Αρχική › πόλεμος › Τουρκία, Αιγαίο, Κυπριακό εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων. Γνωστικές και πολιτικές παθογένειες.

Τουρκία, Αιγαίο, Κυπριακό εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων. Γνωστικές και πολιτικές παθογένειες.

By on

Εισαγωγή για την ανάρτηση που ακολουθεί.

Οι στρατηγικές ανακατατάξεις εξελίσσονται με καταιγιστικούς ρυθμούς και η Ελλάδα όχι μόνο δεν συναλλάσσεται εντός των συμμαχιών που συμμετέχει ισότιμα (δεν ανήκει ως κυρίαρχο κράτος συμμετέχει ισότιμα) αλλά επιπλέον οξύνονται και αυξάνονται διαρκώς οι κατευναστικες θέσεις όσον αφορά την Τουρκία. Ταυτόχρονα με τρόπο παντελώς απλουστευτικό, γραμμικό και ανερμήνευτο εισέρχεται στις Συμπληγάδες που δημιουργεί η ηγεμονική διαπάλη στην Ουκρανία. Δεν υπάρχει επιλογή, εάν κανείς θέλει να παρεμβαίνει στις δημόσιες συζητήσεις, παρά μόνο να καταθέτει θέσεις και αναλύσεις που είναι Αλφαβητάρι και αξιώματα για κάθε βιώσιμο κράτος.

Πιο κάτω παρατίθενται τρία άρθρα με επιχειρήματα για την αλλαγή των καταμαρτυρούμενα λανθασμένων στρατηγικών προσεγγίσεων όσον αφορά την Τουρκία και όχι μόνο. Ερωτάται: Υπάρχει στην σύγχρονη Ελλάδα πολιτική σκέψη κλασικά νοούμενη ή εάν υπάρχει μπορεί να διατυπωθεί χωρίς να επισκιαστεί από κραυγές και συνθήματα; Είναι κατανοητός ο ρόλος και η αποστολή του κράτους; Είναι κατανοητό τι σημαίνει «Δημοκρατία» συμβατή με τις Ελληνικές παραδόσεις πολλών χιλιετιών; Είναι κατανοητή η θέση του κράτους στην διεθνή πολιτική; Είναι κατανοητός ο ρόλος της (εξ ορισμού αθέσπιστης) ισχύος στην διεθνή πολιτική; Είναι αντιληπτές οι πολιτικές όψεις του διεθνούς συστήματος; Είναι κατανοητή η έννοια διεθνής τάξη και είναι κατανοητές οι συμπλεκόμενες νομικές, θεσμικές και πολιτικές όψεις των διεθνών θεσμών; Οι απαντήσεις είναι αποθαρρυντικές και το έχουμε εξηγήσει αλλού. Μιλάμε όχι για υψιτενείς αναλύσεις αλλά για το ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ που κανονικά ξέρουν όλοι οι πολίτες και πολύ περισσότερο οι φορείς τίτλων και οι ενασχολούμενοι με τις πολιτικές υποθέσεις.

Σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις, και μάλιστα λαμπρές, πλην «εξαιρέσεις», και όχι πλέον ο κανόνας. Το «πλέον» αφορά τον Ελληνικό κόσμο της Εθνεγερσίας –για την Εθνεγερσία επανερχόμαστε με εκτενές κείμενο– πριν δύο αιώνες, η οποία όμως ηττήθηκε μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και την Βαυαροκρατία η οποία συνεχίζεται με διάφορες μορφές και εκδοχές. Ο κόσμος της Εθνεγερσίας –συμπεριλαμβανομένων των «αναλφάβητων» όπως ο Μακρυγιάννης– διέθετε ισχυρά κοσμοθεωρητικά θεμέλια, εθνική πνευματική-πολιτισμική υπόσταση, ΚΑΘΑΡΗ ΘΕΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ενώ ήταν εδραία δημοκρατικά προσανατολισμένος προς την Ιθάκη της πολιτικής ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Γνώριζαν, επίσης, τι σημαίνουν αυτά εμπράγματα και αυτό είναι αποτυπωμένο σε πολλά κείμενα και ψηφίσματα.

Χωρίς τέτοιες ιδιότητες και τέτοια ερείσματα όσα διπλώματα και να αποκτήσει κανείς είναι γνωστικά και από άποψη πολιτικής σκέψης περίπου εκμηδενισμένος (το «μηδενισμένος» εδώ με την νεοτερική έννοια του όρου, ζήτημα ως προς το οποίο θα επανέλθουμε εκτενέστερα). Η κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί μόνο εάν στερέψουν οι ιδεολογικοί και οι ύστεροι (εθνο)μηδενιστικοί χείμαρροι και μόνο εάν σύμφωνα με τις αξιώσεις των Επαναστατών της Εθνεγερσίας οι πολίτες κατορθώσουν με ειρηνική!! πολιτική επανάσταση –ποτέ ξανά εμφύλιο, ποτέ ξανά βία μεταξύ των Ελλήνων– να καταστούν εντολείς μιας ανακλητής πολιτικής εξουσίας.

Γιατί όμως θυμηθήκαμε και προτάσσουμε αυτά τα θεμελιώδη και ουσιώδη κάθε βιώσιμης κοινωνίας. Αφορμή είναι τα Ελληνοτουρκικά προβλήματα των τελευταίων δεκαετιών. Τα τελευταία χρόνια και πολύ εντονότερα τους τελευταίος μήνες το χτένι έφθασε, όπως λέμε, στον κόμβο. Κανείς πρέπει να είναι πολιτικά τυφλός για να μην το βλέπει. Όσον μας αφορά υποχρεωτικά λόγω γνωστικού αντικειμένου εδώ και πολύ καιρό έχουμε γράψει αναρίθμητα δοκίμια, άρθρα και βιβλία για τα Ελληνοτουρκικά. Για τα περισσότερα που δημοσιεύσαμε στα Ελληνικά, δεν χρειάζονται πολλά παρά μόνο το Αλφαβητάρι της στρατηγικής ανάλυσης και της διεθνούς πολιτικής εντός της οποίας αναπτύσσεται η εθνική στρατηγική ενός κράτους. Να το πούμε διαφορετικά είναι κλάσματα εκτενέστερων κειμένων για την Θουκυδίδεια πολιτική θεωρία του διεθνούς συστήματος και την στρατηγική θεωρία όπως αποκρυσταλλώθηκε την ύστερη εποχή σε κείμενα κορυφαίων της Θουκυδίδειας παράδοσης με τους οποίους και εμείς συνομιλήσαμε συγγραφικά.

Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι το Αλφαβητάρι αυτό συχνά και από πολλούς χρησιμοποιείται αποσπασματικά και γι’ αυτό εξ αντικειμένου ελλειμματικά. Πολλές παρεμβάσεις μας αφορούσαν τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, τον ρόλο και τις νομικές, θεσμικές και πολιτικές όψεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και την διολίσθηση του κυπριακού στον βάλτο των Τουρκικών σκοπών για πλήρη έλεγχο της Μεγαλονήσου Κύπρου. Εξ ου και ερωτάται και οι απαντήσεις βρίσκονται σε μερικά άρθρα που ακολουθούν και σε άλλες παρεμβάσεις μερικές εκ των οποίων παρατίθενται στο τέλος:

  • Είναι ή δεν είναι Αλφαβητάρι όταν κάθε νοήμων μπορεί κάλλιστα να διαβάσει και να κατανοήσει τι γράφει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ συμπεριλαμβανομένων των αρμοδιοτήτων του ΣΑ. Για παράδειγμα ότι δεν υπάρχει τίποτα που να δημιουργεί δικαίωμα επέμβασης στα εσωτερικό των κρατών (ιδιαίτερα όπως στην περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας το ίδιο το ΣΑ σε πολλά ψηφίσματα το 1974, 1975 και 1983 όρισε ότι 1) η εισβολή δημιούργησε παράνομα τετελεσμένα, 2) καλεί να τερματιστούν τα τετελεσμένα της εισβολής, 3) ξεκαθαρίζει ότι τα παράνομα τετελεσμένα δεν θα αποτελέσουν βάση λύσης του Κυπριακού και 4) ότι το μόνο αναγνωρισμένο κράτος είναι η ΚΔ!).
  • Είναι ή δεν είναι Αλφαβητάρι να πει κάποιος ότι η ΚΔ και η ευρύτερα η Ελληνική πλευρά έχει απόλυτο νομικό, θεσμικό και πολιτικό συμφέρον να ζητά όχι μόνο να ισχύουν αυτές οι αποφάσεις του ΣΑ για την διεθνή τάξη στην Κύπρο αλλά και να εκπληρωθούν οι σκοποί που τέθηκαν! (στις αποφάσεις του 1974, 1975 και 1983 καθώς και οι Συνθήκες για το έγκλημα πολέμου του εποικισμού).
  • Είναι ή δεν είναι Αλφαβητάρι η θέση ότι μπορεί η ΚΔ να απαιτήσει την απόσυρση κάθε θέσης περί «διαπραγματευτικού κεκτημένου» όταν –με το πιστόλι όπως το ίδιο το ΣΑ αποφάνθηκε παράνομων τουρκικών στρατευμάτων στον κρόταφο– η Ελληνική πλευρά διολίσθησε προς τουρκοποίηση της Κύπρου (με την θολή «ΔΔΟ με πολιτική ισότητα» που όπως και να ερμηνευτεί οδηγεί σε Τουρκική επικυριαρχία και νομιμοποίηση των τετελεσμένων) και ταυτόχρονα να απαιτήσει το ΣΑ να αναλάβει τις ευθύνες του για την αποκατάσταση της διεθνούς τάξης! (σύμφωνα με τις αποφάσεις του 1974,1975 και 1983, οι οποίες είναι οι μόνες που ισχύουν επειδή είναι οι μόνες που είναι συμβατές με τον Χάρτη του ΟΗΕ)
  • Είναι ή δεν είναι Αλφαβητάρι να πει κάποιος ότι το κράτος είναι ο θεσμός ελευθερίας μιας κοινωνίας και ότι η κατάργηση της ΚΔ οδηγεί στην υποδούλωση του ενός δέκατου του Ελληνισμού και στην στρατηγική παγίδευση της Ελλάδας!
  • Γιατί δεν γίνεται πλήρως αντιληπτό και από όλους το καθημερινά ολοφάνερο: Ότι η Τουρκική στρατηγική που όχι μόνο αυθαίρετα και παράνομα αμφισβητεί –παρόμοια και στο Αιγαίο όσον αφορά το δίκαιο της θάλασσας– τις προαναφερθείσες ρητές αποφάσεις του ΣΑ αλλά και προπετώς δίνει εντολές στον ΓΓ τι θα κάνει! Είναι αντιληπτή –αντίστοιχα– η Ελληνική θέση που δεν επικαλείται τις αποφάσεις του ΣΑ και τις πρόνοιες της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας– και που πολιτικά μαζοχιστικά και αυτοκτονικά δέχεται ότι υπάρχει διαπραγματευτικό κεκτημένο που καταργεί την ΚΔ εντάσσει ανεπίστροφα την Μεγαλόνησο Κύπρο στα πεδία της επικυριαρχίας της Άγκυρας!
  • Είναι ή δεν είναι αναγκαίο να υπογραμμιστεί ότι όλα αυτά είναι επικίνδυνα, θολά, και απροσδιόριστα παραμύθια περί «διαπραγματευτικού κεκτημένου» για «ΔΔΟ με πολιτική ισότητα» (που μαζοχιστικά είναι σύνθημα της Ελληνικής πλευράς) αντιβαίνουν τόσο στην Πράξη Προσχώρησης στην ΕΕ της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και στο δημοψήφισμα του 2004 που απέρριψε το σχέδιο Αναν!
  • Είναι ή δεν είναι λογικό και πασιφανές ότι ακόμη και αν δεν μπορείς να απελευθερώσεις άμεσα (επειδή δεν φρόντισες να έχεις επαρκεί ισχύ και στρατηγική) το νυν κατεχόμενο μέρος της ΚΔ δεν το δίνεις και ταυτόχρονα καταλύεις την ΚΔ και θέτεις όλη την Κύπρο υπό Τουρκική επικυριαρχία; Είναι ή δεν είναι κατανοητό και αντιληπτό ότι το «δόγμα» «η Κύπρος (δηλαδή το ένα δέκατο του Ελληνισμού) κείται μακράν» είναι πολιτικά και στρατηγικά αυτοκτονικό δηλαδή πολιτικά και στρατηγικά εγκληματικό για την Ελλάδα, την Κύπρο και την ειρήνη και σταθερότητα στην περιφέρειά μας!
  • Είναι ή δεν είναι Αλφαβητάρι που πρέπει όλοι να γνωρίζουν, το γεγονός δηλαδή ότι η Τουρκία δεν αποδέχεται ανεξάρτητη Κύπρο ή διχοτόμηση που θα επέκτεινε την Ελλαδική Επικράτεια στο ένα τμήμα της Κύπρου! Αυτό δεν αποκλείει διευκρινίζεται την πιθανότητα με σωστή Ελληνική στρατηγική ευκαιρίας δοθείσης να αποκατασταθεί η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα ή ακόμη και υπό ορισμένες προϋποθέσεις η εφαρμογή αυτοδιάθεσης στη Κύπρο με όρους ένας πολίτης μια ψήφος όπως έπρεπε να είχε γίνει την δεκαετία του1950 εάν η αποικιοκρατική δύναμη με δολοπλοκίες και εκβιασμούς εφάρμοσε διαίρει και βασίλευε δημιουργώντας ένα μη βιώσιμο κράτος.
  • Είναι ή δεν είναι λογικό και πασίδηλο ότι υπό το πρίσμα των πιο πάνω θέσεων που εδράζονται σε Αλφαβητάρι γνώσης στοιχειωδών και ουσιωδών και ικανότητα στοιχειώδους θέασης της αλήθειας και της πραγματικότητας, δημιουργήθηκε μια πολύ δύσκολη κατάσταση που δεν επιτρέπει πλέον το παραμικρό λάθος! Κανείς δεν είναι νομιμοποιημένος να κραυγάζει επικίνδυνα για ΔΔΟ με πολιτική ισότητα, δύο κράτη και τα λοιπά και τα λοιπά. Αντίθετα όλοι απαιτείται να συμφωνούν για τις κόκκινες γραμμές πέραν των οποίων είναι ο εθνικός θάνατος και να απαιτούν αξιόπιστη εθνική στρατηγική που εκπληρώνει τα ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα που κάποια στιγμή πρέπει να οριστούν και ιεραρχηθούν!
  • Είναι ή δεν είναι Αλφαβητάρι οι πολιτικές όψεις του διεθνούς συστήματος που ο καθείς διαπιστώνει βλέποντας ειδήσεις και είναι ή δεν είναι Αλφαβητάρι ότι δεν μπορεί ένα κράτος να λειτουργεί ανεύθυνα και ερασιτεχνικά σε αναφορά με την εθνική ασφάλεια και τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου για την εθνική Επικράτεια! Αυτό και όλα τα άλλα, βέβαια, μάλιστα αλληλένδετα και συμπλεκόμενα αφορούν όχι μόνο την Κύπρο αλλά και το Αιγαίο και την Θράκη.

