Στο τέλος παρατίθεται ενδιαφέρον ρεπορτάζ του Άρη Χατζηστεφάνου με εντός εισαγωγικών δηλώσεις για τις δομές του τραπεζικού κα χρηματοοικονομικού συστήματος όπως εξελίσσεται. Επειδή ο Ν. Χέρινγκ δεν είναι τυχαίος στο σύστημα χρηματοοικονομικών αποφάσεων –ανεξαρτήτως του τι σκοπιμότητες θα μπορούσαν να κρύβουν και ανε
ξαρτήτως του γεγονότος ότι θέτει στο στόχαστρο τον επικεφαλής της Ελληνικής Κεντρικής Τράπεζας– οι απόψεις του χρήζουν προσοχής υπό ένα ευρύτερο και βαθύτερο πρίσμα που αφορούν την εξέλιξη της ΕΕ.

Για όσους μελετούν το μέγα ζήτημα του δημοκρατικού ελλείμματος της διαδικασίας ΕΕ η ολοένα μεγαλύτερη διάσταση θεσμών και κοινωνιών θέτει επί τάπητος μείζονα ζητήματα πολιτικοοικονομικού και κοινωνικοπολιτικού χαρακτήρα. Ιδιαίτερα όταν οι θεσμοί της ΕΕ όχι μόνο στερούνται κοινωνικοπολιτικής νομιμοποίησης αλλά και όταν ολοένα και περισσότερο περιπίπτουν στα χέρια της διεθνικής κερδοσκοπικής ιδιωτείας.

Ιδιωτεία της οποίας οι αποφάσεις είναι βαθύτατων διανεμητικών προεκτάσεων για την ζωή των πολιτών των κρατών-μελών της ΕΕ. Γράφουμε «πολιτών των κρατών-μελών της ΕΕ» καθότι είμαστε βέβαιοι ότι όποιος έχει μάτια βλέπει πλέον ξεκάθαρα το πώς ακριβώς είναι και το πως εξελίσσεται η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Ποιο συγκεκριμένα, ενώ απουσιάζει μια ευρωπαϊκή κοινωνία που θα νομιμοποιούσε μια υπερεθνική ευρωπαϊκή εξουσία το κοινοτικό σύστημα αδυνατεί να κάνει μια μεγάλη μεταρρυθμιστική στροφή που θα θέσει ως προτεραιότητα την διαφύλαξη των κεκτημένων στο πλαίσιο μιας διακυβερνητικής πλέον σχέσης (αυστηρά ομόφωνες αποφάσεις και αφαίρεση κάθε ανεξάρτητης αρμοδιότητας από όργανα όπως η Εκτελεστική Επιτροπή και αμφίβολης νομιμότητας όργανα των παρασκηνίων όπως το Eurogroup).

Ταυτόχρονα, μια μεταρρύθμιση προς την κατεύθυνση αυτή που με πολύ συγκεκριμένο και ρεαλιστικό τρόπο είχε δρομολογήσει ο Πρόεδρος Ντε Γκολ το 1966 με τον «Συμβιβασμό του Λουξεμβούργου (πλην ροκανίστηκε, ιδιαίτερα μετά το 1992) θα πρέπει να συνεκτιμήσει, μεταξύ πολλών άλλων, και το ραγδαία εξελισσόμενο περιβάλλον με επίκεντρο την επανενωμένη Γερμανία και την σταδιακή πιθανή  μετατόπιση του κέντρου βάρους της Αμερικανικής στρατηγικής.

Προς το παρόν τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνουν ενώ η χρηματοοικονομική  ιδιωτεία καθίσταται είδος γιγαντιαίου τέρατος το οποίο με μέσο την ΟΝΕ καταστέλλει τις κοινωνίες των κρατών-μελών και προκαλεί χειμάρρους χρηματοοικονομικού, πολιτικοοικονομικού και στρατηγικού ανορθολογισμού.

