Αυτό για το οποίο θα πρέπει να μιλάμε, κατά συνέπεια, είναι η σταθερότητα και η αστάθεια. Η

Η απόσταση είναι μεγάλη όχι μόνο γιατί δεν έχουν όλοι οπτική και γνωστική εποπτεία

Όταν πολλά μέλη ενός εθνοκράτους πάθουν μια τόσο μεγάλη πνευματική ζημιά

1. Ο πόλεμος δεν είναι μόνο η άσκηση φυσικής βίας. Είναι μια αλυσίδα με πολλούς κρίκους εκ των οποίων η άσκηση βίας είναι ένας μόνο κρίκος, βασικά ο τελευταίος. Στον πόλεμο καταλήγουμε όταν στο ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον δεν υπάρχει ισορροπία και ταυτόχρονα ο πολιτικός ανορθολογισμός αφθονεί.
2. Ο πόλεμος ως φαινόμενο υπήρχε πάντοτε από καταβολής κόσμου και συνεχίζει να υπάρχει ως φαινόμενο που εκδηλώνεται μεταξύ οργανωμένων κυρίαρχων συλλογικών οντοτήτων.
3. Καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορικής διαχρονίας ο πόλεμος ήταν ο σημαντικότερος διαμορφωτικός παράγοντας του ανθρώπινου συλλογικού γίγνεσθαι.
4. Παρά το ότι ο πολιτικός πολιτισμός των διακρατικών σχέσεων καθιέρωσε συλλογική ασφάλεια και δεσμεύει τα κράτη για ειρηνική επίλυση των διαφορών, ο πόλεμος θα συνεχίζει να υπάρχει όσο θα υπάρχουν αίτια πολέμου (βλ. πιο κάτω).
5. (Gilpin R.) Η ασφάλεια συλλογικών οντοτήτων είναι ή πρέπει να είναι η πρωταρχική αξία και το πρωταρχικό κριτήριο επιβίωσης και ευημερίας μιας κοινωνίας (βλ. πιο κάτω).
6. Η αποτροπή πολέμου και αν χρειαστεί η επιτυχής αμυντική εκτέλεσή του συνεχίζει να είναι το κυριότερο εργαλείο των φιλειρηνικών κρατών κατά όσων απειλούν την ανεξαρτησία-ελευθερία της κοινωνίας τους.
7. Οι Ένοπλες Δυνάμεις κάθε φιλειρηνικού κράτους είναι θεσμός συλλογικής ελευθερίας και η θέση / ρόλος τους είναι ανάλογης και αντίστοιχης ηθικής βαθμίδας όσο και η ανθρώπινη ελευθερία.

Gilpin

1. Ιστορικά και σήμερα στην διεθνή πολιτική ο κανόνας είναι η αναρχία [απουσία παγκόσμιας εξουσίας] και η σύγκρουση. Η ευταξία η δικαιοσύνη και η ηθική είναι η εξαίρεση. Αυτή η αντικειμενική διαπίστωση δεν προκρίνει την πολιτική και ηθική στάση κάποιου, τονίζει με ευστοχία κατά των «επιστημονικών συκοφαντών» ο Gilpin αλλά μια ρεαλιστική εκτίμηση των διεθνών σχέσεων.
2. Η ισχύς είναι ο καθοριστικός παράγων των διεθνών πολιτικών δρώμενων.
3. Καθ’ όλη τη διάρκεια της γνωστής ιστορίας, βασική μονάδα κοινωνικής οργάνωσης στον διεθνή χώρο και θεμέλιο των πολιτικών σχέσεων είναι η «ομάδα» και όχι τα άτομα ή οι τάξεις. Στα νεότερα χρόνια, αυτές τις ανταγωνιζόμενες ομάδες-φυλές τις ονομάσαμε “έθνη-κράτη” και την πίστη-νομιμοφροσύνη σ’ αυτά “εθνικισμό”.
4. Σ’ ένα κόσμο με ανεπάρκεια πόρων οι άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι για τη διανομή τους ως ομάδες και όχι ως άτομα.
5. Για τους περισσότερους από εμάς, η πίστη και νομιμοφροσύνη στην κοινωνική ομάδα στην οποία ανήκουμε είναι υπεράνω όλων των άλλων κριτηρίων ή παραγόντων εκτός της οικογένειας.
6. Αν και η μορφή και ο χαρακτήρας αυτών των κοινωνικών ομάδων μεταβάλλεται –φυλές, βασίλεια, αυτοκρατορίες, έθνη-κράτη– κατά καιρούς λόγω οικονομικών, δημογραφικών και τεχνολογικών αλλαγών, ατυχώς, η θεμελιώδης συγκρουσιακή φύση της μεταξύ τους σχέσης δεν μεταβάλλεται».
7. Παρατηρείται πως στις πολιτικές σχέσεις όλων των ειδών και όλων των επιπέδων σ’ όλες τις εποχές η ισχύς και η ασφάλεια είναι πρωταρχικής σημασίας στον προσδιορισμό των ανθρωπίνων κινήτρων.
8. (Παραπέμποντας στον Θουκυδίδη, ο Gilpin συνεχίζει αναφέροντας). Η συμπεριφορά των ανθρώπων επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες ή κριτήρια όπως τιμή, απληστία και προπαντός φόβο τα οποία συναρτώνται άμεσα με την ισχύ, την θέση και τον ρόλο. Οι άνθρωποι, επιβραβεύουν, επίσης, την αλήθεια, την αρετή, την καλοσύνη και την ομορφιά. Αυτές οι αγαθές επιδιώξεις και ηθικά κριτήρια, όμως, χάνονται, εάν, υπό συνθήκες συνεχών και έντονων αγώνων ισχύος μεταξύ των κοινωνικών ομάδων, δεν διασφαλιστούν.                     

