Διαβάζοντας ξανά το κατά τα άλλα πολιτικά και επιστημονικά εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο του Αχμέτ Νταβούτογλου «Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες», βοηθά στο να γίνει πιο κατανοητό το πραγματικό φιλοσοφικό υπόβαθρο της σκέψης του Τούρκου Πρωθυπουργού και των νέο-ισλαμιστών που επηρεάζει στην Τουρκία. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και ο πρόεδρος Ερτογάν. Εύλογα έρχεται στο μυαλό η Κύπρος και οι συντρέχουσες εξελίξεις που φαίνονται να θέτουν την Κυπριακή Δημοκρατία σε τροχιά εκτός ελέγχου.

Η ανάγνωσή του «Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες», επίσης, συνοδεύεται με εικόνες «αποκεφαλιστών» του «ισλαμικού κράτους» οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έχουν δολοφονήσει χιλιάδες αθώους, σκλαβώσει γυναίκες και εκτελέσει βαρβαρότητες στο όνομα του Αλλάχ.  Διαβάζοντας την ανάλυση του Τούρκου Πρωθυπουργού κανείς εύλογα προσπαθεί να κατανοήσει τις μορφικές ομοιότητες της σκέψης του Νταβούτογλου με τους αποκεφαλιστές. Μπορεί ή δεν μπορεί να γίνει μια τέτοια σύγκριση; Για να χρησιμοποιήσω μια προσφιλή διατύπωση του Κονδύλη παραφράζοντάς τον, είναι μορφικά πανομοιότυπες ιδεολογίες και (προς το παρόν) κάπως διαφορετικού περιεχομένου.

Το διαφορετικό περιεχόμενο έγκειται, μεταξύ άλλων, στην απροσχημάτιστη δολοφονία «απίστων» από τους στρατιώτες του «ισλαμικού κράτους» ενώ οι νέο-ισλαμιστές της Άγκυρας χρησιμοποιούν τον τακτικό στρατό για να δολοφονήσουν κούρδους στις περιοχές τους. Απευθυνόμενος στου Έλληνες κανείς δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να τους πείσει μιας και απλή μνημόνευση του 1922 και του 1974 επαληθεύει τις ομοιότητες. Να θυμίσω μόνο σε όσους δεν το γνωρίζουν ότι τις δολοφονίες, τους μαζικούς βιασμούς και τις εθνοκαθάρσεις το 1974 τις εκτελούσε ο τουρκικός στρατός εισβολής και κατοχής και όχι κάποιοι εκτός κυβερνητικού ελέγχου «άτακτοι» στρατιώτες. Ήταν ξεκάθαρα εγκλήματα πολέμου και πρακτικές που μας επιστρέφουν στην εποχή της βαρβαρότητας.

Η τροχιά του νυν και πρώην Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας (των κκ Χριστόφια και Αναστασιάδη), πάντως, δείχνει ότι η Κύπρος έφθασε στο χείλος της Αβύσσου και ότι σύντομα ενδέχεται τελεσίδικα να ενταχθεί στον ισλαμικό χώρο, οτιδήποτε και αν σημαίνει αυτό. Γιατί σε αυτό οδηγεί αναπόδραστα η με οποιοδήποτε τρόπο  κατάργηση της κυρίαρχης Κυπριακής Δημοκρατίας και η δημιουργία προϋποθέσεων τουρκικής επικυριαρχίας (έμμεσες ή άμεσες εγγυήσεις και παραμονή χιλιάδων τούρκων εποίκων στο νησί με δυναμική να καταστούν πλειοψηφία – να θυμίσω ότι η νόμιμη καταγεγραμμένη αναλογία είναι 82% με 18%).

