Το κείμενο που ακολουθεί είναι αυτούσιο απόσπασμα από το κεφάλαιο 12 του βιβλίου ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός, μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus έθνος και πολιτισμός, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα. Τόσο το βιβλίο όσο και το απόσπασμα που ακολουθεί επιχειρείται μια αξιολογικά ουδέτερη περιγραφή των παθογενειών και αδιεξόδων του διεθνούς συστήματος και των κρατών καθώς βρισκόμαστε στην τρίτη Μεταχροπολεμική δεκαετία. Τόσο τα ιδεολογήματα που κληρονομήθηκαν από την Μεταμεσαιωνική εποχή όσο και η ελλειμματική θέσπιση της εκμηχάνισης, της μαζικής παραγωγής, της μαζικής κατανάλωσης και της κυριαρχίας διεθνικών δρώντων επηρεάζουν βαθύτατα το κρατικό κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι και τις διακρατικές σχέσεις. Μια ακόμη συνέπεια είναι οι αθέατες και συχνά μη συνειδητοποιημένες από όλους προεκτάσεις για την πολιτισμική υπόσταση των κοινωνιών όταν η εκπαίδευση αλλά και πολιτικές αποφάσεις πλήττουν την πολιτική υπόσταση των πολιτών για να προσαρμοστούν στις λειτουργικές ανάγκες της εκμηχάνισης και των νέων τεχνολογικά προηγμένων δομών.  Ο άνθρωπος υπηρετεί την τεχνολογία ή η τεχνολογία υπηρετεί τον άνθρωπο; Αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο ζήτημα του μέλλοντος, αφορά ευθέως την φύση και το φυσιολογικό, θέτει διλήμματα ως προς τους κανόνες και τις εξαιρέσεις και η απάντησή του θα καθίσταται ολοένα και πιο επιτακτική. Το βιβλίο επεκτείνεται ως προς αυτό και πολλά άλλα ζητήματα του σύγχρονου κόσμου και το απόσπασμα που ακολουθεί χρήζει να εξεταστεί υπό αυτό το πρίσμα. Ως προς αυτά τα ζητήματα ο Παναγιώτης Κονδύλης είναι πολύτιμη πηγή δευτερογενών πηγών και εύστοχων σχολίων του ιδίου.    

Πολύ σημαντικός εχθρός-στόχος των ποικιλόμορφων και διαφόρων βαθμίδων μεταμοντέρνων μηδενιστικών ιδεολογημάτων είναι το πρόσωπο ως αι­σθητό και ταυτόχρονα πνευματικό ανθρώπινο ον. Ενώ κάθε συνεπής υλιστική-μη­δενιστική ιδεολογία επιδιώκει την πνευματική εκμηδένιση της δημόσιας σφαίρας, εξίσου σημαντική είναι και η μεθόδευση της ευθυγράμμισης του ατόμου με υλιστικά πρότυπα σε συνδυασμό με έκλυτες ηδονιστικές επιθυμίες. Δηλαδή, το άτομο πλήττε­ται τόσο μέσα στη δημόσια όσο και μέσα στην ιδιωτική σφαίρα.

Εν γένει, πλήττονται η ανθρώπινη υπόσταση και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της πνευματικής και αισθη­τής ζωής των πολιτών. Συμπεριλαμβάνονται η τέχνη, η ποίηση, η λογοτεχνία, η αρ­χιτεκτονική, η πολεοδομία, ο χωροταξιακός σχεδιασμός, η οικιστική πολιτική και οι παραδοσιακοί τρόποι ζωής. Γενικότερα, το άτομο προσανατολίζεται, ευθυγραμμίζε­ται και προσαρμόζεται σ’ έναν υλιστικά κατασκευασμένο κόσμο δομημένο με τρόπο που περίπου μηχανικά και αδιαμαρτύρητα υπηρετεί τις λειτουργίες των παραγωγι­κών, καταναλωτικών και αστικών δομών που έφερε η εκμηχάνιση.

Χαρακτηριστικά και ενδεικτικά, η προσαρμογή του ατόμου εντός ενός υλιστικά κυριαρχημένου και ανθρωπολογικά ροκανισμένου κράτους, του οποίου τα εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα επιδιώκουν να συρρικνώσουν την πνευματική και πολιτική υπόσταση των πολι­τών. Αναμενόμενα δεν αφήνουν ανέπαφο τον ηθικό τομέα και την ερωτική φύση. Κύριος στόχος είναι οι παραδοσιακές ηθικές διαμορφώσεις, ο βαθύτερος ανθρωπολογικός πυρήνας του ανθρώπου, η φύση του και η ερωτική του υπόσταση με την ευρύτερη και βαθύτερη έννοια του όρου.

Αμφισβητούνται βιολογικές διαφορές, η ύπαρξη διαφορετικών φύ­λων και οι εν γένει ιδιαιτερότητες της ιδιοσυστασίας των ανθρώπων που σχετίζονται με αισθητικά κριτήρια, με τον έρωτα, με την αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους, με τη φυσική-φυσιολογική ζωή και με τα εν γένει ποιοτικά χαρακτηριστικά του αν­θρώπινου είδους τα οποία εξωθούνται να προσαρμοστούν με μηδενιστικές λογικές. Όπως και με όλα τα άλλα σκοπός δεν είναι η ισότητα για την οποία κάθε πολιτισμέ­νος άνθρωπος επιθυμεί και προάγει αλλά η ισοπέδωση, η αφύσικη εξομοίωση και η ισοπεδωτική εξίσωση. Εάν σταθούμε στους αισθητικούς και ερωτικούς παράγοντες, οι μηδενιστικές παραδοχές εξ αντικειμένου τους αποδομούν και αποσκοπούν στην προσαρμογή στις προϋποθέσεις λειτουργικότητας εντός των σύγχρονων εκμηχανι­σμένων μεταμοντέρνων δομών.