Αναγκαστήκαμε να γράψουμε τελευταία σε μερικούς: Δεν θέλουμε να μας παραπέμπετε!!! Αλλά τουλάχιστον εάν παραταύτα μας παραπέμψετε όταν αντιγράφετε κάντε το με τρόπο σωστό. Εν τέλει, ξέρετε να διαβάζετε. Πηγαίνετε και διαβάστε τον Χάρτη του ΟΗΕ όπου όλα είναι ξεκάθαρα. Υπάρχουν και οι άλλοι βέβαια, οι πολλοί, που ούτε θέλουν να ξέρουν το Αλφαβητάρι. Τους αρκεί ο κατευνασμός όσο και να είναι καταστροφικός. Οι λόγοι είναι πολλοί και αφορούν τόσο το έλλειμμα στρατηγικής κουλτούρας όσο πλέον και το έλλειμμα στοιχειώδους έστω πολιτικής σκέψης. Δύο αιώνες κρατάει αυτός ο κατήφορος απλά μεταπολεμικά επιταχύνθηκε και τις τελευταίες δεκαετίες η επιτάχυνση γίνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

Για να σταθούμε στα σύντομα άρθρα που ακολουθούν και μερικά ακόμη από τα πολλά που δημοσιεύτηκαν για την τριπλή στρατηγική [1) ισχυρή αποτροπή στο κεντρικό μέτωπο, 2) Ενιαίος Αμυντικός Χώρος με την ΚΔ και 3) ενίσχυσή τους με νομικά, θεσμικά, διπλωματικά και συμμαχικά ερείσματα στην βάση συμφερόντων] κάποιος μου είπε: «μα μόνο εσύ τα γράφεις»! Τι απαντάς ιδιαίτερα εάν ο συνομιλητής δεν είναι τυχαίος και ενδέχεται να λέει την αλήθεια; Η συνομιλία μας αφορούσε τον ρόλο του ΣΑ και την σαφή ρήτρα στο άρθρο 2 του Κεφ. Ι του Χάρτη για τον απόλυτο σεβασμό του καθεστώτος κρατικής κυριαρχίας που δεν επιτρέπει θέσεις που αφορούν το ενδοκρατικό κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Επίσης, την μοναδικότητα των αποφάσεων του 1974,1975,1983 για την παραβίαση της διεθνούς τάξης που έστω και εμείς υπό εκβιασμό των τετελεσμένων δεχόμαστε να συζητούμε (την ΔΔΟ) έχουμε κάθε δικαίωμα ιδιαίτερα μετά την ένταξη στην ΕΕ, την καταψήφιση του Σχεδίου Αναν και την κλιμάκωση του τουρκικού αναθεωρητισμού, να ζητήσουμε να εφαρμοστούν οι αποφάσεις του ΣΑ για την διεθνή τάξη. Μερικές κρίσιμες επισημάνσεις επί αυτού. Υπάρχουν τρεις κύριες κατηγορίες στην Ελλάδα στο πολιτικό και επιστημονικό ή «επιστημονικό» πεδίο.

Το ΠΡΩΤΟ είναι ότι στα κείμενα που ακολουθούν και πολλά άλλα συναφή δεν λέμε καμιά σοφία αλλά όπως ήδη τονίσαμε το Αλφαβητάρι. Ίσως και πιο απλά: Τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ που περιγράφει το καθεστώς της κρατικής κυριαρχίας και τις υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου και κυρίως, επαναλαμβάνεται, το καίριο άρθρο 2. Παρά. 7 του Κεφαλαίου Ι που αναφέρεται και στον ρόλο του ΣΑ. Βασικά, όταν κάναμε εισαγωγή στην διεθνή πολιτική σε πρωτοετείς φοιτητές αυτό ήταν το πρώτο μάθημα. Τι να συμβαίνει άραγε όταν άνθρωποι με πολλά διπλώματα ή πολιτικοί συμβατικής και μεγαλόστομης περιωπής τα διαβάζουν και δεν τα κατανοούν ή κάνουν πως δεν τα κατανοούν. Όταν δεν  τα κατανοούν δεν μπορούν  να μιλήσουν έγκυρα για τις θεσμικές, νομικές και πολιτικές πτυχές του υπό συζήτηση θέματος. Αερολογούν και παραμιλούν διεθνιστικά, υπερεθνικά και παγκοσμιόπληκτα. Νεφελοβατούν επικίνδυνα.

Για να μην γράψω και τις ιστοριογραφίες περί το κυπριακό και άλλα ζητήματα της σύγχρονης Ελλάδας που οι συλλογισμοί φτάνουν τα όρια της παράκρουσης και η ιδεολογική-κανονιστική προαίρεση απογειώνεται. Τι να τους κάνουμε; Είναι πολλοί και η σοβαρή συζήτηση σε ευρεία κλίμακα πλέον ανέφικτη. Δεν φταίει «ο ένας» αν αυτός δεν έχει κολλήματα και με αξιολογικά ουδέτερη ανάλυση περιγράφει και ερμηνεύει. Εάν δε σε ένα κράτος είναι ένας ή τέλος πάντων ελάχιστοι τότε το κράτος πάσχει βιώσιμα και δεν είναι βιώσιμο. Ερωτάται: Τι ισχύει εν τέλει;

Είναι αλήθεια ότι και σε άλλα κράτη επικαλούνται ιδεολογίες και κόμματα αλλά εκεί τουλάχιστον (στην Δύση σίγουρα) διαθέτουν κράτη και κρατικούς θεσμούς που δημιούργησαν οι μετά-Μεσαιωνικοί ηγεμόνες και ολιγάρχες (ακριβώς για να έχουν κράτος). Εδώ, μετά την δολοφονία του Καποδίστρια έχουμε μόνο κατ’ όνομα κράτος ενώ τα πολιτικά ελίτ και αναρίθμητοι φορείς τίτλων διολισθαίνουν σε ιδεολογήματα που εκπληρώνουν τους σκοπούς της ξενοκρατίας ή σκοπούς ιδιωτείας. Κανείς δεν έχει παρά να σκεφτεί τι έπαθε το Ελληνικό έθνος τους δύο τελευταίους αιώνες οδηγώντας το κράτος και τους νεοέλληνες σε εκμηδένιση.

Το ΔΕΥΤΕΡΟ συναφές αίτιο είναι το γεγονός ότι όσοι όχι μόνο δεν γνωρίζουν διεθνή πολιτική και πολύ περισσότερο στρατηγική θεωρία αλλά επειδή όπως αναφέρθηκε μόλις είναι από καιρό πλημμυρισμένοι με ιδεολογήματα και τα συμπαρομαρτούντα θεωρήματα δεν μπορούν να ξέρουν ή να μιλήσουν έγκυρα για τις πολιτικές όψεις του διεθνούς συστήματος. Αυτό γιατί το καθεστώς της κρατικής κυριαρχίας (δηλαδή το κρατοκεντρικό διεθνές σύστημα και οι διακρατικές σχέσεις) δεν είναι το ίδιο με τις ενδοκρατικές σχέσεις όπου η ισχύς θεσπίζεται κοινωνικοπολιτικά από μια υπάρχουσα εθνική κοινωνία.

Εάν κανείς δεν το βλέπεις αυτό = μηδέν γνώση = μηδέν εγκυρότητα των λόγων του και των κειμένων του. Για να βεβαιωθεί κανείς τι ισχύει γι’ αυτό δεν έχει παρά να διαβάσει προσεκτικά λογίδρια, ιδεολογικά άρθρα και προπαγανδιστικές επιφυλλίδες, ιδιαίτερα των τελευταίων δεκαετιών. Ακόμη και πρωθυπουργοί υιοθέτησαν θέσεις περί τέλους του κράτους, τέλους της κρατικής κυριαρχίας και έλευσης ενός ανθρωπολογικά εξομοιωμένου και πολιτικά εξισωμένου πλανήτη («παγκοσμιοποίηση» αλλά και όλα τα συμπαρομαρτούντα μετακρατικά ιδεολογικά δόγματα όλων των αποχρώσεων).

