Πολλά ακούμε τελευταία αλλά και επί δεκαετίες για το διεθνές δίκαιο. Διεθνές δίκαιο το οποίο πολλοί εξομοιώνουν και εξισώνουν με το ενδοκρατικό δίκαιο –και μερικοί συνεχίζουν να το κάνουν– μη κατανοώντας το Αλφαβητάριο, ότι δηλαδή το διεθνές δίκαιο αφορά την διεθνή τάξη και όχι κάποια πλανητική συμφωνία για το που είναι δίκαιο να είναι χαραγμένα τα σύνορα. (βλ. πιο κάτω και πίνακα διαφορών ενδοκρατικής και διακρατικής τάξης που κανονικά πρέπει να διδάσκεται ακόμη και νηπιαγωγεία κάθε δε πολιτικό πρόσωπο που δεν γνωρίζει την διαφορά να θεωρείται ακατάλληλο να κατέχει θέση ευθύνης).

Τα σύνορα συνήθως εάν όχι πάντα χαράσσονται μετά τον τελευταίο πόλεμο, συνήθως αλλάζουν εις βάρος του επιτιθέμενου και ηττημένου (πχ των ηττημένων του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου) και κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα τα νέα σύνορα που επικυρώνονται από νέες Συμβάσεις και Συνθήκες συγκροτούν την νέα διεθνή τάξη στην οποία οι υψηλές αρχές του καθεστώτος κρατικής κυριαρχίας αναφέρονται.

Χαρακτηριστική περίπτωση απίστευτης άγνοιας των πιο πάνω είναι η αυτοκτονική και αυτοκαταστροφική τάση των Ελλήνων στην Κύπρο που αν και αμυνόμενοι προσαρμόστηκαν στα τετελεσμένα της παράνομης εισβολής και ετοιμάζονται –ΔΔΟ το όνομα του ιστορικού αυτού εγκλήματος– να κατεδαφίσουν την Κυπριακή Δημοκρατία και να δημιουργήσουν ένα κρατίδιο υπό τον έλεγχο της Τουρκίας.

Ακόμη, χαρακτηριστική περίπτωση είναι η μη εφαρμογή των προνοιών του διεθνούς δικαίου της θάλασσας που η Ελλάδα δεν υιοθετεί υποκύπτοντας στις Τουρκικές απειλές. Αυτό συνιστά απώλεια κυριαρχίας, απώλεια πόρων και στο τέλος υπογραφή Συνθηκών που επικυρώνουν την νέα τάξη. Την νέα τάξη που επιβάλλουν οι Τουρκικές απειλές και όχι κάποια διεθνής δικαιοσύνη.  

Αυτό είναι το διεθνές δίκαιο τόσο απλά. Το γνωρίζουν ή πρέπει να το γνωρίζουν ακόμη και νήπια και αυτή η θέση είναι αντικειμενική. Ιδιαίτερα για κάθε αμυνόμενο κράτος που  υπερασπίζεται την διεθνή τάξη απαιτείται να διαθέτει επαρκή ισχύ για την εφαρμογή του. Αυτό είναι που καθιστά ένα κράτος ασφαλές και βιώσιμο όχι φαντασιόπληκτες επικλήσεις του. Όταν δεν υπάρχουν διακρατικές διενέξεις και το διεθνές δίκαιο εκπληρώνεται δεν υπάρχει κάτι να συζητηθεί. Όταν όπως εκτοξεύονται απειλές όπως στην περίπτωση της Τουρκίας κατά της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας που απαιτείται να είναι επαρκώς ισχυρές για να δημιουργούν κόστος σε κάθε αναθεωρητική ενέργεια του απειλητικού κράτους. Σε άλλες περιπτώσεις έχουμε επεκταθεί και εξηγήσει ότι η κρατική ισχύς σημαίνει οικείους συντελεστές ισχύος και συμμαχικές εξισορροπήσεις. Ως προς το τελευταίο, εν τούτοις, απαιτείται σωστή εκτίμηση, σωστές συναλλαγές συμφερόντων και διαβαθμίσεις προτεραιοτήτων με δεδομένο ότι στην διεθνή πολιτική, στο τέλος, ισχύει η αρχή της αυτοβοήθειας.