Πιο συγκεκριμένα, η μαζική παραγωγή, η μαζική κατανάλωση και οι λειτουργι­κές δομές που την εξυπηρετούν «πιέζουν» προς βραχυπρόθεσμες στάσεις ζωής, προς κινητικότητα για εξυπηρέτηση εργασιακών σκοπιμοτήτων, προς εφήμερες ερωτικές σχέσεις που παραμερίζουν τα διαχρονικά πάγια βιολογικά χαρακτηριστικά της ερωτι­κής φύσης των ανθρώπων, προς αποδυνάμωση ή και εξαφάνιση του θεσμού της οικο­γένειας ως σημαντικού άξονα του κοινωνικού γίγνεσθαι και προς περαστικές αισθητι­κά στερημένες ερωτικές «συναντήσεις» αποδομημένων και ηδονιστικά προσανατολι­σμένων ατόμων. Τέτοιες παραδοχές όπως εξελίσσονται φτάνουν και σε ακραία παρά­λογες αμφισβητήσεις των βιολογικών χαρακτηριστικών των ανθρώπινων όντων όπως η ρητή αμφισβήτηση ύπαρξης φύλων.

Αυτά τα λεπτά αλλά και σημαντικά ζητήματα αφορούν πάγια βιολογικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων που σχετίζονται με την ανθρώπινη φύση. Οι θέσεις στις οποίες γίνεται αναφορά σχετίζονται με παραδοχές που εξωθούν προς συρρικνωμένα και βιολογικά αλλοιωμένα άτομα «λειτουργιστικά χρήσιμα», εναλλάξιμα και γι’ αυτό εύκολα μετακινήσιμα και με τρόπο που τα προσαρμόζει στις κοινωνικοπολιτικά αθέσπιστες εκμηχανισμένες δομές. Ο μεταμοντέρνος ιδε­ολογικός περίγυρος και ιδιαίτερα όταν κάποιος είναι επηρεασμένος από μηδενιστικές παραδο­χές, αναμενόμενα, ευνοεί την ανθρωπολογική εξομοίωση που εξουδετερώνει το γεγονός ότι κά­θε ανθρώπινο ον διαθέτει τη δική του μοναδική και ανεπανάληπτη ιδιοσυστασία. Μια συνήθης μέθοδος, για παράδειγμα, είναι η ολοένα εντονότερη αμφισβήτηση του γεγονότος ότι όσο είναι ιστορικά γνωστό το ανθρώπινο είδος διέθετε δύο φύλα, θήλυ και άρρεν. Όσον αφορά την κα­τάστασή τους, επίσης, όπως και για όλες τις άλλες ανθρώπινες υποθέσεις, πάντα είχαμε εξαιρέ­σεις και κανόνες. Σε πολιτισμένες κοινωνίες και για όλους τους πολιτισμένους ανθρώπους είναι κατανοητά και λογικά αποδεκτά τα εξής:

Α) Δεν ενοχοποιούνται ή «καταγγέλλονται» εξαιρέ­σεις που οφείλονται σε εκ γενετής βιολογικούς παράγοντες. Βιολογική εξαίρεση είναι εκ γενε­τής ιδιομορφίες, για παράδειγμα, που οφείλονται σε (εκ γενετής) ορμονικά αίτια. Όσον αφορά αυτές τις περιπτώσεις η ενοχοποίηση του ατόμου ή οι διακρίσεις εις βάρος του είναι αναμφίβολα απολίτιστες εάν όχι και βάρβαρες.

Β) «Ατυχήματα της ζωής» δημιουργούν επίσης εξαιρέσεις απόρροια κτηνωδών πράξεων, όπως παιδεραστίες. Και πάλι είναι απολίτιστο και βάρβαρο να ενοχοποιούνται τα θύματα.

Γ) Όσοι επιχειρούν να εξομοιώσουν και να εξισώσουν βιολογικά τα δύο φύλα αυτό που ουσιαστικά μαχητικά-ακτιβιστικά παλεύουν να επιτύχουν είναι να γενικευτούν ή και να επιβληθούν οι εξαιρέσεις που πάντα υπήρχαν στη ζωή των ανθρώπων ως κανόνας. Κάτι τέτοιο είναι ασέβεια σε αμφότερες ή και άλλες παρόμοιες εξαιρέσεις αλλά και για όλους τους άλλους ανθρώπους. Πολιτικά πολιτισμένες συμπεριφορές σημαίνει σεβασμό για την ανθρώπινη κατάσταση, τη φύση, το φυσικό, το φυσιολογικό και όπως είπαμε τις εξαιρέσεις (και πάντα υπήρχαν εξαιρέσεις).

­Δ) Για τα δύο φύλα και οι προαναφερθείσες ή άλλου είδους εξαιρέσεις της ζωής υιοθετούνται κοινωνικοπολιτικές αποφάσεις που εκπληρώνουν αυτόν τον σκοπό. Ακτιβισμός που συνειδητά ή ανεπίγνωστα επιδιώκει αλλοίωση της φύσης και του φυσιολογικού στο όνομα της ισότητας, για παράδειγμα, με την αμφισβήτηση ύπαρξης φύλων, είναι ανορθολογισμός, εάν όχι και παράκρουση.