ΤΡΙΤΟΝ και συναφές, γνώση των κρίσιμων αυτών πτυχών –είπαμε: το Αλφαβητάρι– προϋποθέτει γνώση των Θουκυδίδειων αξιωμάτων που ως αξιώματα είναι απλά αλάνθαστα. Αυτά και μόνο μαζί και η Αριστοτελική περιγραφή του αθλήματος του πολιτειακού γίγνεσθαι καθαρίζουν το μυαλό και κάνουν κατανοητές τις πολιτικές όψεις του διεθνούς συστήματος και εμπλουτίζουν τις σκέψεις για το τι είναι πολιτεία-κράτος και ποιες είναι οι επιβαλλόμενες ορθολογιστικές αποφάσεις στην διεθνή πολιτική.

Ας το πούμε και διαφορετικά, δεν υπάρχει πιο ακριβής περιγραφή των πολιτικών όψεων των διεθνών θεσμών και του διεθνούς δικαίου από αυτή του Θουκυδίδη όπου με μαθηματική ακρίβεια περιγράφει τις διαφορές μεταξύ διεθνούς τάξης / διεθνούς δικαίου και της ανύπαρκτης φαντασίωσης περί υπερεθνικότας που έρχεται σύντομα με χορούς, αγκαλιές, χαμόγελα, εθνομηδενιστικές παραδοχές, ζεϊμπέκικά ή χρήσιμες συναλλαγές με ιδρύματα κερδοσκόπων και τοκογλύφων του εν πολλοίς αθέσπιστου διεθνικού χώρου. Έτσι δεν κατανοούν και την διεθνή διακυβέρνηση / διεθνή τάξη / διεθνές δίκαιο ως ένα εκκρεμές όπου στον ένα πόλο είναι τα αίτια πολέμου και στον άλλο η διεθνής σταθερότητα και διασφάλισή της. Και ότι γι’ αυτό είναι αναγκαία η ισορροπία δυνάμεων με την ευρύτερη και βαθύτερη έννοια ως προϋπόθεση σταθερότητας και ως εφαρμογής των προνοιών των Συνθηκών και των προνοιών του διεθνούς δικαίου.

Έτσι διαβάζουμε απελπιστικά απλουστευτικές θέσεις για τις «διαφορές με την Τουρκία». Ο καθείς αρπάζει το πληκτρολόγιο και γράφει ιστοριούλες που κατατάσσονται στην ιστορική ανεκδοτολογία ενώ α) απουσιάζει η μεγάλη εικόνα και τα σπουδαία και σημαντικά, β) γιγαντώνονται μεμονωμένα γεγονότα συνήθως αντλημένα από κάποιο αρχείο ή πληροφορία που τίποτα σημαντικό δεν ερμηνεύει και γ) εκτοξεύουν γνώμες και ιδεολογήματα που αφορούν ζητήματα ζωής και θανάτου στην Θράκη, στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Άμα κανείς έτσι στέκεται και έτσι λειτουργεί γιατί να τον ενδιαφέρουν οι νομικές, θεσμικές και πολιτικές όψεις των διεθνών θεσμών ή ο ρόλος της ισχύος και των αιτιών πολέμου.

Έτσι, θα μπορούσε κάποιο «περίεργα χρηματοδοτούμενο συνήθως και αθέατα» ΜΚΟ, για παράδειγμα, «υποθετικά», να συνεδρίασε πλουσιοπάροχα, ας πούμε στην Ύδρα ή το Βερολίνο και αποφάνθηκε ότι το σχέδιο Αναν που έδινε την Κύπρο στο πιάτο στην Τουρκία είναι μάννα από τον ουρανό!

Ερωτάται, πόσοι Έλληνες φορείς τίτλων υπέγραψαν το 1974 υπέρ αυτού του φασιστικού, ανελεύθερου, αντί-δημοκρατικού και γενοκτόνου σχεδίου που κατ’ ομολογία του το έγραψε ο Λόρδος Χάνευ. Αν μάθει κανείς το νούμερο καλύτερα να κάθεται σε καρέκλα για να μην πέσει. Κανείς μπορεί να συγχωρέσει ή και να χειροκροτήσει είχαν το θάρρος και λειτουργώντας φιλότιμα έλεγαν mea culpa. Τώρα έχουμε δήθεν «διαπραγματευτικό κεκτημένο» για ακόμη πιο θανατηφόρα «ΔΔΟ με πολιτική ισότητα» που αυτοκτονικά αποτελεί σημαία της Ελληνικής πλευράς (κανείς παρά μόνο «ένας» ή άντε έμμεσα 2-3, δεν εξηγεί ότι δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα παρά μόνο ως μεταμφιέσεις των τουρκικών επεκτατικών αξιώσεων)

Ας σταματήσουμε όμως εδώ γιατί πολλά γράφουμε. Εν τέλει, το Αλφαβητάρι ο καθείς που δεν θέλει να εκτίθεται μπορεί να το διαβάσει μόνος του. Λέμε μόνο ότι κανένα κράτος δεν είναι βιώσιμο εάν δεν υπερισχύει:

  • η φιλοπατρία εδρασμένη σε εδραία κοσμοθεωρητικά θεμέλια που εδραιώνουν την εθνική ανεξαρτησία και την ασφάλεια-ακεραιότητα της Επικράτεια ως θέσφατα και έσχατες λογικές,
  • η κρατική θεωρία με όρους φιλοπατρίας και σωστής κατανόησης της διεθνούς πολιτικής που ορίζουν την εθνική ασφάλεια ως έσχατη λογική στην κορυφή των ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων,
  • ομοφωνία-συναίνεση στο επίπεδο της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος για τα ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα έσχατο εκ των οποίων είναι η ακεραιότητα της κρατικής Επικράτειας και η εφαρμογή των προνοιών των Συνθηκών και του διεθνούς δικαίου,
  • η ετοιμότητα για αυτοθυσία αν χρειαστεί,
  • κρατικά επιτελεία πέραν και  υπεράνω ιδεολογημάτων και κομμάτων
  • επαρκής ισχύς για την υπεράσπιση του κράτους και των ομοεθνών (πχ το 1922 και τώρα στην Κύπρο όπου βρίσκεται το ένα δέκατο του Ελληνισμού και αυτό πέραν της κολοσσιαίας γεωπολιτικής σημασίας του νησιού και της εξ αυτού προεκτάσεις στην ισορροπία δυνάμεων)   

Ο καθείς θα ήθελε οι θέσεις και εκτιμήσεις που διατυπώθηκαν πιο πάνω να είναι λανθασμένες. Μερικοί εάν όχι πολλοί όμως, συχνά διατυπώνουν θέσεις που δείχνουν να πιστεύουν ότι σε ένα ανθόσπαρτο κόσμο. Πολλοί απλά καλόπιστα το ελπίζουν. Πλην, όπως σωστά έγραψε ο Θουκυδίδης, η ελπίδα είναι σπάταλη. Στην περίπτωσή μας και θανατηφόρα, εξ ου και η ανάγκη ο καθείς, ιδιαίτερα οι φορείς τίτλων, με υπευθυνότητα να αναλάβουν τις ευθύνες τους όσον αφορά τα ζητήματα της διεθνούς πολιτικής, τις νομικές, θεσμικές και πολιτικές όψεις των διεθνών θεσμών και το σημαίνει μια κοινωνία να εκμηδενίσει ή χάσει το κράτος της το οποίο από καταβολής κόσμου είναι ο θεσμός συλλογικής ελευθερίας των μελών κάθε έθνους.

Υστερόγραφο.

Πιο πάνω ανέφερα τον όρο «μετακρατικά» ιδεολογήματα. Δεν αναπτύσσω την έννοια του μετακρατοκεντρικού συστήματος που υπήρξε μόνο εντός της Βυζαντινής κοσμοπολιτείας και που αναλύει έξοχα σε έξη τόμους –και σε πολλά άλλα κείμενά του–ο Γιώργος Κοντογιώργης. Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη αλλά δεν είναι του παρόντος, ενώ αναλύεται εκτενώς στο ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός. Μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus Έθνος και Πολιτισμός https://wp.me/p3OqMa-2IW

Ακολουθούν τα τρία άρθρα που αφορούν την αλλαγή προέδρου στην Κύπρο και την ευκαιρία που δημιουργείται για νέα στρατηγική προσέγγιση. Στο τέλος παρατίθενται τίτλοι και σύνδεσμοι μερικών ακόμη.

  1. «Πρόσκληση και πρόκληση» για την Ελληνική εθνική στρατηγική; Οι θέσεις του νέου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας 

Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στην Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) καταμαρτύρησε τις διαχρονικές αντοχές των Ελλήνων που απορρέουν από βαθύτατα ριζωμένες παραδοχές της Ελληνικής διαχρονίας για αυτεξούσιο βίο, δημοκρατικό προσανατολισμό και αξίωση ελευθερίας. Ελευθερίας με την διττή έννοια: Προσανατολισμό προς πολιτική ελευθερία και την συλλογική ελευθερία ως ανεξαρτησία του κράτους. Κύρια χαρακτηριστικά των εξελίξεων στην Μεγαλόησο Κύπρο όπου ζει το ένα δέκατο του Ελληνισμού που αποτελεί το 82% του πληθυσμού είναι το γεγονός ότι αμφότεροι οι υποψήφιοι του δεύτερου γύρου και πρωτίστως ο εκλεγείς πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης απευθύνθηκαν ευθέως στην κοινωνία βασικά παρακάμπτοντας τα κόμματα από τα οποία προέρχονταν.

Κατ’ αρχάς, ο εκλεγείς νέος πρόεδρος ολοφάνερα είναι «προβληματισμένος» με την εδώ και πολλές δεκαετίες υποχωρητικότητα σε διαπραγματεύσεις. Οι διαρκείς υποχωρήσεις σημαίνει ότι εάν υπάρξει συμφωνία σε αυτή την βάση δεν αναιρούνται τα παράνομα τετελεσμένα της παράνομης εισβολής και κατοχής του ενός τρίτου της Επικράτειας ενός αναγνωρισμένου ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ. Είναι σημαντικό να τονιστεί, ακριβώς, ότι οι άξονες των προγραμματικών του θέσεων αυτό κατά βάση επιδιώκουν, δηλαδή, να υιοθετηθούν θέσεις που αποκαθιστούν την διεθνή νομιμότητα και την διεθνή τάξη που παραβιάστηκε το 1974.

Επειδή το περιεχόμενο και οι αναπόδραστες προεκτάσεις της «Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα» έχουν τύχει ανάλυσης επανειλημμένα εδώ (βλ. για παράδειγμα κλικ εδώ, εδώ και εδώ) δεν θα επεκταθούμε. Συντομογραφικά αναφέρονται τα εξής:

            Πρώτον, οι διαπραγματεύσεις εξαρχής διεξάγονταν με το «πιστόλι στον κρόταφο» λόγω συνεχιζόμενης παράνομης κατοχής και παρουσίας δεκάδων χιλιάδων παράνομων τουρκικών στρατευμάτων τα οποία διαρκώς ενισχύονται. Ενώ την δεκαετία του 1990 προσανατολιστήκαμε ορθολογιστικά με την δημιουργία του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ), έκτοτε ουσιαστικά υποβαθμίστηκε. Κύρια θέση του νέου προέδρου είναι αναβίωση του ΕΑΧ για επίτευξη στοιχειώδους αποτρεπτικών προϋποθέσεων (ισορροπία δυνάμεων). Μάλιστα, δήλωσε ότι ως προς αυτό ως υπουργός εξωτερικών βρισκόταν ήδη σε συνομιλίες με την Ελληνική κυβέρνηση.

