπορούν να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους και να επιβάλουν περιφερειακή σταθερότητα) δείχνει ότι, οι ΗΠΑ συνάπτουν πελατειακές σχέσεις με εκείνες τις περιφερειακές δυνάμεις (Ισραήλ, Ιράν, Τουρκία, Σαουδική Αραβία), οι οποίες κατορθώνουν να ασκήσουν στρατηγική εποπτεία στο άμεσο διεθνές περιβάλλον στο οποίο ανήκουν. Στην περίπτωση αυτή, είναι πρόβλημα του λιγότερο ισχυρού και όχι της ηγεμονικής δύναμης, να μην αφήνονται οι συσχετισμοί ισχύος με εχθρικούς γειτονικούς «τοποτηρητές» να επιδεινωθούν σε βαθμό που τα δικά τους ζωτικά εθνικά συμφέροντα να καθίστανται αναλώσιμα στον βωμό της στρατηγικής σκοπιμότητας της ηγεμονικής δύναμης. Σ’ ένα περιφερειακό σύστημα ισορροπίας ισχύος δυαδικού χαρακτήρα, εάν ανατραπεί η ισορροπία υπέρ της μιας πλευράς, το αναμενόμενο είναι πως η εκτός περιφέρειας ηγεμονική δύναμη θα καλέσει αυτόν που βρίσκεται σε δυσμενέστερη θέση να προσαρμοστεί στην περιφερειακή στρατηγική λογική τόσο του ηγεμονικού κράτους όσο και του περιφερειακού εχθρικού κράτους. Το τελευταίο, λόγω ισχυρής θέσης, έχει πλέον την ευχέρεια να αναπτύσσει πελατειακές σχέσης με τις ισχυρότερες δυνάμεις. Το άλλο περιφερειακό κράτος έχει δύο μόνον επιλογές: είτε να καταστεί το ίδιο ο περιφερειακός πελατειακός συνεταίρος της ηγεμονικής δύναμης είτε να εξισορροπήσει πλήρως τον «περιφερειακό τοποτηρητή». Μια ακόμη πιο προχωρημένη αλλά ριψοκίνδυνη θέση θα μπορούσε να είναι η απόκτηση δυνατοτήτων πλήρους εξουδετέρωσης του «περιφερειακού τοποτηρητή» [σημ. εδώ Μεταψυχροπολεμικά της απειλητικής και αναθεωρητικής Τουρκίας από την απειλούμενη Ελλάδα] εξέλιξη που θα καταστήσει το στρατηγικό οικοδόμημα της ηγεμονικής δύναμης ετοιμόρροπο. Σ’ αυτή και μόνο σ’ αυτή την περίπτωση θα πρέπει να αναμένει πιο ισόρροπες στάσεις των τρίτων, διαφορετικά θα πληρώσει, όπως το έθεσε ο Θουκυδίδης, το τίμημα της αδυναμίας του».
Σημ. προστέθηκαν τα εντός αγκυλών και η έμφαση
Ακολουθεί το άρθρο του Rubin
West shouldn’t deny the big picture on Turkey’s Erdogan. It is time to check the power Turkey seeks to exert on the global stage, diplomatically, economically and, when its proxies operate outside Turkey’s recognized borders, militarily as well.
The National Interest https://www.aei.org/op-eds/the-west-shouldnt-deny-the-big-picture-on-turkeys-erdogan/
President Recep Tayyip Erdoğan has a plan. Eighteen years into his rule, he has transformed Turkey at home and on the world stage. Erdoğan’s ambition is greater than simply reviving Turkey’s Ottoman heritage and making Turkey a regional player. Rather, he seeks to reshape the post-World War II liberal order.
Erdoğan makes no secrets of this. His slogan “The World is Bigger than Five” is a rejection of the power that the permanent UN Security Council members hold. Sami Kohen, who for six decades has observed Turkey in a Milliyet column, wrote that Erdoğan’s “priority [is] in the creation of a new world order.”