Κοντολογίς, οι πολιτισμένοι άνθρωποι αγωνίζονται για ισότητα και δεν χρειάζονται κάποιο εθνομηδενιστή να τους κάνει μαθήματα μεταφυσικής ηθικής ή βιολογίας των ανθρώπινων όντων. Ο εξομοιωτικός μηδενιστικός ακτιβισμός όπως και με όλα τα άλλα ζητήματα αποσκοπώντας στο να υποβαθμίσει αυτό καθαυτό το ανθρώπινο είδος σε χαμηλά επίπεδα μηδενιστικών προδιαγραφών εκμεταλλεύεται ατομικές ιδιομορφίες και εξαιρέσεις για να εξομοιώσει εκατέρωθεν πάγια κριτήρια και ουσίες της ιδιοσυστασίας των ανθρώπων. Όπως και με όλα τα άλλα ζητήματα συνειδητά ή ανεπίγνωστα επιζητείται μηδενισμός της ανθρώπινης υπόστασης και αφύσικη εξομοίωση-εξίσωση όλων με όλα.

Όμως είναι ένα πράγμα η συρρίκνωση και εκμηδένιση της ανθρώπινης υπόστασης και άλλο η ισότητα των ανθρώπινων όντων κάτι που για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο είναι καθολικά και ανεπιφύλακτα παραδεκτό και αποδεκτό. Οι εξομοιώσεις, εξισώσεις, συρρικνώσεις και οι ανθρωπολογικοί εκμηδενισμοί υπηρετούν όχι τα ανθρώπινα όντα αλλά την απάνθρωπη προσαρμογή τους στις ελλειμματικά θεσπισμένες δομές της εκμηχάνισης (που συχνά εδώ υποστηρίζουμε ότι απαιτείται να θεσπίζονται, να ορίζονται και να διαμορφώνονται στο πλαίσιο κοινωνικοπολιτικών αποφάσεων για τις ανά πάσα στιγμή ισχύουσες κανονιστικές δομές ή αλλαγές που απαιτείται να γίνουν).

Πολιτισμός λοιπόν σημαίνει ότι δεν προτάσσεις την εξαίρεση ως πειθαναγκαστικό «επιχείρημα» για να καταστεί κανόνας που δικαιολογεί μεθοδεύσεις καθολικής αλλοίωσης της βιολογίας των ανθρώπινων όντων με σκοπό την προσαρμογή τους μέσα σε μεταμοντέρνες υποβαθμισμένες δομές της μαζικής παραγωγής, της μαζικής κατανάλωσης και της αστικοποίησης. Με κάθε αντικειμενικό κριτήριο αυτά υποδηλώνουν συνειδητή-ιδεολογική ή ανεπίγνωστη ασέβεια τόσο στο σύνολο των ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου όσο και στις προαναφερθείσες εξαιρέσεις ή άλλες παρόμοιες.

Τίποτα δεν επιτυγχάνεται και τίποτα δεν υπηρετεί τα ανθρώπινα όντα και τον πολιτισμό τους εάν μεθοδεύεται να ρίχνονται όλοι και όλα μέσα σε ένα εξομοιωτικό-εξισωτικό-εκμηδενιστικό καζάνι που κοχλάζει για να εξυπηρετηθεί, κατά βάση, η αθέσπιστη εκμηχάνιση της ζωής και το συχνά απάνθρωπο μάντρωμα μέσα σε αστικά γκέτο. Κανείς, εάν θέλει να αντιληφθεί και να κατανοήσει πλήρως τις απολήξεις τέτοιων μηδενιστικών ακροτήτων δεν έχει παρά να διαβάσει προσεκτικά κείμενα συνεπών μηδενιστών όπως ο La Mettrie και ο Μαρκήσιος de Sade, οι οποί­οι επειδή θεωρούνται οι πιο αντιπροσωπευτικοί της μηδενιστικής απόληξης, μνημονεύονται έν­θεν και ένθεν.

Η ερωτική ποιότητα των ανθρώπων που αφο­ρά τη βαθύτερη φύση, την αισθητική και την εν γένει ιδιοσυστασία κάθε ανθρώπινου όντος, γίνεται στόχος των μηδενιστικών ιδεολογημάτων. Παραβλέπεται, έτσι, ότι η δι­αφορετική φύση των δύο φύλων των ανθρώπινων όντων με κανένα τρόπο δεν υπο­δηλώνει διακρίσεις ή κάτι το υποδεέστερο ή αντίστροφα το ανώτερο. Πέραν του ότι αυτά τα ζητήματα είναι πολιτικά με την έννοια ότι σε μια λογική κοινωνικοπολιτικών αποφάσεων που διασφαλίζουν την ισονομία και την ισότητα, αφορούν βαθύτατης σημασίας αλληλένδετες λογικές όπως φιλία, αισθητική, ερωτική έλξη, αναπαραγω­γή και διαιώνιση του ανθρώπινου είδους. Υπό κανονικές συνθήκες ο κανόνας είναι τα δύο φύλα να θεωρούνται ίσα.

Στην ιστορία βέβαια και ενδεχομένως και σήμερα υπάρχουν διακρίσεις απόρροια τοπικών ή θρησκευτικών παραδόσεων ή ανάγκες της καθημερινής ζωής που απαιτούν καταμερισμό ρόλων και εργασίας. Επαναλαμβά­νεται, όμως, ότι το ζήτημα που τίθεται είναι αμιγώς πολιτικό και αφορά τόσο ενδο­κρατικές κοινωνικοπολιτικές αποφάσεις που κάλλιστα όπως και με άλλα ζητήματα σε διακρατικό επίπεδο μπορούν να εντάσσονται σε διεθνείς συμβάσεις στις οποίες προσχωρούν πολλά ή και όλα τα κράτη.

Είναι λοιπόν ένα πράγμα η ισονομία και η ισότητα στο πλαίσιο κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένων δικαιωμάτων και άλλο η εξ αντικειμένου αφύσικη εξομοίωση και εξίσωση των δύο φύλων, ταυτόχρονα και η ακύρωση της εκατέρωθεν ανθρώπινης ιδιοσυστασίας.