Πολύ επικίνδυνα όλα αυτά για όσους έχουν επίγνωση ότι το κυριότερο αίτιο πολέμου είναι η άνιση ανάπτυξη. Για όσους γνωρίζουν επίσης τις στρατηγικές διαστροφές που κτίστηκαν το 1992 κάτω από τα θεμέλια της αλματώδους δήθεν «οικονομικής και νομισματικής ένωσης». Τέλος, όλα αυτά, απαιτούν πολιτικά ορθολογιστική σκέψη η οποία είναι ασύμβατη με ιδεολογικές προκαταλήψεις, γνώμες, ιδιωτεία, άγνοια και πολιτική ανευθυνότητα.

Για τα ζητήματα αυτά βλ. μονογραφίες του υποφαινόμενου  Βιβλία του συγγραφέα Παναγιώτη Ήφαιστου για την σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική http://wp.me/p3OlPy-Vm. 
Ιδιαίτερα για το στρατηγικό σκεπτικό περί την ΟΝΕ στο «Διπλωματία και Στρατηγική των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων, Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία» [https://www.facebook.com/diplwmatia.ifestos] και το «Κοσμοθεωρητική Ετερότητα και αξιώσεις πολιτικής κυριαρχίας, ευρωπαϊκή άμυνα, ασφάλεια και πολιτική ενοποίηση» [https://www.facebook.com/kosmothewrhtikh.eterothta.ifestos].

Για την διαλεκτική σχέση μιας ατελέσφορης υπερεθνικότητας δημοκρατικά ελλειμματικής και μιας «Ευρώπης των Πατρίδων» βλ. «Θεωρία Διεθνούς και Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης» [https://www.facebook.com/thewria.diethnous.ifestos].

Για την μηδενική υπερεθνική ανθρωπολογία, το δημοκρατικό έλλειμμα, τα στρατηγικά προβλήματα και τον τρόπο που εντάσσονται οι θέσεις του Προέδρου Ντε Γκολ στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση όπως κινείται στον 21ο αιώνα βλ. «Κοσμοθεωρία των Εθνών. Τι συγκροτεί και συγκρατεί τα κράτη, την Ευρώπη και τον Κόσμο» [https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos].
Τέλος, κατά την διάρκεια του 1990 και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια πριν το άσκοπο και άκαιρο άλμα στο κενό εντός του «λάκκου των λεόντων της ΟΝΕ» προειδοποιήσαμε έγκαιρα για τις ολοφάνερες -πλην όχι για τους περισσότερους- συνέπειες αυτού του αυτοκτονικού εγχειρήματος. Παραθέτω σύνδεσμο σε μερικά άρθρα από τα πολλά που γράφτηκαν και τα οποία για όσους είναι εξοικειωμένοι με τα κείμενά μας αντλούν από τις πιο πάνω μονογραφίες: ΟΝΕ: Ο μηχανισμός της καταστροφής και έγκαιρες προειδοποιήσεις http://wp.me/p3OlPy-CS.   Κατά βάση, βέβαια, δεν χρειάζονται περισπούδαστες θεωρήσεις για να είχε κατανοήσει κανείς ότι για να εισέλθει η Ελλάδα σε ένα πολιτικοοικονομικά αθέσπιστο χώρο (που ήταν και είναι σχετικά ανεξάρτητος από την ΕΕ  στην οποία κανείς συμμετάσχει ανεξάρτητα της συμμετοχής στην ΟΝΕ) θα δημιουργούσε δυσβάστακτα προβλήματα στο ανοργάνωτο νεοελληνικό κράτος. Η αδυναμία πολιτικοοικονομικού ορθολογισμού και η κυριαρχία ιδεολογημάτων ήταν και συνεχίζει να είναι το κύριο πρόβλημα του νεοελληνικού κράτους. Απλά χάσαμε μια μεγάλη πρόκληση και μια μεγάλη ευκαιρία: Εάν είχαμε διατηρήσει την δυνατότητα δημοσιονομικής και νομισματικής ευελιξίας θα μπορούσαμε με πολύ λιγότερα μέτρα -σε σύγκριση με την παρούσα πολιτικοοικονομική μας καταστολή- να είχαμε επιτύχει ανάπτυξη, οικονομική ανταγωνιστικότητα, θεσμική αποτελεσματικότητα και στρατηγική αυτοτέλεια ούτως ώστε να πάρουμε αποφάσεις που διέπονται από πολιτικοοικονομικό ορθολογισμό και όχι το αντίστροφο όπως έγινε. Η συνεχιζόμενη κυριαρχία των δραστών αυτών των κολοσσιαίων σφαλμάτων είναι το κύριο πρόβλημα των Ελλήνων όπως πορεύονται στον 21ο αιώνα.