To do this, Erdoğan turns precedent on its head, dismisses diplomacy, shoots first, and counts on Western inaction to get away with it. He has questioned, for example, the legitimacy of the 1923 Lausanne Treaty setting Turkey’s borders; his cronies publish maps incorporating neighbors’ territory into a greater Turkey. These are crystal balls: While Erdoğan justified Turkey’s Syria intervention as counterterrorism, his forces subsequently ethnically cleansed Kurdish districts, opened Turkish post offices, and even issued Turkish ID cards to those under its occupation.
The same holds true for Iraq. Erdoğan has not only resurrected nearly century-old claims to Mosul and oil-rich Kirkuk, but also deployed 1,150 troops into Iraqi territory. Incursions are frequent; withdrawals rare.
Turkey’s belligerence puts the Aegean and Mediterranean on edge. Turkish forces threaten Greek islands and challenge exclusive economic zones in the Mediterranean. As Turkey’s occupation of northern Cyprus nears a half-century, Erdoğan shreds the status quo: He has moved into Varosha in defiance of UN resolutions and he transformed occupied Lefkoniko airport into a drone base that puts the eastern Mediterranean and much of North Africa in his crosshairs. Islamist settlers overrun Turkish Cypriot communities.
Drones and jihad now push his agenda. Turkish drones and proxy militias recruited in Syria saved Libya’s Islamist leader from an Egyptian-backed assault. Turkish airpower and the same jihadists supported a surprise Azerbaijani attack on Armenian-populated Nagorno-Karabakh on the one-hundredth anniversary of the previous Ottoman invasion of Armenia. Erdoğan seized schools belonging to ally-turned-rival Fethullah Gülen and turned them into incubators for more radical ideologues.
Bases in Qatar and Somalia make Turkey a true regional power. Both Ethiopian prime minister Abiy Ahmed and Somali president Mohamed Farmaajo now seek Turkish drones to tackle domestic opposition. Erdoğan plays ball in exchange for commercial contracts. What Erdoğan does not want to do officially—for example, launder money for Hamas—he will subcontract to SADAT, an Islamist private military contractor.
For too long, the State Department has calibrated its Turkey policy to wishful thinking. Denying reality is dangerous, however. Turkey has changed. Having ruled for nearly two decades, Erdoğan has created a new army in his image. To believe Turkey will return to the status quo ante upon Erdoğan’s demise is naïve: He has also indoctrinated more than thirty million schoolchildren since he first became prime minister.
Turkey is no ally, and it never again will be. It is time to check the power it seeks to exert on the global stage, diplomatically, economically and, when its proxies operate outside Turkey’s recognized borders, militarily as well.
Michael Rubin is a senior fellow at the American Enterprise Institute, where he specializes in Iran, Turkey, and the broader Middle East.
A former Pentagon official, Dr. Rubin has lived in post-revolution Iran, Yemen, and both pre- and postwar Iraq. He also spent time with the Taliban before 9/11. For more than a decade, he taught classes at sea about the Horn of Africa and Middle East conflicts, culture, and terrorism, to deployed US Navy and Marine units.
Dr. Rubin is the author, coauthor, and coeditor of several books exploring diplomacy, Iranian history, Arab culture, Kurdish studies, and Shi’ite politics, including “Seven Pillars: What Really Causes Instability in the Middle East?” (AEI Press, 2019); “Kurdistan Rising” (AEI Press, 2016); “Dancing with the Devil: The Perils of Engaging Rogue Regimes” (Encounter Books, 2014); and “Eternal Iran: Continuity and Chaos” (Palgrave, 2005).
Βιο.
Dr. Rubin has a PhD and an MA in history from Yale University, where he also obtained a BS in biology.