Η παγίδευση της Κύπρου στον ισλαμικό χώρο, επίσης, θα καταστήσει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στρατηγικούς ομήρους της Άγκυρας και μέσο εκβιασμού της Ελλάδας. Ελλαδίτες και Κύπριοι, εν τούτοις, φαίνεται να ελπίζουν ότι κάτι το μαγικό και θαυματουργό μπορεί να συμβεί. Η ελπίδα όμως, μας προειδοποιεί ο Θουκυδίδης είναι σπάταλη και στην διεθνή πολιτική πολύ επικίνδυνη: «Η ελπίδα, παρηγοριά την ώρα του κινδύνου, όσους την έχουν από περίσσια δύναμη κι αν τους βλάψει δεν τους καταστρέφει όσοι όμως, στηριγμένοι πάνω της, τα παίζουν όλα για όλα (γιατί απ’ τη φύση της είναι σπάταλη), μονάχα όταν αποτύχουν την γνωρίζουν, όταν πια, για κείνον που έκαμε τη γνωριμία της, δεν έχει απομείνει τίποτε για να το προφυλάξει απ’ αυτήν. Αυτό σεις, αδύναμοι και που η τύχη σας κρίνεται από μια μονάχα κλίση της ζυγαριάς, μην θελήστε να το πάθετε ούτε να μοιάσετε τους πολλούς που, ενώ μπορούν ακόμη να σωθούν με ανθρώπινα μέσα, όταν τους βρουν οι συφορές και τους εγκαταλείψουν οι βέβαιες ελπίδες, καταφεύγουν στις αβέβαιες, τη μαντική και τους χρησμούς και όσα άλλα τέτοια, με τις ελπίδες που δίνουν, φέρνουν στην καταστροφή». Θουκυδίδης V103.

Τα ίδια μας θύμισε όταν πρόσφατα βρέθηκε στην οθόνη μας ντοκιμαντέρ για την Σμύρνη το 1922 (της Μαρίας Ηλιού για την καταστροφή της Σμύρνης και τα γεγονότα 1900-1922 – https://www.youtube.com/watch?v=_axThLIwsUI ). Αιμοβόροι ανατολίτες με επικεφαλής τον Κεμάλ είχαν ήδη περικυκλώσει την Σμύρνη –την «άπιστη πόλη», όπως την έλεγαν οι μουσουλμάνοι επειδή εκεί ήταν … μειονότητα– ο κόσμος ήταν ανυποψίαστος και με πολλές ελπίδες. Φήμες, ψιθύριζαν  πολλοί. Χόρευαν, τραγουδούσαν και περιπατούσαν αμέριμνα. Λίγες μέρες μετά οι Τούρκοι τους έσφαξαν, τους πέταξαν στην θάλασσα, βίασαν και σκλάβωσαν όσες γυναίκες επιβίωσαν και τους άνδρες αλυσοδεμένους τους εξαφάνισαν στην Ανατολή.

Θυμίζω μόνο ότι ο Κεμάλ ήταν «κοσμικός» κανείς μπορεί να φανταστεί την διαφορά όταν κάποιοι προγραμματικά είναι ριζοσπαστικοί ισλαμιστές. Ενώ σίγουρα δεν μπορείς να εντάξεις όλους τους μουσουλμάνους στην κατηγορία των δυνητικών αποκεφαλιστών -όπως ασφαλώς δεν κάνεις το ίδιο με όλα τα θρησκευτικά δόγματα τα οποία λίγο πολύ έτσι εκτρέπονται όταν καταστούν θεοκρατικά – μπορούμε εν τούτοις να πούμε το εξής: Η Θεοκεντρική προσέγγιση του Νταβούτογλου και οι μεταφυσικές του προσκολλήσεις μπορεί να μην κάνει τον ίδιο «να τραβήξει την μάχαιρα» αλλά οι θεωρήσεις του είναι πολύ επισφαλείς για όσους θεωρήσουν τον εαυτό τους προέκταση του Αλλάχ στην Γη. Η Θεοκρατία είναι πολύ κοντά και στις σημερινές της εκδοχές στην περιφέρειά μας είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο.