Δεν ήμουν στην Αφρική, ούτε σε κάποια απομακρυσμένη αναπτυσσόμενη χώρα. Τα είδα όλα αυτά εδώ στην ΕΕ, στο νησί της Λέσβου, στην Ελλάδα. Σοκαρίστηκα, έφριξα». «Ήμουν σε μια ακτή, όταν έφθασε μια μικρή βάρκα, όπου βρίσκονταν γυναίκες και παιδιά, κάποια άρρωστα, κάποια απλά εξαντλημένα, παγωμένα, αφυδατωμένα. Δεν υπήρχε μέρος για την εξέταση ή την περίθαλψή τους, δεν υπήρχε εξοπλισμός, ούτε προσωπικό υγείας, εκτός από έναν γιατρό μιας ΜΚΟ. Κανένα ασθενοφόρο, καμία κουβέρτα. Μου είπαν ότι τρία μικρά παιδιά που είχαν φτάσει στην ίδια παραλία πέθαναν από υποθερμία μερικές ημέρες πριν. Κύριε Πρόεδρε δεν ήμουν στην Αφρική, ούτε σε κάποια απομακρυσμένη αναπτυσσόμενη χώρα. Τα είδα όλα αυτά εδώ στην ΕΕ, στο νησί της Λέσβου, στην Ελλάδα. Σοκαρίστηκα, έφριξα

• Εάν είχαν ένα συγκροτημένο και ισχυρό κράτος μέσα στο οποίο θα διαμόρφωναν διαρκώς την πολιτική τους ανθρωπολογία σύμφωνα με τις ιστορικές τους προϋποθέσεις,
• Εάν οι νομικιστές κάθε είδους δεν ενθάρρυναν τον βομβαρδισμό τους για να ηδονίσουν τον άπληστο διεθνιστικό τους εγκέφαλο,
• Εάν η Θουκυδίδεια ρήση για ισορροπία κατίσχυε ως θέσφατο των διακρατικών σχέσεων αφήνοντας περιθώρια σε όσους πολίτες πλούσιων κρατών ήθελαν να προσφέρουν αρωγή και αλληλεγγύη (και όχι τα κράτη τους να ρίχνουν βόμβες)
• Εάν οι Δαρβινιστές οικονομολόγοι των δογμάτων «αποτελεσματικότητας» δεν κατανοούσαν ότι η διανεμητική δικαιοσύνη κάθε κράτους απαιτείται να σμιλεύεται σύμφωνα με τις ανθρωπολογικές προϋποθέσεις κάθε κοινωνίας οπότε πρωταρχική σκέψη είναι οι ισόρροπες διακρατικές σχέσεις και όχι το άνοιγμα των συνόρων αδιακρίτως και προς όφελος των κερδοσκόπων και των ηγεμονικών συμφερόντων,
• Εάν παγαλάκια δήθεν επιστήμονες δεν έβλεπαν το γεγονός ότι δεν υπάρχουν υπέρτεροι πολιτισμοί που θα ηγεμονεύσουν τους διεθνείς θεσμούς φέρνοντας μια αγγλοσαξονική τ άξη περίπου μεγαλόψυχη, υπερεθνική και καντιανά αιώνια (σήμερα αγγλοσαξονική, αύριο κινέζικη ή ινδική ανάλογα με το ποια δύναμη δεσπόζει)
• Εάν, εάν, και τα λοιπά και τα λοιπά, που αναπτύσσονται σε δεκάδες χιλιάδες βασανιστικά τεκμηριωμένες σελίδες τις οποίες ο κάθε τσαρλατάνος σε υπανάπτυκτα κράτη έχει το «δι καίωμα επιστημο νικής ελευθερίας» να πυροβολεί σύμφωνα με το ηδονιστικό του γούστο.

Π. Ήφαιστος –

Κατηγορίες:Διεθνής πολιτική, Διεθνείς σπουδές, Παναγιώτης Ήφαιστος

Ετικέτες: πόλεμος, ασθένεια διεθνούς πολιτικής, αίτια πολέμου, διάγνωση, διεθνισμός