Experience
- Foreign Military Studies Office: Contract Analyst, 2012–present
- Naval Postgraduate School: Senior Lecturer, 2007–21
- Middle East Quarterly: Editor, 2004–09
- Coalition Provisional Authority (Baghdad): Political Adviser, 2003–04
- Office of the Secretary of Defense: Staff Adviser, Iran and Iraq, 2002–04
- Council on Foreign Relations: International Affairs Fellow, 2002–03
- Hebrew University (Jerusalem): Fellow, The Leonard Davis Institute for International Relations, 2001–02
- Carnegie Council on Ethics and International Affairs: Fellow, 2000–01
- Universities of Sulaymani, Salahuddin, and Duhok (Iraqi Kurdistan): Visiting Lecturer, 2000–01
- Yale University: Lecturer, Department of History, 1999–2000
- Iranian Studies: Assistant Editor, 1994–97
Education
PhD and MA in history; BS in biology, Yale University
Υστερόγραφο
Για τα θέματα που θέτει η παρούσα ανάρτηση υπάρχουν εκατοντάδες παρεμβάσεις που ο ενδιαφερόμενος μπορεί να αναζητήσει θεματικά στο ίτλοι-σύνδεσμοι δοκιμίων και άρθρων αναρτημένων στο διαδίκτυο (520 θα συμπληρώνεται διαρκώς) https://wp.me/p3OqMa-26x.
Πρόσφατες αναρτήσεις για την συμφωνία με την Γαλλία εδώ:
- (ηχητικό, συνέντευξη στον Λ.Καλαρρύτη). Απαιτείται να οριστούν επακριβώς τα ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα, η πολιτεία να διαθέτει κρατική & στρατηγική θεωρία και αξιόπιστη αποτρεπτική στρατηγική https://bit.ly/3FqbpSz
- Αξιοπιστία συμμαχικών σχέσεων https://bit.ly/2ZzciI3,
- Γαλλία-Ελλάδα υπό το πρίσμα των στρατηγικών και συμμαχικών ανακατατάξεων. https://bit.ly/39KVXBW ,
- Συμμαχίες, εγγυήσεις, Δανοί και τώρα Γάλλοι αλεξιπτωτιστές, στρατηγική κουλτούρα και εθνική στρατηγική https://wp.me/p3OqMa-25E
Παράρτημα.
Ενισχυτικά με τα πιο πάνω περί βασικά ανύπαρκτης Ελληνικής στρατηγικής παρατίθεται ένα εύστοχο άρθρο του Πάνου Ιωαννίδη για το κυπριακό με θέσεις τις οποίες και εμείς καθώς και πολλοί άλλοι τονίζουμε όσον αφορά τις θέσεις της Λευκωσίας και της Αθήνας που προγραμματικά αναιρούν κάθε προσπάθεια στρατηγικής αναβάθμισης της Ελλάδας, ανάπτυξης συμμαχιών και αποτροπής της Τουρκικής απειλής. Χαρακτηριστικά, ο Πάνος Ιωαννίδης ολοκληρώνει το άρθρο με σύνδεση των θέσεων που αναπτύσσει με την συμφωνία με την Γαλλία.
Λευκωσία, 12 Οκτωβρίου 2021
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΕΝ. ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΟΗΕ
Για την Κύπρο, η τελευταία Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και, ειδικότερα, η Ομιλία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας ενώπιον της (27.09.2021), κρίνονται ως (μια ακόμα) ένδειξη της ηττοπάθειας, η οποία πρυτανεύει σε κάθε χειρισμό του Εθνικού Κυπριακού Ζητήματος.
Ο Πρόεδρος ξεκίνησε την ομιλία του σωστά, υπενθυμίζοντας προς την Διεθνή Κοινότητα τους βασικούς λόγους, που τεκμηριώνουν τρία πράγματα:
1ον:
Ότι το Κυπριακό Ζήτημα είναι θέμα ΕΠΙΔΡΟΜΗΣ των Τούρκων κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή ΑΠΡΟΚΛΗΤΗΣ επίθεσης και παράνομης εισβολής και κατοχής εδάφους κυρίαρχου Κράτους, ΜΕ ΣΚΟΠΟ την κατάκτηση του Νησιού.
2ον:
Ότι οι Τούρκοι περιφρονούν διαχρονικά, όχι μόνο τα περί Κύπρου Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και τις Διεθνείς Αποφάσεις κατά της συμπεριφοράς τους, αλλά και κάθε «συμφωνία ή σύγκληση» που έγινε τα τελευταία 47 χρόνια, με στόχο «ουσιαστικές διαπραγματεύσεις για βιώσιμη διευθέτηση».