Οι επιβιώσαντες της σφαγής διασκορπίστηκαν στις πέντε ηπείρους όπου μέχρι και σήμερα αναπολούν τον χαμένο παράδεισό τους. Συγκριτικά, σήμερα για την Κύπρο –ακόμη μια «άπιστη χώρα», σύμφωνα με τις ισλαμική πίστη, αν οι νεοοθωμανοί επιβληθούν επί της ΚΔ– τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα απ’ ότι το 1922: Ο νεοισλαμικός φανατισμός που θρέφει τον νεοοθωμανισμό των Ερτογάν και Νταβούτογλου είναι, εκτιμώ, πολιτικά πολύ πιο συγκροτημένος και πολύ πιο επιθετικός. Όποιος έχει αμφιβολία για τα πιο πάνω καλά κάνει να διαβάσει το κατά την ανάλυση του νυν Τούρκου Πρωθυπουργού και μέντορα του Ερτογάν, το «Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες». Προστίθεται και το εξής: Αυτές οι τάσεις ενδέχεται να αποκτήσουν μια άλλη διάσταση στην Τουρκία εάν λόγω της βαθιάς εσωτερικής της διαφοροποίησης αρχίσουν αποσχίσεις ή και συγκρούσεις μεταξύ φορέων διαφορετικών δογμάτων. Η συμπαγής ομάδα των νεο-Οθωμανών δεν είναι αμελητέα, αποτελείται από πολλές δεκάδες εκατομμύρια και υπό συνθήκες εσωτερικών διενέξεων διόλου απίθανων στην σημερινή Τουρκία ενδέχεται να αναπτύξουν τάσεις φαινομενικά αδιανόητες σήμερα. Η Κύπρος έχει κάθε λόγο να μην δεθεί πάνω στο «τρελό τουρκικό λεωφορείο».

Δυστυχώς, λόγω νοοτροπιών και χειρισμών των ηγεσιών των κυπριακών κομμάτων και του επί δεκαετίες απίστευτα ανεύθυνου και επιπόλαιου Ελλαδικού δόγματος «η Κύπρος είναι μακριά», η καταστροφή της Κύπρου και η στρατηγική παγίδευση της Ελλάδας λογικά κοντεύει. Κρατιόμαστε από μια λεπτή κλωστή. Αν κοπεί, αν δηλαδή δεχθούμε να συρθούμε σε μια τέτοια πορεία θανάτου, αναπόδραστα έπονται απώλειες ζωών, στέρηση ελευθερίας, αρπαγή περιουσιών και για ακόμη μια φορά κατάκτηση ιερών και εστιών.

Όταν η συμφορά θα έλθει, κανείς από τους παλαιοκουμμουνιστές, κανείς από τους διεθνιστές φιλελεύθερους, κανείς από τους κυβερνητικούς εκπροσώπους, κανείς από τους κράχτες των «μη κυβερνητικών οργανώσεων» και κανείς από τους πρωτεργάτες πραξικοπηματίες του 1974 πολλοί από τους οποίους είναι σήμερα φανατικοί Ανανιστές δεν θα λογοδοτήσει. Γιατί η ιστορία είναι το δικαστήριο των εθνών και εμείς σε παρόντα χρόνο αυτοδικαζόμαστε.

Τα ανατολίτικα ασκέρια, πανέτοιμα από καιρό, με την πρώτη ευκαιρία – και αν θα συναντήσουν αντίσταση ή όπως έχουν ξανακάνει θα δημιουργήσουν ευκαιρίες -, θα πατήσουν πάνω στα πτώματα των κυπρίων, θα βιάσουν τις γυναίκες, θα αρπάξουν το υποθαλάσσιο πλούτο και θα ελέγξουν το σημαντικότερο γεωπολιτικό σημείο του πλανήτη, όπως έγραψε ο Νταβούτογλου στο βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος». Χωρίς να ελέγχει απόλυτα την Κύπρο, μας πληροφορεί επισήμως ο νυν Υπουργός Εξωτερικών και μέντορας των νεοοθωμανών, η Τουρκία δεν μπορεί να ανέβει τα ποθητά σκαλιά της ηγεμονικής ισχύος. Όσον αφορά τους τρίτους, τον τωρινό αμέριμνο κύπριο πολίτη όταν η συμφορά επέλθει οι «τρίτοι» θα τον βοηθήσουν όσο βοήθησαν και τους Σμυρνιούς [βλ. και αποσπάσματα από το «Στρατηγικό βάθος» που κυκλοφόρησαν πρόσφατα στο διαδίκτυο στην διεύθυνση http://wp.me/p3OlPy-1er%5D.