Το διεθνές δίκαιο σίγουρα συμπεριλαμβάνει και Συμβάσεις όπως των εγκλήματα πολέμου και την Ευρωπαϊκή σύμβαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι μερικοί κανόνες (μερικοί!! γράψαμε) τους οποίους τα περισσότερα κράτη αλλά όχι όλα υπογράφοντας τις Συμβάσεις ενσωμάτωσαν αυτούς τους κανόνες ως εθνικό δίκαιο. Σίγουρα πιο προχωρημένο αλλά είναι παρατραβηγμένο όταν μερικοί μιλούν αναφερόμενοι σε κάποια μυστήρια διεθνή δικαιοσύνη ως και να υπάρχει κάποια παγκόσμια κοινωνία, κάποιο παγκόσμιο κοινωνικοπολιτικό σύστημα να νομοθετεί και κάποιο παγκόσμιο κράτος να επιβλέπει. Όσοι αμφιβάλλουν ας ρωτήσουν τον εαυτό τους, για παράδειγμα, πόσο εφαρμόστηκε η σύμβαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή εγκλημάτων πολέμου στην Κύπρο και πόσο και πόσες φορές όλοι παραβιάζουν όλους τους κανόνες στην Συρία, στο Ιράκ, στην Λιβύη και αλλού. Και για να είμαστε πιο ακριβείς, κάποια ζητήματα στην (πολιτικά πολύ πιο αναπτυγμένη) περίπτωση του κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος της Κλασσικής Εποχής που αφορούσαν τον πολιτικό πολιτισμό των εθνών όπως οι αιχμάλωτοι πολέμου εφαρμόζονταν χωρίς να υπάρχει κάποια Σύμβαση (όπως γίνεται σήμερα συνάπτοντας Συμβάσεις οι οποίες όμως συχνά δεν τηρούνται).

Αυτή είναι η διεθνής πολιτική επί χιλιάδες χρόνια. Διεθνής τάξη, δρώντες δηλαδή πρωτίστως κράτη και παρεμβαλλόμενα αίτια διενέξεων μεταξύ των συμφωνιών και της τήρησής τους (βλ. σχετικό πίνακα πιο κάτω). Δηλαδή, εξ αντικειμένου και για εγγενείς λόγους η διεθνής πολιτική είναι ένα ναρκοπέδιο και όχι μια ανθόσπαρτη παιδική χαρά των εθνομηδενιστικών και διεθνιστικών φαντασιώσεων ουκ ολίγων μέσα στα μυαλά των οποίων εισρέει ιδεολογικό δηλητήριο που ροκανίζει το κράτος και τα συμφέροντά του.

Παραθέτουμε πιο κάτω πίνακες διαλέξεων για όποιον ενδιαφέρεται καθώς και βιβλία για όποιον ενδιαφέρονται να ανατρέξουν. Βέβαια, όχι οποιαδήποτε βιβλία από τον σκουπιδότοπο ιδεολογημάτων που φτάνει μέχρι τα ύψη του Έβερεστ. Βιβλία περιγραφικά και αξιολογικά ελεύθερα που εδράζονται πάνω στα αξιώματα του Θουκυδίδη και που αναπτύσσουν θεμελιωμένες τυπολογίες για τους προσανατολισμούς της διεθνούς πολιτικής.

Η ανάλυση της διεθνούς πολιτικής, βασικά, είναι η εξέταση των κατά περίπτωση και συγκυρία προϋποθέσεων εντός αυτών των προσανατολισμών για να σταθμιστούν και εκτιμηθούν εναλλακτικά σχέδια και εναλλακτικές αποφάσεις όπως εξελίσσονται τα πράγματα. Αυτό απαιτεί εθνική στρατηγική και όχι στρατηγικό κρυφτούλι ή αφελείς επικλήσεις κάπου ανύπαρκτου είδους διεθνούς δικαίου-δικαιοσύνης και ενός φανταστικού παγκόσμιου δικαστηρίου στο οποίο το κράτος που θίγεται προσφεύγει όπως στην εσωτερική έννομη τάξη.

Και ας μην επικαλεστεί κανείς το Συμβούλιο Ασφαλείας γιατί εκτός από παραπομπή του να διαβάσει προσεκτικά το άρθρο 2 του Κεφαλαίου Ι του Χάρτη του ΟΗΕ για τις δικαιοδοσίες του, καλά κάνει να μετρήσει τις αποφάσεις του ΣΑ μετά το 1945, τι αφορούσαν και πως εφαρμόστηκαν αν εφαρμόστηκαν. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι είμαστε και πάλι εμείς: Η Κυπριακή Δημοκρατία η οποία αντί να απαιτήσει να εφαρμοστούν οι αποφάσεις του 1974 και 1983 για την διεθνή τάξη συνομιλεί να την … αλλάξει, στην βάση των … παράνομων τετελεσμένων (βλ. μερικές παραπομπές πιο κάτω σε αναρτήσεις για το «διαπραγματευτικό κεκτημένο» και τον ρόλο του ΣΑ του ΟΗΕ).