            Δεύτερον, ελισσόμενος εντός πολιτικών πεδίων όπου κυριαρχεί η συμβατική σοφία ότι δήθεν υπάρχει δεσμευτικό «διαπραγματευτικό κεκτημένο» δεν έκανε αυτό το ζήτημα άξονα του προεκλογικού αγώνα. Εν τούτοις, ορθά και ορθολογιστικά υιοθέτησε θέσεις που ευθέως και ξεκάθαρα αυτό ακριβώς υποδηλώνουν: Κύρια θέση στο πρόγραμμά του είναι ότι η λύση θα πρέπει να είναι συμβατή με το Ευρωπαϊκό νομικό κεκτημένο της ΕΕ της οποίας η ΚΔ είναι πλήρες μέλος. Για το μείζον αυτό ζήτημα που λογικά μετά το 2004 (ένταξη στην ΕΕ) έπρεπε να είναι η σημαία της Ελληνικής πλευράς στις διαπραγματεύσεις, έχουν γίνει, τονίζεται και υπογραμμίζεται, εξαιρετικά τεκμηριωμένες μελέτες («Πλαίσιο Αρχών για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού με γνώμονα το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Διεθνές Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων» και «έποικοι και εποικισμός: εγκλήματα πολέμου») τα πορίσματα των οποίων ποτέ δεν αμφισβητήθηκαν και ούτε μπορούν να αμφισβητηθούν.

            Τρίτον, σε όλες τις ανάλογες και αντίστοιχες περιπτώσεις όταν αποτυγχάνουν οι διαπραγματεύσεις στις νέες διαπραγματεύσεις η συζήτηση αρχίζει από μηδενική βάση και το θύμα της παρανομίας εξαρχής και πάντα προσκολλάται στην διεθνή νομιμότητα. Ενώ λοιπόν η Τουρκική πλευρά σε κάθε νέα διαπραγμάτευση ερχόταν με νέες παράνομες αξιώσεις η Ελληνική πλευρά δεχόταν να αρχίζει να συζητά από εκεί που σταμάτησαν οι προηγούμενες. Έτσι, αυθαίρετα και παράνομα αυτό κατέγραφε ο κάθε μεσολαβητής και στην συνέχεια καλούσαν το θύμα να αρχίσει ξανά από εκεί που σταμάτησαν στην τελευταία συνάντηση. Τουτέστιν, η Ελληνική πλευρά σύρθηκε σε διαπραγματευτικό πλαίσιο που όχι μόνο είναι πλήρως αντίθετο με την διεθνή νομιμότητα αλλά επίσης α) καταργεί την ΚΔ, β) δημιουργεί ένα μη βιώσιμο κρατίδιο και γ) νομιμοποιεί τους παράνομους εποίκους αλλάζοντας τις ιστορικές δημογραφικές ισορροπίες, δ) με την «πολιτική ισότητα» σε εθνική βάση όχι μόνο καθιστά αδύνατη κάθε απόφαση αλλά και την Τουρκία επικυρίαρχο της Μεγαλονήσου και ε) δημιουργεί συνθήκες αστάθειας και νέων χειρότερων διενέξεων.

            Τέταρτον, οι πιο πάνω προσεγγίσεις που η Ελληνική πλευρά δέχεται να αποτελούν βάση εδώ και καιρό μπορούν απλά να παραμεριστούν με θεμιτό νομικό και πολιτικό τρόπο: Με βάση τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ το Συμβούλιο Ασφαλείας είναι αρμόδιο για την διεθνή τάξη και για την αναίρεση κάθε παράνομης ενέργειας. Δεν είναι αρμόδιο και δεν έχει δικαίωμα να υποδεικνύει το εσωτερικό καθεστώς ενός κυρίαρχου κράτους μέλους. Οι δε στρεβλώσεις που επέβαλε η αποικιοκρατική δύναμη φεύγοντας διορθώνονται με το Ευρωπαϊκό νομικό κεκτημένο το οποίο ο νέος πρόεδρος, όπως ήδη αναφέρθηκε, ορθά, ορθολογιστικά και νομικά θεμιτά ο νέος πρόεδρος έκανε σημαία των προεκλογικών θέσεων.

Πέμπτο, προστίθεται ότι πέραν αυτών των εύλογων και θεμιτών θέσεων που θα υιοθετούσε κάθε κράτος σε ανάλογη και αντίστοιχη περίπτωση, η Ελληνική πλευρά όπως σπανίως συμβαίνει με τις αποφάσεις του ΟΗΕ διαθέτει νομικά πανίσχυρες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας που πάρθηκαν μετά την εισβολή (1974,1975 και 1983) και α) πάντα ισχύουν, β) είναι οι μόνες που ισχύουν ως συμβατές με τον Καταστατικό Χάρτη και γ) υποχρεωτικά εάν το απαιτήσουμε θα έπρεπε να είναι η βάση διεξόδου με όρους αποκατάστασης της διεθνούς τάξης.

Ολοκληρώνοντας χωρίς να εξαντλήσουμε το μείζον αυτό εθνικό ζήτημα διατυπώνεται η εκτίμηση ότι το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών της Κύπρου αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία στρατηγικής ανασύνταξης της Ελληνικής εθνικής στρατηγικής και υιοθέτησης θέσεων με τις οποίες λογικά και ορθολογιστικά δεν μπορεί να διαφωνήσει καμιά πολιτική τάση στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Αυτό είναι από καιρό επιτακτικό λόγω καταιγιστικών στρατηγικών ανακατατάξεων και λόγω πρωτοφανούς όξυνσης του Τουρκικού αναθεωρητισμού. Πιο συγκεκριμένα ανασύνταξη, στρατηγικός προσανατολισμός και αποφάσεις που διασφαλίζουν ασφάλεια και περιφερειακή σταθερότητα:

            Πρώτον, κάτι το οποίο ήδη άρχισε να υλοποιείται, απόκτηση επαρκούς αποτρεπτικής ισχύος και οπωσδήποτε ισορροπίας δυνάμεων σε όλα τα μέτωπα από την Θράκη και διαμέσου του Αιγαίου μέχρι την Κύπρο.

            Δεύτερον, ακλόνητη διαπραγματευτική θέση η πρόταξη της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας ως του μόνου πλαισίου κάθε νέας συμφωνίας.

            Τρίτον, «κόκκινη διαπραγματευτική γραμμή στο Κυπριακό»: Πραγματικά ανεξάρτητο, ενωμένο και γι’ αυτό βιώσιμο κράτος. Ως προς αυτό, τονίζεται το αυτονόητα γεγονός πως το Ελληνικό κράτος κινδυνεύει θανάσιμα εάν καταλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και εάν παγιδευτεί στρατηγικά το ένα δέκατο του Ελληνισμού.

            Τέταρτον, το κοσμοθεωρητικό πλαίσιο των στρατηγικών μας επιλογών το προσφέρει ο Ρήγας Βελεστινλής:

«Ο ελληνικός λαός είναι φίλος και σύμμαχος με όλα τα έθνη. Οι Έλληνες δεν ανακατεύονται εις την διοίκηση των άλλων εθνών, αλλά ούτε είναι εις αυτούς αποδεκτό να ανακατωθούν άλ­λα έθνη εις την δική τους. Δεν κάμνουν ποτέ ειρήνη με ένα εχθρό ο οποίος κατακρατεί ελληνικό τόπο».

Μόνο ένας τέτοιος πολιτικός προσανατολισμός δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια ορθολογιστική εθνική στρατηγική απέναντι στην Τουρκία στα αλληλένδετα πεδία της Θράκη, του Αιγαίου και της Κύπρου

=================================

Υστερόγραφο. Το πιο πάνω γράφτηκε μετά τους σεισμούς στην Τουρκία που προκάλεσε δεκάδες θανάτους πολιτών και άφησε άστεγους εκατομμύρια. Θα μπορούσε πάντως να παρατηρηθούν τα εξής: Πρώτον, εμείς εκτιμούμε ότι αποτελεί ασέβεια στους κακόμοιρους ανθρώπους που έχουν πληγεί και ενώ υποφέρουν να αρχίσουν οι υποκριτικές διπλωματικές «αγκαλιές», τα σεισμολογικά παραμιλητά για ευκαιρίες αιώνιας ειρήνης και το μαζικό ξεδίπλωμα κατευναστικών συνδρόμων που μόνο δεινά και πολέμους μπορούν να φέρουν. Δεύτερον, τέτοια φαινόμενα καταμαρτυρούν διπλωματική ακινησία και στρατηγική ανυπαρξία και απελπισμένες προσδοκίες για διάσωση από τις συνέπειες ανυπαρξίας στρατηγικής εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων και πρωτοφανών τουρκικών αναθεωρητικών αξιώσεων. Τρίτον, παράλληλα με αυτά τα παρακμιακά φαινόμενα πλήττεται μαζικά η Ελληνική κοινωνία με κορύφωση των συνεπειών των μνημονιακών εγκλημάτων της τελευταίας ενάμιση δεκαετίας. Ως προς το τελευταίο, όταν ο ένας μετά τον άλλο οι ανώτατοι αξιωματούχοι του ΔΝΤ και της ΕΕ ομολογούν ότι καταχρέωσαν την Ελληνική οικονομία και τους Έλληνες πολίτες για να ωφεληθούν οι διεθνικές τράπεζες (δηλαδή οι εν πολλοίς διεθνικοί κερδοσκόποι) το Ελληνικό πολιτικό σύστημα αντί να αξιώσει την επιστροφή των κλεμμένων και την διαγραφή του χρέους πλήττει τους πολίτες. Ενώ εμείς λοιπόν πιο πάνω μιλάμε για εθνική στρατηγική με θέαση της μεγάλης εικόνας, στρατηγικό σχεδιασμό και ιεράρχιση των εθνικών συμφερόντων, άλλη είναι η πραγματικότητα: διπλωματία αγκαλιασμάτων, το ένα δέκατο του Ελληνισμού κείται μακράν και οι Έλληνες πολίτες μνημονιοκαταστέλλονται. Ως προς αυτά και τα συμπαρομαρτούνται αναρτήθηκε ο πίνακας των ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων που στην στρατηγική ανάλυση θεωρείται ότι ισχύει για όλα τα κράτη και τα οποία ένα οποιοδήποτε κράτος δεν διασφαλίζει σημαίνει ότι παρακμάζει και ότι δεν είναι βιώσιμο.

2. Προοπτικές νέου προσανατολισμού στο Κυπριακό και στα Ελληνοτουρκικά. ΕΕ, ΟΗΕ και Ενιαίος Αμυντικός Χώρος

Το σιδηροδρομικό ατύχημα που στοίχισε την ζωή σε δεκάδες πολίτες οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν νέοι και φοιτητές προκάλεσε θλίψη στα μέλη της Ελληνικής κοινωνίας, εκδηλώθηκαν διαμαρτυρίες και προκλήθηκαν πολιτικές αντιμαχίες. Η απόδοση ευθυνών είναι τόσο νομικό όσο και πολιτικό ζήτημα που θα συζητείται επί μακρόν. Παράλληλα, οι στρατηγικές εξελίξεις πλανητικά και στην περιφέρεια στην οποία ανήκει η Ελλάδα είναι καταιγιστικές. Εξ ου και η ανάγκη για συνεχή λήψη αποφάσεων και συνεχείς στρατηγικές και διπλωματικές κινήσεις. Ένα σημαντικό γεγονός είναι η επίσκεψη του νέου Κύπριου προέδρου Νίκου Χριστοδουλίδη στην Αθήνα μερικές μόνο μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του.

Προεκλογικά ο νέος Κύπριος πρόεδρος με πολύ προσεκτικό τρόπο αλλά εξ αντικειμένου και πολύ ουσιαστικό υιοθέτησε θέσεις για νέους προσανατολισμούς και νέες πρωτοβουλίες όσον αφορά δύο κεντρικά ζητήματα:

Πρώτον, τον ρόλο της Ευρώπης όπως απορρέει από το γεγονός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) είναι πλήρες μέλος της ΕΕ (και ως εκ τούτο στο εσωτερικό της ισχύει το Ευρωπαϊκό νομικό κεκτημένο.