Ενώ όλα προς τα εκεί δρομολογούνται και παρά την μέχρι στιγμής μοναχική προσπάθεια του Ελλαδίτη ΥΠΕΞ να αρνηθεί τις «εγγυήσεις» της Ζυρίχης,  στήνεται το μαντρί μέσα στο οποίο θα μας εξολοθρεύσουν. Η πολιτικά απερίσκεπτη ηγεσία των δύο μεγάλων κομμάτων της Κύπρου και οι συνοδοιπόροι τους της Αθήνας μουρμουρίζουν κουβέντες θανάτου περί «διζωνικής-δικοινοτικής». Φαίνονται να αποδέχονται μεγάλο αριθμό εποίκων και μέχρι πρόσφατα τις εγγυήσεις του χθεσινού και μελλοντικού σφαγέα. Οι φλούδες ελπίδες που φέρνουν την καταστροφή είναι πολλές και τα συνοδευτικά ιδεολογήματα αναρίθμητα. Αναφέρω μερικά:

«Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν» (ενώ εκ της φύσεώς του το διακρατικό σύστημα διαχωρίζει τους λαούς σε ομάδες διαφορετικών συμφερόντων συχνά θανάσιμα εχθρικών»). «Τα αίτια των διεθνών προβλημάτων είναι ταξικά» (ενώ ποτέ δεν ίσχυσε αυτό: Τα διεθνή προβλήματα έχουν ως κύρια αίτια την σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ κρατών, την άνιση ανάπτυξη και τον ηγεμονισμό). «Η διεθνής κοινότητα και οι διεθνείς θεσμοί βρίσκουν δίκαιες και ειρηνικές λύσεις» (ενώ δεν υπάρχει διεθνής κοινότητα αλλά διακρατικό σύστημα και οι διεθνείς θεσμοί εγγενώς και εκ της φύσεώς τους έχουν αρμοδιότητα, και αυτή κολοβή και εξαρτημένη από τις ηγεμονικές δυνάμεις, την διεθνή τάξη).

Με όρους στοιχειώδους γνώσης του τι συμβαίνει στην διεθνή πολιτική, τα δικά μας μηνύματα ότι η κρατική μας κυριαρχία και ο λαός μας είναι αναλώσιμα αγαθά στον συμβιβαστικό βωμό της «διεθνούς κοινότητας» οι άλλοι λειτουργούν με τους όρους της δικής μας εγκληματικής αφέλειας.

Αυτό πλέον μετά τις συνεχείς υποχωρήσεις και την εγκατάλειψη των ερεισμάτων μας [ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΘΕΣΜΟΥΣ, ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ / ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ. http://wp.me/p3OqMa-17D, βλ. επίσης πιο κάτω] μας έφερε ήδη στην αρχή του τέλους της κυπριακής κρατικής κυριαρχίας. Ποιοι θα είναι οι νέοι κάτοχοι και επικυρίαρχοι; Θα είναι οι άμεσα ή έμμεσα συγκυβερνήτες ή εγγυητές Νταβούτογλου και Ερτογάν; Ή όποιο άλλο ηγεμονικό αρπακτικό κατορθώσει να αρπάξει κάποιο κομμάτι του κατακρεουργημένου σώματος της ΚΔ! Και πως θα είναι η Τουρκία σε μερικά χρόνια, όπως ήδη υπαινιχθήκαμε, ανάλογα με το πώς θα εξελιχθούν τα ισλαμικά δόγματα περί «απίστων» που στην Τουρκία αποτελούν πλέον την κυρίαρχη θρησκευτική τάση.