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos

www.ifestosedu.gr / www.ifestos.edu.gr – info@ifestosedu.gr

Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/

Διεθνής πολιτική 21^ος  αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/

Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/

Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/

Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/

Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/

Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/

Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/

Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/

Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/

Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/

Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos

Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB

«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos

Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos

—————————–

Ακολουθεί το ρεπορτάζ του Άρη Χατζηστεφάνου

Νόρμπερτ Χέρινγκ, «Ο ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΥΛΑΚΗ»

Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ*   

Ο επίτιμος πρόεδρος του λεγόμενου «σκιώδους συμβουλίου» της ΕΚΤ αποκαλύπτει το παρασκήνιο της δράσης των κεντρικών τραπεζών.  Ανεξάρτητοι θεσμοί ή ανεξέλεγκτα όργανα ενός συστήματος που είναι πλέον σε θέση να ανατρέπει κυβερνήσεις;

»Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή ενάντια στις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.»  Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ

Τον Νοέμβριο του 2002, δύο από τις ναυαρχίδες του οικονομικού Τύπου, η γερμανική Handelsblatt και η αμερικανική Wall Street Journal, είχαν μια φαεινή ιδέα:

Θα δημιουργήσουμε, είπαν, ένα «σκιώδες συμβούλιο», αποτελούμενο από ορισμένους από τους σημαντικότερους οικονομολόγους πανεπιστημίων, αλλά και του ιδιωτικού τομέα, το οποίο θα συνεδριάζει κάθε μήνα πριν από το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ και θα προτείνει εάν το βασικό επιτόκιο πρέπει να αυξηθεί, να μειωθεί ή να παραμείνει σταθερό.

Παρά το γεγονός ότι δεν έχει θεσμικά χαρακτηριστικά, η ύπαρξη του σκιώδους συμβουλίου ως συμβουλευτικού οργάνου προβλεπόταν στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και σύντομα μετατράπηκε σε άτυπο «θεσμό», οι αποφάσεις του οποίου εισακούονται στο στρατηγείο της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη.

Ουσιαστικά, στόχος του σκιώδους συμβουλίου, όπως έγραφε παλαιότερα η Wall Street Journal, ήταν «να γεφυρώνει με τις απόψεις του το χάσμα ανάμεσα στην πολιτική της βρετανικής κεντρικής τράπεζας και της γερμανικής Μπούντεσμπανκ».

Πρόεδρος και συντονιστής του συμβουλίου ορίστηκε από την πρώτη ημέρα ο δημοσιογράφος της Handelsblatt, Νόρμπερτ Χέρινγκ, ο οποίος έκτοτε συμμετέχει σε κάθε συνεδρίαση, χωρίς να διαθέτει όμως δικαίωμα ψήφου.

Όταν τον συνάντησα πριν από μερικές ημέρες στις Βρυξέλλες, για τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ «This is not a coup», είχα προετοιμαστεί να αντιμετωπίσω έναν ακόμη ένθερμο θιασώτη των ευρωπαϊκών θεσμών.