Και 3ον:
Ότι η τελευταία θέση των Τούρκων περί «Δύο Κρατών», σε συνδυασμό με τις κλιμακούμενες επεμβάσεις τους στο Έδαφος, στον Αέρα και στη Θάλασσα, αλλά και επί του Δημογραφικού Χάρτη της κυρίαρχης Κυπριακής Δημοκρατίας [την οποίαν ΔΕΝ αναγνωρίζουν και την θεωρούν «εκλιπούσα»] ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΣΑΦΩΣ ότι η «διευθέτηση» που επιδιώκουν οι Τούρκοι ΘΑ ΕΙΝΑΙ ο προθάλαμος για πλήρη Επικυριαρχία και Προσάρτηση του Νησιού στην Τουρκία.
ΑΥΤΑ βγήκαν αβίαστα, μέσα από τον προβληματισμό που (σωστά) κατέθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο κύριο μέρος της ομιλίας του, ΤΑ ΟΠΟΙΑ, ΟΜΩΣ, ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΏΘΗΚΑΝ, με το επιστέγασμα της ομιλίας του Προέδρου και την εμμονή σε «διευθέτηση» Διζωνικής-Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) με Πολιτική Ισότητα, αλλά και με την νεοφανή πρόταση του περί «επανόδου στο Σύνταγμα του ’60», με ταυτόχρονη συζήτηση των Όρων για ΔΔΟ και διάφορα άλλα…
Με λίγα λόγια, μετά από την τελευταία Γενική Συνέλευση, η κατάσταση στο Κυπριακό αποτιμάται ως «ακόμα χειρότερη, απ’ ότι ήταν προηγουμένως».
ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1960
«Η αναζήτηση της λύσης ενός προβλήματος ΜΕΣΑ από την πηγή που το δημιούργησε, αποτελεί αφέλεια…»!
ΕΠΕΙΔΗ, όμως, ο Πρόεδρος δεν είναι αφελής, εκτιμάται ότι το ευφύημα περί «επανόδου στο Σύνταγμα του ‘60» είναι μια ακόμα «αβολίδωτη, χειροβομβίδα κρότου-λάμψης», όμοια με πολλές άλλες προηγούμενες, που στόχο έχουν «να θολώσουν τα νερά και να ροκανιστεί ο χρόνος»… Αλλιώς, η πρόταση ΔΕΝ δικαιολογείται και είναι κακόβουλη.
ΔΙΟΤΙ, ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΘΕΤΙΚΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ, μέσα από το αιματηρό μακελειό του Τουρκο-Βρετανικού Πραξικοπήματος κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας του 1963, ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι:
«Οι Τούρκοι, με την υποστήριξη των Βρετανών [δηλαδή οι δύο από τις τρεις Εγγυήτριες δήθεν Δυνάμεις] αυτόκλητα και απρόκλητα-
- ΑΠΟΠΕΙΡΑΘΗΚΑΝ να καταλύσουν το Κράτος του οποίου είχαν εγγυηθεί την Ανεξαρτησία & Εδαφική Ακεραιότητα…
- ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ αποχώρησαν από την Κυβέρνηση και το νόμιμο Κράτος…
- ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ κατέλαβαν κυρίαρχο έδαφος για να εγκλωβίσουν τους Οθωμανούς Κυπρίους…
- ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑΝ έκτοτε να επιδιώκουν την Διαίρεση, τα Δύο Κράτη και όλα τα συναφή…
ΚΑΤΑΡΓΏΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ και κάθε διαιρετική, ρατσιστική και αποικιοκρατική πρόνοια του δοτού [από τους Βρετανούς] Συντάγματος του ’60, το οποίο βλακωδώς (για να μην πω κάτι άλλο) αποδέχθηκαν οι τότε Εθνάρχες Ελλάδος & Κύπρου, αναφωνώντας το περιβόητο “νενικήκαμεν”..»!
ΑΥΤΗ ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ των μιασματικών προνοιών του Συντάγματος του ’60, είναι μέχρι και σήμερα το ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ που έγινε μέσα από το μακελειό… ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ επισημοποιήθηκε Διεθνώς από το Ψήφισμα Σ.Α. 186 (τον Μάρτιο του 1964), το οποίο επιβεβαίωσε ότι «το κυρίαρχο Κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΗΚΕ μετά από το Τουρκο-Βρετανικό Πραξικόπημα».