Κανείς να μην έχει αμφιβολία ότι από την στιγμή που η Ελληνική πλευρά δεν εμμένει στην διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, όλοι οι υπόλοιποι ενδιαφερόμενοι επεξεργάζονται το πώς θα διανεμηθεί η «κυπριακή πίτα». Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή την στιγμή συζητούν για το πώς θα εκδιωχθούν οι κύπριοι
(σίγουρα κάποιοι θα μείνουν και θα αλλαξοπιστήσουν, ήδη κάποια μηνύματα στον ορίζοντα το δείχνουν) και για το πώς θα διανεμηθεί ο υποθαλάσσιος ενεργειακός πλούτος. Για το ποιοι και πως, επίσης, θα προσποριστούν την γεωπολιτική σημασία της Κύπρου.

Κάτι ακόμη πιο σημαντικό. Αν οι ζηλωτές της διζωνικότητας (ΔΔΟ) έχουν ήδη δώσει το μήνυμα ότι δρομολογείται η εγκατάλειψη της κυριαρχίας της ΚΔ στον βωμό πολιτειακών πειραματισμών. Λογικά όσοι μέχρι τώρα διαπραγματεύονταν με εμάς για συνεργασία στην εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου, θα έχουν ήδη αρχίσει μυστικές διαπραγματεύσεις με τον επερχόμενο επικυρίαρχο, την Τουρκία. Μέχρι αυτή την στιγμή, κκ Χριστόφια και Αναστασιάδη, είστε ηγέτες κομμάτων κυρίαρχου κράτους. Όπως πάτε, όμως, τους μεν κύπριους θα τους εξανεμίσετε εσείς δε θα σμικρύνετε πολιτικά μέχρι ανυπαρξίας. Στην «καλύτερη» περίπτωση θα γίνεται υπηρέτες των νεο-Οθωμανών, ή όπως αμίμητος πρώην πρόεδρος δήλωσε τέλος της δεκαετίας του 1980, θα εκλογικεύεται την βιολογική σας επιβίωση με όρους «εξυπηρέτησης των στρατηγικών συμφερόντων της Τουρκίας».

Τα πραγματικά αίτια της πολύ πιθανής πλέον επερχόμενης συμφοράς είναι τα ίδια τα μυαλά μας. Πρωτίστως δεν είναι κατανοητό ότι στην διεθνή πολιτική η ελευθερία των ανθρώπων είναι η κρατική τους κυριαρχία  και η δυνατότητά τους να ζουν χωρίς εξωτερικούς καταναγκασμούς. Τα κράτη λειτουργούν αυστηρά με όρους συμφέροντος και τίποτα! Η ηθική στην διεθνή πολιτική για εγγενής και αντικειμενικούς λόγους είναι μηδενική: ΗΘΙΚΗ και ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ Η μη θεσπισμένη ισχύς στην διεθνή πολιτική. Πολιτική θεολογία versus πολιτική θεωρία και η σημασία της αξιολογικά ελεύθερης περιγραφής και ερμηνείας των διεθνών φαινομένων (http://wp.me/p3OqMa-13c – http://wp.me/p3OlPy-1bH.)

Ως εκ της φύσεως του δόγματος της κυριαρχίας που προσδιορίζει την εθνική ανεξαρτησία ως το κοσμοθεωρητικό θέσφατο των εθνών, εξ ορισμού, το διεθνές σύστημα είναι άναρχο: Όλα τα κράτη υπογράφοντας τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ αποδέχονται τις υψηλές αρχές και παραδοχές της διακρατικής ισοτιμίας, της μη επέμβασης και της εσωτερικής και εξωτερικής κυριαρχίας.