Εν τέλει, είναι ένα πράγμα η διασφάλιση ισονομίας και ισότητας και άλλο η αμφισβήτηση της φύσης της γυναί­κας ή της φύσης του άνδρα με πρόσχημα θολές γνώμες, υποκειμενισμούς του καθε­νός και ανυπόστατα μηδενιστικά ιδεολογήματα, τα οποία, παρόμοια με πολλά άλλα ζητήματα που αφορούν τη σύγχρονη ζωή είναι ανυπόστατα και αδιέξοδα. Καθότι στις μέρες μας, τουλάχιστον, τέτοιες θέσεις απορρέουν από ιδεολογήματα περί σχέσε­ων σύμβασης αντί κλασικών αλληλένδετων και δυναμικά συμπλεκόμενων κριτηρίων που εκκολάπτει η ανθρώπινη φύση όπως φιλία, έρωτας και αισθητική.

Αμφισβήτη­ση επίσης του διαχρονικά κύριου άξονα της ζωής των ανθρώπων που είναι ο οικογε­νειακός θεσμός. Ιδεολογήματα που θέλουν αμφότερα τα φύλα να επιπεδοποιηθούν, να ισοπεδωθούν και να ενσωματωθούν σε ένα πνευματικά και πολιτισμικά στερημέ­νο αμιγώς υλιστικό και ανθρωπολογικά μηδενισμένο κόσμο, να εξυπηρετούν τη μα­ζικοποιημένη παραγωγή και κατανάλωση, την κινητικότητα την εναλλαξιμότητα και την ανταλλαξιμότητα. Κυρίως, εξυπηρετούν την κύρια προϋπόθεση που πρέπει να κυριαρχεί μέσα σε ένα μαζικοποιημένο κόσμο: Τα θηριώδη ηδονιστικά ένστικτά που πλήττουν τη φιλία, την αισθητική και τη φυσιολογική ερωτική συμπεριφορά.

Συμπληρωματικά, όπως εξηγείται και σε άλλα σημεία του βιβλίου, τα μεταμοντέρνα μηδενιστικά ιδεολογήματα θέτουν το ζήτημα του φύλου στον πυρήνα των προσπαθειών τους για αποδό­μηση των ανθρώπων και αυτό δεν έχει σχέση με το αν κάποιος είναι άνδρας ή γυναίκα. Αμφό­τεροι είναι στόχος για την εκπλήρωση των ίδιων υλιστικών-μηδενιστικών σκοπών. Αυτό γιατί κεντρικός σκοπός είναι η εξίσωση και η εξομοίωση ως θεμελιώδης αντίληψη ενός υλιστικού και ανθρωπολογικά μηδενισμένου κόσμου που για να εκπληρώνει αυτές τις προϋποθέσεις απαιτεί εναλλαξιμότητα και αντικαταστασιμότητα, επιπεδοποίηση και αναίρεση ακόμη και σταθερών βιολογικών ιδιοτήτων σύμφυτων με την ανθρώπινη φύση

Ευ­νοείται ότι εκμαυλίζει και ενθαρρύνει τη μεθοδευμένη μετάλλαξη πάγιων φυσικών ιδιοτήτων του ανθρώπινου όντος, ακόμη και των βιολογικών ιδιοτήτων όπως είναι γνωστές από καταβολής κόσμου, με σκοπό να αποστειρωθούν οι αντιστάσεις του για φυσική και φυσιολογική ζωή σε όλα τα ζητήματα του ανθρώπινου βίου. Δεν έχουν την παραμικρή σχέση αυτά, τονίζεται και υπογραμμίζεται ξανά, με την ισονομία και ισότητα των φύλων, η οποία για ευνόητους λόγους για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο λογικά και ορθολογιστικά θεωρείται δεδομένη.

Κοντολογίς, ως εκ της φύσεως του λεπτού αυτού ζητήματος, επειδή ακριβώς αφορά τη φιλία, την αισθητική, τον έρω­τα και τα ένστικτα αυτοσυντήρησης και αναπαραγωγής του ανθρώπινου είδους, τα μεταμοντέρνα ιδεολογήματα συμβατά και με τις υπόλοιπες παραδοχές τους, δεν θα μπορούσαν παρά να θίξουν και το ερωτικό σκέλος της ανθρώπινης φύσης. Να επιδι­ώκουν δηλαδή να πλήξουν τις εκατέρωθεν θαυμαστές ανθρωπολογικές ιδιότητες που προίκισε η φύση αμφότερα τα φύλα.

Γενικότερα, η υλιστικά και μηδενιστικά νοούμενη παραγωγική και καταναλωτι­κή κινητικότητα απαιτεί ναρκισσισμό και αναπτυγμένα ωμά και επίπεδα ηδονιστικά ένστικτα. Κάτι τέτοιο επιτάσσει ηθικιστική προσαρμογή σε πνευματικά και πολιτι­σμικά υλιστικές-μηδενιστικές αντιλήψεις ατομιστικής αυτοπραγμάτωσης, καλλιέρ­γεια της αντίληψης περί της ανάγκης παροδικών και επιπόλαιων σχέσεων, στιγμιαί­ων ηδονών, αφύσικων μέχρι και ακραία αντιαισθητικών και ναρκισσιστικών πράξε­ων και συμπεριφορών ασύμβατων με πολιτισμένους και αξιοπρεπείς ανθρώπους.

Στο ίδιο πλαίσιο, ευνοείται η κυριαρχία της αναλγησίας, της φιλαυτίας, του ατομικισμού της υποκρισίας και του καιροσκοπισμού[1]. Για το ζήτημα των φύλων και την ερωτι­κή φύση των ανθρώπων, ο Παναγιώτης Κονδύλης προσφέρει εξαιρετικές περιγραφές και ερμηνείες για το πώς εμπλέκονται οι μεταμοντέρνες δομές και οι συνδεδεμένες με αυτές μηδενιστικές τάσεις. Χωρίς την παραμικρή αναστολή τα υλιστικά-μηδενιστικά ιδεολογήματα επιδιώκουν να καταργήσουν διαφορές που επί χιλιετίες θεωρούνταν δεδομένες από τη φύση.