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ το Κράτος ΠΟΥ ΕΝΤΑΧΘΗΚΕ [κυρίαρχο και ισότιμο] στην ΕΕ τον Μάιο 2004 και στην ΕΥΡΩΖΩΝΗ τον Ιανουάριο 2008 ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΕΙΤΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ από τους νόμιμους Πολίτες του για 58 τώρα χρόνια…
ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΑΚΡΙΒΩΣ την Διεθνή Αναγνώριση είναι που επιδιώκουν όλα αυτά τα χρόνια «να καταργήσουν» οι Βρετανοί και οι Τούρκοι, με «Σχέδια Ανάν, Δύο Κράτη, Διζωνικές Συνομοσπονδίες και άλλες αηδίες…»!
ΓΙ’ ΑΥΤΟ και (επιεικώς) χαρακτηρίστηκε ως «αβολίδωτη χειροβομβίδα κρότου-λάμψης» η πρόταση για «επάνοδο στο Σύνταγμα του’60».
ΟΙ ΒΡΕΤΑΝΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ
ΔΕΝ θα τεκμηριώσουμε λεπτομερώς «γιατί οι Βρετανοί αποτελούν την κατάρα της Κύπρου για επτά τώρα 10ετίες», γιατί θα χρειαστούμε πολύ χώρο…
ΘΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ένα πράγμα:
«Από την ώρα, που το 1955 οι Βρετανοί ΧΑΡΑΞΑΝ στον Χάρτη του Νησιού την διαχωριστική γραμμή [με πράσινο μολύβι, εξ ου και η γνωστή «πράσινη γραμμή»] ΚΑΙ ΜΕΤΟΝΌΜΑΣΑΝ τους μεν Οθωμανούς Κυπρίους σε «Τουρκο-Κυπρίους» τους δε Έλληνες Κυπρίους σε «Ελληνο-Κυπρίους», ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΔΙΑΡΚΩΣ «ΥΠΕΡ των νοσηρών συμφερόντων της Τουρκίας και των εγκάθετων της στην Κύπρο ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ της Κυπριακής Δημοκρατίας, της οποίας η συντριπτική πλειοψηφία του 80% είναι Έλληνες»,
ΚΑΙ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΜΕ, ότι οι ούτω καλούμενοι «ΤουρκοΚύπριοι» ΔΕΝ είναι Τούρκοι, αλλά κατάγονται από Έλληνες, οι οποίοι ασπάσθηκαν τον Οθωμανισμό επί Τουρκοκρατίας (πριν από 400 χρόνια) για να διασώσουν την Ζωή και την Περιουσία τους…ΟΙ ΜΟΝΟΙ Τούρκοι που υπάρχουν στο Νησί ΕΙΝΑΙ ο Παράνομος Στρατός Κατοχής και οι παράνομοι Έποικοι… Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ σε «Ε/κ & Τ/κ» είναι Βρετανικό Διαιρετικό Εφεύρημα, στο πλαίσιο του Βρετανικού Δόγματος του «Διαίρει & Βασίλευε»…
ΟΙ ΒΡΕΤΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ που άνοιξαν την όρεξη και των Τούρκων, επιδιώκοντας πλέον από κοινού την ΚΑΤΑΛΥΣΗ του κυρίαρχου Κυπριακού Κράτους και την ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ του Νησιού στην Τουρκία.
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, που η Βρετανία δεν ανήκει πλέον στην ΕΕ και η Κυπριακή Δημοκρατία ανήκει, οι Βρετανοί διατηρούν την πρωτοβουλία κινήσεων σε ότι αφορά την Κύπρο και στη διαμόρφωση των αποφάσεων του ΟΗΕ… Με την Λευκωσία και την Αθήνα να ανέχονται κάθε «βρετανιά», υπό το καθεστώς «ποιών πιέσεων και εκβιασμών» ειλικρινά διερωτώμαστε..!