“Ανεξάρτητα της τουρκικής στάσης, ένας νέος νομικός και στρατηγικός προσανατολισμός προς την κατεύθυνση που υιοθέτησε προγραμματικά ο νέος κύπριος πρόεδρος, δημιουργεί δυναμική ειρηνικής διεξόδου στην βάση της διεθνούς νομιμότητας όχι μόνο στο κυπριακό αλλά και ευρύτερα σε όλο το φάσμα των ευρωτουρκικών σχέσεων.”

Δεύτερον, υποστήριξε εμφατικά την πρόθεση συζήτησης με την Ελληνική πολιτική ηγεσία όχι μόνο την αναβίωση αλλά και την περαιτέρω ανάπτυξη του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ). Η σημασία αυτών των θέσεων έγκειται στο γεγονός ότι μετά από δεκαετίες άγονων διαπραγματεύσεων, διαδοχικών αδιεξόδων και επέκτασης των τουρκικών αναθεωρητικών αξιώσεων σε όλο το φάσμα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, οι θέσεις του κύπριου προέδρου δημιουργούν μεγάλη ευκαιρία στρατηγικής ανασύνταξης.

Πρόσφατα έχουμε υπογραμμίσει εδώ ότι, με αυτά τα δεδομένα, υπάρχει ευκαιρία για μια νέα Ελληνική εθνική στρατηγική. Μάλιστα, με τρόπο νομικά βάσιμο, διπλωματικά «ήπιο», πολιτικά νομιμοποιημένο και στρατηγικά ορθολογιστικό. Βασικά, ανεξάρτητα της τουρκικής στάσης, ένας νέος νομικός και στρατηγικός προσανατολισμός προς την κατεύθυνση που υιοθέτησε προγραμματικά ο νέος κύπριος πρόεδρος, δημιουργεί δυναμική ειρηνικής διεξόδου στην βάση της διεθνούς νομιμότητας όχι μόνο στο κυπριακό αλλά και ευρύτερα σε όλο το φάσμα των ευρωτουρκικών σχέσεων.

Πρώτον, τον ρόλο της Ευρώπης όπως απορρέει από το γεγονός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) είναι πλήρες μέλος της ΕΕ (και ως εκ τούτο στο εσωτερικό της ισχύει το Ευρωπαϊκό νομικό κεκτημένο.

“Ανεξάρτητα της τουρκικής στάσης, ένας νέος νομικός και στρατηγικός προσανατολισμός προς την κατεύθυνση που υιοθέτησε προγραμματικά ο νέος κύπριος πρόεδρος, δημιουργεί δυναμική ειρηνικής διεξόδου στην βάση της διεθνούς νομιμότητας όχι μόνο στο κυπριακό αλλά και ευρύτερα σε όλο το φάσμα των ευρωτουρκικών σχέσεων.”

Δεύτερον, υποστήριξε εμφατικά την πρόθεση συζήτησης με την Ελληνική πολιτική ηγεσία όχι μόνο την αναβίωση αλλά και την περαιτέρω ανάπτυξη του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ). Η σημασία αυτών των θέσεων έγκειται στο γεγονός ότι μετά από δεκαετίες άγονων διαπραγματεύσεων, διαδοχικών αδιεξόδων και επέκτασης των τουρκικών αναθεωρητικών αξιώσεων σε όλο το φάσμα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, οι θέσεις του κύπριου προέδρου δημιουργούν μεγάλη ευκαιρία στρατηγικής ανασύνταξης.

Πρόσφατα έχουμε υπογραμμίσει εδώ ότι, με αυτά τα δεδομένα, υπάρχει ευκαιρία για μια νέα Ελληνική εθνική στρατηγική. Μάλιστα, με τρόπο νομικά βάσιμο, διπλωματικά «ήπιο», πολιτικά νομιμοποιημένο και στρατηγικά ορθολογιστικό. Βασικά, ανεξάρτητα της τουρκικής στάσης, ένας νέος νομικός και στρατηγικός προσανατολισμός προς την κατεύθυνση που υιοθέτησε προγραμματικά ο νέος κύπριος πρόεδρος, δημιουργεί δυναμική ειρηνικής διεξόδου στην βάση της διεθνούς νομιμότητας όχι μόνο στο κυπριακό αλλά και ευρύτερα σε όλο το φάσμα των ευρωτουρκικών σχέσεων.

Όλοι γνωρίζουν ή χρήζει να γνωρίζουν ότι όπως οδηγήθηκαν οι διαπραγματεύσεις τις τελευταίες δεκαετίες και με δεδομένες τις ολοένα μεγαλύτερες αναθεωρητικές και επεκτατικές επιδιώξεις της Τουρκίας, θα ήταν επικίνδυνο και ουτοπικό να αναμένεται «συμφωνία» για το κυπριακό στο άμεσο μέλλον.

“Η πρόταξη του Ευρωπαϊκού κεκτημένου εξ αντικειμένου -και παρά τις αναμενόμενες αρνητικές θέσεις της τουρκικής πλευράς-, έστω και εάν η Ελληνική πλευρά αργοπόρησε να το απαιτήσει, είναι μια πολλά υποσχόμενη προσέγγιση. Χωρίς δραματοποιήσεις ή πρόκληση κρίσεων, δημιουργούνται προϋποθέσεις νέας βάσης διαπραγματεύσεων.”

Καιρός είναι αυτό να εκτιμηθεί σωστά και να εξεταστούν νέες προσεγγίσεις που αφενός θα διαφυλάττουν την Κυπριακή Δημοκρατία και αφετέρου θα δημιουργούν προοπτικές τερματισμού των παράνομων τετελεσμένων. Για να το πούμε διαφορετικά, ενώ καλό θα ήταν να υπάρξει άμεσα διέξοδος η αυτοκτονία δεν αποτελεί λύση αλλά προάγγελο πολλών και μεγαλύτερων προβλημάτων. 

Γιατί αυτό που συζητείται τις τελευταίες δεκαετίες είναι αυτοκτονία:

α) Κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

β) Νομιμοποίηση με νέα Συνθήκη των παράνομων τετελεσμένων στα νυν κατεχόμενα.

γ) Επέκταση της Τουρκικής επικυριαρχίας στο τώρα ελεύθερο μέρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

δ) Στρατηγική ομηρία του ενός δέκατου του Ελληνισμού.

ε) Και καταληκτικά πλήρης κατάκτηση της Μεγαλονήσου από την Τουρκία.

Όλα αυτά εξ αντικειμένου πέραν του ότι είναι ακραία ανορθολογικά επειδή είναι αυτοκτονικά δεν είναι συμβατά με οποιαδήποτε έννοια εθνικής στρατηγικής.

Η πρόταξη του Ευρωπαϊκού κεκτημένου εξ αντικειμένου -και παρά τις αναμενόμενες αρνητικές θέσεις της τουρκικής πλευράς-, έστω και εάν η Ελληνική πλευρά αργοπόρησε να το απαιτήσει, είναι μια πολλά υποσχόμενη προσέγγιση. Χωρίς δραματοποιήσεις ή πρόκληση κρίσεων, δημιουργούνται προϋποθέσεις νέας βάσης διαπραγματεύσεων.

Αυτό θα έχουμε πιθανότατα εάν η Ελληνική πλευρά λειτουργήσει αποτελεσματικά με αποτέλεσμα την σύμπλευση των θεσμών της ΕΕ, των κρατών μελών της Κοινότητα, άλλων κρατών και των αρμοδίων του ΟΗΕ. Εάν έτσι κινηθεί η Ελληνική πλευρά και εάν όταν οι συνθήκες θα ωριμάσουν θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε σε ειρηνική διέξοδο από το τέλμα των τελευταίων δεκαετιών.

Για την νομική πτυχή υπάρχουν πολύτιμες πλην παραμελημένες αναλύσεις που συντάχθηκαν στο παρελθόν. Για παράδειγμα η έκθεση του Διεθνούς Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων, που ενώ δεν μπορεί να αμφισβητηθεί νομικά και πολιτικά αποτελεί κατά βάση και ουσιαστικά την μόνη προσέγγιση διεξόδου με όρους Διεθνούς και Ευρωπαϊκής νομιμότητας. Είναι δημόσια κείμενα και ο καθείς μπορεί να τα διαβάσει, τα δε επιχειρήματα επειδή είναι ακλόνητα μπορούν να αποτελέσουν άξονα μιας νέας νομικής προσέγγισης της Ελλάδας και της Κύπρου που θα προκαλέσει μια νέα δυναμική ειρηνικής διεξόδου. [Βλ. «Πλαίσιο Αρχών για μια δίκαιη λύση και βιώσιμη λύση του Κυπριακού με γνώμονα το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο» του Διεθνούς Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων (σε 4 γλώσσες)].

“Η συλλογική ασφάλεια ποτέ δεν κινδύνευσε και σήμερα δεν κινδυνεύει από την Κυπριακή Δημοκρατία αλλά από την παρανομούσα Τουρκία.”

Επειδή ακριβώς η πράξη προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ αποτελεί νομικό και πολιτικό κείμενο που κανονικά -και κυρίως εάν το ζητήσουμε/απαιτήσουμε αιτιολογημένα- «δεσμεύει» τα κράτη μέλη της ΕΕ, δυνητικά δημιουργεί νέες προοπτικές. Αναμφίβολα όπως έχει συχνά υποστηριχθεί από πολλούς, η ύπαρξη ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας στο κεντρικό μέτωπο και τοπικά στην Κύπρο με τον Ενιαίο Αμυντικό Χώρο, αποτελεί προϋπόθεση ισόρροπων διαπραγματεύσεων και βιώσιμων συμφωνιών που δεν καταργούν την Κυπριακή Δημοκρατία, εξωθούν την Τουρκία να προσαρμοστεί με την λογική σταθερότητας που θα στηρίζεται στο διεθνές δίκαιο και στις Συμβάσεις και πιθανότατα όταν οι περιστάσεις το ευνοούν οδηγούν σε βιώσιμη συμφωνία.

Η εμπλοκή της ΕΕ είναι εφικτή και ενδεχομένως «εύκολη». Πέραν του ότι λογικά πολιτικά και στρατηγικά ενδιαφέρει τα κράτη μέλη και τους θεσμούς της Κοινότητας, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ορθολογιστική προσέγγιση των οργάνων και των αντιπροσώπων του ΟΗΕ, η οποία πρώτον, θα είναι συμβατή με την διεθνή νομιμότητα όπως ορίζεται από τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, το διεθνές δίκαιο και τις Συμβάσεις και δεύτερον, θα εξελιχθεί σύμφωνα με τον ρόλο του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ) ως όργανο συλλογικής ασφάλειας αποστολή του οποίου είναι η διαφύλαξη της διεθνούς τάξης σύμφωνα με την διεθνή νομιμότητα.

Όσον αφορά το ζήτημα του ρόλου του Συμβουλίου Ασφαλείας στο παρελθόν έχουμε γράψει εδώ εκτενέστερα κείμενα. Θα μπορούσαμε εν τούτοις να συνοψίσουμε και υπογραμμίσουμε μερικές καίριες πτυχές που αφορούν τον ρόλο του ΟΗΕ και του λεγόμενου «διαπραγματευτικό κεκτημένο». Οι αρμοδιότητές του ΣΑ είναι επακριβώς προσδιορισμένες και αφορούν μόνο την διεθνή τάξη και την αποκατάστασή της όταν διαταραχθεί.

Στο Κεφάλαιο Ι άρθρο 2 παράγραφος 7 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ ξεκαθαρίζονται οι δικαιοδοσίες του Συμβουλίου Ασφαλείας αλλά και τα όρια αυτών των δικαιοδοσιών:

«Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δε θα δίνει στα Ηνωμένα Έθνη το δικαίωμα να επεμβαίνουν σε ζητήματα που ανήκουν ουσιαστικά στην εσωτερική δικαιοδοσία οποιουδήποτε κράτους και δε θα αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με τους όρους αυτού του Χάρτη».