Την δε αναγκαία και μη εξαιρετέα προϋπόθεση που είναι ισορροπία δυνάμεων για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου η Ελληνική πλευρά την … ξέχασε με το να ξεχάσει ότι υπάρχει Ενιαίος Αμυντικός Χώρος και ότι από νομική έννοια και μάλιστα δεσμευτική γιατί ισχύει το Κοινοτικό νομικό κεκτημένο η Πράξη Προσχώρησης της Κύπρου στην ΕΕ. Για το τελευταίο ας πούμε ότι γράψαμε χιλιάδες σελίδες σε βιβλία, δοκίμια, άρθρα και άλλες παρεμβάσεις για να εξηγήσουμε ότι με την κεντρική αποτροπή, την ισορροπία δυνάμεων σε όλο το φάσμα και την έννομη τάξη της Κοινότητας θα μπορούσε να προσανατολιστεί η στρατηγική μας για αποτροπή της Τουρκικής απειλής και βιώσιμες διεξόδους. Παρά τους τεράστιους πόρους που ξοδέψαμε στρατηγική δεν έχουμε και βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν παραμιλώντας για κάποιο μυστήριου … «διεθνές δίκαιο» στο οποίο είμαστε προσκολλημένοι και υποτίθεται θα διασώσει τους Έλληνες από την ανελέητη Τουρκική απειλή που διαρκώς εντείνεται και εκτείνεται. Ασφαλώς δεν υπάρχει πρόβλημα να σεβόμαστε και να τηρούμε το διεθνές δίκαιο. Το αντίθετο. Πως το εκπληρώνεις όμως όσον αφορά τα εθνικά σου συμφέροντα και τις πρόνοιες που αφορούν την Επικράτειά. Ποια στρατηγική εκπλήρωσής του, επίσης, και με ποια (φθίνουσα) ισχύ, την  στιγμή μάλιστα που οι στρατηγικές εξελίξεις στην περιφέρειά μας είναι καταιγιστικές και όλοι συναλλάσσονται με όλους τους άλλους με όρους ισχύος.

Όπως ένας πίνακας που αναφέρεται στα εθνικά συμφέροντα γράφει, η εκπλήρωσή τους απαιτεί έσχατες αξιωματικές θέσεις πάγια και καθολικά αποδεκτές. Επιπλέον παραδοχές ότι:

• Κάθε κράτος θεωρεί απαραβίαστη την εθνική του κυριαρχία. Δεν εκχωρείται κυριαρχία παρά μόνο μετά από ένα αποτυχημένο επιθετικό πόλεμο
• Κάθε πολίτης κάθε κράτους υποχρεωμένος (ηθικά και νομικά) να επιδείξει αυτοθυσία αν κινδυνεύσει η κρατική κυριαρχία.
• Μόνο εθνοκράτη ανθρωπολογικά ζωντανά,δυναμικά και στρατηγικά προσανατολισμένα μπορούν να έχουν εθνικούς σκοπούς και έσχατα εθνικά συμφέροντα και να συγκροτούν στρατηγικές εκπλήρωσης αυτών των σκοπών. Για να το επιτύχουν πρέπει να υπάρχουν οι προϋποθέσεις συσπείρωσης των πολιτών γύρω από τα εθνικά συμφέροντα.
• Όποια κράτηστερούνται αυτών και άλλων συναφών προϋποθέσεων παραπαίουν ή και αποθνήσκουν. Υπέρτατο και έσχατο εθνικό συμφέρον όλων των εθνοκρατών είναι η εθνική επιβίωση μέσα σε ένα ως εκ της φύσεώς του άκρως ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα.
• Εάν τα μέλη μιας κοινωνίας αντί πίστης, νομιμοφροσύνης και φιλοπατρίας αλληθωρίζουν εσχατολογικά προσβλέποντας προς ανύπαρκτους και ανέφικτους παγκόσμιους πολιτικούς τόπους, Η πολιτεία δύσκολα επιβιώνει και είναι διαρκώς ευάλωτη σε έξωθεν διαβρώσεις και επιβουλές.