Όσον αφορά στην πρόσφατη επίσκεψη του Αρχηγού Στρατού του Η/Β (Sir Mark Carleton-Smith) στο Νησί, τις επαφές του και τα όσα είπε, παρατηρούμε τρία πράγματα:
1ον:
Οι Βρετανοί, γνωρίζοντας ότι «για τις ούτω καλούμενες Κυρίαρχες Βρετανικές Βάσεις η ώρα της αλήθειας θα είναι πικρή», επιστράτευσαν και την «Στρατιωτική Διπλωματία» προσπαθώντας να εξασφαλίζουν τις Βάσεις στο διηνεκές.
2ον:
«Συμπωματικά», η επίσκεψη και οι δηλώσεις του Στρατηγού «συνέπεσαν» με την Ομιλία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Γενική Συνέλευση, αλλά και με την υπογραφή της Ελληνογαλλικής Αμυντικής Συμφωνίας.
Και 3ον:
Πέραν της σαφούς δήλωσης του Στρατηγού ΟΤΙ «οι Βρετανοί αναμένουν να ευρίσκονται στην Κύπρο με διαρκή δέσμευση», ΟΤΙ «πρέπει να αναβαθμιστούν οι διευκολύνσεις στις κυρίαρχες περιοχές των βάσεων» ΚΑΙ ΤΑ «περί ανέμων και υδάτων με τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς», οι δηλώσεις του Διπλωμάτη Στρατηγού ήσαν γεμάτες από «εποικοδομητικές ασάφειες», όπως ακριβώς και κάθε ενέργεια των Βρετανών που αφορά την Κύπρο.
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ, γνωρίζουμε την πικρή γεύση [από τις βρετανικές ασάφειες του «Σχεδίου Ανάν»], καθώς και τη ΝΟΣΗΡΗ ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ των Βρετανών [που είναι χειρότερη από την Τούρκικη],ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΟΥΜΕ προς γνώσιν κάθε αφελούς αγγλολάγνου, ΟΤΙ «οι Βρετανικές Βάσεις στην Κύπρο ΔΕΝ είναι κυρίαρχες, ούτε ήσαν ποτέ».
ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΕΧΕΙΣ, μόνον όταν έχεις ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ [δηλαδή «όταν κάτι σου ανήκει»]… Και αυτό ΔΕΝ συμβαίνει με το έδαφος που παραχωρήθηκε και κατέχει (για στρατιωτικούς σκοπούς και μόνον) η Βρετανία στην Κύπρο, καθόσον:
1ον:
ΠΩΣ γίνεται να είσαι «κύριος και κυρίαρχος επί του εδάφους», αλλά ΟΧΙ στον Αέρα και στην Θάλασσα που το περιβάλλουν;; ΑΥΤΟ, οι Βρετανοί προσπάθησαν ύπουλα να το ενσωματώσουν στο «Σχέδιο Ανάν» [για να βάλουν χέρι και στην ΑΟΖ], αλλά απέτυχαν…
2ον:
ΠΩΣ είσαι «κύριος και κυρίαρχος» [δηλαδή ιδιοκτήτης], όταν πληρώνεις ετήσια αντιμισθία για το έδαφος που σου παραχωρήθηκε; Ειρήσθω δε εν παρόδω, ότι οι οφειλές της Βρετανίας προς την Κυπριακή Δημοκρατία έχουν ανέλθει σε 100δες εκατομμύρια λόγω υπερημερίας…
Και 3ον:
Εάν είσαι «κύριος και κυρίαρχος» επί του εδάφους που κατέχεις, ΓΙΑΤΙ χρειάζεσαι ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ της Κυπριακής Δημοκρατίας για κάθε ενέργεια σου, που δεν εμπίπτει στους δεδηλωμένους «στρατιωτικούς σκοπούς»;;
«ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ (autonomous)» KAI OXI «ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ (sovereign)» έπρεπε να χαρακτηρίζονται οι Βάσεις εξ υπαρχής, για τους δεδηλωμένους και μόνον σκοπούς τους… Ο χαρακτηρισμός «κυρίαρχες» είναι ακόμα μία «βρετανιά», που κατάπιαν οι Εθνάρχες μας το 1960, μαζί με ολόκληρο το τρίπτυχο «Σύνταγμα, Συνθήκη Εγγυήσεως, Συνθήκη Εγκαθίδρυσης».