Πλην καθημερινά καταμαρτυρείται ότι η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου είναι υπόθεση των ίδιων των κρατών και συναρτάται με την ισχύ τους, τις συμμαχίες τους και την ισορροπία δυνάμεων. Τουλάχιστον, μπορούν να αρνούνται την νομιμοποίηση των τετελεσμένων της παράνομης άσκησης βίας (για την οποία όσον αφορά την Κύπρο υπάρχουν ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας). Για να είμαστε ακριβείς έτσι επιβίωσαν επί τέσσερεις δεκαετίες οι κύπριοι: Διαθέτουν κυρίαρχο κράτος και αρνούνταν την νομιμοποίηση των τετελεσμένων.

Οι διεθνείς θεσμοί αφορούν την τάξη και όχι κάποια δικαιοσύνη ή δίκαιο. Θα ήταν αστείο ακόμη και να ειπωθεί κάτι τέτοιο, εκτός και αν οι άνθρωποι του πλανήτη μπορούν να προσδιορίζουν την δικαιοσύνη μεταξύ των κρατών ή για ζητήματα όπως η κατοχή πλούτου. Πάντοτε, το ζήτημα που τίθεται είναι η διεθνής τάξη και τίποτα άλλο. Ισχύει η αρχή της αυτοβοήθειας η οποία κατ’ ελάχιστον όσον αφορά την Κύπρο σημαίνει άρνηση νομιμοποίησης των τετελεσμένων.

Όπως εξηγήσαμε πρόσφατα [ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΘΕΣΜΟΥΣ, ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ / ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ. http://wp.me/p3OqMa-17D], η ΚΔ είναι απόλυτα νομιμοποιημένη να προτάσσει την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα, τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του 1974 και 1983 που είναι σε πλήρη ισχύ και που αποτελούν την πολιτική και νομική βάση αποκατάστασης της διεθνούς τάξης στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Είναι επίσης απόλυτα νομιμοποιημένη να καλεί ανένδοτα και ανυποχώρητα τον ΟΗΕ και τον ΓΓ γραμματέα του να εφαρμόσει τις αποφάσεις αυτές που απερίφραστα ορίζουν ότι η εισβολή και τα αποτελέσματά της παράνομα. Βασικά, η μη επίκληση των αποφάσεων αυτών από την Ελληνική πλευρά θα καταγραφεί ιστορικά ως μια από τις ανερμήνευτες περιπτώσεις εγκατάλειψης μεγάλων ερεισμάτων με αποτέλεσμα να διολισθαίνουμε αυτόβουλα σε μη βιώσιμες προτάσεις.

ΚΑΜΙΑ ΛΥΣΗ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ. Βιώσιμη λύση σημαίνει αποκατάσταση της διεθνούς τάξης σύμφωνα με τις αποφάσεις του 1974 και 1983 και αδιαπραγμάτευτη θέση ότι η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα είναι η ενδεικνυόμενη διέξοδος. Αυτό διασφαλίζει τόσο τα πολιτικά δικαιώματα όλων όσο και την δημοκρατική αρχή [“Πλαίσιο Αρχών για μια δίκαιη λύση και βιώσιμη λύση του Κυπριακού με γνώμονα το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο”,… http://fb.me/6sgg6Sf7q]

ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΈΝΑ ΔΙΕΞΑΓΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ. Τίποτα άλλο δεν υπάρχει όσο και αν χρειαστεί να περιμένουμε. Δεν βιαζόμαστε να αυτοκτονήσουμε και ποτέ δεν θα αποτελέσει διέξοδο η χειροτέρευση της μετά το 1974 κατάστασης.

Κατηγορίες:Διεθνής πολιτική, Εθνική Στρατηγική, Ελλάδα, Παναγιώτης Ήφαιστος, Στρατηγική, Τουρκία

Ετικέτες: Κύπρος, Νταβούτογλου, Στρατηγικό βάθος, Τουρκία, νεο-Οθωμανοί