Η κατανόηση αυτών των παραδοχών διευκολύνεται αν αναφερθούμε και στις πολυσυζητημένες θέσεις ενός ταγού της διεθνούς θεωρίας, του Hans Morgenthau^[11], του οποίου η «Βίβλος διεθνών σχέσεων» «Πολιτική των Εθνών» κυκλοφόρησε πρόσφατα. Αναφερόμενος σε θεμελιώδεις στάσεις των φιλειρηνικών κρατών τονίζει

• α) το εθνικό συμφέρον ως υπέρτατο και έσχατο κριτήριο των διεθνών συναλλαγών και διαπραγματεύσεων,
• β) τις διπλωματικές στάσεις και συμπεριφορές που διέπονται από σύνεση, αυτοσυγκράτηση, σωφροσύνη, υπευθυνότητα και προνοητικότητα,
• γ) τις εκατέρωθεν εκτιμήσεις των  εθνικών συμφερόντων και όχι τις αισθητικές ή συναισθηματικές στάσεις,
• δ) την μέριμνα για ισορροπία ως προϋπόθεση εφαρμογής των συνθηκών και των υποσχέσεων αλλά και ως προϋπόθεση διαπραγματεύσεων,
• ε) ορθολογιστική συνεκτίμηση όταν χαράσσεται μια στρατηγική των θέσεων, απόψεων και των εθνικών συμφερόντων των άλλων κρατών (που είναι, ασφαλώς, συμβατά με την διεθνή νομιμότητα) και
• στ) ετοιμότητα να ικανοποιήσεις, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, τα συμφέροντα των άλλων κρατών που είναι συμβατά με το διεθνές δίκαιο.

Η Ελλάδα συνεχίζει να αρμενίζει με βάρκα την ελπίδα πλην όπως ένα αξίωμα του Θουκυδίδη προειδοποιεί στην διεθνή πολιτική μετράει η ίση δύναμη και η ελπίδα για κάτι άλλο –ιδιαίτερα σε θολές και αδιευκρίνιστες συμμαχίες– είναι σπάταλη.

Ακολουθούν πίνακες διαλέξεων όπου σκιαγραφούνται και συνοψίζονται ζητήματα περί την διεθνή πολιτική