Η ερωτική ποιότητα αντικαθίσταται από τη μεταμοντέρνα «σεξουαλική ορθότητα» η οποία πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στον μαζικοποιημέ­νο ανθρωπότυπο. Υπογραμμίζοντας γλαφυρά, παραστατικά αλλά και ουσιαστικά αυ­τές τις τάσεις, ο Κονδύλης είναι μοναδικά διεισδυτικός και με πολιτισμένο απολαυ­στικό χιούμορ, αλλά και μοναδικά ουσιαστικός και περιεκτικός για ένα ζήτημα που ενίοτε αντιμετωπίζεται με όρους συμβατικής σοφίας και υπό το πρίσμα ισοπεδώσεων και γραμμικών αφορισμών. Ο Κονδύλης το θέτει ως εξής:

Η ανατροπή παραδοσιακών ιεραρχιών και βιολογικών ιδιοτήτων στο επίπεδο των φύλων και η τάση προς ηδονιστικές αντιλήψεις δεν σημαίνει βέβαια ότι η μαζικοδη­μοκρατική καθημερινή πρακτική σ’ αυτό το ζήτημα βρίσκεται πάντοτε στο ύψος της ισότητας και της συντροφικότητας ή ότι από τη μία στιγμή στην άλλη παραμερίσθη­καν οι βιολογικοί παράγοντες και τα κατάλοιπα της παραδοσιακής συμπεριφοράς. Κάθε άλλο … [αναπτύσσονται επίσης μυστικιστικές αντιλήψεις για τον ανδρογυνι­σμό]. … Στον βαθμό που εκλείπουν οι διαφορές μεταξύ των δύο φύλων δεν χρειάζε­ται να αναζητούνται πια χαρακτηριστικά από γυναικείες ή χαρακτηριστικά από αν­δρικές ερωτικές ιδιότητες, το ερωτικό στοιχείο γίνεται έτσι πιο διάχυτο και πιο ρηχό[2]. Εξάλλου, το ροκάνισμα του κοινωνικού παραδοσιακά νοούμενου, συνεχίζει ο Κονδύλης, προϋποθέτει ότι η γενετήσια ικανοποίηση πρέπει να γίνεται πλέον αντιληπτή «ως σύντομη και ευκολοαπόκτητη μορφή ηδονής, την οποία μπορεί να απολαύσει κανείς ανεξάρτητα από άλλους, μακροπρόθεσμους παράγοντες», ότι το ερωτικό στοιχείο γίνεται πιο διάχυτο και ρευστό και ότι καλλιεργείται μια αναβίωση του ανδρογυνισμού και μια νέα αποτίμηση της ομοφυλοφιλίας ως κριτήριο εξίσωσης και ανταλλαξιμότητας[3].

Η υποκείμενη ανθρωπολογική δομή κτίζεται, έτσι, ούτως ώστε να εξυπηρετεί τις προϋποθέσεις ενός ρευστού, υλιστι­κού, λειτουργιστικού και αποτελεσματικού συστήματος υλιστικής διακυβέρνησης και μαζικής παραγωγής και κατανάλωσης πλανητικών προεκτάσεων. Για να συνοψίσουμε επιγραμματικά, η αντιμαχία με μεταμοντέρνες εθνομηδενιστικές θεωρήσεις που αμφισβητούν πάγια χαρακτηριστικά της φύσης των ανθρώπινων όντων, δεν μπορεί να συζητηθεί ορθολογιστικά με όρους μηδενιστικών παρωπίδων. Επιπλέον, στη διελκυστίνδα κανόνας/εξαιρέσεις, ζητήματα που αποτελούσαν πάντα εξαιρέσεις είναι ανορθολογικό να συνδέονται με κάποιου είδους καθολική μετάλλαξη της φύσης και, επαναλαμβάνεται, των διαχρονικά γνωστών βιολογικών χαρακτηριστικών των ανθρώπινων όντων με σκοπό, βασικά, να υπηρετούνται οι λειτουργίες εντός εν πολλοίς αθέσπιστων δομών που έφερε η εκμηχάνιση, η μαζική παραγωγή, η μαζική κατανάλωση και η αστικοποίηση.

Τα ζητήματα που τίθενται, ακριβώς, είναι κοινωνικοπολιτικά και αφορούν την ανθρωποκεντρική θεμελίωση του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι, τον σεβασμό στο ανθρώπινο ον ανεξαρτήτως φύλου, τη διαφύλαξη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και όλα τα συμπαρομαρτούντα.

Δεν ενδείκνυνται παρωπίδες που έχουν θέαση μόνο γενικευμένη και αφύσικη ισοπέδωση των πάντων, που ευνοούν την ακύρωση πάγιων εγγενών χαρακτηριστικών του ανθρώπου και ακύρωση του φυσικού, του φυσιολογικού και του ωραίου. Η φιλία, τα συναισθήματα, τα ψυχόρμητα, ο έρωτας, τα εκατέρωθεν ένστικτα και όλα τα συμπαρομαρτούντα που αφορούν το φυσικό και το φυσιολογικό απαιτούν σοβαρή συζήτηση στερημένη όπως υποστηρίχθηκε μόλις εκμηδενιστικών παρωπίδων.