ΠΕΡΑΝ δε όλων αυτών, το καθεστώς των Βρετανικών Βάσεων στην Κύπρο ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΕΤΑΙ ΑΝΑΝΤΙΛΕΚΤΑ και ως ευρωπαϊκά παράνομο, διότι είναι «Αποικιοκρατικό Κατάλοιπο».
ΚΑΙ ΕΡΩΤΑΤΑΙ: Υπάρχει νόμιμη διέξοδος στο ζήτημα των Βάσεων;;
ΝΑΙ υπάρχει, στη βάση «Πρότασης τριών (3) βασικών σημείων», που εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων των εμπλεκομένων:
1ον:
Το παράνομο «Καθεστώς των Βάσεων» ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ και η Βρετανία καταβάλλει αμέσως κάθε οφειλή προς την Κυπριακή Δημοκρατία.
2ον:
Το σημερινό (ή λιγότερο) έδαφος που κατέχει η Βρετανία για τους δεδηλωμένους σκοπούς, εκμισθώνεται υπό μορφή ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΩΝ προς την Βρετανία για τακτό χρονικό διάστημα (λ.χ. Πέντε Ετών), έναντι προσυμφωνημένου μισθώματος, πληρωτέου ετησίως προκαταβολικά και με πρόνοια για περαιτέρω ανανέωση ή καταγγελία και τερματισμό της Συμφωνίας.
Και 3ον:
ΕΑΝ η Βρετανία δεν επιθυμεί την μετατροπή των παράνομων Βάσεων σε νόμιμες Διευκολύνσεις, να μαζέψει τις εγκαταστάσεις της και να πάει στο καλό το ταχύτερο, αφού εξοφλήσει κάθε οφειλή προς την Κυπριακή Δημοκρατία..
Η ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ-ΓΑΛΛΙΑΣ
Πριν από 11 χρόνια (το 2010) είχα την τιμή, ως Πρόεδρος τότε της Κίνησης για Ελευθερία & Δικαιοσύνη, να συντάξω προσωπικά την Πρόταση για «Ορθή Πορεία & Κατάληξη στο Κυπριακό Ζήτημα». Στον Επίλογο του εγγράφου, είχαν δηλωθεί τα εξής:
«Η υλοποίηση της Πρότασης προβλέπεται επίπονη, με αναμενόμενα πολιτικά και άλλα κωλύματα και πιέσεις.
Ιδιαίτερου χειρισμού θα πρέπει να τύχει η αναμενόμενη «τουρκική άρνηση», η οποία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσω ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΕΕ, καθώς και της πλήρους αξιοποίησης του πολιτικού οπλοστασίου που διαθέτει η Κυπριακή Δημοκρατία ως Κράτος-μέλος της ΕΕ.»
ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ προς αυτή τη δήλωση, προσωπικά κρίνω την Αμυντική Συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Γαλλίας, ότι ΕΙΝΑΙ προς την ορθή κατεύθυνση των κοινών συμφερόντων των δύο Χωρών, σημειώνοντας απλώς ότι «μπορούσε να είχε υλοποιηθεί νωρίτερα».
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ, έχω την υποχρέωση να καυτηριάσω (όσο πιο έντονα μπορώ) κάθε παράγοντα στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που μπέρδεψε (και πάλι) το Εθνικό Συμφέρον με την κομματική του ταυτότητα και αντέδρασε αρνητικά κατά της μοναδικής αυτής Συμφωνίας.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ, καυτηριάζω όσους ανέλαβαν να την διαβρώσουν, διαδίδοντας «να ΜΗΝ χαιρόμαστε, διότι τα Γαλλικά οπλικά συστήματα που αποκτά η Ελλάδα χρειάζονται 3-4 χρόνια μέχρι που να παραδοθούν και, στο μεταξύ, οι Τούρκοι… (και αφήνουν αποσιωπητικά)»!!
ΠΡΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ (που ΔΕΝ θα την χαρακτηρίσω), απαντούν τα Άρθρα 2 και 31 της ίδιας της Αμυντικής Συμφωνίας, που προβλέπουν ρητά τρία (3) πράγματα:
1ον:
ΟΤΙ «Τα Μέρη βοηθούν και συνδράμουν το ένα το άλλο ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΜΕΣΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥΣ, εν ανάγκη και με τη χρήση ένοπλης βίας, εάν διαπιστώσουν από κοινού ένοπλη επίθεση εναντίον της επικράτειας ενός από τα δύο μέρη, σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.»