Ο ρόλος του ΟΗΕ και του ΣΑ είναι μόνο, εάν συμφωνούν τα μόνιμα μέλη και εάν υπάρξει απόφαση, η λήψη μέτρων τερματισμού κάθε παράνομης ενέργειας και των τετελεσμένων που δημιουργεί.

Καταμαρτυρείται λανθασμένη αντίληψη των διεθνών θεσμών, του διεθνούς δικαίου και του ρόλου του ΟΗΕ εάν δεν κατανοηθεί ότι ο αμυνόμενος, απειλούμενος και το θύμα παράνομης επίθεσης δεν έχει καμιά νομική ή πολιτική υποχρέωση να δεχθεί τα παράνομα τετελεσμένα, λόγω παράνομης άσκησης βίας όπως έγινε το 1974 με την παράνομη εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο.

“Γιατί η Ελληνική πλευρά συνεχίζει να αφήνει τρίτους, συμπεριλαμβανομένων των αντιπροσώπων του ΟΗΕ που είναι εντολοδόχοι και όχι εντολείς των κρατών μελών των Ηνωμένων Εθνών, να υποβάλλουν αθέμιτες, αδιέξοδες και παράνομες προτάσεις για ρυθμίσεις που επιχειρούν να νομιμοποιήσουν την παράνομη άσκηση βίας, τα παράνομα τετελεσμένα και την κατάργηση ενός κυρίαρχου κράτους που είναι θύμα παράνομης εισβολής;”

Τουτέστιν, η συλλογική ασφάλεια ποτέ δεν κινδύνευσε και σήμερα δεν κινδυνεύει από την Κυπριακή Δημοκρατία αλλά από την παρανομούσα Τουρκία. Ως προς τούτο, ενώ αυτό είναι σπάνιο όσον αφορά την δραστηριοποίηση του Συμβουλίου Ασφαλείας -λόγω δικαιώματος αρνησικυρίας των μόνιμων μελών- η Ελληνική πλευρά έχει νόμιμα και νομιμοποιημένα ερείσματα που δεν έχει αξιοποιήσει.

Όπως σπάνια συμβαίνει, οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του 1974, 1975 και του 1983, αλλά προγενέστερα και του 1964, είναι ρητές: Στις αποφάσεις 186 / 1974, 360 / 74 και 541 / 1983, για παράδειγμα, το σημαντικό αυτό όργανο του ΟΗΕ καλεί όλους να σεβαστούν την κυριαρχία του μόνου αναγνωρισμένου κράτους, της Κυπριακής Δημοκρατίας, και ζητούν την αποκατάσταση της Συνταγματικής τάξης θεωρώντας την εισβολή απειλή για την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Συνηγορούν έτσι με την αποκατάσταση της διεθνούς τάξης και κατά συνέπεια απορρίπτουν την αλλαγή του εσωτερικού καθεστώτος ενός κράτους μέλους του ΟΗΕ με όρους, μάλιστα, που νομιμοποιούν τα παράνομα τετελεσμένα της παράνομης εισβολής.

Για να μην υπάρχει αμφιβολία για την απόλυτη νομική και πολιτική ορθότητα αυτών των επισημάνσεων, μπορούμε να αναφερθούμε με πιο συγκεκριμένο τρόπο στο περιεχόμενο αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας οι οποίες ζητούν τον τερματισμό των παράνομων τετελεσμένων και εμφατικά υπογραμμίζουν ότι τα παράνομα τετελεσμένα δεν θα αποτελέσουν βάση λύσης του κυπριακού. Επειδή αυτά είναι προσδιοριστικά σημαντικά, στεκόμαστε με συντομία στις πάντοτε ισχύουσες αποφάσεις 186 / 1974, 360 / 74 και 541 / 1983, οι οποίες είναι και μόνες συμβατές με τον ρόλο του ΣΑ όπως τον ορίζει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ.

Καλούν όλους να σεβαστούν την κυριαρχία του μόνου αναγνωρισμένου κράτους, της Κυπριακής Δημοκρατίας, και ζητούν την αποκατάσταση της Συνταγματικής τάξης θεωρώντας την εισβολή της Τουρκίας απειλή για την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Ρητά με μια εξαιρετικά σημαντική διατύπωση που αφορά ευθέως τις διαπραγματεύσεις, ζητούν: «την αποχώρηση χωρίς καθυστέρηση όλου του στρατιωτικού προσωπικού» ενώ γίνεται σαφές ότι οι διαπραγματεύσεις επίλυσης της κρίσης «δεν θα επηρεαστούν από τα πλεονεκτήματα που αποκτήθηκαν από πολεμικές επιχειρήσεις».

“η Ελληνική πλευρά θα αυτοκτονήσει κρατικά εάν γίνει αποδεκτή η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αποδοχή μιας εθνικά διαιρεμένης δομής όπου οι αποφάσεις είναι ανέφικτες και όπου λόγω «πολιτικής ισότητας» σε εθνική βάση η Τουρκία θα καλλιεργεί περαιτέρω τα παράνομα τετελεσμένα και σταδιακά θα καταστεί επικυρίαρχος της Μεγαλονήσου.”

Εξίσου σημαντική εάν όχι περισσότερο σημαντική και μεγάλο υπέρτερο και ακλόνητο έρεισμα για την Κυπριακή Δημοκρατία είναι η απόφαση του ΣΑ 541 του 1983 μια δεκαετία μετά την παράνομη εισβολή και τα παράνομα τετελεσμένα:

«Η απόπειρα να δημιουργηθεί μια τουρκοκυπριακή δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου είναι άκυρη, επιδεινώνει την κατάσταση της Κύπρου» και καλεί «την Τουρκική πλευρά να την αποσύρει».

Ερωτάται: Γιατί η Ελληνική πλευρά συνεχίζει να αφήνει τρίτους, συμπεριλαμβανομένων των αντιπροσώπων του ΟΗΕ που είναι εντολοδόχοι και όχι εντολείς των κρατών μελών των Ηνωμένων Εθνών, να υποβάλλουν αθέμιτες, αδιέξοδες και παράνομες προτάσεις για ρυθμίσεις που επιχειρούν να νομιμοποιήσουν την παράνομη άσκηση βίας, τα παράνομα τετελεσμένα και την κατάργηση ενός κυρίαρχου κράτους που είναι θύμα παράνομης εισβολής (όπως τα όργανα του ΟΗΕ έχουν επανειλημμένα καταστήσει σαφές).

Εξάλλου, είναι εξίσου σημαντικό το αντικειμενικό γεγονός ότι εάν η Ελληνική πλευρά αποδεχθεί την νομιμοποίηση των παράνομων τετελεσμένων και την δημιουργία ενός μη βιώσιμου κρατιδίου υπό Τουρκική επικυριαρχία, αναπόδραστα οι σχέσεις των εμπλεκομένων οδηγούνται σε αστάθεια που θέτει σε κίνδυνο την διεθνή και περιφερειακή ασφάλεια! Μπορεί αυτό ενίοτε να ευνοεί τα στρατηγικά παίγνια της ηγεμονικής διαπάλης αλλά δεν υποχρεώνει το θύμα παράνομων αναθεωρητικών ενεργειών να αποδεχθεί τα παράνομα τετελεσμένα.

Στην Κύπρο, νομικά και πολιτικά υπάρχει ένα μόνο κράτος και μόνο μια κρατική κυριαρχία, αυτή της Κυπριακής Δημοκρατίας την οποία κανείς δεν μπορεί να καταλύσει παρά μόνο εάν η Ελληνική πλευρά αυτοκτονήσει κρατικά και αυτό ακριβώς θα συμβεί εάν γίνει αποδεκτή κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αποδοχή μιας εθνικά διαιρεμένης δομής όπου οι αποφάσεις είναι ανέφικτες και όπου λόγω «πολιτικής ισότητας» σε εθνική βάση η Τουρκία θα καλλιεργεί περαιτέρω τα παράνομα τετελεσμένα και σταδιακά θα καταστεί επικυρίαρχος της Μεγαλονήσου.

Από τα πιο πάνω γίνεται σαφές ότι ένας τέτοιος νομικός, πολιτικός και διαπραγματευτικός προσανατολισμός δεν συνεπάγεται κάποια αντιπαράθεση με όργανα του ΟΗΕ ή αντιπροσώπους τους ή με κυβερνήσεις άλλων κρατών. Αποτελεί νόμιμο και νομιμοποιημένο δικαίωμα ενός κυρίαρχου κράτους-μέλους το οποίο είναι ταυτόχρονα είναι κράτος μέλος της ΕΕ το οποίο ως εκ τούτου διακυβερνάται με όρους ευρωπαϊκής έννομης τάξης.

Ως προ το τελευταίο, ο καθείς γνωρίζει ότι η εφαρμογή της Ευρωπαϊκής έννομης τάξης όπως και οι Συμβάσεις με τις οποίες η ΚΔ είναι συμβεβλημένη, διαφυλάττει πλήρως τα πολιτικά δικαιώματα όλων των πολιτών και τις δημοκρατικές διαδικασίες. Όσον δε αφορά επιμέρους ζητήματα όπως προσεγγίσεις πολιτισμικής και θρησκευτικής αυτονομίας είναι εσωτερική υπόθεση κάθε κράτους και κανενός άλλου.

Κανείς και ποτέ δεν έχει δικαιοδοσία ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κράτους-μέλους του ΟΗΕ και ο ρόλος του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι να αποκαταστήσει την διεθνή τάξη και νομιμότητα και όχι να ευνοήσει τον θύτη, να εξοντώσει το θύμα που είναι κράτος-μέλος των Ηνωμένων Εθνών και να δημιουργήσει προϋποθέσεις διεθνούς αστάθειας.

Τα λεγόμενα περί ανάγκης, δήθεν, συμβιβασμού και τα περί «διαπραγματευτικού κεκτημένου» είναι παντελώς αβάσιμα. Σε όλες τις διεθνείς διαπραγματεύσεις όταν δεν καταλήγουν, οι νέες είναι από διαφορετική βάση. Οι υποχωρήσεις ή ακόμη και πολιτικές «δεσμεύσεις» του θύματος της παρανομίας κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων δεν είναι νομικά και πολιτικά δεσμευτικές. Αυτό ισχύει σε όλες τις ανάλογες διεθνείς περιπτώσεις αντίστοιχων διαπραγματεύσεων, εκτός και εάν το θύμα αποδεχθεί την παρανομία και με νέα Συνθήκη αλλάζει η διεθνής τάξη. Υπάρχει σκοπιμότητα ή εξυπηρετεί οτιδήποτε μια τέτοια υποχώρηση;

Στην περίπτωση της Κύπρου και μετά από αποτυχημένες διαπραγματεύσεις πολλών δεκαετιών αποδεδειγμένα η βάση κάθε συζήτησης μπορεί να είναι μόνο ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ, οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας που αφορούν την διεθνή νομιμότητα / διεθνή τάξη που παραβιάστηκε και επειδή η Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ η εφαρμογή της Ευρωπαϊκής έννομης τάξης σε όλη την Επικράτεια της ΚΔ που κατοχυρώνεται με την Πράξη προσχώρησης στην Κοινότητα το 2004. Παραμένει γεγονός ότι μέσα στο δαιδαλώδες και πολύπλοκο διεθνές σύστημα η αξίωση για να αποτελέσει η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα βάση κάθε συζήτησης θα πρέπει να απαιτηθεί τόσο η Κυπριακή Δημοκρατία όσο και το Ελληνικό κράτος.

Καταληκτικά, η συνειδητοποίηση από όλους των αδιεξόδων που προκλήθηκαν μετά από ατελέσφορες διαπραγματεύσεις πολλών δεκαετιών και οι προγραμματικές θέσεις του νέου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας δημιουργούν συντελεστικές προϋποθέσεις νέας στρατηγικής που θα μπορούσε όταν οι περιστάσεις το επιτρέψουν να προκαλέσει μια νέα διπλωματική δυναμική. Συμφωνίες επίσης που είναι συμβατές με την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα.