Επανερχόμενοι στις προεκτάσεις των σύγχρονων μεταμοντέρνων δομών, πρωταρ­χικής σημασίας παράγοντας είναι η αστικοποίηση. Επιτυγχάνεται μέσα από την αντι­κατάσταση της οικογενειακής αγροτικής παραγωγής με βιομηχανοποιημένη παραγω­γή και από τη μετακίνηση όσων χάσουν την απασχόλησή τους για να γίνουν βιομη­χανικοί εργάτες που θα πρέπει να αστικοποιηθούν και να διαβιώσουν σε χώρους προ­σαρμοσμένους στις ανάγκες ενός υλικά-λειτουργιστικά προσανατολισμένου κόσμου. Απλουστεύοντας, αυτό σημαίνει θέα σε τέσσερεις τοίχους αντί θέα βουνό και θάλασ­σα ή αμφότερα. Παρόμοια με τη διασκέδαση, τις καθημερινές συνήθειες, τις κατα­ναλωτικές προτιμήσεις και την εν γένει δημιουργία υλιστικών προτύπων ως προς τι είναι ατομική ευδαιμονία και ατομική ευτυχία. ….»

Μερικά συναφή αναρτημένα δοκίμια

«ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός. Μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus Έθνος και Πολιτισμός» (Εκδόσεις Ποιότητα, Μάιος 2023). Σελίδα βιβλίου Εκδότη: https://piotita.gr/?p=41774

 Το Θουκυδίδειο Παράδειγμα ανάλυσης της διεθνούς πολιτικής και η προσανατολιστική προσέγγιση https://wp.me/p3OqMa-2LM

Διεθνής πολιτική τον 21ο αιώνα και η επιτάχυνση των στρατηγικών διενέξεων μεταξύ των ηγεμονικών δυνάμεων. https://wp.me/p3OqMa-2QP

 ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός. Μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus Έθνος και Πολιτισμός https://wp.me/p3OqMa-2IW

Εθνικός πολιτισμός, εθνική ιδιοσυστασία, μεταφυσική πίστη, δημοκρατία και ελευθερία https://wp.me/p3OqMa-2KJ

Η Οδύσσεια των ανθρώπων, των κρατών και του κόσμου καθώς κινούμαστε βαθύτερα στον 21ο αιώνα εν μέσω κληρονομημένων παθογενειών και αδιεξόδων. https://wp.me/p3OqMa-2Jm …

ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός. Μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus Έθνος και Πολιτισμός https://wp.me/p3OqMa-2IW

 Η Οδύσσεια των ανθρώπων, των κρατών και του κόσμου https://wp.me/p3OqMa-2IW

Συζητήσεις περί «δημοκρατίας» και τα μνημειώδη «τραγούδια της φωτιάς». https://wp.me/p3OqMa-2JL

 Εθνικός πολιτισμός, εθνική ιδιοσυστασία, μεταφυσική πίστη, δημοκρατία και ελευθερία https://wp.me/p3OqMa-2KJ

• «ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός. Μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus Έθνος και Πολιτισμός» (Εκδόσεις Ποιότητα, Μάιος 2023). Σελίδα βιβλίου Εκδότη: https://piotita.gr/?p=41774

·                  Διεθνής πολιτική τον 21ο αιώνα και η επιτάχυνση των στρατηγικών διενέξεων μεταξύ των ηγεμονικών δυνάμεων. https://wp.me/p3OqMa-2QP

·                  ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός. Μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus Έθνος και Πολιτισμός https://wp.me/p3OqMa-2IW

• Το Θουκυδίδειο Παράδειγμα ανάλυσης της διεθνούς πολιτικής και η προσανατολιστική προσέγγιση https://wp.me/p3OqMa-2LM
• https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/permalink/6111392118972037/
• Η Οδύσσεια των ανθρώπων, των κρατών και του κόσμου καθώς κινούμαστε βαθύτερα στον 21ο αιώνα εν μέσω κληρονομημένων παθογενειών και αδιεξόδων. https://wp.me/p3OqMa-2Jm …

·      ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός. Μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus Έθνος και Πολιτισμός https://wp.me/p3OqMa-2IW

Π. Ήφαιστος ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός. Μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus Έθνος και Πολιτισμός

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ………………………………………………………………………………………………………13

ΜΕΡΟΣ Ι Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑ-ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ.

ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ, ΚΑΘΟΔΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ, ΑΔΙΕΞΟΔΑ

ΚΑΙ ΟΙ ΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1. Εισαγωγικά προαπαιτούμενα: Περί Δέοντος, προ-πολιτικής εποχής,

πολιτικής εποχής, «πολιτικής σκέψης», ιδεολογικής εσχατολογίας, εθνομηδενισμού κ.τ.λ………………………………………………………………………………………………………………25

1.1. Μεταμοντέρνος Εθνομηδενισμός και η μεγάλη εικόνα στην οποία εντάσσεται……….25

1.2. Παθογένειες του σύγχρονου κρατοκεντρισμού καθώς κινούμαστε βαθύτερα

στον 21ο αιώνα και μετακρατοκεντρικές λογικές…………………………………………………30

1.3. Προ-πολιτική εποχή και μετάβαση στην Πολιτική εποχή: Πολιτικό-πολιτειακό

γίγνεσθαι και το ΔΕΟΝ των αναλυτών και των πολιτισμένων ανθρώπων………………..35

1.4. «Παγκόσμια πανεπιστημιακή Ιερουσαλήμ», ιδεολογίες, εθνομηδενισμός και η

κληρονομιά παθογενειών…………………………………………………………………………………45

1.5. Η άνιση αναμέτρηση των υλιστικών-μηδενιστικών και εθνομηδενιστικών

ιδεολογημάτων με την εθνοκρατική οντολογία…………………………………………………….51

1.6. Τεχνολογία, οικονομία, φυσικός και φυσιολογικός τρόπος ζωής και κοινωνικοπολιτικές θεσπίσεις ………………………………………………………………………………………………………….. 54

1.7. Τα τρία επίπεδα ανάλυσης, οι προσανατολισμοί της ιστορίας, τα υλιστικά τείχη

και ο μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός…………………………………………………………………57