2ον:
ΟΤΙ «Η Συμφωνία τίθεται σε ισχύ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ, που τα Μέρη θα ενημερώνουν το ένα το άλλο εγγράφως ότι ολοκλήρωσαν τις απαιτούμενες εσωτερικές διαδικασίες για να τεθεί η Συμφωνία σε ισχύ.»
Και 3ον {που αποδεικνύει ότ «οι διαβρωτές είναι και βλάκες»):
Η Συμφωνία ισχύει για ΠΕΡΙΟΔΟ 5 (πέντε) ΕΤΩΝ, με πρόνοια για ανανέωση ή καταγγελία και κατάργηση της.»
ΔΕΝ ΔΙΕΡΩΤΉΘΗΚΑΝ (οι ηλίθιοι) «ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΌΝ, η Ελλάδα και η Γαλλία να συνάψουν Αμυντική Συμφωνία (τέτοιας εμβέλειας) ΓΙΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ, από τα οποία τα 3-4 πρώτα χρόνια να είναι ανενεργά, μέχρι που να παραδοθούν -λέει- τα οπλικά συστήματα»;;
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ, η Αμυντική Συμφωνία Ελλάδος-Γαλλίας αποτελεί Εθνικό Κεφάλαιο που αναμένει σωστή διαχείριση και πλήρη αξιοποίηση.
ΤΟ ΔΕΟΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ
ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΑ-
- την εγκληματική υποβάθμιση του Κυπριακού Ζητήματος από ζήτημα «Παράνομης Επιδρομής & Κατοχής σε Ζήτημα Διακοινοτικό»…
- τη λανθασμένη πορεία που ακολουθήθηκε για 10ετίες, επιδιώκοντας Βρετανο-Τουρκογενείς διευθετήσεις]… και
- με σημερινό αποτέλεσμα «οι Τούρκοι να απειλούν να καταπιούν το έδαφος, τον αέρα και τη θάλασσα της Κύπρου, της μισής Ελλάδας και βλέπουμε…
η εκτίμηση είναι,, ότι Ελλάδα & Κύπρος έχουν το καθήκον
ΕΙΔΙΚΑ Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, πρέπει να επιδιώξει άμεσα «τη συμπερίληψη της στην Αμυντική Συμφωνία Ελλάδος-Γαλλίας», ως ζωτικός Εθνικός Χώρος και ως Νοτιο-ανατολικό Σύνορο της ΕΕ, με ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ προμήθεια του Ισραηλινού Αντιαεροπορικού Συστήματος IRON DOME.
ΗΔΗ, με αυτές τις πρώτες κινήσεις, οι Τούρκοι θα σκεφτούν πολλές φορές κάθε απειλητική ενέργεια, τόσο κατά της Κύπρου όσο και κατά της Ελλάδος.
ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ, οφείλουμε να διαφωτίσουμε, να τεκμηριώσουμε και να διεκδικήσουμε σθεναρά τα διεθνώς νόμιμα δικαιώματα μας, με πρώτιστο δικαίωμα την «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ».
ΔΕΝ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΑΜΕ ΠΟΤΕ, ΗΛΘΕ Η ΩΡΑ.
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestos.edu.gr – info@ifestos.edu.gr www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr
Twitter https://twitter.com/ifestosedu
Linkedin https://www.linkedin.com/in/panayiotis-ifestos-0b9382131/
Instagram https://www.instagram.com/p.ifestos/
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
Διεθνής πολιτική 21ος αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Φιλοπατρία, Δημοκρατία, Ελευθερία https://www.facebook.com/groups/philopatria/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδύλης Παναγιώτης – https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
Κατηγορίες:στρατηγική ανάλυση, στρατηγική θεωρία, συμμαχίες, Ήφαιστος, Διεθνής πολιτική, γεωπολιτική, κυπριακό ζήτημα
Παναγιώτης Ήφαιστος - Panayiotis Ifestos 