Όπως λογικά έγινε κατανοητό δεν αναφερόμαστε σε κάποια επικίνδυνη «διπλωματική επανάσταση» αλλά για προσκόλληση στην νομιμότητα που προσανατολίζει προς γόνιμες κατευθύνσεις εφαρμογής της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας.

Πηγή: huffingtonpost.gr

3. Ακολουθεί το άρθρο στην εφημερίδα Μακεδονία την 1η Αυγούστου 2021

Με άρθρο στην Εφημερίδα Μακεδονία πριν μερικούς μήνες αναλύθηκε το γεγονός ότι Ελλάδα χωρίς Αιγαίο «δεν υπάρχει» και ότι Κύπρος υπό Τουρκική επικυριαρχία σημαίνει ομηρία του ενός δέκατου του Ελληνισμού, κατά συνέπεια στρατηγική ομηρία του νεοελληνικού κράτους και γεωπολιτική εκτίναξη της Τουρκίας. Με μεγάλη συντομία θα αναφερθούμε κυρίως στο Κυπριακό.

            Οι Τούρκοι (η Άγκυρα και ο εντολοδόχος της Τατάρ) σχεδόν καθημερινά προτείνουν κατεδάφιση της διεθνούς τάξης και δημιουργία δύο ισότιμων «κυρίαρχων κρατιδίων» μέσα σε μια συνομοσπονδιακή δομή που θα προσφέρει στην Τουρκία την ευκαιρία να ελέγξει όλο το νησί (ακόμη και εάν οι Έλληνες δεχθούν δύο πλήρως ανεξάρτητα κράτη δεν είναι αποδεκτό από την Άγκυρα, βλ. πιο κάτω). Επιπλέον, εμμέσως πλην με ουσιώδη τρόπο η Τουρκία διαμέσου του τουρκικού κρατιδίου θα συμμετέχει στην ΕΕ επηρεάζοντας τις αποφάσεις (κάτι που δεν έχει γίνει αντιληπτό στις Βρυξέλλες και η Ελληνική πλευρά δεν τους ενημερώνει).

Είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι όπως και να ονομαστούν οι προτάσεις των Τούρκων, του ΓΓ του ΟΗΕ ή της Αγγλίδας «αντιπροσώπου»,  όλες οι εκδοχές εμπίπτουν στην λογική της «ΔΔΟ με πολιτική ισότητα». Εντούτοις παραδόξως εάν όχι αλλόκοτα αντί κόκκινη γραμμή να είναι η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα αυτός ο θολός όρος είναι η σημαία και των … Ελληνικών θέσεων. Ισχύουν δύο αλήθειες. Τουλάχιστον στην Αθήνα, δυστυχώς ελάχιστοι γνωρίζουν τι σημαίνει «ΔΔΟ με πολιτική ισότητα» (για να είμαστε πιο ακριβείς δεν γνωρίζουν ότι ποτέ δεν ορίστηκε παρά μόνο από τους Τούρκους που αδιάλλακτα απαιτούν κυριαρχική ισότητα, δηλαδή έλεγχο της συνομοσπονδιακής δομής). Κανείς επίσης δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για τις συνέπειες εάν τελικά το ένα δέκατο του Ελληνισμού καταστεί όμηρος της Τουρκίας (μέχρι που ακούσαμε από υψηλά ιστάμενους ότι είναι άλλο κράτος, επομένως αναλώσιμο).

Εάν αυτά περιγράφουν την πραγματικότητα –και δυστυχώς την περιγράφουν– υποδηλώνουν την ανάγκη άμεσης ριζικής επανατοποθέτησης στην βάση της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας. Η Ελληνική πλευρά διαθέτει πανίσχυρα νομικά, θεσμικά και πολιτικά ερείσματα που δεν αξιοποιεί. Είναι οι αποφάσεις του ΣΑ του 1974, 1975 και 1983 (και μόνο αυτές) και της την Πράξη Προσχώρησης της της ΚΔ στην ΕΕ.

Χωρίς να επεκταθούμε μερικά αποσπάσματα των προαναφερθέντων αποφάσεων του ΣΑ θα φωτίσουν αυτές τις πτυχές: Ρητά ορίζεται σε μια από αυτές τις αποφάσεις: Το ΣΑ ζητεί «την αποχώρηση χωρίς καθυστέρηση όλου του στρατιωτικού προσωπικού» και γίνεται σαφές ότι στις διαπραγματεύσεις επίλυσης της κρίσης «Δεν θα επηρεαστούν» από τα πλεονεκτήματα που αποκτήθηκαν από τις πολεμικές επιχειρήσεις». Με την απόφαση 541, επιπρόσθετα, ξεκαθαρίζεται ότι: «Η απόπειρα να δημιουργηθεί ”μια τουρκοκυπριακή δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου” είναι άκυρη, επιδεινώνει την κατάσταση της Κύπρου, καλεί την τουρκική πλευρά να την αποσύρει» και διευκρινίζει για ακόμη μια φορά ότι υπάρχει ένα μόνο κράτος και μόνο μια κρατική κυριαρχία, αυτή της Κυπριακής Δημοκρατίας [την οποία κανείς δεν μπορεί να καταλύσει παρά μόνο εάν εμείς οι ίδιοι αυτοκτονήσουμε κρατικά].

            Διαπραγματεύσεις; Μόνο σε αυτή την βάση μπορούν να γίνουν. Η διολίσθηση της υπό εκβιασμό ΚΔ σε ασαφείς και απροσδιόριστους όρους (πολιτικά και όχι νομικά, επειδή τίποτα δεν επικυρώθηκε με Συνθήκη) πρώτα σε δικοινοτικό κράτος, μετά σε διζωνικό και στην συνέχεια στην επίσης αδιευκρίνιστη πολιτική ισότητα οφείλεται στο γεγονός ότι το θύμα, δηλαδή η ΚΔ, διαπραγματευόταν με το πιστόλι στον κρόταφο του παράνομου τουρκικού στρατού διολισθαίνοντας τις τουρκικές θέσεις που μεθοδικά αποσκοπούν στην νομιμοποίηση των παράνομων τετελεσμένων και έλεγχο όλης της Κύπρου.

Βέβαια, οι Τούρκοι βλέποντας την αδυναμία της Ελλάδας έγιναν τελείως σαφείς για το πώς ερμηνεύουν το λεγόμενο «διαπραγματευτικό κεκτημένο»: Θέλουν πλήρη επικυριαρχία με συνομοσπονδία «δύο κρατών» ή με κάποια παραπλήσια ονοματολογία. Στην Ελληνική πλευρά φτάσαμε στο σημείο πολλοί να λένε ότι η ΔΔΟ με πολιτική ισότητα αποτελεί διαπραγματευτικό κεκτημένο και αυτό επειδή το Συμβούλιο Ασφαλείας καλώντας για νέες συνομιλίες κατέγραφε τις πολιτικές υποχωρήσεις μας. Είναι αξιοθρήνητο το γεγονός ότι όσοι αυτά λένε εάν δεν υπάρχουν «άλλοι λόγοι» σίγουρα δεν διάβασε τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ. Για να γνωρίζει ότι η Ελληνική πλευρά μπορεί να ζητήσει επιτακτικά από το ΣΑ και τον ΓΓ να συμμορφωθούν με τις υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου που διέπουν το καθεστώς της κρατικής κυριαρχίας. Γράφει ο Χάρτης: Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δε θα δίνει στα Ηνωμένα Έθνη το δικαίωμα να επεμβαίνουν σε ζητήματα που ανήκουν ουσιαστικά στην εσωτερική δικαιοδοσία οποιουδήποτε κράτους και δε θα αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με τους όρους αυτού του Χάρτη» (εδώ τα περί ΔΔΟ με πολιτική ισότητα που εμείς υπό εκβιασμό δεχθήκαμε να συζητούμε).

Επιπλέον, οι «λύσεις» τύπου ΔΔΟ που επικυρώνουν την παρανομία και την Τουρκική επικυριαρχία απορρίφθηκαν από την Κυπριακή κοινωνία στο δημοψήφισμα του 2004 και ταυτόχρονα η ΚΔ εντάχθηκε de jure  όλη στην ΕΕ και εξ αυτού και στο κατεχόμενο ισχύει η Πράξη προσχώρησης στην ΕΕ (η οποία εάν εφαρμοστεί το κοινοτικό νομικό κεκτημένο το λεγόμενο «κυπριακό ζήτημα» τελειώνει).

Συμπέρασμα: Αυτοκτονούμε ή επανατοποθετούμε τις σχέσεις με την Τουρκία σε νέα βάση στην Κύπρο αλλά και στο Αιγαίο. «Τι κάνουμε» λοιπόν; Ακόμη και νήπια θα απαντούσαν:

1) Ποτέ δεν αυτοκτονούμε καταργώντας την ΚΔ.

2) Μια ΔΔΟ όπως και να ονομαστεί όχι μόνο αναγνωρίζει τα παράνομα τετελεσμένα στα νυν κατεχόμενα, αλλά επιπλέον καταργεί την ΚΔ. Επιπρόσθετα, με πολιτική-κυριαρχική ισότητα σε εθνική βάση επιτυγχάνεται επικυριαρχία της Τουρκίας που ενδέχεται να αποτελέσει ιστορική χαριστική βολή κατά των νεοελλήνων.

3) Δύο τελείως ανεξάρτητα κράτη και ίσως ένωση του ενός με την Ελλάδα; Όποιος υιοθετήσει μια τέτοια θέση λανθάνει. Δεν γνωρίζει ότι η Τουρκία επί δεκαετίες και δεκάδες φορές το έκανε σαφές πως ποτέ δεν θα αποδεχθεί την Ελλάδα νότιά της εξ ου και επιδιώκει πλήρη επικυριαρχία.

4) Όχι μόνο διατηρούμε την ΚΔ αλλά και την ενισχύουμε συν βέβαια αναβιώνει ο καθόλου θεμιτός και νομιμοποιημένος Ενιαίος Αμυντικός Χώρος.

5) Το νυν κατεχόμενο μένει αλύτρωτο. Ευκαιρίας δοθείσης απελευθερώνεται και αποκαθίσταται η διεθνής τάξη. Ακόμη και αν αυτό δεν επιτευχθεί μελλοντικά τουλάχιστον διαιωνίζεται η ΚΔ και η Τουρκία δεν επιτυγχάνει τον στρατηγικό σκοπό να ελέγξει όλη την Κύπρο, δηλαδή και τα νυν μη κατεχόμενα 2/3 του νησιού.

6) Αυτονόητα, για το casus belli και όλες τις άλλες παραβιάσεις της διεθνούς νομιμότητας η Ελλάδα με καλή προετοιμασία όσον αφορά τα νομικά, θεσμικά, πολιτικά και στρατηγικά ζητήματα που τίθενται, καταγγέλλει την Τουρκία παντού. Στον ΟΗΕ, στο ΣΑ με επιφύλαξη προσφυγής, στην ΕΕ με αξιώσεις θέσεων σύμφωνα με το ευρωπαϊκό νομικό κεκτημένο, στις πρωτεύουσες όλων των μεγάλων δυνάμεων και σε όλα τα άλλα κράτη. Προϋπόθεση όλων είναι μια αξιόπιστη εθνική στρατηγική και ένα επιτελικά οργανωμένο κράτος.