1.8. Περί παραπομπών, αξιόπιστων κειμένων και η κυριαρχία της ιδεολογικής πολιτικής θεολογίας…………………………………………………………………………………………………………… 59

1.9. Κανένα δεν θίγει προσωπικά η παρούσα ανάλυση. Σκοπός είναι η διάγνωση των

αιτίων πασίδηλων παθογενειών και η καλλιέργεια γόνιμου προβληματισμού…………..62

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. Περί μηδενισμού και μεταμοντέρνου εθνομηδενισμού προαπαιτούμενα…………………………………………………………………………………….. 75

2.1. Ο άνθρωπος, το κράτος, το διεθνές σύστημα, η πολιτική υπόσταση του

ανθρώπου και οι τεχνολογικές εξελίξεις………………………………………………………………..75

2.2. Πολιτική και πολιτικός πολιτισμός ως όροι και ως έννοιες versus μηδενιστική

προ-πολιτική βαρβαρότητα…………………………………………………………………………………96

2.3. Νεφελοβατώντας εσχατολογικά και εθνομηδενιστικά versus περιγραφή και

γνώση της πραγματικότητας……………………………………………………………………………..104

2.4. Πολιτικός στοχασμός, μηδενισμός, εθνομηδενισμός και η παγκόσμια πανεπιστημιακή Ιερουσαλήμ ………………………………………………………………………………………………………….124

2.5. Απαιτείται στοχαστική επανάσταση και αλλαγή Παραδείγματος στα πεδία του πολιτικού στοχασμού …………………………………………………………………………………………………………..132

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 3. Η Οδύσσεια των Νέων Χρόνων προς τα βράχια και τους κρημνούς.

Εθνοκρατοκεντρισμός και Εθνομηδενιστικές παθογένειες τον 21ο αιώνα……………..141

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 4. Χωρίς κράτη και με άτομα στερημένα πνεύματος; Αριστοτέλης: «Σύμφωνα με τη φύση των πραγμάτων, η πόλη είναι πιο σημαντική από την οικία και τον καθένα από μας»……………………………………………………………….151

4.1. Αριστοτέλης και Πολιτεία versus ιδιωτεία και προ-πολιτική θηριωδία………………………149

4.2. «Αντί-Αριστοτελικό ατύχημα»: Παραμερίζοντας το Κοινωνικό-Πολιτικό

γεγονός για να «κατασκευαστούν» άνθρωποι, κράτη και ένας ανθρωπολογικά

εξομοιωμένος και εξισωμένος πλανήτης ……………………………………………………………..159

4.3. Μεταμοντέρνοι εθνομηδενιστές: «Επάξιοι» διάδοχοι των συνεπών μηδενιστών……….177

4.4. Οι υλιστικές-μηδενιστικές αμφιταλαντεύσεις των διαφωτιστών και ο συνεπής

μηδενισμός………………………………………………………………………………………………………183

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 5. Ιδεολογική και εθνομηδενιστική πολιτική θεολογία versus εθνοκρατοκεντρική Οντολογία. …………………………………………………………………………….189

5.1. Πρωταθλητές της ιδεολογικής εσχατολογίας και του μεταμοντέρνου

εθνομηδενισμού versus Έθνος και εθνικοί πολιτισμοί…………………………………………….189

5.2. Λογική και ορθολογιστική πολιτική σκέψη ή θολές και ανυπόστατες

οικουμενιστικές εσχατολογίες που εθελοτυφλούν μπροστά την εθνοκρατική

οντολογία………………………………………………………………………………………………………….200

5.3. Προσανατολισμός προς ανθρωποκεντρικό πολιτικό πολιτισμό ή προς

προ-πολιτικό προορισμό;…………………………………………………………………………………….204

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

ΑΦΕΤΗΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ, ΤΟΥ ΣΥΝΕΠΟΥΣ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ

ΤΟΥ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΥ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 6. Η Εθνεγερσία του Ελληνικού Έθνους ως το σημαντικότερο ιστορικό γεγονός. Σύγκριση με τους θολούς και μπερδεμένους προσανατολισμούς των μετά-Μεσαιωνικών αιώνων: civitas maxima, imperium mundi, societas quasi politica et moralis κ.τ.λ ………………………………………………………………………………………………………….213

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 7. Υλιστικά-μηδενιστικά τείχη: Αθεϊσμός → αντί-μεταφυσική → υλισμός

→ αντί-πνευματικές παραδοχές → μηδενισμός → εθνομηδενισμός…………………………. 235

7.1. Περί μηδενισμού/συνεπούς μηδενισμού, μεταμοντέρνου εθνομηδενισμού

προλεγόμενα και η Οδύσσεια των ανθρώπων, των κρατών και του κόσμου………………..235

7.2. Υλιστική/αντί-πνευματική αυτοπαγίδευση: Κράτος → έθνος αντί έθνος →

κράτος/εθνοκράτος……………………………………………………………………………………………. 245

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 8. Αντιφατικές διαδρομές και η εκκόλαψη ενός εθνοκρατοκεντρικά

δομημένου κόσμου………………………………………………………………………………………………..265

8.1. Τα βαθύτερα αίτια της διολίσθησης στον αθεϊσμό, τον υλισμό, την αντί-πνευματικότητα, τον μηδενισμό, τον θηριώδη προ-πολιτικό συνεπή μηδενισμό και τον σύγχρονο εθνομηδενισμό 265

8.2. Μηδενισμός: Αναβάθμιση της ύλης, φυσιοκρατία και παραδοχές που αντιβαίνουν στην πολιτική θέσπιση της ισχύος. ……………………………………………………………………………………274

8.3. Παλινωδίες, αμφιταλαντεύσεις και αντιφάσεις που θρέφουν τον μηδενισμό.