Μερικές σύντομες αναρτήσεις

• «Εσχατολογικό ιδεολογικό δηλητήριο και πολιτική θεολογία versus Αριστοτελική πολιτική σκέψη» https://wp.me/p3OlPy-1Ku
• Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΡΟΚΑΝΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Συμπεριλαμβάνει απόσπασμα από το «Κοσμοθεωρία των Εθνών»http://wp.me/p3OqMa-1ie
• Οι Έλληνες «μπουμπουνοκέφαλοι προοδευτικοί» (συνομιλία με τον Παναγιώτη Κονδύλη) https://wp.me/p3OqMa-1wE
• ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΈΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΎ ΚΑΙ Η ΚΑΤΆΛΗΞΉ ΤΟΥ: ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ,ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΩΝhttp://wp.me/p3OqMa-138
• ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΡΟΚΑΝΙΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΜΟΡΡΩΝ http://wp.me/p3OlPy-1kS
• ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ, Η «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» και συνθήκες που την κατεδαφίζουν. http://wp.me/p3OqMa-1n1
• ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ, ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ, ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ, ΔΕΣΠΟΤΕΙΑ VERSUS ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ / ΙΣΧΥΡΕΣ… http://wp.me/p3OlPy-10O 
• Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΝΔΥΛΕΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΠΟΥ ΠΑΓΙΔΕΥΣΕ ΤΗ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟ http://wp.me/p3OlPy-ZB 
• Μοντερνισμός, το ιδεολογικό φαινόμενο και η μεταμοντέρνα διολίσθηση προς τα ανθρωπολογικά Σόδομα και Γόμορρα. http://wp.me/p3OlPy-Zv 
• ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΎ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ http://wp.me/p3OlPy-Vv 
• Προσανατολιστική πολιτική σκέψη Ομηρικών προδιαγραφών. Όμηρος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης, Καβάφης, Ιθάκη, Πατρίδα https://wp.me/p3OqMa-1qL
• Ο πολιτικός στοχασμός, οι κλασικοί, οι σύγχρονοι, το «ταξίδι» και ο Καβάφης https://wp.me/p3OqMa-1yz
• Εθνομηδενισμός, Μακεδονία, Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό και η «Μπουμπουλίνα η … “ερωτιάρα”» https://wp.me/p3OqMa-1ys
• Η Εθνική Ανεξαρτησία ως η κοινή Κοσμοθεωρία όλων των Εθνών και η Ελληνική Επανάσταση του 1821 https://wp.me/p3OlPy-2db
• πανηγυρικός
• Εθνική Ανεξαρτησία / Συλλογική Ελευθερία: Η Μόνη Κοσμοθεωρία Όλων Των Εθνών. «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ. ΤΙ ΣΥΓΚΡΟΤΕΙ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΑΤΕΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ»: Κάποια πράγματα τα γράφεις για να μην χρειάζεται να τα αναθεωρείς κάθε μέρα αλλά για να κτίζεις πάνω σ’ αυτά: https://wp.me/p3OqMa-1oP
• ΗΘΙΚΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ* https://wp.me/p3OlPy-1O2
• ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ http://wp.me/p3OqMa-1ij – http://wp.me/p3OlPy-1pn
• ΗΘΙΚΗ και ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ, Η μη θεσπισμένη ισχύς στην διεθνή πολιτική. Πολιτική θεολογία versus πολιτική θεωρία και η σημασία της αξιολογικά ελεύθερης περιγραφής και ερμηνείας των διεθνών φαινομένων ­– http://wp.me/p3OlPy-1bH – http://wp.me/p3OqMa-13c
• και
• Οντολογική θεμελίωση του Πολιτικού και ο ρόλος της ισχύος στην αθέσπιστη διεθνή πολιτική: Πολιτικός στοχασμός versus Πολιτική Θεολογία http://wp.me/p3OlPy-1no – http://wp.me/p3OqMa-1hI
• Tο εθνοκρατοκεντρικό διεθνές σύστημα και η διαδρομή της ανθρωποκεντρικής πολιτικής θεμελίωσης http://wp.me/p3OlPy-1id (με 5.1 Κοσμο)
• ΖΙΑΚΑΣ: «ΤΖΟΓΑΔΟΡΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ. ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ Η ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ… http://wp.me/p3OlPy-I4 
• ΑΝΤΙ-ΗΓΕΜΟΝΙΣΜΟΣ: Η ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ Ο ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ ΤΩΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑΚΩΝ ΑΝΤΙ-ΗΓΕΜΟΝΙΚΩΝ ΣΤΑΣΕΩΝ ΜΑΣ http://wp.me/p3OlPy-1l6
• ΠΕΡΙ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ή ΠΕΡΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ; https://wp.me/p3OqMa-1q9
• ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ, ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑΣ, ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΙΠΑ https://wp.me/p3OqMa-1qA
• Η Εθνική Ανεξαρτησία ως η κοινή Κοσμοθεωρία όλων των Εθνών και η Ελληνική Επανάσταση του 1821 https://wp.me/p3OlPy-2db
• «Αλλαγή στρατηγικής για το Κυπριακό: Διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα. Επανατοποθέτηση του Κυπριακού στην βάση της διεθνούς και Ευρωπαϊκής νομιμότητας και το «Διαπραγματευτικό κεκτημένο»» https://wp.me/p3OlPy-266
• «Διαπραγματευτικό κεκτημένο», η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα, το ΣΑ και ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ. https://wp.me/p3OlPy-25R
• Κυπριακό: Η μεγάλη παγίδα  https://wp.me/p3OlPy-25O
• «Αλλαγή στρατηγικής για το Κυπριακό: Διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα. Επανατοποθέτηση του Κυπριακού στην βάση της διεθνούς και Ευρωπαϊκής νομιμότητας και το «Διαπραγματευτικό κεκτημένο»» https://wp.me/p3OlPy-266
• «Διαπραγματευτικό κεκτημένο», η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα, το ΣΑ και ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ. https://wp.me/p3OlPy-25R
• Αλλαγή στρατηγικής για το Κυπριακό: Διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα. Επανατοποθέτηση του Κυπριακού στην βάση της διεθνούς και Ευρωπαϊκής νομιμότητας και το «Διαπραγματευτικό κεκτημένο» https://wp.me/p3OlPy-266
• Τουρκικές ενέργειες στρατηγικού χαρακτήρα και βαθύτατων προεκτάσεων. Οι ύβρεις πάντα φέρνουν Νέμεση https://wp.me/p3OlPy-1M1
• ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ. ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ; ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΟ; https://wp.me/p3OqMa-1s0

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos

www.ifestos.edu.gr – info@ifestos.edu.gr  www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr

 Twitter https://twitter.com/ifestosedu

Linkedin https://www.linkedin.com/in/panayiotis-ifestos-0b9382131/

Instagram https://www.instagram.com/p.ifestos/

Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/

Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos

Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos

Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB

Διεθνής πολιτική 21ος  αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/

ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/

Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/

Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/

Φιλοπατρία, Δημοκρατία, Ελευθερία https://www.facebook.com/groups/philopatria/

Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/

Κονδύλης Παναγιώτης – https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/

Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/

Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/

Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/

Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/

Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/

«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos

Κατηγορίες:Hans Morgenthau, Εθνική Στρατηγική, διεθνές δίκαιο, διεθνής νομιμότητα, διεθνείς θεσμοί

Ετικέτες: πόλεμος, ΟΗΕ, Συμβούλιο Ασφαλείας, διεθνές δίκαιο, διεθνής πολιτική, διεθνής τάξη