Στο τηλέφωνο με είχε προειδοποιήσει βέβαια ότι οι απόψεις του δεν εκφράζουν τις αποφάσεις του σκιώδους συμβουλίου. Τίποτα όμως δεν με είχε προετοιμάσει για τις «βόμβες» που θα επιχειρούσε να τοποθετήσει στα θεμέλια του ευρωσυστήματος.

«Είναι σκανδαλώδες», μου είπε ξεκινώντας τη συνέντευξη, «ότι ένας κεντρικός τραπεζίτης όπως ο Στουρνάρας μπορεί να δηλώνει δημοσίως ότι μπλόκαρε τις προσπάθειες της κυβέρνησής του για τη δημιουργία ενός παράλληλου νομίσματος και να μην καταλήγει στη φυλακή».

«Αυτή τη φορά», συμπλήρωσε  , «δεν έχουμε ένα σιωπηρό πραξικόπημα», όπως στην περίπτωση της Κύπρου, της Ιταλίας ή της Ιρλανδίας, «αλλά ένα αληθινό πραξικόπημα το οποίο παραβιάζει τις αρμοδιότητες της κεντρικής τράπεζας και εμπλέκεται ανοιχτά στην πολιτική ζωή μιας χώρας».

Για τον Χέρινγκ, η ΕΚΤ έχει μετατραπεί πλέον σε έναν πανίσχυρο παίκτη ο οποίος συνομιλεί απευθείας με τις μεγαλύτερες τράπεζες του πλανήτη και δεν μπορεί να ελεγχθεί ούτε καν από τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε.

«Η λεγόμενη ανεξαρτησία της ΕΚΤ και των εθνικών τραπεζών», μου εξηγεί, «είναι εικονική. Το γεγονός ότι οι εκλεγμένες κυβερνήσεις δεν μπορούν να επηρεάσουν τις αποφάσεις της σημαίνει ότι αυξάνεται η επιρροή άλλων παικτών και αναφέρομαι φυσικά στα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Η ΕΚΤ βρίσκεται πάντα στο πλευρό των μεγάλων τραπεζών».

Σύμφωνα με τον Χέρινγκ, η ΕΚΤ είναι πλέον σε θέση να αποφασίζει εάν θα διατηρήσει μια κυβέρνηση στην εξουσία ή θα την αφήσει να καταρρεύσει όταν θα δεχτεί πιέσεις από τις αγορές – και αυτό ακριβώς συνέβη με την κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία.

«Οι εθνικές κεντρικές τράπεζες», συνεχίζει ο ίδιος, «αποτελούν τμήμα του συστήματος της ΕΚΤ και έχουν τρομακτική ικανότητα να εκβιάζουν κυβερνήσεις».

Μέσω της ανταλλαγής μεγάλων πακέτων ομολόγων προκαλούν μεγάλες αυξομοιώσεις επιτοκίων, αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις να τους δώσουν όποια ανταλλάγματα επιθυμούν. Παράλληλα όμως «δίνουν συνεχώς πληροφορίες στην ΕΚΤ, με τις οποίες μπορεί να εκβιάζει τις κυβερνήσεις».

Ο λόγος του Χέρινγκ φαίνεται να επιβεβαιώνει όσους αντιμετώπιζαν τον κεντρικό τραπεζίτη σαν «πέμπτη φάλαγγα» της ΕΚΤ. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι αν υπήρχαν πράγματι άνθρωποι που πίστεψαν ότι μια κυβέρνηση θα ήταν σε θέση να ασκήσει ανεξάρτητη πολιτική δίπλα σε μια «ανεξάρτητη» κεντρική τράπεζα.

*Πηγή: efsyn.gr Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

Κατηγορίες:Διεθνής πολιτική, Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση, ΕΕ, Ελλάδα, Παναγιώτης Ήφαιστος

Ετικέτες: χρηματοοικονομικά, ΕΕ, Κεντρική Τράπεζα, ευρωπαϊκή ολοκλήρωση