Υλιστική-μηδενιστική θεότητα αθέσπιστη ισχύς προ-πολιτικών προδιαγραφών…………278

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 9. Επιστροφή στο προ-πολιτικό μεταμοντέρνο εθνομηδενιστικό μέλλον;………………………………………………………………………………………………….297

9.1. Πολιτικός πολιτισμός και εθνοκρατική βιωσιμότητα σημαίνει απουσία

μηδενιστικών παραδοχών……………………………………………………………………………………297

9.2. La Mettrie και Μαρκήσιος de Sade, οι πρόγονοι του μεταμοντέρνου

εθνομηδενισμού…………………………………………………………………………………………………301

9.3. Νίτσε: Άρματα (σύγχρονα), άλογα (διαφωτιστές) και ηνίοχοι (κλασικοί)…………………….309

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 10. Ο μηδενισμός εντός ενός διαφοροποιημένου διαφωτισμού και ο

μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός……………………………………………………………………………..313

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΔΟΜΕΣ: ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ, ΜΑΖΙΚΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ, ΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ, ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 11. Μεταμοντέρνες δομές, εθνομηδενισμός και η Οδύσσεια του πολιτικού γίγνεσθαι ……………………………………………………………………………………………………….327

11.1. Εισαγωγικά προαπαιτούμενα: Μεταμοντέρνες δομές εν μέσω ραγδαίων

τεχνολογικών εξελίξεων που ευνοούν και θρέφουν τον μεταμοντέρνο

εθνομηδενισμό…………………………………………………………………………………………………327

11.2. Κοινωνικοπολιτικά αθέσπιστη εκμηχάνιση και «λειτουργικές ανάγκες»

versus Αριστοτελική οντολογία και δημοκρατικά προσανατολισμένο

πολιτικό γίγνεσθαι…………………………………………………………………………………………….344

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 12. Μεταμοντέρνες δομές, εκμηχάνιση, λειτουργικές ανάγκες και η πολιτική

υπόσταση των πολιτών ………………………………………………………………………………………..361

12.1. Εθνομηδενισμός versus πολιτισμός, πολιτική υπόσταση των πολιτών.

Τεχνολογία, εκμηχάνιση και τα έλλογα ανθρώπινα όντα…………………………………………361

12.2. Μηδενισμός, λειτουργισμός και «εκπνευμάτωση-επιπεδοποίηση»

της προσωπικότητας…………………………………………………………………………………………379

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 13. Πνεύμα, πολιτισμός, δημοκρατία, ελευθερία και εχθρικά εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα ………………………………………………………………………………………………………. 391

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 14. Γιατί ο μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός μεθοδικά πλήττει τον πολίτη μέσα στην ιδιωτική σφαίρα ………………………………………………………………………………….. 395

ΜΕΡΟΣ ΙV ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ

Παράρτημα Ι. Περί διεθνούς πολιτικής. Πολιτική Θεωρία του Διεθνούς Συστήματος. Παράδειγμα, Αξιώματα, Οντολογία, Αξιολογική Ουδετερότητα …………………………………….. 409

Παράρτημα ΙΙ. «Κριτικές» και άλλες μεταμοντέρνες τάσεις εντός και εκτός της παγκόσμιας

πανεπιστημιακής Ιερουσαλήμ……………………………………………………………………………………423

Παράρτημα ΙΙΙ. Προσανατολιστική Θεώρηση – Ιστορία πολιτικού γίγνεσθαι, ανθρωποκεντρικού πολιτικού πολιτισμού και διεθνούς συστήματος…………………………………………………………..436

Παράρτημα IV. Πηγές, παραπομπές, Γ. Κοντογιώργης και Π. Κονδύλης ………………………451

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΊΑ

Ελληνική βιβλιογραφία……………………………………………………………………………………………..471

Αγγλική βιβλιογραφία……………………………………………………………………………………………….473

Βιογραφικό ………………………………………………………………………………………     475

Ταξίδια πλανητικής εμβέλειας σε νεαρή ηλικία (χάρτης) ……………………………….  480

[1] Βλ. Κονδύλης, 1991, σ. 256 έ.έ.

[2] Ό.π., σ. 260, έ.έ., verbatim

[3] Verbatim, σ. 261.

Πηγή του δημοσιευμένου και αναρτημένου εδώ αποσπάσματος: Huffington Post 

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos

www.ifestos.edu.gr  www.ifestosedu.gr  ifestosedu@gmail.com

Twitter https://twitter.com/ifestosedu

Linkedin https://www.linkedin.com/in/panayiotis-ifestos-0b9382131/

Instagram https://www.instagram.com/p.ifestos/

Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos

Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/

Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/

«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos

«ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός, μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus Έθνος και Πολιτισμός» https://piotita.gr/?p=41774

Φιλοπατρία, Δημοκρατία, Ελευθερία https://www.facebook.com/groups/philopatria/

Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos

Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB

Διεθνής πολιτική 21ος  αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/

ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/

Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/

Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/

Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/

Παναγιώτης Κονδύλης – https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/

Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/

Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/

Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/

Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/

Τίτλοι-σύνδεσμοι αναρτημένων δοκιμίων, άρθρων https://wp.me/p3OqMa-26x

Πίνακες διαλέξεων και σημειώσεις διαλέξεων – πίνακες συντομογραφικής απεικόνισης πτυχών του διεθνούς συστήματος  https://wp.me/p3OqMa-1GG

Κατηγορίες:πολιτειακή συνοχή, πολιτισμός, πολιτική παιδεία, συνεπής μηδενισμός, Ήφαιστος, Αριστοτέλης, Αριστοτελισμός, Δημοκρατία, ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ, Θρησκεία, Καβάφης, εθνομηδενισμός, μεταμοντερνισμός, μηδενισμός

Ετικέτες: τεχνολογία, ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ, Κονδύλης, αστικοποίηση, διεθνής πολιτική, εθνομηδενισμός, εκμηχάνιση