Μερικές συναφείς αναρτήσεις

  • Η Κυπριακή Δημοκρατία και το Ελλαδικό κράτος στην κόψη του ξυραφιού. Νομική, θεσμική, πολιτική αιτιολόγηση για ριζική επανατοποθέτηση. https://wp.me/p3OqMa-21EΗ ριζική επανατοποθέτηση είναι μονόδρομος. 
  • H κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας τίποτα δεν επιτυγχάνει, ενώ οδηγεί όλους σε παγίδα αστάθειας. https://www.huffingtonpost.gr/entry/e-rizike-epanatopothetese-einai-monodromos_gr_60950e61e4b0ae3c687cdddd
  • Κυπριακό-Ελληνοτουρκικά μετά τη Γενεύη: Επιτακτική ανάγκη νέας στρατηγικής. Δεν καταργείται η Κυπριακή Δημοκρατία. Αποφάσεις συμβατές με τον Χάρτη του ΟΗΕ και την πράξη προσχώρησης στην Ε.Ε. https://wp.me/paSdey-7Mi
  • «Διαπραγματευτικό κεκτημένο», η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα, το ΣΑ και ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ. https://wp.me/p3OlPy-25R
  • ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ – ΠΟΙΑ «ΛΥΣΗ» ΤΕΚΤΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ; ΓΙΑΤΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΠΕΥΔΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΕ ΝΕΑ ΠΕΝΤΑΜΕΡΗ ΔΙΑΣΚΕΨΗ; Υπογράφουν 23 προσωπικότητες https://wp.me/p3OqMa-1Vp
  • Η Ελληνική πλευρά αυτοπαγιδευμένη. Συμφορά μας, ικετεύει για … ΔΔΟ και … μόνο ολίγον Αιγαίο. https://wp.me/p3OqMa-1Un
  • ΈΠΟΙΚΟΙ – ΈΓΚΛΗΜΑ ΠΟΛΈΜΟΥ. by Alfred de Zayas, Geneva, THE ANNAN PLAN AND THE IMPLANTATION OF TURKISH SETTLERS IN NORTHERN CYPRUS, Έποικοι – Εγκλήματα πολέμου – Καταστατικός Χάρτης ΟΗΕ, Διεθνές Δίκαιο http://wp.me/p3OlPy-1lx 
  • Πλαίσιο Αρχών για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού με γνώμονα το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Διεθνές Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων
  • https://wp.me/paSdey-1lW
  • Κυπριακό: Η μεγάλη παγίδα  https://wp.me/p3OlPy-25O
  • Αλλαγή στρατηγικής για το Κυπριακό: Διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα. Επανατοποθέτηση του Κυπριακού στην βάση της διεθνούς και Ευρωπαϊκής νομιμότητας και το «Διαπραγματευτικό κεκτημένο» https://wp.me/p3OlPy-266
  • ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΘΕΣΜΟΥΣ, ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ / ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ. https://wp.me/paSdey-149
  • https://wp.me/p3OqMa-17D
  • Ελληνική Εθνική Στρατηγική: Η τριπλή στρατηγική. Έννοια σκοποί προϋποθέσεις επιτυχούς εκπλήρωσης: η περίπτωση της ευρωπαϊκής προοπτικής της Κύπρου http://wp.me/p3OlPy-Ff 
  • In Memoriam Γιάννου Κρανιδιώτη. “Ειρηνική” επίλυση των ελληνοτουρκικών “διαφορών” http://wp.me/p3OlPy-I2 
  • THE CYPRUS ISSUE: SLIDING ON A KNIFE-EDGE”, European Parliament, conference 31.1.2017 (it includes the report on «International and European law» in four languages) http://wp.me/p3OqMa-1kT
  • THE DEMOCRATIC CONSTITUTION OF THE REPUBLIC OF CYPRUS AS A CORNERSTONE OF RULE OF LAW AND REGIONAL STABILITY https://wp.me/p3OqMa-1Y7
  • Κυπριακή Δημοκρατία: Διαφύλαξη ή αυτοπαγίδευση; Γιατί κινδυνεύει να χαθεί η Κυπριακή Δημοκρατία. Πόσο κινδυνεύει η Κύπρος και η Ελλάδα. https://www.huffingtonpost.gr/entry/kepriake-demokratia-diafelaxe-e-aetopayideese_gr_5fe43a6dc5b6acb53456f25c
  • Η Κυπριακή Δημοκρατία και το Ελλαδικό κράτος στην κόψη του ξυραφιού. Νομική, θεσμική, πολιτική αιτιολόγηση για ριζική επανατοποθέτηση. https://wp.me/p3OqMa-21E
  • Αλλαγή στρατηγικής για το Κυπριακό: Διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα. Επανατοποθέτηση του Κυπριακού στην βάση της διεθνούς και Ευρωπαϊκής νομιμότητας και το «Διαπραγματευτικό κεκτημένο» https://wp.me/p3OlPy-266
  • ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΘΕΣΜΟΥΣ, ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ / ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ. https://wp.me/paSdey-149
  • https://wp.me/p3OqMa-17D
  • ΈΠΟΙΚΟΙ – ΈΓΚΛΗΜΑ ΠΟΛΈΜΟΥ. by Alfred de Zayas, Geneva, THE ANNAN PLAN AND THE IMPLANTATION OF TURKISH SETTLERS IN NORTHERN CYPRUS, Έποικοι – Εγκλήματα πολέμου – Καταστατικός Χάρτης ΟΗΕ, Διεθνές Δίκαιο http://wp.me/p3OlPy-1lx 
  • THE CYPRUS ISSUE: SLIDING ON A KNIFE-EDGE”, European Parliament, conference 31.1.2017 (it includes the report on «International and European law» in four languages) http://wp.me/p3OqMa-1kT
  • ΚΥΠΡΙΑΚΉ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΊΕΣ: ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΠΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΣΤΗΝ ΠΑΦΟ, 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016 http://wp.me/p3OlPy-1ow – http://wp.me/p3OqMa-1hK
  • Εθνομηδενιστικές απογειώσεις: Η «Μπουμπουλίνα η … “ερωτιάρα”» και … η Ελληνική Επανάσταση https://wp.me/paSdey-X4  https://wp.me/p3OqMa-1L6
  • Ρήγας Βελεστινλής. «ΆΜΑ [να] ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΤΥΡΑΝΝΟΙ»: Ελληνικότητα, φιλοπατρία, εθνική ανεξαρτησία, ελευθερία, δημοκρατία https://wp.me/p3OlPy-W4
  • Γερούν Ντάισελμπλουμ, πρόεδρος «euro»group: Τα δάνεια έσωσαν τις τράπεζες. https://youtu.be/oRpDUV0uXnA
  • Διεθνικοί τοκογλύφοι και οικονομικοί βρικόλακες ή κοινωνικοπολιτικά νομιμοποιημένες πολιτικοοικονομικές δομές και ιεραρχίες, κ Πρωθυπουργέ; https://wp.me/p3OqMa-1AQ
  • «Εσχατολογικό ιδεολογικό δηλητήριο και πολιτική θεολογία versus Αριστοτελική πολιτική σκέψη» https://wp.me/p3OlPy-1Ku
  • Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΡΟΚΑΝΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Συμπεριλαμβάνει απόσπασμα από το «Κοσμοθεωρία των Εθνών» http://wp.me/p3OqMa-1ie
  • Οι Έλληνες «μπουμπουνοκέφαλοι προοδευτικοί» (συνομιλία με τον Παναγιώτη Κονδύλη) https://wp.me/p3OqMa-1wE
  • Προσανατολιστική πολιτική σκέψη Ομηρικών προδιαγραφών. Όμηρος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης, Καβάφης, Ιθάκη, Πατρίδα https://wp.me/p3OqMa-1qL
  • ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΈΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΎ ΚΑΙ Η ΚΑΤΆΛΗΞΉ ΤΟΥ: ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ,ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΩΝ http://wp.me/p3OqMa-138
  • ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΡΟΚΑΝΙΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΜΟΡΡΩΝ http://wp.me/p3OlPy-1kS
  • ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ, Η «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» και συνθήκες που την κατεδαφίζουν. http://wp.me/p3OqMa-1n1
  • ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ, ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ, ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ, ΔΕΣΠΟΤΕΙΑ VERSUS ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ / ΙΣΧΥΡΕΣ… http://wp.me/p3OlPy-10O 
  • Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΝΔΥΛΕΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΠΟΥ ΠΑΓΙΔΕΥΣΕ ΤΗ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟ http://wp.me/p3OlPy-ZB 
  • Μοντερνισμός, το ιδεολογικό φαινόμενο και η μεταμοντέρνα διολίσθηση προς τα ανθρωπολογικά Σόδομα και Γόμορρα. http://wp.me/p3OlPy-Zv 
  • ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΎ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ http://wp.me/p3OlPy-Vv 
  • Προσανατολιστική πολιτική σκέψη Ομηρικών προδιαγραφών. Όμηρος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης, Καβάφης, Ιθάκη, Πατρίδα https://wp.me/p3OqMa-1qL
  • Ο πολιτικός στοχασμός, οι κλασικοί, οι σύγχρονοι, το «ταξίδι» και ο Καβάφης https://wp.me/p3OqMa-1yz
  • Εθνομηδενισμός, Μακεδονία, Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό και η «Μπουμπουλίνα η … “ερωτιάρα”» https://wp.me/p3OqMa-1ys
  • Η Εθνική Ανεξαρτησία ως η κοινή Κοσμοθεωρία όλων των Εθνών και η Ελληνική Επανάσταση του 1821 https://wp.me/p3OlPy-2db
  • Εθνική Ανεξαρτησία / Συλλογική Ελευθερία: Η μόνη Κοσμοθεωρία όλων των Εθνών. «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ. ΤΙ ΣΥΓΚΡΟΤΕΙ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΑΤΕΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;» https://wp.me/p3OqMa-1oP
  • ΗΘΙΚΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ* https://wp.me/p3OlPy-1O2
  • ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ http://wp.me/p3OlPy-1pn  http://wp.me/p3OqMa-1ij –
  • ΗΘΙΚΗ και ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ, Η μη θεσπισμένη ισχύς στην διεθνή πολιτική. Πολιτική θεολογία versus πολιτική θεωρία και η σημασία της αξιολογικά ελεύθερης περιγραφής και ερμηνείας των διεθνών φαινομένων ­– http://wp.me/p3OlPy-1bH – http://wp.me/p3OqMa-13c
  • και
  • Οντολογική θεμελίωση του Πολιτικού και ο ρόλος της ισχύος στην αθέσπιστη διεθνή πολιτική: Πολιτικός στοχασμός versus Πολιτική Θεολογία http://wp.me/p3OlPy-1no – http://wp.me/p3OqMa-1hI
  • Tο εθνοκρατοκεντρικό διεθνές σύστημα και η διαδρομή της ανθρωποκεντρικής

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos

www.ifestos.edu.gr – info@ifestos.edu.gr  www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr

 Twitter https://twitter.com/ifestosedu

Linkedin https://www.linkedin.com/in/panayiotis-ifestos-0b9382131/

Instagram https://www.instagram.com/p.ifestos/

Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/

Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos

Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos

Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB

Διεθνής πολιτική 21ος  αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/

ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/

Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/

Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/

Φιλοπατρία, Δημοκρατία, Ελευθερία https://www.facebook.com/groups/philopatria/

Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/

Κονδύλης Παναγιώτης – https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/

Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/

Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/

Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/

Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/

Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/

«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos

Ακολουθούν μερικοί πίνακες διαλέξεων που συνοψίζουν το «Αλφαβητάρι», βασικά ότι βλέπουμε καθημερινά στις ειδήσεις και που μπορούν να παρατηρήσουν όσοι διαθέτουν πολιτική θέαση. Για περισσότερους πίνακες βλ. https://wp.me/p3OqMa-1GG

‹
›

Κατηγορίες:πόλεμος, πολιτική παιδεία, στρατηγική θεωρία, Εθνική Στρατηγική, Εισβολή Κύπρος 1974, Ελλάδα, Ελληνικός πολιτισμός, Ελληνικότητα, Παναγιώτης Ήφαιστος

Ετικέτες: , , , , , , ,